Það sem helst hún varast vann...

Því miður eru kynþáttafordómar útbreiddir á Íslandi og ber að fagna allri umfjöllun um þá. Þennan djöful ber að draga fram alls staðar þar sem hans verður vart. Ég verð mest var við fordómana í hópi ungs fólks, um tvítugsaldurinn. Það segir hins vegar sögu um fullorðna fólkið, foreldrana, kennarana, innviði þess samfélags sem mótaði þetta unga fólk. Að mínu viti þurfum við að taka upp alvöru mannréttindafræðslu í grunnskólanum þar sem við útlistum fyrir ungu fólki rétt hvers og eins til að vera hann sjálfur en ekki dæmdur á grundvelli uppruna, litarháttar, trúarbragða eða neins slíks. Í slíkri fræðslu gætum við t.d. farið í smiðju til Svía. Að undanförnu hefur DV fjallað um kynþáttafordóma í Þorlákshöfn vegna ofbeldismála sem komu upp í tengslum við meinta kynþáttafordóma. Eitt af því sem vantar í íslenska refsilöggjöf er heimild til að taka harðar á ofbeldi ef undirliggjandi ástæða er kynþáttafordómar en það er önnur saga. Þessi umfjöllun DV er þörf. Kynþáttafordómar eiga ekki að líðast. Hins vegar skrikar Bergljótu Davíðsdóttur heldur betur fótur í leiðara DV miðvikudaginn 23ja mars. Þar kemur skýrt í ljós að hún skilur ekki um hvað málið snýst, eða hvað? Í miðri umfjöllun sinni um kynþáttafordóma verður henni á að dæma íbúa heils byggðarlags. Eftir að hafa lýst því að Pólverjar fái ekki frið á götum í Þorlákshöfn segir hún: "það segir meira en nokkur orð um þá sem búa í Þorlákshöfn" og bætir við hróðug "ekki satt?"! Sá sem haldinn er kynþáttafordómum dæmir hópa eftir hegðun einstaklinga. Það er kjarninn. Bergljót Davíðsdóttir á ekki um annað að velja en að biðjast afsökunar. Ég veit um árekstra í Þorlákshöfn milli nýkominna Íslendinga og löngu kominna. Hugsunarhátt sem leiðir til slíks ber að fordæma. Þorlákshafnarbúar eru hins vegar hvorki betri né verri en aðrir Íslendingar. Ef atvikin eru fleiri hér er það trúlega vegna þess að hlutfall nýkominn er óvenju hátt, um 9%, það þriðja hæsta á landinu. Þetta hefur gerst á örfáum árum og hvorki bæjarfélagið eða landsstjórnin hafa gert mikið til þess að auðvelda þá aðlögun sem kemur ekki alltaf að sjálfu sér. Það þarf sem sagt að auka fræðslu um mannréttindi, það þarf að auka íslenskukennslu, það þarf að gera löggjöf sem tekur á misrétti vegna uppruna gegnsærri, það þarf að tryggja réttindi fólks og tryggja það að fólk þekki rétt sinn. Það þarf á allan hátt að styðja þá aðlögun sem nú stendur yfir frá einsleitu samfélagi yfir í margbreytilegt, frá stöðnun til grósku.Við þurfum að læra af mistökum annarra Evrópuþjóða.