Corporate Iceland 2. október 2009 06:30 Ein mesta raun sem nokkur þjóð getur orðið fyrir er að glata auðlindum sínum og æru. Þótt bankar hrynji eins og spilaborgir og ímyndin spillist eru auðlindir áfram máttarstólpar þjóðfélagsins, séu þær í eigu þess og umsjá. Þessu má líkja við frelsi, mannkosti og æru hvers og eins. Ný ógnarsókn í auðlindir Íslendinga er hafin. Hún er enn þá hættulegri nú en fyrir hrun vegna þess að umheimurinn veit að dvergþjóðin er í vanda og kann illa fótum sínum forráð, eins og stjórnmál fyrir hrun og strax eftir bera vott um. Lengi hef ég undrast undirgefni stjórnvalda gagnvart yfirþjóðlegum auðhringum og að sama skapi furðað mig á fjandskap þeirra gagnvart verndun íslenskra náttúruauðæfa, sjálfum sparisjóði og arfleifð Íslands. Vonum seinna, nú í stjórnartíð ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar, er gerð heiðarleg tilraun til að spyrna gegn glannalegu afsali þjóðarauðæfa og eyðingu þeirra í þágu yfirþjóðlegra auðhringa.Hverju hefur stóriðjan skilað?Á síðustu áratugum hefur of marga Íslendinga dreymt að verða moldríkir, berast á, láta sig lítt varða aumingja og almúga þjóðfélagsins fremur en fátækt og umkomuleysi í öðrum löndum. Undirliggjandi hugmynd var sú að þeir sem ættu erfitt með að fóta sig í tilverunni ættu það skilið vegna aumingjaskapar og leti og fyrirhyggjuleysis. Nú hittir sú hugmynd fyrir fjölda Íslendinga sem misst hafa eigur og fjárhagslegan grundvöll fyrir tilstilli áhættustjórnmálamanna, spillingar í fjármálaumhverfi og veikra lagastoða sem nagaðar voru árum saman af téðum stjórnmálamönnum, ekki aðeins til að styrkja frjálst flæði peninga heldur líka til að auðvelda erlendum auðhringum umsvif á landinu. Smáþjóðin fríða og frjálsa varð eins og gjammandi hvolpur meðal stóru hundanna sem urruðu mest.Íslenskir ráðamenn unnu aldrei heimavinnuna sína og því vitum við ekki hvort allt virkjana- og stóriðjubröltið hefur skilað öðru en ofsafyllerí eru vön að gera: timburmönnum, vanlíðan, misklíð og vonbrigðum. Við höfum enn ekki staldrað við til að vega og meta afraksturinn, óháð trúarsannfæringu stjórnmálaafla. Ekki einu sinni eftir einhverja almestu athafnaódáð Íslandssögunnar – Kárahnjúkavirkjun – treysta menn sér til að doka við og hugsa ráð sitt, og samt er deginum ljósara að hverfandi líkur eru á að hún muni skila nokkru til þjóðarbúsins öðru en skuldum og alvarlegum náttúruspjöllum. Við lifum líka við þá skelfilegu ógn að svo fari að Kárahnjúkastíflur muni ekki halda, enda stíflum og lóni valinn einn versti hugsanlegi staður á Íslandi: í hvellsprungusvæði á jaðri rekbeltisins.Alþjóðavæðing auðhringjaLinnulaust hefur þessi smáþjóð byggt fyrir fjölþjóðleg risafyrirtæki sem eru fjárhagslega margfalt öflugri en íslenska þjóðarbúið. Stjórnvöld hafa skuldbundið þegna sína til að borga framkvæmdir fyrir fyrirtækin og tekið gríðarlega áhættu fyrir hönd almennings, styrkt risafyrirtækin með fjárframlögum, veitt þeim undanþágu á mengun og dregið úr hollustu umhverfisins á margan hátt. Er ekki rétt að spyrja hví í ósköpunum svo margir stjórnmálamenn starfi í þágu fjölþjóðlegra auðhringa? Hafa stjórnmálaflokkar þeirra hag af því? Fá valdir sveitarstjórnarmenn eða þingmenn denara í vasa? Vel er það þekkt erlendis og fremur regla en undanþága í þessum skuggalega félagsskap.Alþjóðavæðing auðhringa (e. corporate globalization) geisar inni á gafli hjá okkur. Hún er ógnvænlegasta útgáfa alþjóðavæðingarinnar. Við ætluðum að eiga samleið með öðrum þjóðum í alþjóðaviðskiptum og nýta okkur eðlilegt flæði fjármagns en byrjuðum í óðagotinu á því að bjóða Ísland falt fyrir lítið. Einn kommissar á vegum stjórnvalda var þannig sendur sérstaklega til Alcoa Inc. og hafði þar erindi án erfiðis. Yfirþjóðlegu risafyrirtækin runnu á lyktina og fönguðu okkur umsvifalaust. Framtíð þeirra byggir á því að sölsa undir sig auðlindir, einkum í vatni og orku, og þá geta þau þvingað ríkisstjórnir að vild. Líka með því að hóta að fara burtu með fjármagnið.Við erum ekki aðeins smá heldur hættulega fáfróð um eðli alþjóðavæðingar risafyrirtækja. Afleit er Helguvík en eitt átakanlegasta dæmið er í minni gömlu heimabyggð í Þingeyjarþingi. Ofurkapp ráðamanna þar á að fá álver er einhver lágkúrulegasta fásinna sem getur í orku- og auðlindanýtingu hér á landi fram til þessa og eru vondu dæmin þó ófá. Og nú þegar landsstjórnin hefur dug til að endurnýja ekki viljayfirlýsingu gagnvart hinum ofdekraða viðskiptarisa Alcoa Inc. eru þreifingar inni í ríki Landsvirkjunar og sveitarstjórnar Norðurþings að halda áfram á sömu braut. Þar er allt rjúkandi rúst í fjármálum. Landsvirkjun er í miklum kröggum og Þeistareykir ehf. tæknilega gjaldþrota eftir að hafa tekið alla áhættu af orkurannsóknum fyrir Alcoa Inc. Vissulega er brýnt að hafa iðandi atvinnustarfsemi í landinu en varla bætir það okkar hag eða stöðu að eyðileggja auðlindir niðja landsins.Nýjan sáttmálaUm allan heim er það viðfangsefni alþjóðavæðingar auðhringanna að villa fólki sýn, meðal annars með því að snúa hugtökum á haus: „sjálfbærni í orkuframleiðslu“ þýðir gernýting og óafturkræfni, „verndun auðlinda“ þýðir náttúruvíg, „samfélagslegar framfarir“ þýða lífsgæðarýrnun, „samstarf“ þýðir yfirtaka. Mikilvægt er um leið að átta sig á því að orkustefna Norðurþingsmanna er í takti við þessa stefnu. Hún er blind gernýting, eyðilegging á náttúruauði sem er fágætur í heiminum ef ekki einsdæmi. Sporin eftir þá á Þeistareykjum, í Gjástykki og við Leirhnjúk bera vott um að þeir bera ekki skynbragð á auðæfi eigin sveitar og reyna ekki að vanda til verka. Þannig er þetta í anda starfshátta og stefnu Landsvirkjunar líka. Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar verður að móta nýjan sáttmála fyrir land og þjóð og starfa eftir honum. Landið okkar, þjóðin og Móðir Jörð kalla eftir ábyrgum stjórnvöldum, nýrri nýtingarstefnu með raunverulega sjálfbærni að leiðarljósi og hag almennings og þjóðar í forgangi.Höfundur er rithöfundur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Skoðun Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Sjá meira
Ein mesta raun sem nokkur þjóð getur orðið fyrir er að glata auðlindum sínum og æru. Þótt bankar hrynji eins og spilaborgir og ímyndin spillist eru auðlindir áfram máttarstólpar þjóðfélagsins, séu þær í eigu þess og umsjá. Þessu má líkja við frelsi, mannkosti og æru hvers og eins. Ný ógnarsókn í auðlindir Íslendinga er hafin. Hún er enn þá hættulegri nú en fyrir hrun vegna þess að umheimurinn veit að dvergþjóðin er í vanda og kann illa fótum sínum forráð, eins og stjórnmál fyrir hrun og strax eftir bera vott um. Lengi hef ég undrast undirgefni stjórnvalda gagnvart yfirþjóðlegum auðhringum og að sama skapi furðað mig á fjandskap þeirra gagnvart verndun íslenskra náttúruauðæfa, sjálfum sparisjóði og arfleifð Íslands. Vonum seinna, nú í stjórnartíð ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar, er gerð heiðarleg tilraun til að spyrna gegn glannalegu afsali þjóðarauðæfa og eyðingu þeirra í þágu yfirþjóðlegra auðhringa.Hverju hefur stóriðjan skilað?Á síðustu áratugum hefur of marga Íslendinga dreymt að verða moldríkir, berast á, láta sig lítt varða aumingja og almúga þjóðfélagsins fremur en fátækt og umkomuleysi í öðrum löndum. Undirliggjandi hugmynd var sú að þeir sem ættu erfitt með að fóta sig í tilverunni ættu það skilið vegna aumingjaskapar og leti og fyrirhyggjuleysis. Nú hittir sú hugmynd fyrir fjölda Íslendinga sem misst hafa eigur og fjárhagslegan grundvöll fyrir tilstilli áhættustjórnmálamanna, spillingar í fjármálaumhverfi og veikra lagastoða sem nagaðar voru árum saman af téðum stjórnmálamönnum, ekki aðeins til að styrkja frjálst flæði peninga heldur líka til að auðvelda erlendum auðhringum umsvif á landinu. Smáþjóðin fríða og frjálsa varð eins og gjammandi hvolpur meðal stóru hundanna sem urruðu mest.Íslenskir ráðamenn unnu aldrei heimavinnuna sína og því vitum við ekki hvort allt virkjana- og stóriðjubröltið hefur skilað öðru en ofsafyllerí eru vön að gera: timburmönnum, vanlíðan, misklíð og vonbrigðum. Við höfum enn ekki staldrað við til að vega og meta afraksturinn, óháð trúarsannfæringu stjórnmálaafla. Ekki einu sinni eftir einhverja almestu athafnaódáð Íslandssögunnar – Kárahnjúkavirkjun – treysta menn sér til að doka við og hugsa ráð sitt, og samt er deginum ljósara að hverfandi líkur eru á að hún muni skila nokkru til þjóðarbúsins öðru en skuldum og alvarlegum náttúruspjöllum. Við lifum líka við þá skelfilegu ógn að svo fari að Kárahnjúkastíflur muni ekki halda, enda stíflum og lóni valinn einn versti hugsanlegi staður á Íslandi: í hvellsprungusvæði á jaðri rekbeltisins.Alþjóðavæðing auðhringjaLinnulaust hefur þessi smáþjóð byggt fyrir fjölþjóðleg risafyrirtæki sem eru fjárhagslega margfalt öflugri en íslenska þjóðarbúið. Stjórnvöld hafa skuldbundið þegna sína til að borga framkvæmdir fyrir fyrirtækin og tekið gríðarlega áhættu fyrir hönd almennings, styrkt risafyrirtækin með fjárframlögum, veitt þeim undanþágu á mengun og dregið úr hollustu umhverfisins á margan hátt. Er ekki rétt að spyrja hví í ósköpunum svo margir stjórnmálamenn starfi í þágu fjölþjóðlegra auðhringa? Hafa stjórnmálaflokkar þeirra hag af því? Fá valdir sveitarstjórnarmenn eða þingmenn denara í vasa? Vel er það þekkt erlendis og fremur regla en undanþága í þessum skuggalega félagsskap.Alþjóðavæðing auðhringa (e. corporate globalization) geisar inni á gafli hjá okkur. Hún er ógnvænlegasta útgáfa alþjóðavæðingarinnar. Við ætluðum að eiga samleið með öðrum þjóðum í alþjóðaviðskiptum og nýta okkur eðlilegt flæði fjármagns en byrjuðum í óðagotinu á því að bjóða Ísland falt fyrir lítið. Einn kommissar á vegum stjórnvalda var þannig sendur sérstaklega til Alcoa Inc. og hafði þar erindi án erfiðis. Yfirþjóðlegu risafyrirtækin runnu á lyktina og fönguðu okkur umsvifalaust. Framtíð þeirra byggir á því að sölsa undir sig auðlindir, einkum í vatni og orku, og þá geta þau þvingað ríkisstjórnir að vild. Líka með því að hóta að fara burtu með fjármagnið.Við erum ekki aðeins smá heldur hættulega fáfróð um eðli alþjóðavæðingar risafyrirtækja. Afleit er Helguvík en eitt átakanlegasta dæmið er í minni gömlu heimabyggð í Þingeyjarþingi. Ofurkapp ráðamanna þar á að fá álver er einhver lágkúrulegasta fásinna sem getur í orku- og auðlindanýtingu hér á landi fram til þessa og eru vondu dæmin þó ófá. Og nú þegar landsstjórnin hefur dug til að endurnýja ekki viljayfirlýsingu gagnvart hinum ofdekraða viðskiptarisa Alcoa Inc. eru þreifingar inni í ríki Landsvirkjunar og sveitarstjórnar Norðurþings að halda áfram á sömu braut. Þar er allt rjúkandi rúst í fjármálum. Landsvirkjun er í miklum kröggum og Þeistareykir ehf. tæknilega gjaldþrota eftir að hafa tekið alla áhættu af orkurannsóknum fyrir Alcoa Inc. Vissulega er brýnt að hafa iðandi atvinnustarfsemi í landinu en varla bætir það okkar hag eða stöðu að eyðileggja auðlindir niðja landsins.Nýjan sáttmálaUm allan heim er það viðfangsefni alþjóðavæðingar auðhringanna að villa fólki sýn, meðal annars með því að snúa hugtökum á haus: „sjálfbærni í orkuframleiðslu“ þýðir gernýting og óafturkræfni, „verndun auðlinda“ þýðir náttúruvíg, „samfélagslegar framfarir“ þýða lífsgæðarýrnun, „samstarf“ þýðir yfirtaka. Mikilvægt er um leið að átta sig á því að orkustefna Norðurþingsmanna er í takti við þessa stefnu. Hún er blind gernýting, eyðilegging á náttúruauði sem er fágætur í heiminum ef ekki einsdæmi. Sporin eftir þá á Þeistareykjum, í Gjástykki og við Leirhnjúk bera vott um að þeir bera ekki skynbragð á auðæfi eigin sveitar og reyna ekki að vanda til verka. Þannig er þetta í anda starfshátta og stefnu Landsvirkjunar líka. Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar verður að móta nýjan sáttmála fyrir land og þjóð og starfa eftir honum. Landið okkar, þjóðin og Móðir Jörð kalla eftir ábyrgum stjórnvöldum, nýrri nýtingarstefnu með raunverulega sjálfbærni að leiðarljósi og hag almennings og þjóðar í forgangi.Höfundur er rithöfundur.
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun