Nafnarugl Önundur Páll Ragnarsson skrifar 12. febrúar 2018 09:36 Ekki það að neinn sé að velta fyrir sér hvað mér finnst...en... ...nýverið bárust fregnir af því að mannanafnanefnd hefði hafnað nafninu Alex sem eiginnafni kvenmanns. Þetta fannst mér verulega skrýtið þegar ég las það, hafandi lengi þekkt stelpu sem er alltaf kölluð Alex. Frændi minn eignaðist son og lét skíra hann Jón Alex. Upphaflega fannst mér það dálítið skrýtið, því mér fannst Alex kvenlegt nafn. Mér fannst einhvern veginn að Alex væri kvennafnið en Axel væri karlmannsnafnið. Svo stækkaði Jón Alex og er í dag kraftalegur ungur maður. Kemur þá í ljós eftir allt saman að kvenlegheit eða karlmannlegheit nafnsins eru algerlega háð manneskjunni sem það ber. „Kyngervi“ nafnsins er ekki sjálfstætt, heldur háð eigandanum. Besta dæmið um þetta er eflaust nafnið Blær. Frægur kvenrappari heitir Blær en það nafn bera líka karlmenn. Mannanafnanefnd fer eftir lögum og reglum í störfum sínum. Að hluta til eru fáránlegir úrskurðir hennar því lögum og reglum að kenna, en óneitanlega er þar líka íhaldssemi nefndarmanna sjálfra á ferðinni. Ég skrifaði einu sinni frétt í Moggann um hvaða nöfn hefðu verið samþykkt og hverjum hafnað. Nefndarmanni þótti framsetningin ósanngjörn og sendi mér póst, kallaði mig púka á fjósbita og lét dynja á mér reiðilestur um það hvernig nefndin væri algerlega háð lögum og reglum í úrskurðum og hefði ekkert svigrúm fyrir eigið gildismat. Það er rangt, enda væri fjölskipuð nefnd þá óþörf. Hægt væri að láta tölvuforrit kveða upp úrskurðina ríkinu að kostnaðarlausu, svo til. Í reglum er ákvæði um að stúlkum skuli gefin kvenmannsnöfn og drengjum karlmannsnöfn. Það ákvæði er mjög íhaldssamt og um leið birtingarmynd einhverrar óskhyggju um að heimurinn sé svarthvítur. Það er hann ekki. Nafnakerfið okkar er ekki í neinu röklegu samhengi þegar kemur að kyni fólks, og formi eiginnafna. Ég ætla hér að rekja nokkur dæmi. Hins vegar er öllu meira röklegt samhengi í nafnakerfinu þegar kemur að fallbeygingum. Það breytir því ekki að mörg nöfn sem í dag eru eingöngu karlmannsnöfn gætu vel þjónað sem kvennöfn ef þau fengju að taka „kvenlega“ fallbeygingu. Sum form eiginnafna eru rækilega bundin við annað kynið. Eitt besta dæmið eru karlmannsnöfn sem enda á –mar. Ómar, Friðmar, Hilmar, Almar, Ormar, Reimar, Ástmar, Sigmar, Hermar, Bergmar, Dalmar, Gilmar, Guðmar, Hallmar og Jómar, svo nokkur dæmi séu nefnd. Og svo er auðvitað Dagmar. Frænka mín heitir Dagmar. Ég veit ekki til þess að nokkur hafi gert athugasemd við þá nafngift, á þeirri forsendu að Dagmar sé karlmannlegt nafn. Enda er það það ekki. Það er kvenlegt af því að bara konur heita Dagmar. Væri hins vegar eitthvað að því að drengur héti Dagmar og það fallbeygðist eins og Sigmar. Dagmar, um Dagmar, frá Dagmari til Dagmars. Það væri bara nákvæmlega ekkert að því. Annað dæmi um heilan flokk karlmannsnafna eru nöfn sem enda á –el. Mörg hver biblíunöfn. Þar má til að mynda nefna Daníel, Mikael, Karel, Karvel, Abel, Adríel, Nataníel, Marel, Rafael, Ragúel, Betúel, Gamalíel, Gabríel, Immanúel, Ísmael, Nóel og Jóel. Og svo er það auðvitað Bóel. Nema Bóel er kvenmannsnafn. Hvað, nákvæmlega, er kvenlegra við Bóel en Jóel? Er B kvenlegri stafur? Varla myndi Bjarni Ben taka undir það. Ekki heldur Bó Halldórsson. Bæri sveinbarn skaða af því að vera nefnt Bóel? Bóel, um Bóel, frá Bóel, til Bóels. Það held ég ekki. Hugsið ykkur þetta. Jóel og Bóas eru karlar, en Bóel er kona. Og svo ætla menn að láta eins og þannig þurfi það endilega að vera. Alger rökleysa. Og talandi um Bóas. Hann, Soffanías og Sigurnýas eru karlar, en Karitas er kona. Í ensku er alvanalegt að eiginnöfn geti tilheyrt fólki af báðum kynjum. Kannski er það skiljanlegra þar, vegna þess að nafnorð eru þar ekki kerfisbundið kyngreind og í íslensku. Ég gúglaði lista af „unisex“ eiginnöfnum í ensku og hann er mjög langur. Of langur til að viðhafa hér. En Alex og Sam eru þar á meðal. Svo eru auðvitað líka til karlmannsnöfn sem hafa form sem almennt og yfirleitt er talið kvenlegt. Má þar nefna gamla nafnið Órækju og svo auðvitað Sturlu. Sturla, Perla og Erla. Karlmannsnafnið Helgi er karlmannlegt, en nafnorðið „helgi“ er kvenlegt. Af hverju er Árný kona, en Benóný karl? Af hverju er Ýr kona en Gnýr karl? Svo er líka til nafnið Jes. Ég hef skrifað það niður hjá mér við að skoða einhvern nafnalista. Núna man ég ekki hvort það er karl- eða kvenmannsnafn. Skaði er kvenmannsnafn, en Skíði er karlmannsnafn. Ef við seilumst svo langt að fara yfir mörk tungumálanna mætti líka setja skopmyndateiknarann Sigmund (sem heitir Sigmund, ekki Sigmundur) við hlið leikkonunnar Rosamund Pike. Þess utan er síðan hægt að finna mýmörg dæmi um að karl- og kvenmannsnöfn séu eins í mismunandi föllum. Sbr. setningarnar „Ása fór í heimsókn til Ása“ og „Rúnar fór til Rúnar“. En ég þarf ekki að teygja mig svona langt í leit að dæmum. Eitt rótgrónasta karlmannsnafn íslenskunnar, og jafnframt eitt það algengasta, er Sigurður. Er til karlmannlegra nafn en Sigurður? Sigurður Fáfnisbani! En þá dettur mér í hug hún Urður. Sigurður er karl, en Urður er kona. Af hverju getur Sigurður ekki verið kona? Hér er Sigurður, um Sigurði, frá Sigurði, til Sigurðar. Er það alveg ómögulegt? Óhugsandi? Samt er „Sig“ mjög algeng byrjun á kvennöfnum, sbr. Sigríður og Sigrún. Af hverju getur Urður ekki verið karl? Hörður er karl. Bárður líka. Morten og Marten eru karlar, en Maren er kona. Merlín er síðskeggjaður galdrakarl, en Elín er kona. Svo eru líka fjölmörg nöfn sem ég get ekki séð að séu neitt sérstaklega kyngreinanleg, nema þeim fylgi andlitsmynd af eigandanum. Þar mætti nefna Ríó, Leví, Styr, Jósafat, Cecil, Benedikt, Júrek, Rúrik, Jochum, Alfons og Hartvig. Í vaktaþáttunum á Stöð 2 hér um árið var Georg Bjarnfreðarson, en Bjarnfreður var móðir hans. Það virkaði fullkomlega. Svo má nefna hið mjög svo kvenlega nafn Skúta, sem er karlmannsnafn. Margir þekkja einhvern sem heitir Konráð. Færri vita að einnig er til karlmannsnafnið Koðrán. Auðvitað er augljóst að Koðrán er karl, en Rán kona. Enda er „Koð“ einstaklega karlmannlegt forskeyti, eða hvað? Valdamikill karl, hann Davíð. Er Davíð karlmannlegt nafn, svona í sjálfu sér. „Víð“, er það karlmannleg ending? Hér er Davíð, um Davíði, frá Davíði, til Davíðar. Henrý er karl, en Gurrý er kona. Eiður er karl, en Auður er kona. Benjamín er karl, en Jasmín er kona. Esra er karl, en Erla er kona. Erlar er hins vegar karl. Jóhannes, Anes, Annes, Ares og Arnes eru karlar, en Agnes er kona. Af hverju er Sólvin karl? Jú, auðvitað af því að –vin er algeng ending á karlmannsnöfnum, sbr. Alvin, Bergvin, Friðvin, Guðvin, Hervin, Kristvin og Marvin. En svo er það þessi Jóvin, sem er kona. Ég er enginn byltingarsinni í þessum málum. Ef ég eignast börn mun ég eflaust gefa þeim mjög hefðbundin nöfn í samræmi við kyn þeirra. En ég hatast út í órökstudd og ónauðsynleg inngrip í líf fólks. Hvað stendur fólki nær, en nafnið þess? Til að draga saman punktinn sem ég er að reyna að koma á framfæri hér, þá er sú lagaregla að konum skuli gefin kvenmannsnöfn en körlum karlmannsnöfn tilraun til að þvinga tvíhyggju upp á samfélagið. Þjóðin hefur vissulega komið sér upp nafnahefðum, en ekki skýrum, afdráttarlausum reglum, hvað þetta varðar. Þarna er ekki verið að vernda eitthvert skipulag sem áður hefur fest sig í sessi. Verið að er að taka hálfmyndaðar hefðir og breyta þeim í formfastar og svarthvítar reglur. En til hvers? Ríkisinngrip og frelsissvipting ætti alltaf að vera studd einhvers konar réttlætis- og/eða hagkvæmnisrökum. Þeim er ekki til að dreifa í þessu tilfelli. Þess vegna finnst svo mörgum mannanafnanefnd og reglurnar um mannanöfn vera fáránleg stofnun.Pistillinn birtist fyrst á Facebook-síðu höfundar en er birt hér með leyfi hans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Í vörn gegn sjálfum sér? Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Mig langar að byggja heim með frið og umlykja með ást Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þjóðin stendur með sjúkraliðum Sandra B. Franks skrifar Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar Skoðun Ísland gjaldþrota vegna fatlaðs fólks? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöld, gaslýsingar og valdníðsla Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Sniðgangan á Rapyd slær öll met Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar Skoðun Árið 2023 kemur aldrei aftur Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Trumpistar eru víða Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fasteignagjöld eru lág í Reykjavík Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Gerræðisleg áform í anda Ráðstjórnarríkjanna Guðmundur Fertram Sigurjónsson skrifar Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar Skoðun Nýbakaðir foreldrar og óbökuð loforð Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þegar bráðamóttakan drepur þig hraðar Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir skrifar Skoðun Samkeppnin tryggir hag neytenda Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Stóðhryssur ekki moldvörpur Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Við getum gert betur Einar Bárðarson skrifar Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar Skoðun Hvernig hljómar 100.000 kr. mánaðarlegur samgöngustyrkur? Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Ábyrg stefna í útlendingamálum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Týndu hermennirnir okkar Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Gerist þetta aftur á morgun? Ísak Hilmarsson skrifar Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Staða þorpshálfvita er laus til umsóknar Jón Daníelsson skrifar Skoðun Að reikna veiðigjald af raunverulegum aflaverðmætum Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Fréttir af baggavélum og lömbum Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Auglýsingaskrum Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Sjá meira
Ekki það að neinn sé að velta fyrir sér hvað mér finnst...en... ...nýverið bárust fregnir af því að mannanafnanefnd hefði hafnað nafninu Alex sem eiginnafni kvenmanns. Þetta fannst mér verulega skrýtið þegar ég las það, hafandi lengi þekkt stelpu sem er alltaf kölluð Alex. Frændi minn eignaðist son og lét skíra hann Jón Alex. Upphaflega fannst mér það dálítið skrýtið, því mér fannst Alex kvenlegt nafn. Mér fannst einhvern veginn að Alex væri kvennafnið en Axel væri karlmannsnafnið. Svo stækkaði Jón Alex og er í dag kraftalegur ungur maður. Kemur þá í ljós eftir allt saman að kvenlegheit eða karlmannlegheit nafnsins eru algerlega háð manneskjunni sem það ber. „Kyngervi“ nafnsins er ekki sjálfstætt, heldur háð eigandanum. Besta dæmið um þetta er eflaust nafnið Blær. Frægur kvenrappari heitir Blær en það nafn bera líka karlmenn. Mannanafnanefnd fer eftir lögum og reglum í störfum sínum. Að hluta til eru fáránlegir úrskurðir hennar því lögum og reglum að kenna, en óneitanlega er þar líka íhaldssemi nefndarmanna sjálfra á ferðinni. Ég skrifaði einu sinni frétt í Moggann um hvaða nöfn hefðu verið samþykkt og hverjum hafnað. Nefndarmanni þótti framsetningin ósanngjörn og sendi mér póst, kallaði mig púka á fjósbita og lét dynja á mér reiðilestur um það hvernig nefndin væri algerlega háð lögum og reglum í úrskurðum og hefði ekkert svigrúm fyrir eigið gildismat. Það er rangt, enda væri fjölskipuð nefnd þá óþörf. Hægt væri að láta tölvuforrit kveða upp úrskurðina ríkinu að kostnaðarlausu, svo til. Í reglum er ákvæði um að stúlkum skuli gefin kvenmannsnöfn og drengjum karlmannsnöfn. Það ákvæði er mjög íhaldssamt og um leið birtingarmynd einhverrar óskhyggju um að heimurinn sé svarthvítur. Það er hann ekki. Nafnakerfið okkar er ekki í neinu röklegu samhengi þegar kemur að kyni fólks, og formi eiginnafna. Ég ætla hér að rekja nokkur dæmi. Hins vegar er öllu meira röklegt samhengi í nafnakerfinu þegar kemur að fallbeygingum. Það breytir því ekki að mörg nöfn sem í dag eru eingöngu karlmannsnöfn gætu vel þjónað sem kvennöfn ef þau fengju að taka „kvenlega“ fallbeygingu. Sum form eiginnafna eru rækilega bundin við annað kynið. Eitt besta dæmið eru karlmannsnöfn sem enda á –mar. Ómar, Friðmar, Hilmar, Almar, Ormar, Reimar, Ástmar, Sigmar, Hermar, Bergmar, Dalmar, Gilmar, Guðmar, Hallmar og Jómar, svo nokkur dæmi séu nefnd. Og svo er auðvitað Dagmar. Frænka mín heitir Dagmar. Ég veit ekki til þess að nokkur hafi gert athugasemd við þá nafngift, á þeirri forsendu að Dagmar sé karlmannlegt nafn. Enda er það það ekki. Það er kvenlegt af því að bara konur heita Dagmar. Væri hins vegar eitthvað að því að drengur héti Dagmar og það fallbeygðist eins og Sigmar. Dagmar, um Dagmar, frá Dagmari til Dagmars. Það væri bara nákvæmlega ekkert að því. Annað dæmi um heilan flokk karlmannsnafna eru nöfn sem enda á –el. Mörg hver biblíunöfn. Þar má til að mynda nefna Daníel, Mikael, Karel, Karvel, Abel, Adríel, Nataníel, Marel, Rafael, Ragúel, Betúel, Gamalíel, Gabríel, Immanúel, Ísmael, Nóel og Jóel. Og svo er það auðvitað Bóel. Nema Bóel er kvenmannsnafn. Hvað, nákvæmlega, er kvenlegra við Bóel en Jóel? Er B kvenlegri stafur? Varla myndi Bjarni Ben taka undir það. Ekki heldur Bó Halldórsson. Bæri sveinbarn skaða af því að vera nefnt Bóel? Bóel, um Bóel, frá Bóel, til Bóels. Það held ég ekki. Hugsið ykkur þetta. Jóel og Bóas eru karlar, en Bóel er kona. Og svo ætla menn að láta eins og þannig þurfi það endilega að vera. Alger rökleysa. Og talandi um Bóas. Hann, Soffanías og Sigurnýas eru karlar, en Karitas er kona. Í ensku er alvanalegt að eiginnöfn geti tilheyrt fólki af báðum kynjum. Kannski er það skiljanlegra þar, vegna þess að nafnorð eru þar ekki kerfisbundið kyngreind og í íslensku. Ég gúglaði lista af „unisex“ eiginnöfnum í ensku og hann er mjög langur. Of langur til að viðhafa hér. En Alex og Sam eru þar á meðal. Svo eru auðvitað líka til karlmannsnöfn sem hafa form sem almennt og yfirleitt er talið kvenlegt. Má þar nefna gamla nafnið Órækju og svo auðvitað Sturlu. Sturla, Perla og Erla. Karlmannsnafnið Helgi er karlmannlegt, en nafnorðið „helgi“ er kvenlegt. Af hverju er Árný kona, en Benóný karl? Af hverju er Ýr kona en Gnýr karl? Svo er líka til nafnið Jes. Ég hef skrifað það niður hjá mér við að skoða einhvern nafnalista. Núna man ég ekki hvort það er karl- eða kvenmannsnafn. Skaði er kvenmannsnafn, en Skíði er karlmannsnafn. Ef við seilumst svo langt að fara yfir mörk tungumálanna mætti líka setja skopmyndateiknarann Sigmund (sem heitir Sigmund, ekki Sigmundur) við hlið leikkonunnar Rosamund Pike. Þess utan er síðan hægt að finna mýmörg dæmi um að karl- og kvenmannsnöfn séu eins í mismunandi föllum. Sbr. setningarnar „Ása fór í heimsókn til Ása“ og „Rúnar fór til Rúnar“. En ég þarf ekki að teygja mig svona langt í leit að dæmum. Eitt rótgrónasta karlmannsnafn íslenskunnar, og jafnframt eitt það algengasta, er Sigurður. Er til karlmannlegra nafn en Sigurður? Sigurður Fáfnisbani! En þá dettur mér í hug hún Urður. Sigurður er karl, en Urður er kona. Af hverju getur Sigurður ekki verið kona? Hér er Sigurður, um Sigurði, frá Sigurði, til Sigurðar. Er það alveg ómögulegt? Óhugsandi? Samt er „Sig“ mjög algeng byrjun á kvennöfnum, sbr. Sigríður og Sigrún. Af hverju getur Urður ekki verið karl? Hörður er karl. Bárður líka. Morten og Marten eru karlar, en Maren er kona. Merlín er síðskeggjaður galdrakarl, en Elín er kona. Svo eru líka fjölmörg nöfn sem ég get ekki séð að séu neitt sérstaklega kyngreinanleg, nema þeim fylgi andlitsmynd af eigandanum. Þar mætti nefna Ríó, Leví, Styr, Jósafat, Cecil, Benedikt, Júrek, Rúrik, Jochum, Alfons og Hartvig. Í vaktaþáttunum á Stöð 2 hér um árið var Georg Bjarnfreðarson, en Bjarnfreður var móðir hans. Það virkaði fullkomlega. Svo má nefna hið mjög svo kvenlega nafn Skúta, sem er karlmannsnafn. Margir þekkja einhvern sem heitir Konráð. Færri vita að einnig er til karlmannsnafnið Koðrán. Auðvitað er augljóst að Koðrán er karl, en Rán kona. Enda er „Koð“ einstaklega karlmannlegt forskeyti, eða hvað? Valdamikill karl, hann Davíð. Er Davíð karlmannlegt nafn, svona í sjálfu sér. „Víð“, er það karlmannleg ending? Hér er Davíð, um Davíði, frá Davíði, til Davíðar. Henrý er karl, en Gurrý er kona. Eiður er karl, en Auður er kona. Benjamín er karl, en Jasmín er kona. Esra er karl, en Erla er kona. Erlar er hins vegar karl. Jóhannes, Anes, Annes, Ares og Arnes eru karlar, en Agnes er kona. Af hverju er Sólvin karl? Jú, auðvitað af því að –vin er algeng ending á karlmannsnöfnum, sbr. Alvin, Bergvin, Friðvin, Guðvin, Hervin, Kristvin og Marvin. En svo er það þessi Jóvin, sem er kona. Ég er enginn byltingarsinni í þessum málum. Ef ég eignast börn mun ég eflaust gefa þeim mjög hefðbundin nöfn í samræmi við kyn þeirra. En ég hatast út í órökstudd og ónauðsynleg inngrip í líf fólks. Hvað stendur fólki nær, en nafnið þess? Til að draga saman punktinn sem ég er að reyna að koma á framfæri hér, þá er sú lagaregla að konum skuli gefin kvenmannsnöfn en körlum karlmannsnöfn tilraun til að þvinga tvíhyggju upp á samfélagið. Þjóðin hefur vissulega komið sér upp nafnahefðum, en ekki skýrum, afdráttarlausum reglum, hvað þetta varðar. Þarna er ekki verið að vernda eitthvert skipulag sem áður hefur fest sig í sessi. Verið að er að taka hálfmyndaðar hefðir og breyta þeim í formfastar og svarthvítar reglur. En til hvers? Ríkisinngrip og frelsissvipting ætti alltaf að vera studd einhvers konar réttlætis- og/eða hagkvæmnisrökum. Þeim er ekki til að dreifa í þessu tilfelli. Þess vegna finnst svo mörgum mannanafnanefnd og reglurnar um mannanöfn vera fáránleg stofnun.Pistillinn birtist fyrst á Facebook-síðu höfundar en er birt hér með leyfi hans.
Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun
Skoðun Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar
Skoðun Pólitískt hugrekki og pólitískt hugleysi: ólík stefna tveggja systurflokka Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Opið svar til formanns Samleik- Útsvarsgreiðendur borga leikskólann í Kópavogi! Rakel Ýr Isaksen skrifar
Skoðun Tími til að notast við réttar tölur Sigurjón Þórðarson,Eydís Ásbjörnsdóttir,Eiríkur Björn Björgvinsson skrifar
Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Öryggi og varnir Íslands Kristrún Frostadóttir,Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Inga Sæland skrifar
Vegið að íslenska lífeyriskerfinu Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín Skoðun