En hvers vegna Píratar? Alexandra Briem skrifar 24. september 2021 17:30 Hvað gerir Pírata öðruvísi, eða betri kost, en aðra flokka sem eru á svipuðu róli? Hvers vegna þykir okkur þess virði að halda úti sérstökum flokki? Nú get ég bara talað fyrir mig, og kannski lýst af afspurn því sem ég heyri frá öðrum. En í grunninn er okkar sérstaða sú að við erum bara venjulegt fólk sem fengum nóg. Ég sjálf hafði alveg verið pirruð yfir ýmsum hlutum lengi, en mér fannst einhvern veginn fjarlægt að ég sjálf færi að skipta mér af stjórnmálum. Ég hugsaði ‘tja, kannski eftir 20-30 ár, ef mér finnst það ennþá mikilvægt, en ég sá það einhvern veginn ekki sem alvöru möguleika. Stjórnmálin voru aflokuð, það fór ekkert bara hver sem er í framboð. Hrunið breytti mörgu Þetta breyttist í hruninu, amk. fyrir mig. Mér fannst ég svikin af kerfinu, eins og fólk sem ég hafði áður trúað að vissi hvað það væri að tala um væri bara að bulla, og þá rann upp fyrir mér að sennilega hefðu þau verið að því lengi, ég hefði bara ekki séð það. Allra fyrsta viðbragð hjá mér, eins og svo mörgum öðrum, var að ganga til liðs við Borgarahreyfinguna. Þar var reiðin, viljinn til breytinga og vilji til að draga til ábyrgðar þau sem höfðu valdið hruninu eða flotið sofandi að feigðarósi. Það kom þó fljótlega í ljós að reiði er ekki nóg. Borgarahreyfingin var hrein í hugsjón og bótavilja, en ósamstæð í hverju ætti að breyta eða í hvað. Það vantaði líka strúktúr til að takast á við ósætti og innri átök, og það endaði eins og það endaði. Skýrasta svarið sem fram kom eftir hrun, um það hvað þyrfti að gerast til að mynda sátt aftur í þjóðinni, til að hjálpa sárinu sem þá hafði rifnað upp að gróa, og hreinsa burtu gröftinn sem komið hafði í ljós, var ferlið sem á endanum leiddi til nýrrar stjórnarskrár. Það snýst um meira en stjórnarskrána sjálfa. Hún er líka nýtt upphaf, nýr sáttmáli, í raun ný þjóðarsátt. Enda vorum við komin á þann stað að ekkert minna dygði til. Ferli til að skrifa nýjan sáttmála þjóðarinnar sem öll hefðu möguleika að aðkomu að. Þegar þarna var komið sögu leyfði ég mér að líta til Samfylkingarinnar aftur. Ég var auðvitað ekki sammála öllu sem stjórn Jóhönnu og Steingríms gerði, en þarna höfðu þau samt staðið sig vel í að hreinsa upp eftir óstjórnina og höfðu stigið raunveruleg framfaraskref, t.d. með því að innleiða auðlindagjald og lögleiða hjónabönd samkynhneigðra. En, áður en það kjörtímabil kláraðist brugðust þau þessum vonum. Árni Páll tók við stjórn í flokknum og málamiðlaði sig frá því að klára stjórnarskrána. Eftir það var ljóst að ég gæti ekki kosið þau. Leið mín lá næst í Lýðræðisvaktina, í kosningunum 2013, þegar metfjöldi framboða gaf kost á sér. Það var flokkur sem setti stjórnarskrána á oddinn og sem endurspeglaði reiði mína yfir því að svo virtist sem ekki yrði staðið við að klára að innleiða hana. En ég stóð mig samt að því, þegar ég var að safna undirskriftum fyrir þann flokk, að þegar ég hitti fyrir Pírata við sömu iðju, þá öfundaði ég þau pínu. Það var eitthvað í gangi þar sem vantaði annars staðar. Þannig fór að ég skipti yfir í Pírata eiginlega áður en sú kosning fór fram, var með þeim á kosningavökunni og skráði mig í flokkinn skömmu síðar. Eftir það var ekki aftur snúið. Lýðræði og jákvæðni Það sem Píratar höfðu var og er jákvæðni. Von fyrir framtíðina, skýr sýn á hvað þau vildu og hvað þau vildu ekki. Þau höfðu sterkan grunn, og þau höfðu gleði. Það var eitthvað sem hafði vantað, eitthvað sem mig hafði vantað. Það er nefnilega ekki nóg að vera reið, að vilja tilteknar breytingar, að vilja refsa þeim sem brutu af sér. Það heillar engan nema þá sem deila reiðinni, og reiðin étur okkur sjálf upp að innan ef hún er það eina sem við hleypum að. Píratar standa líka með nýju stjórnarskránni og hafa gert alla tíð, en ólíkt öðrum flokkum sem vissulega berjast líka fyrir henni, þá gera Píratar stjórnarskrána að skilyrði fyrir stjórnarmyndun. Það er af því að Píratar skilja að það mun aldrei vera sátt í samfélaginu fyrr en þessari vegferð er lokið. Ef þjóðin hafnar svo stjórnarskránni í atkvæðagreiðslu samhliða næstu þingkosningum, þá má kalla málið dautt. Það myndi þá a.m.k. þurfa að hugsa málið aftur alveg frá grunni. En það verður aldrei sátt um að þagga það niður og fela ofan í skúffu. Aldrei. Píratar tóku mér fagnandi á sínum tíma, og ég upplifði í fyrsta skipti alvöru þátttöku í grasrótarstarfi, að á mig væri hlustað, og ég gæti átt þátt í því að mynda stefnu fyrir stjórnmálaflokk í alvöru. Ég var slembivalin á fyrsta aðalfundi til að sitja í kjörstjórn flokksins. Ári síðar bauð ég mig fram í stjórn Pírata í Reykjavík og varð gjaldkeri, árið þar á eftir formaður. Ég þurfti ekki að þekkja neinn, þurfti ekki að eiga peninga eða völd eða vera fræg. Ég þurfti bara að vera með, vera einlæg og taka þátt. Píratar studdu mig líka þegar ég kom út úr skápnum með að vera trans, en aldrei fannst mér það hafa áhrif á stöðu mína, hvorki að það hindraði þátttöku mína, né að mér væri spilað fram í einhverri sýndarmennsku, ég hef alltaf metið það mikils. Það sem ég hef lært í grasrótarstarfinu er að flokkurinn er einlægur í umbótavilja sínum. Við erum raunverulega bara þreytt á spillingu, þreytt á sérhagsmunagæslu, þreytt á því að lýðræðið og réttarríkið séu fótum troðin. Við erum ekki eini flokkurinn sem er með einlægan umbótavilja, ekki eini flokkurinn með góðar og jákvæðar stefnur í mannréttinda- og loftslagsmálum. En við erum sá flokkur sem hefur staðið staðfastast með nýju stjórnarskránni, með bættu lýðræði og gegn sérhagsmunagæslu og spillingu. Við erum í dag höfuðandstæðingur gömlu íslensku spillingarinnar, við höfum enga hagsmuni aðra en hagsmuni almennings, engin markmið önnur en að bæta íslenskt lýðræði. Ég hef lengi barist fyrir nýja Íslandi, í dag eygi ég raunverulega von á breytingum, ég hvet ykkur öll til að hugsa til þess hvers konar landi þið viljið búa í, og nýta rödd ykkar, nýta atkvæðisréttinn og vera stórhuga. Ykkar val kann að vera annað en mitt, en ég vona þá a.m.k. sannarlega að það verði eitthvað annað en varnarflokkar innmúraðra hagsmuna, eitthvað annað en ótti við breytingar. Kjósum nýtt Ísland, kjósum nýja stjórnarskrá. Höfundur er borgarfulltrúi Pírata og meðlimur í grasrót flokksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alexandra Briem Skoðun: Kosningar 2021 Píratar Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson Skoðun Þurfum við að koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Nýtt örorkukerfi – verra þeirra réttlæti Marinó G. Njálsson Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason Skoðun Norskur skammtímagróði Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir Skoðun Helga Þórisdóttir og fjöregg íslenskrar þjóðar Páll Torfi Önundarson Skoðun Lykillinn að orkuskiptunum er úr áli Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hefur allt sem þarf Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju að gera rekstraráætlun? Karl Sólnes Jónsson skrifar Skoðun Norskur skammtímagróði Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Mannréttindi sama hvað Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Helga Þórisdóttir og fjöregg íslenskrar þjóðar Páll Torfi Önundarson skrifar Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson skrifar Skoðun Ótímabundin ráðgjöf til ríkisstjórnar Snæbjörn Brynjarsson skrifar Skoðun Lykillinn að orkuskiptunum er úr áli Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason skrifar Skoðun „Vitum ekkert hvað við erum að gera“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Nýtt örorkukerfi – verra þeirra réttlæti Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Þurfum við að koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þurfum við koma Íslandi aftur á rétta braut? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Bergmál frá geymslustað líkamans Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Gummi Kalli Kristinn Sigurðsson skrifar Skoðun Það verður ekki bæði sleppt og haldið Melkorka Mjöll Kristinsdóttir skrifar Skoðun Katrín og Gunnar Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Andleg heilsa unga fólksins og áhrif samfélagsmiðla Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Sigurbjörg Jónsdóttir skrifar Skoðun Ferðaþjónusta til framtíðar Freyja Rut Emilsdóttir skrifar Skoðun Þegar enginn heldur utan um þig Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Öryggi – Forvitni – Gleði Sigríður Hrund Pétursdóttir skrifar Skoðun Öryrkjar auglýsi eftir harðorðum mótmælum! Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Farsælar forvarnir í þágu barna í Reykjavík Guðrún Halla Jónsdóttir,Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í lit Anna Lára Pálsdóttir skrifar Skoðun Lega lýðveldisins Íslands Eiríkur Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Afhverju ætlar Carbfix að flytja CO2 inn til landsins? Bergur Sigfússon skrifar Sjá meira
Hvað gerir Pírata öðruvísi, eða betri kost, en aðra flokka sem eru á svipuðu róli? Hvers vegna þykir okkur þess virði að halda úti sérstökum flokki? Nú get ég bara talað fyrir mig, og kannski lýst af afspurn því sem ég heyri frá öðrum. En í grunninn er okkar sérstaða sú að við erum bara venjulegt fólk sem fengum nóg. Ég sjálf hafði alveg verið pirruð yfir ýmsum hlutum lengi, en mér fannst einhvern veginn fjarlægt að ég sjálf færi að skipta mér af stjórnmálum. Ég hugsaði ‘tja, kannski eftir 20-30 ár, ef mér finnst það ennþá mikilvægt, en ég sá það einhvern veginn ekki sem alvöru möguleika. Stjórnmálin voru aflokuð, það fór ekkert bara hver sem er í framboð. Hrunið breytti mörgu Þetta breyttist í hruninu, amk. fyrir mig. Mér fannst ég svikin af kerfinu, eins og fólk sem ég hafði áður trúað að vissi hvað það væri að tala um væri bara að bulla, og þá rann upp fyrir mér að sennilega hefðu þau verið að því lengi, ég hefði bara ekki séð það. Allra fyrsta viðbragð hjá mér, eins og svo mörgum öðrum, var að ganga til liðs við Borgarahreyfinguna. Þar var reiðin, viljinn til breytinga og vilji til að draga til ábyrgðar þau sem höfðu valdið hruninu eða flotið sofandi að feigðarósi. Það kom þó fljótlega í ljós að reiði er ekki nóg. Borgarahreyfingin var hrein í hugsjón og bótavilja, en ósamstæð í hverju ætti að breyta eða í hvað. Það vantaði líka strúktúr til að takast á við ósætti og innri átök, og það endaði eins og það endaði. Skýrasta svarið sem fram kom eftir hrun, um það hvað þyrfti að gerast til að mynda sátt aftur í þjóðinni, til að hjálpa sárinu sem þá hafði rifnað upp að gróa, og hreinsa burtu gröftinn sem komið hafði í ljós, var ferlið sem á endanum leiddi til nýrrar stjórnarskrár. Það snýst um meira en stjórnarskrána sjálfa. Hún er líka nýtt upphaf, nýr sáttmáli, í raun ný þjóðarsátt. Enda vorum við komin á þann stað að ekkert minna dygði til. Ferli til að skrifa nýjan sáttmála þjóðarinnar sem öll hefðu möguleika að aðkomu að. Þegar þarna var komið sögu leyfði ég mér að líta til Samfylkingarinnar aftur. Ég var auðvitað ekki sammála öllu sem stjórn Jóhönnu og Steingríms gerði, en þarna höfðu þau samt staðið sig vel í að hreinsa upp eftir óstjórnina og höfðu stigið raunveruleg framfaraskref, t.d. með því að innleiða auðlindagjald og lögleiða hjónabönd samkynhneigðra. En, áður en það kjörtímabil kláraðist brugðust þau þessum vonum. Árni Páll tók við stjórn í flokknum og málamiðlaði sig frá því að klára stjórnarskrána. Eftir það var ljóst að ég gæti ekki kosið þau. Leið mín lá næst í Lýðræðisvaktina, í kosningunum 2013, þegar metfjöldi framboða gaf kost á sér. Það var flokkur sem setti stjórnarskrána á oddinn og sem endurspeglaði reiði mína yfir því að svo virtist sem ekki yrði staðið við að klára að innleiða hana. En ég stóð mig samt að því, þegar ég var að safna undirskriftum fyrir þann flokk, að þegar ég hitti fyrir Pírata við sömu iðju, þá öfundaði ég þau pínu. Það var eitthvað í gangi þar sem vantaði annars staðar. Þannig fór að ég skipti yfir í Pírata eiginlega áður en sú kosning fór fram, var með þeim á kosningavökunni og skráði mig í flokkinn skömmu síðar. Eftir það var ekki aftur snúið. Lýðræði og jákvæðni Það sem Píratar höfðu var og er jákvæðni. Von fyrir framtíðina, skýr sýn á hvað þau vildu og hvað þau vildu ekki. Þau höfðu sterkan grunn, og þau höfðu gleði. Það var eitthvað sem hafði vantað, eitthvað sem mig hafði vantað. Það er nefnilega ekki nóg að vera reið, að vilja tilteknar breytingar, að vilja refsa þeim sem brutu af sér. Það heillar engan nema þá sem deila reiðinni, og reiðin étur okkur sjálf upp að innan ef hún er það eina sem við hleypum að. Píratar standa líka með nýju stjórnarskránni og hafa gert alla tíð, en ólíkt öðrum flokkum sem vissulega berjast líka fyrir henni, þá gera Píratar stjórnarskrána að skilyrði fyrir stjórnarmyndun. Það er af því að Píratar skilja að það mun aldrei vera sátt í samfélaginu fyrr en þessari vegferð er lokið. Ef þjóðin hafnar svo stjórnarskránni í atkvæðagreiðslu samhliða næstu þingkosningum, þá má kalla málið dautt. Það myndi þá a.m.k. þurfa að hugsa málið aftur alveg frá grunni. En það verður aldrei sátt um að þagga það niður og fela ofan í skúffu. Aldrei. Píratar tóku mér fagnandi á sínum tíma, og ég upplifði í fyrsta skipti alvöru þátttöku í grasrótarstarfi, að á mig væri hlustað, og ég gæti átt þátt í því að mynda stefnu fyrir stjórnmálaflokk í alvöru. Ég var slembivalin á fyrsta aðalfundi til að sitja í kjörstjórn flokksins. Ári síðar bauð ég mig fram í stjórn Pírata í Reykjavík og varð gjaldkeri, árið þar á eftir formaður. Ég þurfti ekki að þekkja neinn, þurfti ekki að eiga peninga eða völd eða vera fræg. Ég þurfti bara að vera með, vera einlæg og taka þátt. Píratar studdu mig líka þegar ég kom út úr skápnum með að vera trans, en aldrei fannst mér það hafa áhrif á stöðu mína, hvorki að það hindraði þátttöku mína, né að mér væri spilað fram í einhverri sýndarmennsku, ég hef alltaf metið það mikils. Það sem ég hef lært í grasrótarstarfinu er að flokkurinn er einlægur í umbótavilja sínum. Við erum raunverulega bara þreytt á spillingu, þreytt á sérhagsmunagæslu, þreytt á því að lýðræðið og réttarríkið séu fótum troðin. Við erum ekki eini flokkurinn sem er með einlægan umbótavilja, ekki eini flokkurinn með góðar og jákvæðar stefnur í mannréttinda- og loftslagsmálum. En við erum sá flokkur sem hefur staðið staðfastast með nýju stjórnarskránni, með bættu lýðræði og gegn sérhagsmunagæslu og spillingu. Við erum í dag höfuðandstæðingur gömlu íslensku spillingarinnar, við höfum enga hagsmuni aðra en hagsmuni almennings, engin markmið önnur en að bæta íslenskt lýðræði. Ég hef lengi barist fyrir nýja Íslandi, í dag eygi ég raunverulega von á breytingum, ég hvet ykkur öll til að hugsa til þess hvers konar landi þið viljið búa í, og nýta rödd ykkar, nýta atkvæðisréttinn og vera stórhuga. Ykkar val kann að vera annað en mitt, en ég vona þá a.m.k. sannarlega að það verði eitthvað annað en varnarflokkar innmúraðra hagsmuna, eitthvað annað en ótti við breytingar. Kjósum nýtt Ísland, kjósum nýja stjórnarskrá. Höfundur er borgarfulltrúi Pírata og meðlimur í grasrót flokksins.
Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason Skoðun
Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir Skoðun
Skoðun Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason skrifar
Skoðun Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Skoðun Farsælar forvarnir í þágu barna í Reykjavík Guðrún Halla Jónsdóttir,Óskar Dýrmundur Ólafsson skrifar
Valdarán í Kirkju sjöunda dags aðventista og tengslin við fyrirhugaðar framkvæmdir í Ölfusi Jón Hjörleifur Stefánsson,Ómar Torfason Skoðun
Dánaraðstoð: Rangfærslur varðandi skrif Læknafélags Íslands Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Sylviane Lecoulte,Steinar Harðarson,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir Skoðun