Tónlist

Með dellu fyrir gömlum græjum

Elín Albertsdóttir skrifar
Tómas leikur hér á harmóníku sem var í eigu afa hans.
Tómas leikur hér á harmóníku sem var í eigu afa hans. Fréttablaðið/Stefán

Tómas hafði ekki heyrt af þessari samlíkingu en var stoltur af. „Báðir hafa verið í miklu uppáhaldi hjá mér og þeir hafa verið mínar fyrirmyndir,“ segir hann. Tómas er aðeins 26 ára en hann hefur leikið á píanó frá sjö ára aldri

Tómas Jónsson hljómborðsleikari hefur vakið mikla athygli að undanförnu, bæði með Jónasi Sig, djasssveitinni ADHD og Júníusi Meyvant. Tómasi hefur verið líkt við bestu hljómborðs- og orgelleikara landsins, þá Eyþór Gunnarsson og Karl heitinn Sighvatsson.

Tómas hafði ekki heyrt af þessari samlíkingu en var stoltur af.

„Báðir hafa verið í miklu uppáhaldi hjá mér og þeir hafa verið mínar fyrirmyndir,“ segir hann. Tómas er aðeins 26 ára en hann hefur leikið á píanó frá sjö ára aldri.

„Ég er yngstur þriggja systkina og þau eldri lærðu á píanó. Mér fannst það eiginlega skylda mín að gera það líka en þó ekki kvöð. Það stóð píanó í stofunni heima og úr því ég var orðinn sjö ára var eðlilegt í mínum huga að læra á það eins og fólk gerir,“ segir hann.

„Pabbi spilaði á munnhörpu fyrir okkur og var í kirkjukór en annars var ekkert sérstaklega mikil tónlist í minni fjölskyldu. Reyndar voru báðir afar mínir harmóníkuleikarar og mjög músikalskir. Alnafni minn, Tómas Jónsson, bjó á Þingeyri og var þar allt í öllu. Kennari, skólastjóri, sparisjóðsstjóri og stjórnandi kirkjukórsins. Hann spilaði einnig á melódiku en ég hélt alltaf að hann væri saxófónleikari, það var leik-fangasaxófónn á heimilinu. Hinn af i minn, Ólafur Helgi Friðjónsson, var athafnamaður í Hafnarf irði. Hann var áhugaleikari, járnsmiður og radíóamatör. Í garðinum var stórt útvarpsmastur sem sást um allan bæ,“ útskýrir Tómas. „Ég eignaðist harmóníkurnar þeirra.“

Í góðu sumarveðri er upplagt að fara utanhúss með nikkuna og taka nokkur lög.Fréttablaðið/Stefán

Ætlaði að verða rokkari

Tómas segir að mestu tónlistaráhrifin hafi hann fengið frá vini sínum Rögnvaldi Borgþórssyni.

„Við stofnuðum hljómsveit tíu ára og spilum enn saman. Röggi er gítarleikari en pabbi hans hafði mikil áhrif á okkur. Hann var músíkant og með eigið stúdíó. Við strákarnir vorum í Hvaleyrarskóla í Hafnarfirði, fengum að troða þar upp og mikla hvatningu. Ég hef sömuleiðis alltaf verið þakklátur tónmenntakennaranum mínum sem heitir Stefán E. Petersen en hann er sjálfur hljómborðsleikari. Hann sýndi okkar myndbönd með Elvis Presley og Led Zeppelin í bland við klassísk tónskáld. Ég hafði ekki mikinn áhuga á klassík á þeim tíma en það hefur breyst í seinni tíð þótt ég hafi aldrei haft áhuga á því að vera klassískur píanóleikari. Ég kaupi oft Best of plötur með gömlum tónskáldum til að fá yfirsýn yfir stíl hvers og eins. Rakhmanínov og Wagner finnst mér mjög áhugaverðir. Annars er ég algjör nýgræðingur í þeirra heimi,“ segir Tómas og bætir við að djassmúsík og sú tónlist sem hefur þróast út frá henni heilli hann mest auk rokks og popps. „Tónlist sem er lifandi og spunnin höfðar mjög til mín. Ég ætlaði alltaf að vera rokkari.“

 

Deep Purple hafði áhrif

Tómas uppgötvaði þegar hann var ellefu ára að þessi píanómúsík sem hann hafði verið að læra í nokkur ár væri ekki í neinum takti við rokkið sem hann dreymdi um. „Á tímabili velti ég því fyrir mér að skipta um hljóðfæri en uppgötvaði þá Deep Purple. Í þeirri sveit var orgelleikari sem hét Jon Lord og lék á Hamm­ond-orgel. Hann hafði gríðarleg áhrif á mig og ég ákvað að verða rokkorgelleikari. Ég spila mikið á Hamm­ond-orgel og það er orðið eitt af mínum aðalhljóðfærum. 

Tónlist Karls Sighvatssonar hefur einnig haft áhrif á mig og ég hef mikið stúderað hana. Það er merkilegt hvað hann gerði með Hamm­ond-orgelið fyrir íslenska tónlist. Ég er ákaflega stoltur af því að eiga eitt af hans orgelum eða að minnsta kosti er ég með það í eilífðarfóstri,“ segir Tómas.

Tómas á mikið safn gamalla hljóðfæra og þau eru í raun áhugamál hans. Hér situr hann við Hammond L-122. Fréttablaðið/Stefán

Saga um orgel Kalla Sighvats

Þegar hann er spurður hvernig það hafi komi til að hann sé með orgelið heima hjá sér, svarar hann með sögu. „Ég bý í Þorlákshöfn og Kalli var hér mikið á síðustu árum sínum. Hann var organisti í kirkjunni og var með aðstöðu í Hveragerði til að geyma öll orgelin sem hann átti. Þegar hann flutti sig um set borgaði hann flutningabílstjóranum með þessu orgeli. Ekki veit ég framhald sögunnar nema að maður hér í Þorlákshöfn var með það í bílskúrnum. Hann sá mig spila á tónleikum á svipað orgel, Farfisa, sem er „sixties“ og bauð mér sitt. Mér finnst stórkostlegt að vera með orgel sem var í höndum Kalla þótt það sé reyndar bilað. Ég hef einhvers konar áráttu fyrir gömlum græjum og hef sankað þeim að mér. Fjölskyldu minni til ama þá eru allar geymslur fullar af gömlum græjum,“ segir Tómas en upplýsir að mjög margt sé þó í stöðugri notkun.

 

Plata á leiðinni

Tómas hefur gefið út eina plötu undir eigin nafni og er með tvær á leiðinni. Hann vonast til að koma annarri þeirra út fyrir jólin. Kona hans heitir Ása Berglind Hjálmarsdóttir og þau eiga eitt barn saman en hún átti áður tvö. 

Fjölskyldan er á leið í Borgarfjörð eystra með tjaldvagn en Tómas verður með Jónasi Sig og ritvélum framtíðarinnar á maraþontónleikum. Þar mun Jónas taka fyrir allar sínar plötur. Þá munu þeir einnig koma fram á Bræðslunni. 

Tómas er sömuleiðis í hljómsveitinni ADHD sem hefur verið að leika víða um heim og verður með tónleika í Norræna húsinu 14. ágúst. Í þeirri hljómsveit eru bræðurnir, Ómar og Óskar Guðjónssynir, Magnús Trygvason Eliassen auk Tómasar. Að auki hefur Tómas ferðast um með Júníusi Meyvant á tónleikum og er á leið til Bandaríkjanna með honum síðar í sumar. Þá spilar Tómas einnig með hinum og þessum tónlistarmönnum í stúdíóvinnu svo hann kemur víða við.

Tómas Jónsson, hljómborðsleikari.

Dellukarl

Tómas spilar mikið á hljóðgervla, aðallega frá áttunda og níunda áratugunum. „Í græjum leita ég til fortíðar og nota mikið að þessum hljóðgervlum á plötunum mínum. Nýjar græjur eiga til að vera karakterlausar. Á sjötta, sjöunda, áttunda og níunda áratugunum kom á markað ótrúlega mikið af rafmagnshljóðfærum sem höfðu einstakan karakter. Meira að segja miklu fyrr því Hammond-orgel voru fyrst framleidd árið 1935. Ég hef orðið mér úti um gömlu græjurnar hér á landi, á netinu og á ferðalögum.

Í Japan er til fullt af spennandi svona dóti, sér í lagi synthesiz­erum, því mikið af þeim var framleitt þar á sínum tíma. Japönsk menning byggir á virðingu fyrir hlutum og þeim er haldið vel við. Það má kannski segja að ég sé dellukarl. Þetta er mitt helsta áhugamál sem samvefst auðvitað tónlistinni. Stundum hlusta ég á tónlist sem mér finnst leiðinleg en hef áhuga fyrir tækjunum sem eru notuð,“ útskýrir hann.

„Mér finnst ótrúlega skemmtilegt að vinna við tónlist og hlakka til komandi viku. Vinnan getur líka stundum verið þægileg þegar maður er með lítið barn ef maður er laus við á daginn, eins og núna þegar allir eru í sumarfríi,“ segir Tómas sem var á göngu með barnavagninn þegar við ræddum við hann. Gangan var til þess að svæfa barnið og það tókst.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×