Þórdís Elva Þorvaldsdóttir gagnrýnir Steinunni Ólínu Þorsteinsdóttur harðlega fyrir skrif hennar síðustu daga og segir hana hafa vegið gróflega að starfsheiðri sínum. Í grein sem birt var á vef Fréttablaðsins í dag vísar Þórdís í skrif Steinunnar frá því í gær sem snúa að miklu leyti um Þórdísi og störf hennar varðandi forvarnir og fræðslu í tengslum við kynferðisofbeldi.



„Þér er ég greinilega mjög hugleikin, Steinunn Ólína, og þá sérstaklega nauðgun sem ég varð fyrir þegar ég var á barnsaldri, eða 16 ára gömul. Gerandi minn, sem þá var átján ára, hefur játað þann verknað fyrir alþjóð. Þú vilt hlífa honum við því að vera kallaður nauðgari og berð hann saman við „þjófóttan smákrakka“, eins og gróft kynferðisofbeldi sé á einhvern hátt sambærilegt við að stela tyggjói úr sjoppu. Þetta er svo fjarstæðukennt að það dæmir sig sjálft,“ skrifar Þórdís.



Þórdís segir alvarlegustu rangfærslu Steinunnar vega gróflega að starfsheiðri hennar. Það snýr að því að Steinunn hafi sagt Þórdísi kenna börnum óljósar skilgreiningar á ofbeldi sem muni mynda gjá á milli kynja, auka hatursorðræðu og sundra fólki.



Það sé þó ekki rétt. Hún byggi skilgreiningar á ofbeldi á lögum og nýjustu útgáfu íslensku orðabókarinnar.



„Það „heilmikla ógagn“ sem þú vilt því eigna mér að hafa valdið á sér því engar stoðir í raunveruleikanum, enda er allt mitt fræðsluefni unnið með það að markmiði að fræða en ekki hræða.“



Þórdís vísar einnig í önnur skrif Steinunnar og sakar hana um tvískinnung varðandi það hvort fórnarlömb kynferðisofbeldis eigi að stíga fram opinberlega eða ekki. Steinunn hafi kallað eftir því varðandi ásakendur Atla Rafns Sigurðarsonar en gagnrýni Þórdísi fyrir að hafa haldið fyrirlestra og skrifað bók með Tom Stranger, sem nauðgaði henni.



„Það kallar þú hins vegar „sjálfsupphafinn“, „niðurlægjandi“, „drottnunargjarnan“ og „hefndarfýsinn“ gjörning af minni hálfu sem lýsi „ótrúlegri grimmd“. Þannig fordæmir þú bæði brotaþola sem kjósa nafnleynd, auk þeirra sem rjúfa þögnina. Í fljótu bragðist virðist ekki vera hægt að gera rétt í þínum bókum, hvort sem sagt er frá eða þagað.“



Sjá einnig: Sjá svart og hvítt í málinu sem aðrir leikarar þora varla að hafa opinbera skoðun á



Þórdís segir einnig að þau „hatrömmu lýsingarorð“ sem Steinunn noti um reynslu Þórdísar af kynferðisofbeldi séu ekki eignuð gerandanum, heldur þolandanum fyrir að hafa greint frá ofbeldinu.



„Málflutningur þinn afhjúpar þannig, svart á hvítu, hvar þú leggur ábyrgðina á kynferðisofbeldi og hvern þú telur að fordæma beri þegar slíkt á sér stað. Það er einmitt svona þolendaskömmun sem veldur því að þolendur veigra sér við að segja frá. Sé þér alvara með hvatningu þinni til brotaþola um að stíga fram og rjúfa þögn sína mæli ég með að þú leggir þessa orðræðu niður hið snarasta.“