Mæðgurnar Elín Sandra Skúladóttir, formaður Krafts, og Efemía Gísladóttir notuðu ákveðið hollt mataræði til þess að hjálpa sér í sínum veikindum.

Elín segir frá því hvernig hún flýtti og auðveldaði sér lækningu og baráttuna við erfitt brjóstakrabbamein. Og móðir hennar Efemía var með mikla gigt og þurfti orðið stera og krabbameinslyf við henni en breytti um mataræði og í dag er hún lyfjalaus og verkjalaus.

Vala Matt ræddi við þær í Íslandi í dag á föstudagskvöldið fyrir heilsuráðstefnu í Hörpu sem verður haldin 16.október. Þar koma fram heimsþekktir læknar og sérfræðingar á sviðinu.

Fyrir tveimur árum fékk Elín slæmt hormónatengt brjóstakrabbamein og þegar hún fékk þá greiningu ákvað hún að breyta alveg um lífstíl og matarræði. Hún upplifði að öll krabbameinsmeðferðin varð léttari eftir að hún gerðist grænkeri eða vegan.

„Ég byrjaði á því að fara í lyfjameðferð því þeir vildu fylgjast með því hvernig æxlin voru að haga sér. Þeir þurftu að vita hvort þau væru að minnka og bara hvernig þau væru að haga sér,“ segir Elín en eftir lyfjameðferðina fór hún í brjóstnám.

„Ég fór í tvöfalt brjóstnám og byrjaði í uppbyggingu í leiðinni og svo eftir það andhormónameðferð sem ég þarf að vera í einhver ár,“ segir Elín en eiginmaður hennar er í dag að upplifa þetta í annað sinn.

„Hann hafði misst eiginkonu sína úr krabbameini 2009 og verið í langri baráttu með henni þannig að þetta var alveg gríðarlegt áfall fyrir hann og okkur öll. Mér leið illa og var með samviskubit að vera leggja þetta aftur á hann. Ég ætlaði mér að lifa þetta af og ætlaði mér að gera allt sem í mínu valdi stæði til þess að lifa þetta af,“ segir Elín sem fór strax að skoða allskonar rannsóknir.

Fattaði fljótlega að kjötið þyrfti að víkja

„Ég fór fljótalega að sjá að ég þurfti að draga úr kjötneyslu og sérstaklega unnum kjötvörum og rauðu kjöti. Ég ákvað síðan að fara alla leið til að hámarka líkurnar á að þetta gangi vel.“

Hún segist vera fullviss um að breyttur lífstíll hafi hjálpað henni í gegnum meðferðina.

„Ég upplifði þetta svolítið eins og ég væri að setjast upp í rússíbana og ég vissi ekkert hvernig þessi rússíbani yrði og hvað hann væri langur og hvort það væri einhverstaðar gat á honum. Það var mín upplifun að setjast í sætið og byrjar lyfjagjöfina. Hún reyndist miklu léttari en ég átti von á. Þá er ég ekki að gera lítið úr því að lyfjameðferðin hafi verið svakalega erfið en ég var svo fljótt að jafna mig eftir hverja gjöf. Ég átti nokkra slæma daga þar sem ég var í rúminu en svo reis ég alltaf upp og þá varð ég ótrúlega hress. Ég held að þar hafi mataræðið skipt sköpum.“

Hún segir að eftir svona meðferð þarf líkaminn að byggja sig aftur upp og það sé þá gott að vera á góðu matarræði.

„Hún segir að sykurinn hafi verið langerfiðastur. Minn gamli og góði vinur. Ég hef alltaf haft sæta tönn og fundist hann góður. Ég hélt samt að ég væri ekki ein af þeim sem borðaði hann af tilfinningalegum ástæðum. En þegar ég tók hann út var oft eins og einhver náinn ástvinur væri búinn að deyja. Ég saknaði hans svo mikið.“

Hér að neðan má sjá innslagið í heild sinni.