Skoðun

Mannvænt á höfuðborgarsvæðinu

Það er orðið íslenskt náttúrulögmál, að ef álver er byggt í nágrenni Reykjavíkur, þá er það hið besta mál. Sérstaklega mannvænt sem veitir trausta atvinnu, umhverfisvænt af því að það mengar lítið, búsetuvænt og styrkir afkomu þjóðarinnar. En ef einhverjum dettur í hug að staðsetja slíka verksmiðju á landsbyggðinni þá gilda önnur viðhorf og rök. Fjölmargir höfuðborgarbúar rísa þá upp til kröftugra mótmæla og fá skyndilega útrás fyrir einstaka umhyggju sína fyrir umhverfi og náttúru. Þá er eitthvað allt annað betra fyrir landsbyggðarfólk en álver. En breið samstaða virðist vera um byggingu álvers í Helguvík og engin mótmæli á ferðinni. Það er mikill viðsnúningur frá háværum mótmælum margra höfuðborgarbúa vegna byggingar álvers á Reyðarfirði.

Engum dylst að öll álverin á Suðvesturhorninu og orkuvæðingin þeim tengd er kjölfesta þar í atvinnulífinu. Það reyndi ég sjálfur í mínum gamla heimabæ, Hafnarfirði, þegar álverið í Straumsvík hóf starfsemi, sem fól í sér mikil og jákvæð umskipti fyrir lífskjör fólks. Sömu áhrifa erum við nú að njóta á Austurlandi með álverinu á Reyðarfirði þrátt fyrir öfgafullar hrakspár um hið gagnstæða. Suðurnesjafólk bindur eðlilega bjartar vonir við að fá álver sem styrkir atvinnulífið á sínu svæði. Slíkar væntingar búa einnig með fólkinu sem býr á Norðurlandi og engin ástæða er til að óttast að mengun verði meiri á Bakka en í Helguvík, Straumsvík eða Hvalfirði. Munurinn er einvörðungu sá, að fyrir norðan er einhæfara atvinnulíf og búseta fólksins á þar í vök að verjast.

Traust atvinna er forgangsmál. Virkjun orkunnar er því grundvöllur til nýsköpunar. Bygging og rekstur álvera hefur reynst vera raunhæfur kostur í boði með samstarfi við erlenda fjárfesta. Mikilvægt er að leitað sé allra leiða til að auka fjölbreytni með hagkvæmum og umhverfisvænum öðrum kostum. En þegar á reyndi þá var þetta „eitthvað annað" lítið meira en orðin tóm. Auðvitað vonum við að það geti breyst. Austfirðingar biðu í 30 ár eftir efndum margvíslegra loforða um stórtæka atvinnusköpun. Af þeirri reynslu verður að læra sem hvorki Húsvíkingum né öðru landsbyggðarfólki verður lengur boðið upp á. Það skiptir máli að fólki sé ekki mismunað eftir búsetu.

Höfundur er sóknarprestur í Heydölum.






Skoðun

Skoðun

Stöðvum hel­víti á jörðu

Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar

Sjá meira


×