Gylfi Magnússon dósent við Háskóla Íslands, og efnahags- og viðskiptaráðherra 2009–2010, segir þá sögu sem sögð var á kynningu Rannsóknarnefndar Alþingis, um einkavæðingu Búnaðarbankans, ekki fallega. „Þetta er talsvert ljótara en maður bjóst við og mátti þó búast við ýmsu.“

Rannsóknarnefnd Alþingis hefur sannreynt að þýski bankinn Hauck & Aufhäuser var aldrei í reynd fjárfestir í Búnaðarbankanum þegar 45,8 prósent hlutur ríkisins í honum var seldur í janúar 2003, ólíkt því sem haldið var fram allt frá upphafi.

„Þetta er ótrúlegt. Það hefur verið grunur um það árum saman að þessi banki hafi verið hluti af einhverju leikriti og nú sjáum við það handrit. Þetta er ótrúlegt.“

Yfirgengileg ósvífni

Gylfi segir handritið ósvífið svo af ber. „Þarna er svo einlægur brotavilji að maður trúir því varla.“

Gylfi tekur fram að hann hafi ekki enn lesið skýrsluna var viðstaddur skilmerkilega kynningu á henni. Lykilpersónan í leikritinu, handritshöfundur, leikstjóri og aðalleikari, er Ólafur Ólafsson fjárfestir. Má ganga svo langt að segja hann hafa stolið bankanum?

„Ég ætla nú ekki að gera þau orð að mínum. En þetta er flétta sem endar með miklum hagnaði fyrir hann og aðra. Það er ávinningur þarna sem skiptir verulega háum upphæðum. Upphæðum sem venjulegt launafólk skilur varla. Þetta eru margfaldar ævitekjur venjulegs Íslendings.“

Hvernig gat þetta gerst?

Þegar bankinn var seldur á sínum tíma var Valgerður Sverrisdóttir bankamálaráðherra. Þá var sett á fót sérstök ráðherranefnd vegna sölunnar og Gylfi ætlar að aðrir ráðherrar hafi haft meira um það að segja hvernig þetta spilaðist. Skýrsluhöfundar segja að ekkert bendi til þess að Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson, sem þá fóru fyrir ríkisstjórninni, hafi verið kunnugt um að þarna væru blekkingar hafðar uppi. Það sem hins vegar liggur fyrir er að eftirlitið brást.

„Það liggur í augum uppi að seljendur voru blekktir sem hlýtur að vekja spurningar um hvort þeir hefðu mátt fara fram á meiri kostgæfnisrannsókn. Þeir virðast hafa verið blekktir. Maður hlýtur að spyrja sig hvernig það gat gerst.“

Víti til varnaðar

Gylfi telur þetta hljóta að setja strik í reikninginn hvað varðar eindregin einkavæðingaráform núverandi ríkisstjórnar.

„Þetta er auðvitað víti til varnaðar. Menn hljóta að reyna að draga af þessu einhvern lærdóm. Einfaldasti lærdómurinn er að flýta sér hægt. Það liggur ekki lífið á að selja hlut í banka og kannski eigum við bara að fara rólega í það?“

Gylfi segist spurður hvort ekki blasi við að þarna sé um glæpsamlegt athæfi að ræða ekki vera löglærður. „Manni finnst að það hljóti að vera. En aðrir verða að skera úr um það. Ég veit náttúrlega ekki hvernig er með fyrningu og annað,“ segir Gylfi.

Hann bendir jafnframt á að nú hljóti menn að setja kraft í gerð skýrslu um einkavæðingu sem lengi hefur verið beðið eftir og enn er ekki byrjað að semja sem fjallar um einkavæðinguna alla. Ekki sé hægt að setja punktinn aftan við söguna með þessari skýrslu, þó gott sé að sá kafli sé kominn og fyrirliggjandi.