Skoðun

Til­rauna­starf­semi

Alexandra Briem skrifar
Nú hefur verið samþykkt í Borgarstjórn tillaga meirihlutans um breytt fyrirkomulag skólahalds í Grafarvogi. Þar er lögð áhersla á að búa til öfluga skóla, í góðu samstarfi, sem geti staðið undir sér. Ekki bara rekstrarlega, heldur skapi líka þær félagslegu aðstæður að börn hafi mikið félagaval og möguleika á að mynda tengingar. Að mögulegt sé að ráða í stöður sérgreinakennara og sjá til þess að öflugt og fjölbreytt nám sé í boði. Unglingaskólinn sem verður í Vík verður rekinn á formerkjum nýsköpunarskóla með áherslu á frumkvöðlafræði, nemendalýðræði, val og valdeflingu.

Þetta hefur verið kallað Tilraunastarfsemi. Og það má kannski segja í vissum skilningi. Við erum alltaf að reyna að búa til betri og betri lausnir, og hvernig ættum við að þróa þær og útfæra ef við erum ekki tilbúin að reyna slíkar hugmyndir í raunveruleikanum?

En staðreyndin er að þessar breytingar byggjast ekki á getgátum eða pólitískri hentisemi, heldur tillögum fagfólks, sem byggist á reynslu og rannsóknum á skólastarfi. Við förum ekki í svona stórtækar breytingar án þess að það sé vel ígrundað.

Ein af mínum áherslum í lífinu er ekki breytingar breytinganna vegna, en að viðurkenna þá staðreynd að breytingar séu eina leiðin til að bæta hluti sem eru ekki fullkomnir fyrir. Og ekkert í heiminum er fullkomið. Stundum mistakast breytingar, skila ekki tilætluðum árangri, eða hafa ófyrirséðar aukaverkanir. Svarið við því er ekki að hafna breytingum, heldur að vera tilbúin að breyta breytingunni aftur í framhaldinu til að bæta úr því. Jafnvel taka breytinguna til baka ef það sem upp kemur er þannig vaxið að ekki er hægt að leysa úr því öðruvísi.

Ég er mun uppteknari af því að bæta hlutina en að halda í það sem við höfum, í því felst mín bjartsýni og framtíðarsýn. Ég trúi því að við höfum tækifæri til að búa til betri heim á hverjum degi. Það ber að gera af yfirvegun og ábyrgð, en ekki forðast af ótta við það sem gæti farið illa.

Breytingar sem ráðist var í í Grafarvogi árið 2012 voru tilraun til þess að gera þetta betra. Þau sem það gerðu, gerðu það af vissri nauðsyn, en góðum hug þó. Sumt af því gekk vel, annað ekki. Íbúar upplifðu sig margir hlunnfarna og ýmislegt í útfærslunni hefur ekki gengið sem best. Það sem við erum að gera núna er einmitt til þess hugsað að bæta úr þeirri stöðu sem þarna er.

Ein af lexíunum sem við lærðum af því sem gerðist 2012 var að samráð við skólasamfélagið og íbúa þurfti að vera betra og okkur þótti mikilvægt að meðtaka þann lærdóm.

Þess vegna var ráðist í skipun starfshóps úr skólaráðum á svæðinu, skipuð fulltrúum foreldra, kennara, stjórnenda og með fullttingi sérfræðinga frá skóla og frístundasviði. Sá starfshópur fékk það hlutverk að kanna ítarlega viðhorf og væntingar samfélagsins, og það var gert með ítarlegri rýnihópavinnu, sem leitaði sjónarmiða nemenda, íbúa og kennara. Hópurinn átti líka að útfæra tillögur sem gætu bætt úr þeirri stöðu sem upp var komin í Kelduskóla-Korpu, en þegar þarna var komið voru einungis 59 nemendur skráðir í þann skóla.

Það var farið yfir margar hugmyndir og fýsileiki þeirra metinn fordómalaust. Það var litið til sjónarmiða sem komu úr rýnihópunum og tillögur stýrihópsins byggðust á þeirra óumdeilda mati að taka þyrfti á aðstæðum í Kelduskóla-Korpu til að tryggja sem bestu félagslega og faglegu aðstæður, með hagsmuni barnanna að leiðarljósi.

Það kom á daginn að hugmyndir um samrekstur með leikskóla hverfisins, eða fjölgun árganga í skólanum, myndu ekki duga til að ná þeim markmiðum, en að lokum voru tvær hugmyndir metnar fýsilegar af starfshópnum.

Þessar tillögur voru sendar umhverfis og skipulagssviði til umsagnar, en þeirra niðurstaða, sem ég get staðfest með uppbyggingaáætlun borgarinnar og tímalínu á uppbyggingu borgarlínu til hliðsjónar, var að ekki væri fyrirséð að farið yrði í þéttingu byggðar í norðanverðum grafarvogi fyrr en samgöngur réðu við þann aukna fjölda, þegar borgarlínan nær út í spöng árið 2029.

Því er einungist eftir ein tillaga sem var metin raunhæf, sem er sú sem við lögðum fram og samþykktum.

Það þýðir ekki að ekki hafi verið farið í samráð, að ekki hafi verið hlustað, eða að öllum sé sama. Það þýðir bara að staðan var orðin mjög erfið, og þær lausnir sem fólk vildi gjarnan að væru fýsilegar reyndust ekki vera það. Samráð virkar ekki þannig að það sé bara hægt að segja að það hafi átt sér stað ef tiltekinn hagsmunahópur fær sínum vilja framgengt.

En mikið mark var tekið á athugasemdum þeirra sem sendu inn umsagnir eða tölvupósta eða mættu á fundi, og skiluðu margar þeirra sér í loka útfærslu. Ferlið var mikilvægt og gerði niðurstöðuna betri. Og ef önnur raunhæf leið hefði fundist hefði það auðvitað verið frábært. Þá hefði verið úr einhverju að velja.

Við erum ekki að biðja íbúa um að treysta okkur í blindni, heldur erum við að leggja það til að við sýnum þeim að okkur sé treystandi í verki, og biðjum bara um að vera metin að verðleikum þegar árangurinn fer að birtast. Það verður orðið ljóst vel tímanlega fyrir næstu kosningar.

En í vissum skilningi er þetta er samt vissulega tilraun. Tilraun til að bæta úr ástandi sem fólk var ósátt við og bæta skólastarf. Tilraun til að eiga samráð. Tilraun til að vera betri.

Höfundur er varaformaður skóla- og frístundaráðs Reykjavíkurborgar.




Skoðun

Skoðun

Er þetta eðli­legt?

Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar

Sjá meira


×