Tálmun er andlegt ofbeldi gegn barni François Scheefer skrifar 31. ágúst 2017 07:00 Barnið þarfnast beggja foreldra sinna. Enn fremur, það verður að gera allt til að tryggja það að báðir foreldrarnir gæti barnanna sinna, ali upp og eyði tíma með þeim líka. Alþjóðleg lög og sáttmálar staðfesta þetta ávallt. Hins vegar, ef um aðskilnaðardeilur er um að ræða, ver Ísland greinilega „móður-barns“ samband og vanrækir mest af þeim tíma sem varðar „föður-barns“ samband. Þannig verða mörg börn munaðarlaus frá feðrum sínum með fullri blessun yfirvalda og ef feður leitast við að berjast fyrir að sjá börn sín, er auðvelt að beita meðferðum og röngum ásökunum gegn þeim af öllum toga af samviskulausum mæðrum sem njóta dyggrar aðstoðar kerfisins. Þetta sálfræðilega fyrirbæri er þannig að við stöndum frammi fyrir því sem sérfræðingar kalla „foreldrafirringu“ eða „foreldrafjarlægingu“. Hugtakið „foreldrafirring“ kemur að öllum líkindum fram í næstu alþjóðlegu flokkun sjúkdóma sem Alþjóða heilbrigðismálastofnunin (WHO) mun birta árið 2018. Það mundi flokkast í greiningu í kafla sem heitir: vandamál í samskiptum „foreldri-barn“. Eins og fram kemur í fjölmiðlum hjá Gunnari Kristni Þórðarsyni, formanni samtaka umgengni foreldra í febrúar sl.: „Ofbeldið snýr ekki bara að föðurnum, það er barnið, það eru ömmurnar og afarnir og öll fjölskyldan í kringum föðurinn.“ Ef barn útilokast frá lífi föður þess án gildrar ástæðu (stöku sinnum úr lífi móður þess), fjarlægist þetta barn frá rótum föðurfjölskyldunnar og þróar það veruleg neikvæð áhrif í framtíðinni á líf þess. Það getur valdið barninu og útilokaða foreldrinu sálfræðilegum vandamálum og jafnvel geðrænum sjúkdómum. Þessi áhrif eru enn alvarlegri þegar forsjárforeldrið er stöðugt að móðga og gagnrýna hitt foreldrið í viðurvist barnsins.Feður eru svo til réttlausir Barnið getur auðveldlega stjórnast sálfræðilega af föður og móður. Ef Ísland virðist vera að flýja meira frá þessari almennu staðreynd er það vegna þess að mæður hafa fulla stjórn á stefnu fjölskyldumálum landsins. Hversu mörgum feðrum er og verður fórnað í átökum aðskilnaðar og eftir dóm? Næstum allir vita að feður í aðskilnaðarmálum eru svo til réttlausir, svívirtir og algjörlega hafnað af kerfinu. En mæður eru yfirleitt verndaðar af kerfinu, ekki feður. Það er staðreynd. Foreldrayfirráð eiga að tilheyra mæðrum og feðrum. Átök foreldra hafa ekkert með barnið að gera, sem elskar báða foreldra sína, og hefur rétt á að búa og viðhalda eðlilegum samskiptum við þau. Svo lengi sem íslensk stjórnvöld geta ekki skilið þetta, fjölskylduharmleikir og barnfórnir munu halda áfram að auka hættu á að mynda samfélag í framtíðinni þar sem ímyndin um líf fjölskyldunnar verður meira og meira sköðuð og niðureydd. Enginn má gleyma hversu djúpur sársauki útilokaðra foreldra getur verið… Ólafur William Hand staðfesti það á Stöð 2 í febrúar sl.: „Ég hef hitt fullt af fólki sem lenti í slíkri tálmun og er í dag orðið ónýtt.“ Það eru orð að sönnu. Ríkið gerir ekki neitt, lögin eru ónothæf í þessum málum og þúsundir barna og foreldra eru andlega niðurbrotin vegna foreldraútilokunar, vegna þess að forsjárforeldri hafnar því að barnið fái að vera í sambandi við hitt foreldrið, án raunverulegrar ástæðu og stjórnvöld leyfa það, og eru þau því vitorðsmenn forsjárforeldranna. Á hverju ári, þann 25. apríl er haldinn Alþjóðlegur dagur gegn foreldrafirringu. (2017 í 12. skipti) Það er afar mikilvægur tími fyrir íslensk stjórnvöld til að opna augun fyrir þessum hræðilega samfélagslega vanda. Á 21. öld, verða foreldrar að vera jafnir fyrir lögum og dómum, sérstaklega bæði fyrir og eftir aðskilnað eiga þeir að hafa jafnan rétt og skyldur varðandi umönnun barna sinna. Að vera valdur að útilokun foreldris frá barni sínu þýðir að vera sekur um andlega misnotkun barns, að skaða aðra foreldra og fjölskyldu þeirra er gróft afbrot. Það er nú þegar viðurkennt og refsað í nokkrum löndum fyrir slíkar sakir með lagabeitingu. Höfundur er fv. formaður félags um vináttu og nemendaskipti Frakklands og Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Sjá meira
Barnið þarfnast beggja foreldra sinna. Enn fremur, það verður að gera allt til að tryggja það að báðir foreldrarnir gæti barnanna sinna, ali upp og eyði tíma með þeim líka. Alþjóðleg lög og sáttmálar staðfesta þetta ávallt. Hins vegar, ef um aðskilnaðardeilur er um að ræða, ver Ísland greinilega „móður-barns“ samband og vanrækir mest af þeim tíma sem varðar „föður-barns“ samband. Þannig verða mörg börn munaðarlaus frá feðrum sínum með fullri blessun yfirvalda og ef feður leitast við að berjast fyrir að sjá börn sín, er auðvelt að beita meðferðum og röngum ásökunum gegn þeim af öllum toga af samviskulausum mæðrum sem njóta dyggrar aðstoðar kerfisins. Þetta sálfræðilega fyrirbæri er þannig að við stöndum frammi fyrir því sem sérfræðingar kalla „foreldrafirringu“ eða „foreldrafjarlægingu“. Hugtakið „foreldrafirring“ kemur að öllum líkindum fram í næstu alþjóðlegu flokkun sjúkdóma sem Alþjóða heilbrigðismálastofnunin (WHO) mun birta árið 2018. Það mundi flokkast í greiningu í kafla sem heitir: vandamál í samskiptum „foreldri-barn“. Eins og fram kemur í fjölmiðlum hjá Gunnari Kristni Þórðarsyni, formanni samtaka umgengni foreldra í febrúar sl.: „Ofbeldið snýr ekki bara að föðurnum, það er barnið, það eru ömmurnar og afarnir og öll fjölskyldan í kringum föðurinn.“ Ef barn útilokast frá lífi föður þess án gildrar ástæðu (stöku sinnum úr lífi móður þess), fjarlægist þetta barn frá rótum föðurfjölskyldunnar og þróar það veruleg neikvæð áhrif í framtíðinni á líf þess. Það getur valdið barninu og útilokaða foreldrinu sálfræðilegum vandamálum og jafnvel geðrænum sjúkdómum. Þessi áhrif eru enn alvarlegri þegar forsjárforeldrið er stöðugt að móðga og gagnrýna hitt foreldrið í viðurvist barnsins.Feður eru svo til réttlausir Barnið getur auðveldlega stjórnast sálfræðilega af föður og móður. Ef Ísland virðist vera að flýja meira frá þessari almennu staðreynd er það vegna þess að mæður hafa fulla stjórn á stefnu fjölskyldumálum landsins. Hversu mörgum feðrum er og verður fórnað í átökum aðskilnaðar og eftir dóm? Næstum allir vita að feður í aðskilnaðarmálum eru svo til réttlausir, svívirtir og algjörlega hafnað af kerfinu. En mæður eru yfirleitt verndaðar af kerfinu, ekki feður. Það er staðreynd. Foreldrayfirráð eiga að tilheyra mæðrum og feðrum. Átök foreldra hafa ekkert með barnið að gera, sem elskar báða foreldra sína, og hefur rétt á að búa og viðhalda eðlilegum samskiptum við þau. Svo lengi sem íslensk stjórnvöld geta ekki skilið þetta, fjölskylduharmleikir og barnfórnir munu halda áfram að auka hættu á að mynda samfélag í framtíðinni þar sem ímyndin um líf fjölskyldunnar verður meira og meira sköðuð og niðureydd. Enginn má gleyma hversu djúpur sársauki útilokaðra foreldra getur verið… Ólafur William Hand staðfesti það á Stöð 2 í febrúar sl.: „Ég hef hitt fullt af fólki sem lenti í slíkri tálmun og er í dag orðið ónýtt.“ Það eru orð að sönnu. Ríkið gerir ekki neitt, lögin eru ónothæf í þessum málum og þúsundir barna og foreldra eru andlega niðurbrotin vegna foreldraútilokunar, vegna þess að forsjárforeldri hafnar því að barnið fái að vera í sambandi við hitt foreldrið, án raunverulegrar ástæðu og stjórnvöld leyfa það, og eru þau því vitorðsmenn forsjárforeldranna. Á hverju ári, þann 25. apríl er haldinn Alþjóðlegur dagur gegn foreldrafirringu. (2017 í 12. skipti) Það er afar mikilvægur tími fyrir íslensk stjórnvöld til að opna augun fyrir þessum hræðilega samfélagslega vanda. Á 21. öld, verða foreldrar að vera jafnir fyrir lögum og dómum, sérstaklega bæði fyrir og eftir aðskilnað eiga þeir að hafa jafnan rétt og skyldur varðandi umönnun barna sinna. Að vera valdur að útilokun foreldris frá barni sínu þýðir að vera sekur um andlega misnotkun barns, að skaða aðra foreldra og fjölskyldu þeirra er gróft afbrot. Það er nú þegar viðurkennt og refsað í nokkrum löndum fyrir slíkar sakir með lagabeitingu. Höfundur er fv. formaður félags um vináttu og nemendaskipti Frakklands og Íslands.