Að berja hausnum við steininn Páll Steingrímsson skrifar 19. mars 2025 14:30 Fyrir margt löngu hætti að vera fyndið hve ákaft formaður Blaðamannafélags Íslands ber höfðinu við steininn. Það er í raun orðið frekar þreytt og meiðandi. Reynir hún enn einu sinni að afvegaleiða umræðuna um mín mál og í þetta sinn gerir hún tilraun til að slá ryki í augu stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar. Formaðurinn skrifar bréf sem er svo langt að ætla mætti að þar haldi Þórður Snær Júlíusson á penna. Formaðurinn talar aldrei um staðreyndir málsins og forðast raunar þær eins og heitan grautinn. Höfum staðreyndir á hreinu: Stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd getur vel tekið mál þetta fyrir gagnvart blaðamönnum, enda er það mat lögreglu og ríkissaksóknara að þeir gætu hafi brotið gegn friðhelgi einkalífs. Þar með eigi ástæður til refsileysis ekki við. Ætlaður gerandi í málinu var ríkisstofnun og starfsmenn hennar. Menn geta ekki haldið að opinber stofnun sem fær 6-7 milljarða á ári af skattfé almennings sé stikkfrí. Landsréttur úrskurðaði að lögreglunni var heimilt að kalla blaðamenn til skýrslutöku. Hæstiréttur sá ekki ástæðu til að skipta sér af og vísaði frá kærubeiðni. Það er því ekkert sem heitir „óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi blaðamanna“. Dómstólar eru búnir að afgreiða það. Rannsókn lögreglu var ekki tilhæfulaus enda liggur nú fyrir að refsileysisástæður 228. og 229. gr. almennra hegningarlaga, sem blaðamenn báru fyrir sig, áttu ekki við. Það sem þeir gerðu var ekki refsilaust. Hvorki einkahagsmunir annarra né hagsmunir almennings vógu þyngra til að réttlæta brot á minni friðhelgi og þeirra sem ég átti í samskiptum við. Ekki tókst hins vegar að sanna hvaða blaðamaður framkvæmdi hvern og einn tiltekinn lið í brotinu, m.a. vegna gjörða þeirra sjálfra við að torvelda rannsókn. Þar að auki fyrndist málið, einkum og sér í lagi vegna þess hversu ósamvinnuþýðir blaðamenn voru við rannsókn málsins. Lögreglurannsókninni lauk EKKI með niðurfellingu heldur var henni hætt. Þetta er algjörlega sitthvor hluturinn. Ef hún hefði verið felld niður þá væri það á þeim grundvelli að málið væri ólíklegt til sakfellis. En rannsókninni var hætt, sem er vegna annarra ástæðna. Þarna er formaðurinn á hálum ís að ljúga og afvegaleiða. Það er einfaldlega rangt að ég eða vinir mínir „hafi lagt á ráðin um að grafa undan trúverðugleika blaðamanna“. Ég hef ætíð verið gagnrýnin á slæleg vinnubrögð sumra, ekki allra, blaðamanna og er í fullum rétti að vera þeirrar skoðunar og viðra þá gagnrýni mína. Ef blaðamenn viðhafa slæleg vinnubrögð og ég bendi á það þá eru það þeirra eigin vinnubrögð sem grafa undan trúverðugleika þeirra. Ekki sú staðreynd að ég bendi á að keisarinn er án klæða. Hvað veit formaður BÍ um markmið mitt eða hvert ég stefni? Hún hefur aldrei nokkurn tímann rætt við mig, hvað þá leyft mér að segja mína hlið. Hún þvert á móti synjaði mér að gera það þegar ég óskaði eftir því á vettvangi Blaðamannafélagsins. Hún stundar þöggun og áróður gegn einstaklingi út í bæ sem vill svo til að fílar ekki vinnubrögð hennar og vina hennar. Þetta er kæling í sinni tærustu mynd – borin á borð af sjálfum formanni Blaðamannafélagsins. Þetta þvaður um vernd heimildarmanns er orðið ansi þreytt. Í eitt skipti fyrir öll: Blaðamenn geta ekki búið til millilið og kallað hann heimildarmann til að hylja slóð sína. Ríkisútvarpið og starfsmenn þess eru ekki heimildarmenn annarra fjölmiðla. Formaðurinn er svo óforskammaður að halda því fram að einkasamtöl starfsmanna séu orðin að stefnu og aðgerðum fyrirtækisins. Þannig að skattaundanskot formannsins voru gjörðir Ríkisútvarpsins? Þetta er eins fjarstæðukennt og heimskulegt og hugsast getur að halda þessu fram. Að lokum, formaðurinn segir lögreglurannsóknina óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi blaðamanna. Þessu voru Landsréttur og Hæstiréttur ósammála þegar látið var reyna á það. En hvað með hina hliðina? Óréttmætt og ólöglegt inngrip blaðamanna í mín einkasamtöl, er það ekki óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi mitt og friðhelgi til einkalífs? Formaðurinn er komin út í skurð því í hennar veruleika eru ekki allir jafnir heldur eru sumir (blaðamenn) jafnari en aðrir. Ég myndi gjarnan vilja sjá efnisleg svör formanns við ofangreindu en ekki innihaldslaust upphróp og fyrirslátt. Höfundur er skipstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Steingrímsson Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Skoðun Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Sjá meira
Fyrir margt löngu hætti að vera fyndið hve ákaft formaður Blaðamannafélags Íslands ber höfðinu við steininn. Það er í raun orðið frekar þreytt og meiðandi. Reynir hún enn einu sinni að afvegaleiða umræðuna um mín mál og í þetta sinn gerir hún tilraun til að slá ryki í augu stjórnskipunar- og eftirlitsnefndar. Formaðurinn skrifar bréf sem er svo langt að ætla mætti að þar haldi Þórður Snær Júlíusson á penna. Formaðurinn talar aldrei um staðreyndir málsins og forðast raunar þær eins og heitan grautinn. Höfum staðreyndir á hreinu: Stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd getur vel tekið mál þetta fyrir gagnvart blaðamönnum, enda er það mat lögreglu og ríkissaksóknara að þeir gætu hafi brotið gegn friðhelgi einkalífs. Þar með eigi ástæður til refsileysis ekki við. Ætlaður gerandi í málinu var ríkisstofnun og starfsmenn hennar. Menn geta ekki haldið að opinber stofnun sem fær 6-7 milljarða á ári af skattfé almennings sé stikkfrí. Landsréttur úrskurðaði að lögreglunni var heimilt að kalla blaðamenn til skýrslutöku. Hæstiréttur sá ekki ástæðu til að skipta sér af og vísaði frá kærubeiðni. Það er því ekkert sem heitir „óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi blaðamanna“. Dómstólar eru búnir að afgreiða það. Rannsókn lögreglu var ekki tilhæfulaus enda liggur nú fyrir að refsileysisástæður 228. og 229. gr. almennra hegningarlaga, sem blaðamenn báru fyrir sig, áttu ekki við. Það sem þeir gerðu var ekki refsilaust. Hvorki einkahagsmunir annarra né hagsmunir almennings vógu þyngra til að réttlæta brot á minni friðhelgi og þeirra sem ég átti í samskiptum við. Ekki tókst hins vegar að sanna hvaða blaðamaður framkvæmdi hvern og einn tiltekinn lið í brotinu, m.a. vegna gjörða þeirra sjálfra við að torvelda rannsókn. Þar að auki fyrndist málið, einkum og sér í lagi vegna þess hversu ósamvinnuþýðir blaðamenn voru við rannsókn málsins. Lögreglurannsókninni lauk EKKI með niðurfellingu heldur var henni hætt. Þetta er algjörlega sitthvor hluturinn. Ef hún hefði verið felld niður þá væri það á þeim grundvelli að málið væri ólíklegt til sakfellis. En rannsókninni var hætt, sem er vegna annarra ástæðna. Þarna er formaðurinn á hálum ís að ljúga og afvegaleiða. Það er einfaldlega rangt að ég eða vinir mínir „hafi lagt á ráðin um að grafa undan trúverðugleika blaðamanna“. Ég hef ætíð verið gagnrýnin á slæleg vinnubrögð sumra, ekki allra, blaðamanna og er í fullum rétti að vera þeirrar skoðunar og viðra þá gagnrýni mína. Ef blaðamenn viðhafa slæleg vinnubrögð og ég bendi á það þá eru það þeirra eigin vinnubrögð sem grafa undan trúverðugleika þeirra. Ekki sú staðreynd að ég bendi á að keisarinn er án klæða. Hvað veit formaður BÍ um markmið mitt eða hvert ég stefni? Hún hefur aldrei nokkurn tímann rætt við mig, hvað þá leyft mér að segja mína hlið. Hún þvert á móti synjaði mér að gera það þegar ég óskaði eftir því á vettvangi Blaðamannafélagsins. Hún stundar þöggun og áróður gegn einstaklingi út í bæ sem vill svo til að fílar ekki vinnubrögð hennar og vina hennar. Þetta er kæling í sinni tærustu mynd – borin á borð af sjálfum formanni Blaðamannafélagsins. Þetta þvaður um vernd heimildarmanns er orðið ansi þreytt. Í eitt skipti fyrir öll: Blaðamenn geta ekki búið til millilið og kallað hann heimildarmann til að hylja slóð sína. Ríkisútvarpið og starfsmenn þess eru ekki heimildarmenn annarra fjölmiðla. Formaðurinn er svo óforskammaður að halda því fram að einkasamtöl starfsmanna séu orðin að stefnu og aðgerðum fyrirtækisins. Þannig að skattaundanskot formannsins voru gjörðir Ríkisútvarpsins? Þetta er eins fjarstæðukennt og heimskulegt og hugsast getur að halda þessu fram. Að lokum, formaðurinn segir lögreglurannsóknina óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi blaðamanna. Þessu voru Landsréttur og Hæstiréttur ósammála þegar látið var reyna á það. En hvað með hina hliðina? Óréttmætt og ólöglegt inngrip blaðamanna í mín einkasamtöl, er það ekki óréttmætt inngrip í tjáningarfrelsi mitt og friðhelgi til einkalífs? Formaðurinn er komin út í skurð því í hennar veruleika eru ekki allir jafnir heldur eru sumir (blaðamenn) jafnari en aðrir. Ég myndi gjarnan vilja sjá efnisleg svör formanns við ofangreindu en ekki innihaldslaust upphróp og fyrirslátt. Höfundur er skipstjóri.
Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar
Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar