Popplag í G-mjólk – er engin leið að hætta? Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar 5. mars 2018 07:00 Ég hef alltaf haft mjög gaman af tónlist – dilla mér gjarnan við góð dægurlög á meðan ég elda fyrir fjölskylduna og stundum þegar liggur vel á hækka ég í botn og syng með. Illu heilli fyrir aðra fjölskyldumeðlimi. Popplag í G-dúr vekur góðar og gamlar minningar en svo er annað lag sem gerir það ekki. Hvimleitt lag sem ég hef, eins og margir aðrir Íslendingar, alist upp við og er sungið af kór framsóknarmanna hinna ýmsu flokka. Þetta er popplag í G-mjólk með Mjólkursamsöluna sem forsöngvara og er sungið af miklum krafti, stundum öskrum, um réttlætingu þess að viðhalda afturhaldssömu samkeppnisumhverfi. Ágætt dæmi um það þegar sérhagsmunir ganga framar almannahagsmunum. Það er hins vegar efni í aðra grein en hér ætla ég hins vegar að reyna að útskýra aðeins betur hvers vegna ég hreinlega þoli ekki þetta klisjukennda stef sem nú er slegið taktvisst af hálfu ríkisstjórnarinnar.Að rugga bátnum Þetta grín með popplag í G-mjólk er mögulega búið að ganga of langt og vona ég að ég hafi ekki sært Valgeir okkar Guðjónsson með því. Það var bara freistandi í ljósi frétta um að fjarlægja eigi rörin af G-mjólkinni, og það leiddi hugann að þróun og nýsköpun í landbúnaði. Og hvað aukið frelsi og svigrúm gæti gert fyrir nýsköpun í landbúnaði. Bæði fyrir bændur og neytendur. Grundvallarstef Viðreisnar er frelsi, jafnrétti og að almannahagsmunir eigi ávallt að ganga framar sérhagsmunum. Þetta síðasta virðist oft sitja í fólki: „Ætliði að ganga alveg frá ykkur, Þorgerður? Þið eruð alltaf að tala um sérhagsmuni út um allt, þið eruð bara að skapa ykkur óvini,“ eru til dæmis algeng varnaðarorð sem óma í mín eyru. Og þau kristalla þá skoðun að betra sé að þegja, kyngja réttlætiskenndinni með óbragð í munni og rugga ekki bátnum til þess eins að viðhalda þeim valdastrúktúr sem hér hefur viðgengist allt of lengi. Og trúið mér, við sem erum eldri en tvævetur í hinum pólitíska báti þekkjum vel hvernig seglum er snúið og gripið er í stýrið þegar aðgerðir stjórnvalda henta ekki bestu vinum aðal. Þannig fær alls kyns mikilvæg umræða sem varðar almannahag aldrei að komast upp á yfirborðið og henni er stýrt í aðrar áttir. Í stað þess er búinn til strámaður af hinum klassískum varðhundum þar sem ætlunin er að beina sjónum frá málefnalegri umræðu um hið raunverulega verkefni. Og þeim sem þora að tala fyrir breytingum er gefið að sök að stefna og fyrirætlanir eigi ekki við nein rök að styðjast enda sé allt jú svo dásamlega frábært. Því ekki hentar að bent sé á hið augljósa. Og niðurstaðan er sú að myndin sem almenningur fær er brengluð. Og það er dýrt spaug. Samtalið er ekki tekið og í skjóli ákveðinna stjórnmálaflokka er það látið viðgangast, aftur og aftur og hringavitleysan heldur áfram?… og við syngjum saman popplag í G-mjólk.Útúrsnúningar og umræðuvandi Við eigum alltof mörg dæmi um þennan umræðuvanda sem vandlega er pakkað í eins flókna umræðu og hægt er, fulla af útúrsnúningum svo ekki er möguleiki að nokkur niðurstaða fáist í málin. Ágreiningsmál á borð við hækkun eða lækkun á veiðigjöldum, afnám sérreglna í mjólkuriðnaði, innflutningshöft á matvöru, inngöngu í Evrópusambandið, breytingar á stjórnarskrá, upptöku á öðrum og stöðugri gjaldmiðli fyrir heimilin og fyrirtækin, valfrelsi í menntakerfinu fyrir börnin okkar, stokkalausnir í vegakerfinu, Borgarlínu og svo margt fleira eiga það sammerkt að með breytingum myndi almenningur almennt frekar græða á þeim en ákveðin öfl tapa annaðhvort völdum eða peningum. En neytendur og fólkið í landinu hafa fátt um þetta að segja?… og við höldum áfram að syngja saman popplag í G-mjólk. Það er rétt sem sagt hefur verið að ein mesta hættan fyrir lýðræðissamfélag er meðvirkni. Er ekki komið gott af henni – eigum við ekki að hætta að viðhalda völdum með meðvirkni og krefjast þess að umræðan sé að minnsta kosti tekin? Við í Viðreisn höfum einfaldlega með viðveru okkar í pólitík sett þessi mál á dagskrá. Við erum ekki í einhverri vinsældakeppni og neitum að taka þátt í lýðskrumi. Við áttum okkur á þessu valdaójafnvægi og viljum leiðrétta það með almannahag í fyrirrúmi. Við höfum einfaldlega sett okkur það markmið að hafa kjark til að benda á ákveðna landlæga kerfisvillu í samfélaginu okkar sem allt of lengi hefur komið niður á heimilum í landinu. Hvernig lífsgæðum er skipt er ekki einkamál sumra. Ekki frekar en að frelsið sé fyrir fáa útvalda. Því ef ekkert breytist er það á endanum almenningur sem borgar brúsann… og því hlýt ég að spyrja: Er engin leið að hætta að syngja svona popplag í G-mjólk?Höfundur er alþingismaður Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Ég hef alltaf haft mjög gaman af tónlist – dilla mér gjarnan við góð dægurlög á meðan ég elda fyrir fjölskylduna og stundum þegar liggur vel á hækka ég í botn og syng með. Illu heilli fyrir aðra fjölskyldumeðlimi. Popplag í G-dúr vekur góðar og gamlar minningar en svo er annað lag sem gerir það ekki. Hvimleitt lag sem ég hef, eins og margir aðrir Íslendingar, alist upp við og er sungið af kór framsóknarmanna hinna ýmsu flokka. Þetta er popplag í G-mjólk með Mjólkursamsöluna sem forsöngvara og er sungið af miklum krafti, stundum öskrum, um réttlætingu þess að viðhalda afturhaldssömu samkeppnisumhverfi. Ágætt dæmi um það þegar sérhagsmunir ganga framar almannahagsmunum. Það er hins vegar efni í aðra grein en hér ætla ég hins vegar að reyna að útskýra aðeins betur hvers vegna ég hreinlega þoli ekki þetta klisjukennda stef sem nú er slegið taktvisst af hálfu ríkisstjórnarinnar.Að rugga bátnum Þetta grín með popplag í G-mjólk er mögulega búið að ganga of langt og vona ég að ég hafi ekki sært Valgeir okkar Guðjónsson með því. Það var bara freistandi í ljósi frétta um að fjarlægja eigi rörin af G-mjólkinni, og það leiddi hugann að þróun og nýsköpun í landbúnaði. Og hvað aukið frelsi og svigrúm gæti gert fyrir nýsköpun í landbúnaði. Bæði fyrir bændur og neytendur. Grundvallarstef Viðreisnar er frelsi, jafnrétti og að almannahagsmunir eigi ávallt að ganga framar sérhagsmunum. Þetta síðasta virðist oft sitja í fólki: „Ætliði að ganga alveg frá ykkur, Þorgerður? Þið eruð alltaf að tala um sérhagsmuni út um allt, þið eruð bara að skapa ykkur óvini,“ eru til dæmis algeng varnaðarorð sem óma í mín eyru. Og þau kristalla þá skoðun að betra sé að þegja, kyngja réttlætiskenndinni með óbragð í munni og rugga ekki bátnum til þess eins að viðhalda þeim valdastrúktúr sem hér hefur viðgengist allt of lengi. Og trúið mér, við sem erum eldri en tvævetur í hinum pólitíska báti þekkjum vel hvernig seglum er snúið og gripið er í stýrið þegar aðgerðir stjórnvalda henta ekki bestu vinum aðal. Þannig fær alls kyns mikilvæg umræða sem varðar almannahag aldrei að komast upp á yfirborðið og henni er stýrt í aðrar áttir. Í stað þess er búinn til strámaður af hinum klassískum varðhundum þar sem ætlunin er að beina sjónum frá málefnalegri umræðu um hið raunverulega verkefni. Og þeim sem þora að tala fyrir breytingum er gefið að sök að stefna og fyrirætlanir eigi ekki við nein rök að styðjast enda sé allt jú svo dásamlega frábært. Því ekki hentar að bent sé á hið augljósa. Og niðurstaðan er sú að myndin sem almenningur fær er brengluð. Og það er dýrt spaug. Samtalið er ekki tekið og í skjóli ákveðinna stjórnmálaflokka er það látið viðgangast, aftur og aftur og hringavitleysan heldur áfram?… og við syngjum saman popplag í G-mjólk.Útúrsnúningar og umræðuvandi Við eigum alltof mörg dæmi um þennan umræðuvanda sem vandlega er pakkað í eins flókna umræðu og hægt er, fulla af útúrsnúningum svo ekki er möguleiki að nokkur niðurstaða fáist í málin. Ágreiningsmál á borð við hækkun eða lækkun á veiðigjöldum, afnám sérreglna í mjólkuriðnaði, innflutningshöft á matvöru, inngöngu í Evrópusambandið, breytingar á stjórnarskrá, upptöku á öðrum og stöðugri gjaldmiðli fyrir heimilin og fyrirtækin, valfrelsi í menntakerfinu fyrir börnin okkar, stokkalausnir í vegakerfinu, Borgarlínu og svo margt fleira eiga það sammerkt að með breytingum myndi almenningur almennt frekar græða á þeim en ákveðin öfl tapa annaðhvort völdum eða peningum. En neytendur og fólkið í landinu hafa fátt um þetta að segja?… og við höldum áfram að syngja saman popplag í G-mjólk. Það er rétt sem sagt hefur verið að ein mesta hættan fyrir lýðræðissamfélag er meðvirkni. Er ekki komið gott af henni – eigum við ekki að hætta að viðhalda völdum með meðvirkni og krefjast þess að umræðan sé að minnsta kosti tekin? Við í Viðreisn höfum einfaldlega með viðveru okkar í pólitík sett þessi mál á dagskrá. Við erum ekki í einhverri vinsældakeppni og neitum að taka þátt í lýðskrumi. Við áttum okkur á þessu valdaójafnvægi og viljum leiðrétta það með almannahag í fyrirrúmi. Við höfum einfaldlega sett okkur það markmið að hafa kjark til að benda á ákveðna landlæga kerfisvillu í samfélaginu okkar sem allt of lengi hefur komið niður á heimilum í landinu. Hvernig lífsgæðum er skipt er ekki einkamál sumra. Ekki frekar en að frelsið sé fyrir fáa útvalda. Því ef ekkert breytist er það á endanum almenningur sem borgar brúsann… og því hlýt ég að spyrja: Er engin leið að hætta að syngja svona popplag í G-mjólk?Höfundur er alþingismaður
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun