Svona er þetta bara Ólöf Guðný Valdimarsdóttir skrifar 1. september 2011 06:00 „Það er ekkert um að semja ef 110% leiðin er ekki samþykkt. Þá fer íbúðin þín auðvitað á nauðungaruppboð. Svona er þetta bara," sagði kona í Arionbanka sem hringdi í mig í kjölfar síðasta pistils míns. Þetta sagði hún eins og hún væri að tala um náttúrulögmál og ekki var annað að heyra en að henni þætti þetta fullkomlega sjálfsagt og eðlilegt. Og hún sagðist ekki vilja sleppa mér úr símanum fyrr en ég væri orðin sátt. Það hefði nú verið gott að vita fyrir einu og hálfu ári að bankinn ætlaði ekkert að semja við mig og væri bara að ásælast heimili mitt. Og henni fannst sjálfsagt og eðlilegt að ég væri sátt.Nauðungarsala Ég hef reynt að komast í samband við fólk sem misst hefur heimili sín á nauðungarsölu en það er erfitt. Fólk sem verður fyrir ofbeldi á erfitt með að treysta. Það er niðurbrotið í sorg og ber harm sinn í hljóði. Ein kona sagði mér þó ótrúlega sögu sína. Banki tók heimili fjölskyldunnar en hún hefur ekki fengið neitt uppgjör ennþá. Samt á að fara að selja húsið. Fjölskyldan brotnaði undan álaginu. Konan berst í bökkum með sig og barnið sitt og þiggur mat hjá Fjölskylduhjálpinni. Bankinn tók líka iðnaðarlóð sem var 25-30 milljóna virði á 11 milljónir af fjölskyldunni. Margt fólk heldur að það sleppi út úr skuldunum ef bankinn tekur eignirnar. Það hélt ég reyndar líka en þannig er það ekki. Bankinn tekur eignir til sín á nauðungarsölu á lágmarksvirði. Eignin er slegin hæstbjóðanda, oftast eru bara lánardrottnar og kröfuhafar sem bjóða í. Þeir hafa gífurlegra hagsmuna að gæta að bjóða sem lægst. Mörg dæmi eru þess að lánadrottnar og kröfuhafar bjóði undir 20.000 kr. á fermetrann í eignir. Andvirðið gengur upp í áhvílandi lán á viðkomandi eign til lækkunar á því. Ekki nóg með það heldur fær sá sem verður fyrir nauðungarsölunni, bankaþolinn, reikning fyrir mismuninum á framreiknuðu láninu sem hvíldi á húsnæðinu, sem oftast hefur stökkbreyst og því sem fékkst upp í kröfuna á nauðungaruppboðinu. Síðan selur bankinn eignina aftur á 100% markaðsvirði og fær þannig hámarksvirði húsnæðisins til baka. Það fékk eigandinn ekkert tækifæri til að gera. Þegar bankinn selur eignina á frjálsum markaði innleysir hann hagnað sem nemur mismuninum á nauðungarsöluverðinu og markaðsverði. Svona er þetta bara. Auðvitað. Eruð þið ekki sátt?Skoðum nauðungarsölu betur Markaðsvirði 100 fm íbúðar er 25 milljónir. Á henni hvíla 36 milljónir, lán sem hafa stökkbreyst í óðaverðbólgu sýndargóðæris og óstjórnar. Þar sem lánið er tvískipt og hluti þess ekki eyrnamerktur sem fasteignalán reiknast það ekki inn í 110% leiðina svo hún er ekki fær. Íbúðin fer á nauðungarsölu og banki sem á bæði lánin leysir hana til sín á 100 þúsund krónur fermetrann (stundum undir 20.000 kr. fermetrann) eða á 10 milljónir. Það gengur upp í kröfuna til lækkunar á 36 milljón kr. láninu. Eftir stendur skuld upp á 26 milljónir. Bankinn gerir ekki strax upp við bankaþolann sem oft er fjölskylda með börn á framfæri. Á meðan tikkar lánið. Þegar bankinn loksins gerir dæmið upp framreiknar hann 36 milljóna kr. lánin, dregur 10 milljónirnar frá og fjölskyldan sem missti heimili sitt fær reikninginn fyrir mismuninum sem er þá meira en 26 milljónir. Samt er bankinn búinn að taka allt af henni. Ekki nóg með það heldur selur bankinn íbúðina aftur á markaðsvirði eða 230–250 þúsund kr. fermetrann eða allt að 25 milljónum. Bankinn hefur þá fengið 25 milljónir út úr íbúð sem hann „keypti" á 10 milljónir meðan fjölskyldan bíður þess sem verða vill. Auk þess á bankinn útistandandi mismuninn á nauðungarsöluverðinu og áhvílandi lánunum eða rúmar 26 milljónir hjá fjölskyldunni sem hann „keypti" íbúðina af. Og nú getur bankinn innleyst hagnað upp á 15 milljónir eða 25 milljónir mínus 10 milljónirnar sem hann „keypti" íbúðina fyrir. Fjölskyldan sem hafði upphaflega átt fyrir útborgun og hefur samviskusamlega borgað af stökkbreyttum lánunum og ofurvexti í mörg ár (sem þurrkast út) er nú á götunni og skuldar bankanum ennþá rúmar 26 milljónir. Auðvitað, því bankinn „keypti" íbúðina bara á 10 milljónir. Bankinn færir 26 milljóna kr. skuldina á afskriftarreikning, en hann hefur þegar fengið 25 milljónir. Síðan afskrifar bankinn mismuninn á lánunum og því sem hann hefur örugglega heimt við sölu eignarinnar á frjálsum markaði. Þetta er bankanum skylt að gera samkvæmt lögum. Eftirstöðvunum af lánunum það sem útaf stendur eða 11 milljónir, þeirri kröfu getur bankinn haldið gangandi út yfir gröf og dauða. Og nú toppar löggjafinn niðurlæginguna (57. gr. laga um nauðungarsölu) því fjölskyldan sem er á götunni og á ekkert lengur getur ráðið sér lögmann á 17 - 27 þúsund kr. á tímann til að höfða mál á hendur kröfuhafanum til að fá eftirstöðvarnar felldar eða færðar niður. „Heggur sá er hlífa skyldi". „Hagnaður" bankans, 15 milljónir, er færður í sjóð og sýnir þar stöðugt batnandi stöðu bankans og lausafjárgnótt. Bankaþolinn, fjölskyldan sem missti heimili sitt og er á götunni, á sér ekki viðreisnar von. Enginn! gætir hagsmuna hennar. Og nú fær hún tilkynningu um að hún skuli ekki reikna með lánafyrirgreiðslu til annarra íbúðakaupa næstu 4-5 árin. Auðvitað. Svona er þetta bara. Fjölskyldur sem lenda í nauðungarsölum með heimili sín eru tregar til að segja frá. Þær eru oftast búnar að missa allt í þessum örvæntingarfullu hremmingum og oft hefur fjölskyldan líka liðast í sundur undan ágangi lánardrottna og kröfuhafa. Fjölskyldur eru niðurbrotnar í orðsins fyllstu merkingu. Þær vita líka að það er litið niður á þær. Þeim finnst þær örugglega ekki hafa verið að standa sig því heiðarlegt fólk leggur metnað í að borga skuldir sínar. Þær fyllast örvæntingu og uppgjöf, sektarkennd og skömm og eru fullar af sorg, niðurlægingu og vanmáttarkennd svipað og fórnarlömb nauðgara. Já, svona er þetta bara. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Táknmyndir íslenska lýðveldisins Skoðun 18 mánuðir Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir Skoðun Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Halldór 15.06.2024 Halldór Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Táknmyndir íslenska lýðveldisins skrifar Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Sjá meira
„Það er ekkert um að semja ef 110% leiðin er ekki samþykkt. Þá fer íbúðin þín auðvitað á nauðungaruppboð. Svona er þetta bara," sagði kona í Arionbanka sem hringdi í mig í kjölfar síðasta pistils míns. Þetta sagði hún eins og hún væri að tala um náttúrulögmál og ekki var annað að heyra en að henni þætti þetta fullkomlega sjálfsagt og eðlilegt. Og hún sagðist ekki vilja sleppa mér úr símanum fyrr en ég væri orðin sátt. Það hefði nú verið gott að vita fyrir einu og hálfu ári að bankinn ætlaði ekkert að semja við mig og væri bara að ásælast heimili mitt. Og henni fannst sjálfsagt og eðlilegt að ég væri sátt.Nauðungarsala Ég hef reynt að komast í samband við fólk sem misst hefur heimili sín á nauðungarsölu en það er erfitt. Fólk sem verður fyrir ofbeldi á erfitt með að treysta. Það er niðurbrotið í sorg og ber harm sinn í hljóði. Ein kona sagði mér þó ótrúlega sögu sína. Banki tók heimili fjölskyldunnar en hún hefur ekki fengið neitt uppgjör ennþá. Samt á að fara að selja húsið. Fjölskyldan brotnaði undan álaginu. Konan berst í bökkum með sig og barnið sitt og þiggur mat hjá Fjölskylduhjálpinni. Bankinn tók líka iðnaðarlóð sem var 25-30 milljóna virði á 11 milljónir af fjölskyldunni. Margt fólk heldur að það sleppi út úr skuldunum ef bankinn tekur eignirnar. Það hélt ég reyndar líka en þannig er það ekki. Bankinn tekur eignir til sín á nauðungarsölu á lágmarksvirði. Eignin er slegin hæstbjóðanda, oftast eru bara lánardrottnar og kröfuhafar sem bjóða í. Þeir hafa gífurlegra hagsmuna að gæta að bjóða sem lægst. Mörg dæmi eru þess að lánadrottnar og kröfuhafar bjóði undir 20.000 kr. á fermetrann í eignir. Andvirðið gengur upp í áhvílandi lán á viðkomandi eign til lækkunar á því. Ekki nóg með það heldur fær sá sem verður fyrir nauðungarsölunni, bankaþolinn, reikning fyrir mismuninum á framreiknuðu láninu sem hvíldi á húsnæðinu, sem oftast hefur stökkbreyst og því sem fékkst upp í kröfuna á nauðungaruppboðinu. Síðan selur bankinn eignina aftur á 100% markaðsvirði og fær þannig hámarksvirði húsnæðisins til baka. Það fékk eigandinn ekkert tækifæri til að gera. Þegar bankinn selur eignina á frjálsum markaði innleysir hann hagnað sem nemur mismuninum á nauðungarsöluverðinu og markaðsverði. Svona er þetta bara. Auðvitað. Eruð þið ekki sátt?Skoðum nauðungarsölu betur Markaðsvirði 100 fm íbúðar er 25 milljónir. Á henni hvíla 36 milljónir, lán sem hafa stökkbreyst í óðaverðbólgu sýndargóðæris og óstjórnar. Þar sem lánið er tvískipt og hluti þess ekki eyrnamerktur sem fasteignalán reiknast það ekki inn í 110% leiðina svo hún er ekki fær. Íbúðin fer á nauðungarsölu og banki sem á bæði lánin leysir hana til sín á 100 þúsund krónur fermetrann (stundum undir 20.000 kr. fermetrann) eða á 10 milljónir. Það gengur upp í kröfuna til lækkunar á 36 milljón kr. láninu. Eftir stendur skuld upp á 26 milljónir. Bankinn gerir ekki strax upp við bankaþolann sem oft er fjölskylda með börn á framfæri. Á meðan tikkar lánið. Þegar bankinn loksins gerir dæmið upp framreiknar hann 36 milljóna kr. lánin, dregur 10 milljónirnar frá og fjölskyldan sem missti heimili sitt fær reikninginn fyrir mismuninum sem er þá meira en 26 milljónir. Samt er bankinn búinn að taka allt af henni. Ekki nóg með það heldur selur bankinn íbúðina aftur á markaðsvirði eða 230–250 þúsund kr. fermetrann eða allt að 25 milljónum. Bankinn hefur þá fengið 25 milljónir út úr íbúð sem hann „keypti" á 10 milljónir meðan fjölskyldan bíður þess sem verða vill. Auk þess á bankinn útistandandi mismuninn á nauðungarsöluverðinu og áhvílandi lánunum eða rúmar 26 milljónir hjá fjölskyldunni sem hann „keypti" íbúðina af. Og nú getur bankinn innleyst hagnað upp á 15 milljónir eða 25 milljónir mínus 10 milljónirnar sem hann „keypti" íbúðina fyrir. Fjölskyldan sem hafði upphaflega átt fyrir útborgun og hefur samviskusamlega borgað af stökkbreyttum lánunum og ofurvexti í mörg ár (sem þurrkast út) er nú á götunni og skuldar bankanum ennþá rúmar 26 milljónir. Auðvitað, því bankinn „keypti" íbúðina bara á 10 milljónir. Bankinn færir 26 milljóna kr. skuldina á afskriftarreikning, en hann hefur þegar fengið 25 milljónir. Síðan afskrifar bankinn mismuninn á lánunum og því sem hann hefur örugglega heimt við sölu eignarinnar á frjálsum markaði. Þetta er bankanum skylt að gera samkvæmt lögum. Eftirstöðvunum af lánunum það sem útaf stendur eða 11 milljónir, þeirri kröfu getur bankinn haldið gangandi út yfir gröf og dauða. Og nú toppar löggjafinn niðurlæginguna (57. gr. laga um nauðungarsölu) því fjölskyldan sem er á götunni og á ekkert lengur getur ráðið sér lögmann á 17 - 27 þúsund kr. á tímann til að höfða mál á hendur kröfuhafanum til að fá eftirstöðvarnar felldar eða færðar niður. „Heggur sá er hlífa skyldi". „Hagnaður" bankans, 15 milljónir, er færður í sjóð og sýnir þar stöðugt batnandi stöðu bankans og lausafjárgnótt. Bankaþolinn, fjölskyldan sem missti heimili sitt og er á götunni, á sér ekki viðreisnar von. Enginn! gætir hagsmuna hennar. Og nú fær hún tilkynningu um að hún skuli ekki reikna með lánafyrirgreiðslu til annarra íbúðakaupa næstu 4-5 árin. Auðvitað. Svona er þetta bara. Fjölskyldur sem lenda í nauðungarsölum með heimili sín eru tregar til að segja frá. Þær eru oftast búnar að missa allt í þessum örvæntingarfullu hremmingum og oft hefur fjölskyldan líka liðast í sundur undan ágangi lánardrottna og kröfuhafa. Fjölskyldur eru niðurbrotnar í orðsins fyllstu merkingu. Þær vita líka að það er litið niður á þær. Þeim finnst þær örugglega ekki hafa verið að standa sig því heiðarlegt fólk leggur metnað í að borga skuldir sínar. Þær fyllast örvæntingu og uppgjöf, sektarkennd og skömm og eru fullar af sorg, niðurlægingu og vanmáttarkennd svipað og fórnarlömb nauðgara. Já, svona er þetta bara.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun