Alvara leiksins Ólafur Björn Tómasson skrifar 2. nóvember 2013 06:00 Frá blautu barnsbeini hefur fátt reynst mér jafn fjarstæðukennt og fótbolti. Óþrjótandi áhugi kynbræðra minna hefur ætíð verkað sem eilíft hringsól kringum þá grunnhugmynd að negla bolta í net. Það er þessi ofureinfaldleiki sem flækist fyrir mér og hefur það gerst oftar en einu sinni að ég hef hökt á spurningunni: „Hvaða liði heldurðu með í ensku?“ og þar með bind ég enda á mögulegan félagsskap við hvern sem spyr. Eftir á velti ég því fyrir mér hvort ég hafi tapað vin eða grætt tíma sem annars yrði varið í vangaveltur um hvernig Brasilíumanni muni ganga að sparka knetti í átt að fölum Hollendingi á laugardögum. Haffi í vinnunni vill meina að ef þú getur talað um fótbolta getir þú talað við hvern sem er, að sparkspjall sé hið raunverulega lingua franca vorra tíma. Það er alls ekki galin hugmynd heldur þegar maður sér tvo gjörsamlega ókunnuga menn ræða um „leikinn“ eins og þeir hafi fæðst hlið við hlið. Síðan er sú staðreynd að fótboltamállýsku er að finna í daglegu máli jafnt sem í málefnum líðandi stundar hjá fréttaveitum landsins. Boltinn er víst farinn að rúlla, það er allt að gerast í boltanum, hlutum er snúið úr vörn í sókn þar til allt heila klabbið er flautað af. En nú er ég farinn að missa marks og það ber að senda mig beint á bekkinn. Strax í fyrsta bekk grunnskóla voru áhrif fótbolta í daglegu lífi áberandi. Annaðhvort hélstu með Manchester eða Liverpool, svo einfalt var það. Fyrir strák sem fylgdist ekki með íþróttinni og meira að segja æfði samkvæmisdans varð hann að ansi auðveldu skotmarki í frímínútum. Heiðarleg tilraun var gerð til að halda með Manchester, síðan Liverpool, síðan Arsenal af því þeir voru með fallbyssu í merkinu sínu. Fátt annað gerðist en að ég kveikti á sjónvarpinu eftir hádegi nokkra laugardaga í röð, sá gæja í rauðum treyjum hlaupa grænt grasið niður og fannst það leiðinlegt. Eftir jólin sá ég „The Empire Strikes Back“ í fyrsta skipti og hætti frekari tilraunum til að berja áhugasvið mitt til hlýðni við óskir bekkjarbræðra minna. Hins vegar þar sem ég var Star Wars-njörður sem æfði samkvæmisdansa var ég frekar oft barinn af bekkjarbræðrum mínum. Fótbolti er mér ekki hitamál, hatursmál eða eitthvað sem vekur upp slæmar minningar um einelti af hálfu HK-inga (sem voru meira en hálfur bekkurinn). Það er algjört áhugaleysi sem vekur hjá mér forvitni um hvernig ég get ekki tekið heils hugar þátt í iðju svo rótgróinni í kringum mig. En að sjálfsögðu ver ég ekki of miklum tíma í slíkar vangaveltur. Þannig spila ég ekki leikinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Frá blautu barnsbeini hefur fátt reynst mér jafn fjarstæðukennt og fótbolti. Óþrjótandi áhugi kynbræðra minna hefur ætíð verkað sem eilíft hringsól kringum þá grunnhugmynd að negla bolta í net. Það er þessi ofureinfaldleiki sem flækist fyrir mér og hefur það gerst oftar en einu sinni að ég hef hökt á spurningunni: „Hvaða liði heldurðu með í ensku?“ og þar með bind ég enda á mögulegan félagsskap við hvern sem spyr. Eftir á velti ég því fyrir mér hvort ég hafi tapað vin eða grætt tíma sem annars yrði varið í vangaveltur um hvernig Brasilíumanni muni ganga að sparka knetti í átt að fölum Hollendingi á laugardögum. Haffi í vinnunni vill meina að ef þú getur talað um fótbolta getir þú talað við hvern sem er, að sparkspjall sé hið raunverulega lingua franca vorra tíma. Það er alls ekki galin hugmynd heldur þegar maður sér tvo gjörsamlega ókunnuga menn ræða um „leikinn“ eins og þeir hafi fæðst hlið við hlið. Síðan er sú staðreynd að fótboltamállýsku er að finna í daglegu máli jafnt sem í málefnum líðandi stundar hjá fréttaveitum landsins. Boltinn er víst farinn að rúlla, það er allt að gerast í boltanum, hlutum er snúið úr vörn í sókn þar til allt heila klabbið er flautað af. En nú er ég farinn að missa marks og það ber að senda mig beint á bekkinn. Strax í fyrsta bekk grunnskóla voru áhrif fótbolta í daglegu lífi áberandi. Annaðhvort hélstu með Manchester eða Liverpool, svo einfalt var það. Fyrir strák sem fylgdist ekki með íþróttinni og meira að segja æfði samkvæmisdans varð hann að ansi auðveldu skotmarki í frímínútum. Heiðarleg tilraun var gerð til að halda með Manchester, síðan Liverpool, síðan Arsenal af því þeir voru með fallbyssu í merkinu sínu. Fátt annað gerðist en að ég kveikti á sjónvarpinu eftir hádegi nokkra laugardaga í röð, sá gæja í rauðum treyjum hlaupa grænt grasið niður og fannst það leiðinlegt. Eftir jólin sá ég „The Empire Strikes Back“ í fyrsta skipti og hætti frekari tilraunum til að berja áhugasvið mitt til hlýðni við óskir bekkjarbræðra minna. Hins vegar þar sem ég var Star Wars-njörður sem æfði samkvæmisdansa var ég frekar oft barinn af bekkjarbræðrum mínum. Fótbolti er mér ekki hitamál, hatursmál eða eitthvað sem vekur upp slæmar minningar um einelti af hálfu HK-inga (sem voru meira en hálfur bekkurinn). Það er algjört áhugaleysi sem vekur hjá mér forvitni um hvernig ég get ekki tekið heils hugar þátt í iðju svo rótgróinni í kringum mig. En að sjálfsögðu ver ég ekki of miklum tíma í slíkar vangaveltur. Þannig spila ég ekki leikinn.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar