Húsnæðismál eru umhverfismál Andrea Helgadóttir skrifar 13. maí 2022 12:50 Í borginni er rekin kolröng húsnæðisstefna. Hún gagnast ekki til að framleiða húsnæði fyrir fólkið sem vantar húsnæði. Hún gagnast hins vegar einhverjum ágætlega og það má kannski spyrja sig á hvaða ævintýralendur sú peningaslóð leiðir mann. Ég sat í vikunni umræður um umhverfisverndarstefnu framboða í Reykjavík. Þar voru allir mjög sammála um það að loftslagsmálin væru gríðarlega mikilvæg og snerti á öllu því sem sveitarfélagið tekur sér fyrir hendur sem stjórnvald. Það er mikið gleðiefni.Það er auðvitað grundvallaratriði að sjá hvaða stefnu fólk hefur um hvort við eigum öll að eiga okkur einhverja framtíð eða ekki. Fyrir mína parta veit ég að við sem höfum setið neðst í stigveldi valda og eigna munum fara fyrst í hakkavélina sem er á endanum á aðgerðaleysistímalínunni, enda erum það við sem förum alltaf ofaní hana í öllum málum sem brugðist er við með því að bregðast ekki við. Sömuleiðis eru það manneskjurnar sem eru nú þegar á leiðinni ofaní hakkavélina á óheppnari lengdargráðum plánetunnar. Það að tala um að mál sé mikilvægt, að það snerti á öllu sem stjórn sveitarfélags gerir og að takast að láta það skipta máli í allri ákvarðanatöku er auðvitað tvennt ólíkt. Það að þétta byggð er gott mál - á pappír. Það að vilja þróa og koma í gagnið metnaðarfullum almenningssamgöngum er líka sérlega gott mál - á pappír. Það er hins vegar grátlegt að horfa uppá tal um það sem verið er að framkvæma í borginni sem lausnir á þeim fjölmörgu vandamálum sem mætti leysa með þessum aðgerðum annars. Það er óhæft að framkvæma þessar stefnur á þann hátt að fátækara fólk þurfi að bera hlutfallslega hærri kostnað vegna þess að gjöld eru lögð flatt á þjónustuna. Það myndi gerast með lagningu vegatolla, með því að láta sorphirðugjald miðast við fjölda flokkunartunna við heimili, með því að hækka gjaldskrár til höfuðs þeim sem nú þegar eru að nota almenningssamgöngur. Á ekki frekar að hvetja fólk til þess að nota þær, og almenning til þess að taka frekari skref til umhverfisvænni lífsstíls?Og hvernig. Í. Ósköpunum. á að nýta þéttingu byggðar sem lausn í umhverfismálum ef hún þýðir enn frekari hækkun húsnæðisverðs? Hvaða fólk er það sem á að þéttast í þessa byggð? Enginn sem ég þekki, nema mögulega aðeins efnaðra eldra fólk sem hefur flust úr nágrannasveitarfélögum til borgarinnar. Ég veit hinsvegar um fjölda dæma um fólk sem hefur hrakist í næstu sveitir við borgina, jafnvel austur fyrir fjall, sem sækir þó vinnu í Reykjavík. Meðal þeirra er fólk sem hreinlega vinnur fyrir Reykjavíkurborg, eins og ég sjálf þurfti að gera áður en ég varð svo lánsöm að fá úthlutað íbúð hjá Bjargi - íbúðafélagi verkalýðshreyfingarinnar, enda samtímis verið rekin frekar grimmileg útvistunar- og láglaunastefna gagnvart sjálfu starfsfólki borgarinnar. Það getur varla talist góð umhverfisstefna sem neyðir fólk til þess að ferðast daglega mjög langar leiðir til að sækja vinnu. Það er hrein og bein sóunarstefna að hrekja fólk langar leiðir frá vinnustöðum sínum, það er sóunarstefna að neyða stóran hluta borgarbúa til að vera sífellt að flytja, það er sóunarstefna að útvista og greiða of lág laun. Fjöldinn allur af fólki lifir miklum mun verri umhverfislífsstíl en það vill, einfaldlega af því að það er dálítið dýrt að vera mjög umhverfisvænn í háttum. Þetta sjá auðvitað ekki allir, og sjaldan fólk sem stjórnar, því að hugsarar og stjórnarar fá stjórnaralaun, og umgangast helst bara aðra stjórnara og hugsara. Þétting byggðar á dýrum reitum borgarinnar, eða úthlutanir á lóðum til braskara mun ekki leysa húsnæðisvanda borgarinnar og það mun ekki virka sem loftslagsaðgerð. Það er ekki nóg að byggja bara mikið, það þarf að hafa skýra stefnu um HVERNIG húsnæði okkur vantar, hvað sé besta leiðin til þess að framleiða meira af því sem raunverulega þörfin kallar eftir, og hafa svo bein í nefinu til að fylgja því eftir jafnvel þótt öfl í samfélaginu séu mótfallin stefnunni.Til þess að þétt byggð virki sem skyldi á hún ekki að samanstanda af dýrum lúxusíbúðum sem sitja tómar, laða að efnafólk úr nágrannasveitarfélögum, eða air bnb rekstur undir efnafólk frá öðrum löndum. Sérstaklega á hún ekki að virka sem fjárfestingatæki fyrir fólk sem þarf ekki að greiða útsvar af hagnaðinum sem af þeim hlýst. Hún þarf að hýsa fólkið sem nú þegar býr og vinnur í borginni. Hún þarf að hýsa fólkið sem vinnur í Reykjavík en hefur hrakist út úr henni vegna íþyngjandi húsnæðiskostnaðar. Hún þarf að hýsa allt fólkið sem er á biðlistum félagsbústaða. Hún þarf að hýsa fólkið sem býr í hættulegum, illa viðhöldnum hreysum sem óprúttnir aðilar nota til að hagnast á vandamálinu. Hún þarf að hýsa fólkið sem býr í iðnaðarhúsnæði, og börnin þeirra. Borgin getur - og á - að skara framúr í því sem skiptir máli: að tryggja skynsama og ábyrga stefnu til framtíðar, og skapa samfélag fyrir manneskjur í nútíð og framtíð. Það þarf að taka skref í átt að húsnæðiskerfi sem byggt er á hagsmunum almannaheilla og komandi kynslóða. Sósíalistar í borgarstjórn hafa talað fyrir því alla tíð að borgin eigi að stefna að því að byggja húsnæði sjálf, á félagslegum grunni, og vera duglegri að auðvelda uppbyggingu óhagnaðardrifinna lausna í húsnæðismálum, að það eigi beinlínis að stofna byggingafélag Reykjavíkur. Núverandi meirihluti hefur alla tíð staðið í vegi fyrir að sú stefna sé tekin. Þar til mjög nýlega. Eina leiðin til að tryggja að þau standi við þá viðhorfsbreytingu sína er að sósíalistaflokkurinn fái góða kosningu. xJ í Reykjavík. Höfundur skipar 3. sæti á lista Sósíalistaflokksins í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2022 Húsnæðismál Sveitarstjórnarkosningar 2022 Reykjavík Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Neyð Róhingja Sigurjón Örn Stefánsson Skoðun Daði Pálmar Ragnarsson Bakþankar Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Skoðun Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
Í borginni er rekin kolröng húsnæðisstefna. Hún gagnast ekki til að framleiða húsnæði fyrir fólkið sem vantar húsnæði. Hún gagnast hins vegar einhverjum ágætlega og það má kannski spyrja sig á hvaða ævintýralendur sú peningaslóð leiðir mann. Ég sat í vikunni umræður um umhverfisverndarstefnu framboða í Reykjavík. Þar voru allir mjög sammála um það að loftslagsmálin væru gríðarlega mikilvæg og snerti á öllu því sem sveitarfélagið tekur sér fyrir hendur sem stjórnvald. Það er mikið gleðiefni.Það er auðvitað grundvallaratriði að sjá hvaða stefnu fólk hefur um hvort við eigum öll að eiga okkur einhverja framtíð eða ekki. Fyrir mína parta veit ég að við sem höfum setið neðst í stigveldi valda og eigna munum fara fyrst í hakkavélina sem er á endanum á aðgerðaleysistímalínunni, enda erum það við sem förum alltaf ofaní hana í öllum málum sem brugðist er við með því að bregðast ekki við. Sömuleiðis eru það manneskjurnar sem eru nú þegar á leiðinni ofaní hakkavélina á óheppnari lengdargráðum plánetunnar. Það að tala um að mál sé mikilvægt, að það snerti á öllu sem stjórn sveitarfélags gerir og að takast að láta það skipta máli í allri ákvarðanatöku er auðvitað tvennt ólíkt. Það að þétta byggð er gott mál - á pappír. Það að vilja þróa og koma í gagnið metnaðarfullum almenningssamgöngum er líka sérlega gott mál - á pappír. Það er hins vegar grátlegt að horfa uppá tal um það sem verið er að framkvæma í borginni sem lausnir á þeim fjölmörgu vandamálum sem mætti leysa með þessum aðgerðum annars. Það er óhæft að framkvæma þessar stefnur á þann hátt að fátækara fólk þurfi að bera hlutfallslega hærri kostnað vegna þess að gjöld eru lögð flatt á þjónustuna. Það myndi gerast með lagningu vegatolla, með því að láta sorphirðugjald miðast við fjölda flokkunartunna við heimili, með því að hækka gjaldskrár til höfuðs þeim sem nú þegar eru að nota almenningssamgöngur. Á ekki frekar að hvetja fólk til þess að nota þær, og almenning til þess að taka frekari skref til umhverfisvænni lífsstíls?Og hvernig. Í. Ósköpunum. á að nýta þéttingu byggðar sem lausn í umhverfismálum ef hún þýðir enn frekari hækkun húsnæðisverðs? Hvaða fólk er það sem á að þéttast í þessa byggð? Enginn sem ég þekki, nema mögulega aðeins efnaðra eldra fólk sem hefur flust úr nágrannasveitarfélögum til borgarinnar. Ég veit hinsvegar um fjölda dæma um fólk sem hefur hrakist í næstu sveitir við borgina, jafnvel austur fyrir fjall, sem sækir þó vinnu í Reykjavík. Meðal þeirra er fólk sem hreinlega vinnur fyrir Reykjavíkurborg, eins og ég sjálf þurfti að gera áður en ég varð svo lánsöm að fá úthlutað íbúð hjá Bjargi - íbúðafélagi verkalýðshreyfingarinnar, enda samtímis verið rekin frekar grimmileg útvistunar- og láglaunastefna gagnvart sjálfu starfsfólki borgarinnar. Það getur varla talist góð umhverfisstefna sem neyðir fólk til þess að ferðast daglega mjög langar leiðir til að sækja vinnu. Það er hrein og bein sóunarstefna að hrekja fólk langar leiðir frá vinnustöðum sínum, það er sóunarstefna að neyða stóran hluta borgarbúa til að vera sífellt að flytja, það er sóunarstefna að útvista og greiða of lág laun. Fjöldinn allur af fólki lifir miklum mun verri umhverfislífsstíl en það vill, einfaldlega af því að það er dálítið dýrt að vera mjög umhverfisvænn í háttum. Þetta sjá auðvitað ekki allir, og sjaldan fólk sem stjórnar, því að hugsarar og stjórnarar fá stjórnaralaun, og umgangast helst bara aðra stjórnara og hugsara. Þétting byggðar á dýrum reitum borgarinnar, eða úthlutanir á lóðum til braskara mun ekki leysa húsnæðisvanda borgarinnar og það mun ekki virka sem loftslagsaðgerð. Það er ekki nóg að byggja bara mikið, það þarf að hafa skýra stefnu um HVERNIG húsnæði okkur vantar, hvað sé besta leiðin til þess að framleiða meira af því sem raunverulega þörfin kallar eftir, og hafa svo bein í nefinu til að fylgja því eftir jafnvel þótt öfl í samfélaginu séu mótfallin stefnunni.Til þess að þétt byggð virki sem skyldi á hún ekki að samanstanda af dýrum lúxusíbúðum sem sitja tómar, laða að efnafólk úr nágrannasveitarfélögum, eða air bnb rekstur undir efnafólk frá öðrum löndum. Sérstaklega á hún ekki að virka sem fjárfestingatæki fyrir fólk sem þarf ekki að greiða útsvar af hagnaðinum sem af þeim hlýst. Hún þarf að hýsa fólkið sem nú þegar býr og vinnur í borginni. Hún þarf að hýsa fólkið sem vinnur í Reykjavík en hefur hrakist út úr henni vegna íþyngjandi húsnæðiskostnaðar. Hún þarf að hýsa allt fólkið sem er á biðlistum félagsbústaða. Hún þarf að hýsa fólkið sem býr í hættulegum, illa viðhöldnum hreysum sem óprúttnir aðilar nota til að hagnast á vandamálinu. Hún þarf að hýsa fólkið sem býr í iðnaðarhúsnæði, og börnin þeirra. Borgin getur - og á - að skara framúr í því sem skiptir máli: að tryggja skynsama og ábyrga stefnu til framtíðar, og skapa samfélag fyrir manneskjur í nútíð og framtíð. Það þarf að taka skref í átt að húsnæðiskerfi sem byggt er á hagsmunum almannaheilla og komandi kynslóða. Sósíalistar í borgarstjórn hafa talað fyrir því alla tíð að borgin eigi að stefna að því að byggja húsnæði sjálf, á félagslegum grunni, og vera duglegri að auðvelda uppbyggingu óhagnaðardrifinna lausna í húsnæðismálum, að það eigi beinlínis að stofna byggingafélag Reykjavíkur. Núverandi meirihluti hefur alla tíð staðið í vegi fyrir að sú stefna sé tekin. Þar til mjög nýlega. Eina leiðin til að tryggja að þau standi við þá viðhorfsbreytingu sína er að sósíalistaflokkurinn fái góða kosningu. xJ í Reykjavík. Höfundur skipar 3. sæti á lista Sósíalistaflokksins í Reykjavík.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Enginn stjórnmálaflokkur mun niðurgreiða sálfræðiþjónustu og útrýma biðlistum Þórarinn Hjartarson Skoðun