Bretar hafa enn mikinn áhuga á lagningu raforkusæstrengs frá Íslandi. Á sama tíma er lítið að gerast í málinu af hálfu Íslendinga. Fjallað var um málið í fréttum Stöðvar 2 og rætt við Hörð Arnarson, forstjóra Landsvirkjunar. 

Umræða um lagningu raforkusæstrengs milli Íslands og Bretlands komst á mikið flug fyrir sex árum. Sæstreng var lýst sem einni stærstu pólitísku og viðskiptalegu ákvörðun sem Íslendingar stæðu frammi fyrir.

Forstjóri Landsvirkjunar hvatti þá til þess að Íslendingar notuðu næstu tvö til þrjú ár til að meta kosti og galla þess að selja raforku um sæstreng til útlanda. Raforkumálaráðherra Bretlands kom í heimsókn sumarið 2012 og undirritaði viljayfirlýsingu um að kanna málið. 

Árið 2013 skilaði ráðgjafahópur íslenskra stjórnvalda skýrslu um raforkustreng og fulltrúi breskra raforkuyfirvalda hvatti til þess að verkefnið yrði drifið í gang svo strengurinn yrði að veruleika árið 2020.

Svo mikill var áhuginn að breskir fjárfestir stofnuðu félag um sæstrenginn og stóðu fyrir rannsókn á hafsbotninum milli Íslands og Bretlands árið 2015 með leyfi íslenskra stjórnvalda.

En núna heyrist lítið talað um sæstreng og forstjóri Landsvirkjunar nefndi hann ekki einu orði þegar hann reifaði þau mál sem efst væru á baugi í tengslum við birtingu ársskýrslu Landsvirkjunar í síðustu viku. 

„En við teljum áfram að það sé áhugaverður valkostur, sem sé áhugavert að skoða. En það mótast bara af áformum ríkisstjórnarinnar og svona hvernig málin þróast,” svarar Hörður Arnarson, spurður um stöðu sæstrengsmálsins.

„En það er ljóst að það er ennþá mikill áhugi af hálfu Breta. En það hefur lítið gerst í því máli, - það er rétt, - á svona undanförnum tólf til átján mánuðum.” 

-En hefur áhugi stjórnenda Landsvirkunar á sæstreng eitthvað minnkað? 

Svar forstjórans er skýrt: 

„Nei.” 

Hér má sjá frétt Stöðvar 2: