Dýrkeyptur forsætisráðherrastóll

Stjórnarsamstarfið - Jón Bjarnason  alþingismaður Það er oft vandi að sitja í annars manns skjóli. Það fær Halldór Ásgrímsson að reyna þessa dagana og er jafnvel kallaður "forsætisráðherra í ríkisstjórn Davíðs Oddssonar". Þeir birtast sem pólitískir eineggja tvíburar og sjálfstæðismenn ná öllum óskamálum sínum fram. Má heita að stefnumál framsóknarmanna séu fullkomlega fótum troðin í þessu samstarfi. Talað er um "Litla íhaldið", hópinn sem nú ræður Framsóknarflokknum og fylgir formanninum í undirlægjuhættinum við Sjálfstæðisflokkinn. Ef fram heldur sem horfir verður það hlutskipti Halldórs Ásgrímssonar sem yfirmanns einkavæðingarnefndar að selja Símann. Gallup gerði í mars 2002 skoðanakönnun um afstöðu þjóðarinnar til þeirrar sölu. Rétt 64% kjósenda Framsóknarflokksins voru henni andvíg og yfir 60% allra landsmanna vildu að Síminn yrði áfram í opinberri eigu. Fjöldi framsóknarfélaga um allt land hefur ályktað gegn sölunni. Öllum ætti að vera ljóst að í svo fámennu og dreifbýlu landi verður aldrei raunveruleg samkeppni í grunnþjónustu fjarskipta. Síminn skilar 2-3 milljarða arði í ríkissjóð árlega svo ekki er hann nú baggi á eigendunum. Þvert gegn vilja meginþorra framsóknarmanna og mikils meirihluta þjóðarinnar ætlar Halldór Ásgrímsson að lúta í gras fyrir frjálshyggjuöflum Sjálfsstæðisflokksins og selja Símann. Framsóknarmenn ættu að stöðva formann sinn í þessu máli. Pólitísku tvíburarnir tóku einir ákvörðun um stuðning við innrásina í Írak. Að þjóðinni forspurðri settu þeir Ísland á lista hinna vígfúsu ríkja. Aldrei áður hafa íslenskir ríkisborgarar þurft að skammast sín á alþjóðavettvangi og jafnvel leyna þjóðerni sínu til að tryggja öryggi sitt á ferðalögum eða í hjálparstörfum. Um þetta höfum við nú staðfest dæmi frá Írak auk fjölmargra landa Asíu og Afríku. Samkvæmt nýrri skoðanakönnun Gallups eru 84% þjóðarinnar og um 80% framsóknarmanna á móti stuðningi Íslands við innrásina í Írak Halldór Ásgrímsson lét að því liggja í fréttum að almenningur skildi ekki málið. Hann er augljóslega orðinn viðskila við sinn eigin flokk eins og raunveruleikann. Eftir hina makalausu framgöngu í fjölmiðlamálinu hefði mátt vænta þess að forystumenn ríkisstjórnarflokkanna reyndu að endurheimta sátt við þjóðina í umgengni við lýðræðið og stjórnarskrá landsins. Forysta Sjálfstæðisflokksins hefur þó valið að sniðganga stjórnsýslulega stöðu forsetaembættisins og sýna því lítilsvirðingu. Er skemmst að minnast ræðu forseta þingsins við setningu Alþingis í haust og fjarveru meginþorra þingmanna og ráðherra Sjálfstæðisflokksins í boði forseta á Bessastöðum 1. desember sl. Um miðjan síðasta mánuð tilkynnti Halldór Ásgrímsson að hann hygðist skipa nefnd til að endurskoða stjórnarskrána. Í bréfi sem formönnum stjórnmálaflokkanna var sent með beiðni um tilnefningu voru engin skilyrði sett fyrir vinnu nefndarinnar. Eitthvað hefur þetta farið fyrir brjóstið á aftursætisbílstjóranum því í næsta bréfi sagði að stjórnarskrárnefndin ætti einkum að endurskoða þá kafla, sem lúta að stöðu forsetaembættisins. Forysta Sjálfstæðisflokksins ætlar sér að afnema málskotsrétt forsetans og herða svo á reglum um þjóðaratkvæðagreiðslur að þær verði óvirkar. Það hlýtur að vera nöturlegt fyrir framsóknarmenn að einnig í stjórnarskrármálinu skuli formaðurinn ganga gegn vilja þeirra en fylgja kröfum sjálfstæðismanna, sem eru kampakátir. En margur framsóknarmaðurinn hlýtur að vera dapur og finnast forsætisráðherrastóllinn dýru verði keyptur.