Mér er sama hver byrjaði! 29. júní 2004 00:01 Stuð milli stríða Þóru Karítas finnst sandkassinn á róluvellinum vera umhverfið sem hæfir umræðunni í íslenskri pólitík. Einhvern veginn finnst mér umræðan í íslenskri pólitík alltaf vera að færast nær og nær því að vera best geymd í sandkassanum á róluvellinum. Ég á til dæmis mjög erfitt með að finna mér stað í túlkun fulltrúa vors lýðræðis á niðurstöðum forsetakosninganna. Úrslitin eru ýmist sögð vera a) upphefð fyrir sitjandi forseta eða b) stórt áfall fyrir embættið. Þeir sem aðhyllast a) telja úrslitin hrakför andstæðinga forsetans en hinir sem aðhyllast b) sjá nú hyldýpisgjá milli þjóðarinnar og Ólafs Ragnars. Einhvern veginn virðist umræðan, svona út á við, algjörlega vera að þróast í þá átt að ef leiðtoginn jarmar þá jarmi sauðirnir með. Allt sem sagt er, er fyrirsjáanlegt og byggist á fortíðarþrasi, valdabaráttu og eignaskiptingu. Í pólitískum spjallþáttum er reglan sú að vera aldrei sammála neinum nema ef hann er ekki í sama flokki og því álíka upplýsandi að hlusta á samræðurnar um þjóðmálin eins og að heyra Gunnar í Krossinum ræða samkynhneigð við homma eða lesbíu. Ginnungagapið sem ríkir milli öfgafullra stjórnmálamanna er eina hyldýpið sem vert er að hafa áhyggjur af, gjáin sem klýfur þjóðina í einkennilega hópa sem eiga það eitt sameiginlegt að stimpla andstæðinga sína og flækjast í fjötrum eigin fordóma. Ég hef sjálf ekki ákveðið hvort ég eigi að kasta mér niður í Almannagjá eða fljúga upp til skýjanna eftir endurkjör Ólafs Ragnars og hef verið að velta því alvarlega fyrir mér hvort enginn stjórnmálamaður hafi pælt í því hvort auðu atkvæðin hafi nokkuð verið að segja: "Ég nenni ekki að taka þátt í þessum skrípaleik og mér er sama hver byrjaði!" Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun
Stuð milli stríða Þóru Karítas finnst sandkassinn á róluvellinum vera umhverfið sem hæfir umræðunni í íslenskri pólitík. Einhvern veginn finnst mér umræðan í íslenskri pólitík alltaf vera að færast nær og nær því að vera best geymd í sandkassanum á róluvellinum. Ég á til dæmis mjög erfitt með að finna mér stað í túlkun fulltrúa vors lýðræðis á niðurstöðum forsetakosninganna. Úrslitin eru ýmist sögð vera a) upphefð fyrir sitjandi forseta eða b) stórt áfall fyrir embættið. Þeir sem aðhyllast a) telja úrslitin hrakför andstæðinga forsetans en hinir sem aðhyllast b) sjá nú hyldýpisgjá milli þjóðarinnar og Ólafs Ragnars. Einhvern veginn virðist umræðan, svona út á við, algjörlega vera að þróast í þá átt að ef leiðtoginn jarmar þá jarmi sauðirnir með. Allt sem sagt er, er fyrirsjáanlegt og byggist á fortíðarþrasi, valdabaráttu og eignaskiptingu. Í pólitískum spjallþáttum er reglan sú að vera aldrei sammála neinum nema ef hann er ekki í sama flokki og því álíka upplýsandi að hlusta á samræðurnar um þjóðmálin eins og að heyra Gunnar í Krossinum ræða samkynhneigð við homma eða lesbíu. Ginnungagapið sem ríkir milli öfgafullra stjórnmálamanna er eina hyldýpið sem vert er að hafa áhyggjur af, gjáin sem klýfur þjóðina í einkennilega hópa sem eiga það eitt sameiginlegt að stimpla andstæðinga sína og flækjast í fjötrum eigin fordóma. Ég hef sjálf ekki ákveðið hvort ég eigi að kasta mér niður í Almannagjá eða fljúga upp til skýjanna eftir endurkjör Ólafs Ragnars og hef verið að velta því alvarlega fyrir mér hvort enginn stjórnmálamaður hafi pælt í því hvort auðu atkvæðin hafi nokkuð verið að segja: "Ég nenni ekki að taka þátt í þessum skrípaleik og mér er sama hver byrjaði!"
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun