Þarf ekki pungapróf Guðmundur Andri Thorsson skrifar 27. febrúar 2017 08:00 Heiðrún Lind Marteinsdóttir, sem er í forsvari fyrir samtök Sjávarútvegsfyrirtækja, hefur vakið athygli fyrir vasklega framgöngu í þágu umbjóðenda sinna og þótti standa sig vel í nýlegu verkfalli sjómanna. Hún var í viðtali við helgarútgáfu Fréttablaðsins og sagði þar margt skynsamlegt um jafnréttismál, þörfina á auknum hlut kvenna í forystu atvinnulífsins, jöfn laun fyrir sömu vinnu og þar fram eftir götunum. Heiðrún talaði líka um þörfina á einkavæðingu í heilbrigðiskerfinu til þess að bæta kjör kvenna sem þar starfa. Segja má að hún vilji nýta aukna stéttaskiptingu til að hækka laun kvennastéttanna fremur en að nýta sameiginlega sjóði til þess. Samkvæmt þessum hugsjónum verða til sérstakar heilbrigðisstofnanir handa því fólki sem orðið er auðkýfingar vegna kvótakerfisins í sjávarútvegi og geymir auð sinn í skattaskjólum, meðan almennir spítalar, handa almenningi, verða látnir grotna áfram niður, því ekki viljum við fara að borga meiri skatta, er það?Líffærafræði atvinnulífsinsHeiðrún talar um að konur séu ekki nógu duglegar við að krefjast þeirra launa sem þeim ber – sem eflaust er rétt – og segir í því sambandi að konur vanti „dálítinn pung“. Ég hjó eftir þessu. Kannski er óþarfi að gera of mikið veður út af svona tali – og ekki vil ég gera lítið úr þörfinni á því að konur og karlar hljóti sanngjörn laun fyrir vinnu sína. Ég er bara ekki sammála því að konur þurfi á pung að halda. Ég er reyndar ekki heldur sammála því að fólk í forstjórastöðum eigi að hafa svona miklu hærri laun en annað fólk – og gildir þá einu hvers kyns forstjórinn er. Maður heyrir stundum talað um punginn – að maður þurfi pung í hitt og þetta – ekki síst í tengslum við karlaíþróttir, þar sem pungurinn verður nokkurs konar ímynd hreysti, harðdrægni, þolgæðis, þróttar og sókndirfsku – eitthvað svoleiðis. Maður svona lætur sér detta í hug að þetta sé komið úr amerísku bíótali, þar sem oft heyrist talað um „balls“ í svipuðu samhengi. Og er þá ekki fjarri því að yfirgangur og frekja séu gerð að karlmannlegum dyggðum, sem er fráleitt. Síst vil ég ég lasta punginn. Hann er dásamlegur – hann er dýrmætur – hann er beinlínis djásn, þessi lafandi húðpoki sem geymir framlag karlmannsins til lífsins og viðhalds þess. Það þarf ekki að hafa mörg orð um það hversu kær pungurinn er hverjum karli. Hitt er aftur á móti undrunarefni – og til marks um það hversu mikla vitleysu við karlar getum étið upp hver eftir öðrum umhugsunarlaust í okkar kynlega hópefli – hvernig pungurinn af öllum líffærum fór eiginlega að því að verða ímynd hörku og hreysti. Á gjörvöllum mannslíkamanum – karla jafnt sem kvenna – er ekki til staður sem er berskjaldaðri og viðkvæmari fyrir hnjaski. Ekkert er aumingjalegra en pungurinn. Hann þolir varla minnsta högg – varla selbita – og maður liggur óvígur og gólandi af sársauka. Pungspark er það versta sem karlmann getur hent, slíkur er sársaukinn sem af því getur hlotist. Svo sannarlega eru eistun full af spriklandi og kátum sæðisfrumum sem iða í skinninu eftir því að láta ærlega til sín taka og keppast við að ná að frjóvga egg þegar stóra stundin rennur upp en það eitt og sér getur naumast talist nægilegt tilefni til að gera punginn að svo stálslegnu tákni hörku og atgervis. Frekar glaðværðar, fyrirhyggjuleysis, lífsþorsta?… Á forsendum karla Er það ekki almennt vitað að konur hafa upp til hópa til að bera meiri styrk en karlar þegar kemur að því að þola líkamlegt harðræði og sársauka? Karlar þola víst áfengi betur, því að lifrin í konum er lengur að brjóta niður alkóhól vegna annarra starfa, og karlar hafa líka yfirleitt stærri vöðva og breiðara bak og eiga því auðveldara með að lyfta þungum hlutum. Sem er mjög skemmtilegt og full ástæða til að gleðjast yfir því. Og öll höfum við eitthvað okkur til ágætis nokkuð. Þetta pungtal er svo sem ekki stórvægilegt en það sýnir samt vissan þankagang; að konur eigi að taka þátt í samfélaginu og sækja réttindi sín á forsendum karla fremur en sínum eigin – eða öllu heldur þeim tilbúnu karlaforsendum sem svo mörgum bræðra okkar hafa reynst áþján því að okkur gengur mjög misjafnlega að lifa okkur inn í og starfa samkvæmt þeim stífu og hamlandi kröfum sem hefðbundin karlmennsku-ímynd gerir til okkar. En það er alveg óþarfi að líta til karla um fyrirmyndir þegar kemur að hörku og kappsemi. Konur hafa til dæmis leg – og skyldi vera til öflugra tákn um styrk og gefandi vald en það? Við þekkjum sögur íslenskra kvenna sem gengu í öll störf úti og inni meðan karlarnir voru að heiman. Við þekkjum sterkar konur úr okkar ættum sem stjórnuðu ekki bara heimilum heldur heilu ættunum. Við þekkjum sögur af sjósókn kvenna sem var óvenju mikil hér á landi á fyrri öldum, þegar konur réru í alls konar veðrum, jafnvel þungaðar og komnar að barnsburði. Við eigum hér á landi hefð fyrir sterkum og sjálfstæðum konum og í þessum skrifuðum orðum heyri ég fyrir mér kuldahláturinn í formæðrunum þegar þær heyra þá frétt að þær vanti pung. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Andri Thorsson Mest lesið Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson Skoðun Halldór 02.08.2025 Halldór Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Fyrsta flokks heilbrigðisþjónustu á Íslandi Lilja Alfreðsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Ferðamannaiðnaður? Nei, ferðaþjónusta! Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Hæðarveiki og lyf Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Landsvirkjun hafin yfir lög Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári skrifar Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir skrifar Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Sjá meira
Heiðrún Lind Marteinsdóttir, sem er í forsvari fyrir samtök Sjávarútvegsfyrirtækja, hefur vakið athygli fyrir vasklega framgöngu í þágu umbjóðenda sinna og þótti standa sig vel í nýlegu verkfalli sjómanna. Hún var í viðtali við helgarútgáfu Fréttablaðsins og sagði þar margt skynsamlegt um jafnréttismál, þörfina á auknum hlut kvenna í forystu atvinnulífsins, jöfn laun fyrir sömu vinnu og þar fram eftir götunum. Heiðrún talaði líka um þörfina á einkavæðingu í heilbrigðiskerfinu til þess að bæta kjör kvenna sem þar starfa. Segja má að hún vilji nýta aukna stéttaskiptingu til að hækka laun kvennastéttanna fremur en að nýta sameiginlega sjóði til þess. Samkvæmt þessum hugsjónum verða til sérstakar heilbrigðisstofnanir handa því fólki sem orðið er auðkýfingar vegna kvótakerfisins í sjávarútvegi og geymir auð sinn í skattaskjólum, meðan almennir spítalar, handa almenningi, verða látnir grotna áfram niður, því ekki viljum við fara að borga meiri skatta, er það?Líffærafræði atvinnulífsinsHeiðrún talar um að konur séu ekki nógu duglegar við að krefjast þeirra launa sem þeim ber – sem eflaust er rétt – og segir í því sambandi að konur vanti „dálítinn pung“. Ég hjó eftir þessu. Kannski er óþarfi að gera of mikið veður út af svona tali – og ekki vil ég gera lítið úr þörfinni á því að konur og karlar hljóti sanngjörn laun fyrir vinnu sína. Ég er bara ekki sammála því að konur þurfi á pung að halda. Ég er reyndar ekki heldur sammála því að fólk í forstjórastöðum eigi að hafa svona miklu hærri laun en annað fólk – og gildir þá einu hvers kyns forstjórinn er. Maður heyrir stundum talað um punginn – að maður þurfi pung í hitt og þetta – ekki síst í tengslum við karlaíþróttir, þar sem pungurinn verður nokkurs konar ímynd hreysti, harðdrægni, þolgæðis, þróttar og sókndirfsku – eitthvað svoleiðis. Maður svona lætur sér detta í hug að þetta sé komið úr amerísku bíótali, þar sem oft heyrist talað um „balls“ í svipuðu samhengi. Og er þá ekki fjarri því að yfirgangur og frekja séu gerð að karlmannlegum dyggðum, sem er fráleitt. Síst vil ég ég lasta punginn. Hann er dásamlegur – hann er dýrmætur – hann er beinlínis djásn, þessi lafandi húðpoki sem geymir framlag karlmannsins til lífsins og viðhalds þess. Það þarf ekki að hafa mörg orð um það hversu kær pungurinn er hverjum karli. Hitt er aftur á móti undrunarefni – og til marks um það hversu mikla vitleysu við karlar getum étið upp hver eftir öðrum umhugsunarlaust í okkar kynlega hópefli – hvernig pungurinn af öllum líffærum fór eiginlega að því að verða ímynd hörku og hreysti. Á gjörvöllum mannslíkamanum – karla jafnt sem kvenna – er ekki til staður sem er berskjaldaðri og viðkvæmari fyrir hnjaski. Ekkert er aumingjalegra en pungurinn. Hann þolir varla minnsta högg – varla selbita – og maður liggur óvígur og gólandi af sársauka. Pungspark er það versta sem karlmann getur hent, slíkur er sársaukinn sem af því getur hlotist. Svo sannarlega eru eistun full af spriklandi og kátum sæðisfrumum sem iða í skinninu eftir því að láta ærlega til sín taka og keppast við að ná að frjóvga egg þegar stóra stundin rennur upp en það eitt og sér getur naumast talist nægilegt tilefni til að gera punginn að svo stálslegnu tákni hörku og atgervis. Frekar glaðværðar, fyrirhyggjuleysis, lífsþorsta?… Á forsendum karla Er það ekki almennt vitað að konur hafa upp til hópa til að bera meiri styrk en karlar þegar kemur að því að þola líkamlegt harðræði og sársauka? Karlar þola víst áfengi betur, því að lifrin í konum er lengur að brjóta niður alkóhól vegna annarra starfa, og karlar hafa líka yfirleitt stærri vöðva og breiðara bak og eiga því auðveldara með að lyfta þungum hlutum. Sem er mjög skemmtilegt og full ástæða til að gleðjast yfir því. Og öll höfum við eitthvað okkur til ágætis nokkuð. Þetta pungtal er svo sem ekki stórvægilegt en það sýnir samt vissan þankagang; að konur eigi að taka þátt í samfélaginu og sækja réttindi sín á forsendum karla fremur en sínum eigin – eða öllu heldur þeim tilbúnu karlaforsendum sem svo mörgum bræðra okkar hafa reynst áþján því að okkur gengur mjög misjafnlega að lifa okkur inn í og starfa samkvæmt þeim stífu og hamlandi kröfum sem hefðbundin karlmennsku-ímynd gerir til okkar. En það er alveg óþarfi að líta til karla um fyrirmyndir þegar kemur að hörku og kappsemi. Konur hafa til dæmis leg – og skyldi vera til öflugra tákn um styrk og gefandi vald en það? Við þekkjum sögur íslenskra kvenna sem gengu í öll störf úti og inni meðan karlarnir voru að heiman. Við þekkjum sterkar konur úr okkar ættum sem stjórnuðu ekki bara heimilum heldur heilu ættunum. Við þekkjum sögur af sjósókn kvenna sem var óvenju mikil hér á landi á fyrri öldum, þegar konur réru í alls konar veðrum, jafnvel þungaðar og komnar að barnsburði. Við eigum hér á landi hefð fyrir sterkum og sjálfstæðum konum og í þessum skrifuðum orðum heyri ég fyrir mér kuldahláturinn í formæðrunum þegar þær heyra þá frétt að þær vanti pung.
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar
Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar
Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun