Hver vill mig í vinnu?

Ég er að verða fertug og hef verið á vinnumarkaðnum í 20 ár. Ég er viðskiptafræðingur frá Háskóla Íslands. Ég útskrifaðist árið 2000 og hef unnið á tveimur vinnustöðum síðan. Ég hef mikla reynslu í eignastýringu fagfjárfesta. Sjóðurinn sem ég stýrði var með eina af bestu ávöxtun á síðasta ári. Ég hef unnið í bókhaldi frá því ég var í menntaskóla. Ég þekki merkingu fylgiskjala, afstemmingu og uppsetningu ársreikninga frá a-ö. Ég er harðdugleg og samviskusöm. Líst ykkur ekki vel á mig? Jú kannski, en samt fæ ég hvergi vinnu.

Ég hef verið frá vinnu í tæpa 6 mánuði, er komin á atvinnuleysisbætur og var að fá útborgað kr. 96.589. Ég veit að ég er ein af 16.000 en það lætur mér ekkert líða betur. Ég hef gert allt sem mér dettur í hug til að næla mér í atvinnu. Ég er á skrá hjá atvinnumiðlunum, ég hef látið alla sem ég þekki vita að ég er að leita mér að vinnu. Ég hef sent upplýsingar um mig til starfsmannastjóra fyrirtækja. Ég fylgist með atvinnuauglýsingum í blöðum og á netinu og hef sótt um a.m.k. 60 störf. Ég hef einu sinni komist í viðtal og síðan ekki söguna meir. Ég pantaði mér viðtal hjá Vinnumálastofnun. Ég vildi fá aðstoð við að reyna enn betur. „Haltu áfram því sem þú ert að gera, ekki gefast upp." Nei, nei ég er ekkert að gefast upp en hvað get ég gert meira? Jú, ég hef boðið mig fram sem sjálfboðaliða hjá Rauða krossinum og ABC en þeir hafa ekki þegið aðstoð mína.

Hvað ætla stjórnvöld að gera? Að semja um greiðslur á Icesave reddar mér ekki vinnu. Að skerða fæðingarorlofsgreiðslur reddar mér ekki vinnu. Að herða reglur þeirra sem þiggja atvinnuleysisbætur reddar mér kannski vinnu. Ég má ekki afþakka boð um vinnu þá missi ég bæturnar. Ég vil bara segja það við hæstvirtan félagsmálaráðherra að ég mun ekki afþakka boð um vinnu. Ég menntaði mig og náði mér í starfsreynslu til þess að vera á vinnumarkaðnum. Verði mér boðið afgreiðslustarf, skúringastarf eða annað þjónustustarf mun ég segja já takk.

Ég hef aldrei verið atvinnulaus áður og mér finnst þessi staða ömurleg. Ég hálfpartinn skammast mín fyrir stöðu mína. Mér finnst eins og ég hafi brugðist, eins og ég hafi ekki staðið mig nógu vel. En ef ég lít aðeins upp úr svartnættinu, getur þá verið að fleiri en ég hafi brugðist? Getur verið að ég hafi misst vinnuna vegna þess að útrásarvíkingar, eftirlitsaðilar og stjórnvöld töpuðu sýn í góðærinu? Getur verið að þessir aðilar séu meginástæða þess að við þessi 16.000 sitjum heima og fáum krafta okkar ekki nýtt? Ég vil vinna, ég þrái það að komast út á morgnana, hitta vinnufélagana, fá mér kaffibolla og setjast við tölvuna og kljást við verkefni. Það er það sem ég vil gera. Í staðinn sit ég heima, kraftar mínir og andlegt þrek dalar með degi hverjum og ég fyllist hálfgerðu vonleysi.

Höfundur er atvinnulaus viðskiptafræðingur.