Hvers vegna á að verðlauna dýraníð? Árni Snævarr og Linda Pétursdóttir skrifar 2. október 2015 07:00 Sigurður Ingi Jóhannsson landbúnaðarráðherra segir koma til álita að ríkið styrki eigendur svínabúa í því skyni að uppræta þá illu meðferð á dýrum sem flett var ofan af í sjónvarpsfréttum RÚV á dögunum. Svínin eru vistuð í alltof þröngum stíum og þjást af legusárum, enda geta þau varla hreyft sig, geta ýmist ekki rétt úr fótunum eða lagst á hliðina, júgrin liggja inn í næsta bás og snerta innréttingarnar, svo eitthvað sé nefnt. Dýralæknir hjá Matvælastofnun sem horfði á upptökurnar sagði að þarna væri dýraníð á ferðinni. Við erum hjartanlega sammála. Nú myndi maður ætla að yfirvöld gripu til tafarlausra aðgerða og nýttu skýrar lagaheimildir til að refsa þeim sem gerast brotlegir við gildandi lög og reglur. Matvælastofnun krafðist alvarlegra úrbóta þegar hún komst á snoðir um sumt af því sem sjónvarpsáhorfendur fengu að sjá á dögunum. Í aðeins einu tilfelli var hins vegar beitt „þvingunarferli“, en viðkomandi svínabú virðist láta það sem vind um eyru þjóta. Matvælastofnun telur að hér sé um „lögbrot“ að ræða, en samt hefur ekkert tilfelli verið kært til lögreglu. Hvernig má þetta vera? Þrátt fyrir þessi meintu lögbrot virðist Sigurður Ingi landbúnaðarráðherra sáttur við ástandið og segir viðbrögð yfirvalda með fullnægjandi hætti. „Við þurfum auðvitað að veita ákveðið svigrúm til að fara í dýrar fjárfestingar og hugsanlega þarf að koma til einhvers konar stuðningskerfi við það,“ segir Sigurður Ingi. Svigrúm þýðir einfaldlega að dýraníð haldi áfram með vitund og vilja ríkisvaldsins, samanber ofangreindar yfirlýsingar ráðherrans.Á kostnað skattgreiðenda En Sigurður Ingi lætur sér þetta ekki nægja heldur leggur til að úrbætur verði á kostnað skattgreiðenda! Ekki þarf að hafa mörg orð um að ríkisstyrkir eru ekki aðeins mjög gegn yfirlýstri stefnu ríkisstjórnarinnar og tíðarandanum, heldur geta þeir brotið í bága við íslensk lög og lög Evrópska efnahagssvæðisins (EES). Þetta er sérstaklega ámælisvert því með þessu er verið að verðlauna skussana í faginu. Því fer nefnilega fjarri að allir séu undir sömu sök seldir. Í Bændablaðinu er þannig sagt frá því á dögunum að á svínabúinu Ormsstöðum í Grímsnesi sé unnið markvisst að velferð gripanna. Þannig hafi fyrir fimm árum verið hætt að klippa hala á grísum og undanfarin tvö ár hafi allar gylturnar verið í lausagöngu. Ríkisstyrkir myndu skekkja samningsstöðu í þessari grein. Hvers eiga þeir að gjalda sem ganga á undan með góðu fordæmi þegar skussarnir, sem orðið hafa uppvísir að hörmulegri meðferð á dýrum, eru verðlaunaðir? Og hvers vegna ættu svínabúin að grípa til aðgerða eftir að ráðherra hefur hvítþvegið þau af allri ábyrgð og gefið til kynna að skattgreiðendur borgi brúsann? Hvers vegna er ákvæðum gildandi íslenskra laga og reglna um þvinganir gegn brotum af þessu tagi ekki beitt til fullnustu? Hvernig er komið í þjóðfélagi okkar ef þegnarnir geta skammtað sér að eigin geðþótta „svigrúm“ til að fara að lögum og reglum og látið ríkissjóð borga sér fyrir að fara að reglum? Landbúnaðarráðherra á hins vegar ekki síðasta orðið í þessu máli heldur Alþingi Íslendinga. Við skorum á þingmenn að sjá til þess að farið sé að landslögum og að skattfé sé ekki notað til að verðlauna þá skussa sem gerst hafa sekir um dýraníð. En þegar á öllu er á botninn hvolft eru það neytendur og skattgreiðendur sem eiga síðasta orðið. Við tökum undir kröfu Neytendasamtakanna um að upplýst verði hvaða svínabú hafa gert sig sek um hryllilega meðferð á svínum. Í raun eru yfirvöld að hylma yfir með gerendum með því að neita að upplýsa hverjir eigi í hlut og koma þannig óorði á alla greinina – líka þá sem standa sína plikt. Ef ekki verður orðið við þessari kröfu, kann að vera óhjákvæmilegt að hvetja til þess að neytendur hætti að kaupa allt svínakjöt. Skattgreiðendur eiga síðan alltaf þann kost að meta þá stjórnmálamenn að verðleikum sem láta þetta viðgangast með því að sniðganga framboð þeirra í næstu kosningum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Stjórnmálamenn sem reiða sig á gleymsku kjósenda Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hefur fólk á Íslandi efni á barneignum? María Rut Kristinsdóttir Skoðun „Sjálfhatandi gyðingar“ Birgir Dýrfjörð Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Við þurfum 5.000 íbúðir á ári – ekki einungis 1.600 Sigurður Stefánsson Skoðun Notkun bóluefna veldur ekki einhverfu Magnús Lyngdal Magnússon Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Dómsmálaráðherran og réttarríkið Ólafur Kjartansson Skoðun Staðreyndirnar um uppbyggingu Heidelberg í Þorlákshöfn Þorsteinn Víglundsson Skoðun Skoðun Skoðun Notkun bóluefna veldur ekki einhverfu Magnús Lyngdal Magnússon skrifar Skoðun Hefur fólk á Íslandi efni á barneignum? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Þarf rannsóknir á kynhlutlausu máli? Ásdís Bergþórsdóttir skrifar Skoðun „Sjálfhatandi gyðingar“ Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Staðreyndirnar um uppbyggingu Heidelberg í Þorlákshöfn Þorsteinn Víglundsson skrifar Skoðun Neyðarkall!!! Fleiri hjúkrunarrými strax! Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Við þurfum 5.000 íbúðir á ári – ekki einungis 1.600 Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Stjórnmálamenn sem reiða sig á gleymsku kjósenda Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Dómsmálaráðherran og réttarríkið Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Táknmyndir íslenska lýðveldisins skrifar Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Sjá meira
Sigurður Ingi Jóhannsson landbúnaðarráðherra segir koma til álita að ríkið styrki eigendur svínabúa í því skyni að uppræta þá illu meðferð á dýrum sem flett var ofan af í sjónvarpsfréttum RÚV á dögunum. Svínin eru vistuð í alltof þröngum stíum og þjást af legusárum, enda geta þau varla hreyft sig, geta ýmist ekki rétt úr fótunum eða lagst á hliðina, júgrin liggja inn í næsta bás og snerta innréttingarnar, svo eitthvað sé nefnt. Dýralæknir hjá Matvælastofnun sem horfði á upptökurnar sagði að þarna væri dýraníð á ferðinni. Við erum hjartanlega sammála. Nú myndi maður ætla að yfirvöld gripu til tafarlausra aðgerða og nýttu skýrar lagaheimildir til að refsa þeim sem gerast brotlegir við gildandi lög og reglur. Matvælastofnun krafðist alvarlegra úrbóta þegar hún komst á snoðir um sumt af því sem sjónvarpsáhorfendur fengu að sjá á dögunum. Í aðeins einu tilfelli var hins vegar beitt „þvingunarferli“, en viðkomandi svínabú virðist láta það sem vind um eyru þjóta. Matvælastofnun telur að hér sé um „lögbrot“ að ræða, en samt hefur ekkert tilfelli verið kært til lögreglu. Hvernig má þetta vera? Þrátt fyrir þessi meintu lögbrot virðist Sigurður Ingi landbúnaðarráðherra sáttur við ástandið og segir viðbrögð yfirvalda með fullnægjandi hætti. „Við þurfum auðvitað að veita ákveðið svigrúm til að fara í dýrar fjárfestingar og hugsanlega þarf að koma til einhvers konar stuðningskerfi við það,“ segir Sigurður Ingi. Svigrúm þýðir einfaldlega að dýraníð haldi áfram með vitund og vilja ríkisvaldsins, samanber ofangreindar yfirlýsingar ráðherrans.Á kostnað skattgreiðenda En Sigurður Ingi lætur sér þetta ekki nægja heldur leggur til að úrbætur verði á kostnað skattgreiðenda! Ekki þarf að hafa mörg orð um að ríkisstyrkir eru ekki aðeins mjög gegn yfirlýstri stefnu ríkisstjórnarinnar og tíðarandanum, heldur geta þeir brotið í bága við íslensk lög og lög Evrópska efnahagssvæðisins (EES). Þetta er sérstaklega ámælisvert því með þessu er verið að verðlauna skussana í faginu. Því fer nefnilega fjarri að allir séu undir sömu sök seldir. Í Bændablaðinu er þannig sagt frá því á dögunum að á svínabúinu Ormsstöðum í Grímsnesi sé unnið markvisst að velferð gripanna. Þannig hafi fyrir fimm árum verið hætt að klippa hala á grísum og undanfarin tvö ár hafi allar gylturnar verið í lausagöngu. Ríkisstyrkir myndu skekkja samningsstöðu í þessari grein. Hvers eiga þeir að gjalda sem ganga á undan með góðu fordæmi þegar skussarnir, sem orðið hafa uppvísir að hörmulegri meðferð á dýrum, eru verðlaunaðir? Og hvers vegna ættu svínabúin að grípa til aðgerða eftir að ráðherra hefur hvítþvegið þau af allri ábyrgð og gefið til kynna að skattgreiðendur borgi brúsann? Hvers vegna er ákvæðum gildandi íslenskra laga og reglna um þvinganir gegn brotum af þessu tagi ekki beitt til fullnustu? Hvernig er komið í þjóðfélagi okkar ef þegnarnir geta skammtað sér að eigin geðþótta „svigrúm“ til að fara að lögum og reglum og látið ríkissjóð borga sér fyrir að fara að reglum? Landbúnaðarráðherra á hins vegar ekki síðasta orðið í þessu máli heldur Alþingi Íslendinga. Við skorum á þingmenn að sjá til þess að farið sé að landslögum og að skattfé sé ekki notað til að verðlauna þá skussa sem gerst hafa sekir um dýraníð. En þegar á öllu er á botninn hvolft eru það neytendur og skattgreiðendur sem eiga síðasta orðið. Við tökum undir kröfu Neytendasamtakanna um að upplýst verði hvaða svínabú hafa gert sig sek um hryllilega meðferð á svínum. Í raun eru yfirvöld að hylma yfir með gerendum með því að neita að upplýsa hverjir eigi í hlut og koma þannig óorði á alla greinina – líka þá sem standa sína plikt. Ef ekki verður orðið við þessari kröfu, kann að vera óhjákvæmilegt að hvetja til þess að neytendur hætti að kaupa allt svínakjöt. Skattgreiðendur eiga síðan alltaf þann kost að meta þá stjórnmálamenn að verðleikum sem láta þetta viðgangast með því að sniðganga framboð þeirra í næstu kosningum.
Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Fjárhagskuldbindingar íslenska ríkisins gagnvart Úkraínu og sérstaða Íslands í NATO Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun