Háhyrningadans - hörmungar í Loro Parque Valgerður Árnadóttir, Rósa Líf Darradóttir, Aldís Amah Hamilton, Ragnheiður Gröndal, Hulda Jónsdóttir Tölgyes og Klara Ósk Elíasdóttir skrifa 2. mars 2025 10:02 Nýleg umfjöllun Vísis undir yfirskriftinni „Hann kann að dansa, maður minn!“ og „Höfrungar og háhyrningar að leik á Tenerife“ gefur tilefni til að minna fólk á dapurlegu tilveru þessa stórbrotnu dýra sem haldið er föngnum við óboðlegar aðstæður í dýragarðinum Loro Parque á Tenerife. Það sem íslenskir fjölmiðlar fjalla hinsvegar ekki um er, að í nóvember síðastliðinum dó háhyrningurinn Keto í Loro Parque og hann var fjórði háhyrningurinn sem deyr í garðinum á stuttum tíma, en dýravelferðarsamtök um allan heim hafa lengi gagnrýnt aðstæður dýranna í garðinum og biðlað til þeirra að gera betur eða sleppa dýrunum. Afkomandi íslenskra háhyrninga á Tenerife Íslendingar bera að miklum hluta ábyrgð á örlögum háhyrninga sem seldir eru til sædýragarða. Margir þeirra voru fangaðir við Íslandsstrendur á áttunda og níunda áratugnum, eins og td. móðir hans Keto, hún Kalina (f. 1985) afkomandi Katinu háhyrnings sem fönguð var við Ísland árið 1978. Keto sem fæddur var 1995 í Sea World í Flórída hafði verið látinn skemmta fólki í öllum sædýragörðum keðjunnar í Bandaríkjunum og var svo loks seldur til Loro Parque árið 2006. En Keto komst í heimsfréttirnar árið 2009 þegar hann drap þjálfara sinn. Hann hafði lifað alla sína ævi í sundlaugum sædýragarða og látinn gera kúnstir fyrir mat. Það er nefnilega ekki svo að háhyrningar hafi gaman af því að gera kúnstir eins og mörg halda, þeir eru sveltir þar til þeir hlýða og fá ekki að borða nema sýna kúnstir sínar fyrst. Það er ekki að undra að fréttamaður hafi hrifist af persónuleika, færni og fimi dýranna. Háhyrningar eru afar greind dýr sem mynda sterk fjölskyldu- og vinatengsl. Þeir tjá sig með háþróuðu tungumáli. Í náttúrunni lifa þeir í hópum sem fylgjast að ævilangt og ferðast langar vegalengdir saman. Hóparnir eru leiddir af elstu kvendýrunum þar sem að mömmur og ömmur miðla þekkingu um fæðuöflun, ferðaleiðir og helstu hættur til þeirra yngri. Háhyrningar búa yfir djúpri tilfinningagreind en þekkt er að þeir syrgja afkvæmi sín svo vikum skiptir. Hver fjölskylda hefur sína eigin menningu og sitt eigið tungumál sem ganga á milli kynslóða. Afkvæmum eru kenndar sérstakar veiðiaðferðir sem hver hópur hefur tileinkað sér. Þessir stórkostlegu eiginleikar ættu að fá hvern sem er til að hugsa sig tvisvar um hvort þeim þyki réttlætanlegt að halda þeim föngnum sem sýningardýr í vatns-sirkusi. Lærðum við ekki af örlögum Keikó? Ætla mætti að íslendingar myndu forðast sædýragarða eftir að hafa kynnst Keikó og hans sorglegu sögu. Keikó vann huga og hjörtu þjóðarinnar á tíunda áratugnum þegar ákveðið var að „fá hann aftur heim” og reyna að kenna honum að bjarga sér sjálfum í sjónum. Keikó var með boginn ugga sem er algengt hjá háhyrningum sem dvelja við ónáttúrulegar aðstæður og var það eitt af hans kennimerkjum. Keikó fæddist við Íslandsstrendur og var fangaður hér árið 1978. Hann sló í gegn í kvikmyndinni Free Willy (1993) og lék einnig í framhaldsmyndunum. Árið 1998 var Keikó fluttur aftur til Íslands til að bæta lífsgæði hans og undirbúa hann fyrir frelsi. Þjálfunin fór fram við Vestmannaeyjar og fylgdi honum hópur aðstoðarfólks. Í júlí 2002 töldu þjálfarar að hann væri tilbúinn fyrir frelsið. Í september 2002 var hann kominn til Noregs þar sem einmanna háhyrningurinn reyndi að hafa samskipti við íbúa og sýna þeim kúnstir. Háhyrningar eru hópdýr og þeir una sér ekki vel einir. Almenningi í Noregi var bannað að hafa samskipti við hann en íslenskur þjálfari hans, Þorbjörg Valdís Kristjánsdóttir líffræðingur fór út til Noregs til að sinna honum. Hún sagði frá kynnum sínum af Keikó og hans örlagaríku sögu í útvarpsþættinum „Í göngutúr með Keikó” í Lestinni síðastliðið haust, en Keikó greindist með lungnasjúkdóm 10. desember 2003 og lést tveimur dögum síðar. Heimildamyndin Blackfish Ekki er svo langt síðan að heimildarmyndin Blackfish olli miklu fjaðrafoki en fjallaði hún einmitt um háhyrninga í sædýragörðum. Þ.á.m. örlögum Tilikum sem einnig var fangaður við Íslandsstrendur, árið 1983, hafður í Sædýrasafninu í Hafnafirði í nokkur ár og svo seldur til Sea Land og loks Sea World. Tilikum náði á sinni 36 ára ævi að drepa þrjá af þjálfurum sínum, árin 1991, 1998 og 2010. Heimildarmyndin Blackfish hafði mikil áhrif á aðsókn að sædýragörðum eins og t.d. Sea World í Bandaríkjunum, sem breytti um stefnu eftir mikinn þrýsting og hætti að kaupa og þjálfa nýja háhyrninga til skemmtunar. Loro Parque á Tenerife Sædýragarðurinn Loro Parque hefur margoft verið gagnrýndur fyrir slæma meðferð á háhyrningum. Myndskeið hafa sýnt að þjálfarar beita hörku og notast við ofbeldisfullar aðferðir til að stjórna dýrunum. Háhyrningar hafa dáið langt fyrir aldur fram þar sem að umhverfi þeirra í haldi manna hefur haft verulega slæm áhrif á heilsu þeirra, en náttúrulegur lífaldur háhyrninga er 60-70 ár en í sædýragörðum lifa þeir sjaldnast lengur en 30 ár. Dýrin sýna merki um streitu og sjálfskaðandi hegðun enda getur lítið manngert sundlaugarfangelsi með engu móti uppfyllt þeirra eðlislægu þarfir og er órafjarri þeirra náttúrulega heimkynnum. Keto hafði td. nagað steypta veggi sundlauganna og sargað niður tennur sínar á þeim og sást oft fljóta um án tilgangs—sennilega vegna leiða og þjáningar. Ekki er óalgengt að sjá háhyrning í örvæntingu sinni synda endurtekið í tilgangslausa hringi og berja höfði sínu í bakka sundlaugar. Hegðun sem ekki þekkist í náttúrunni. Það er sorglegt að horfa upp á það að Íslendingar flykkjast í Loro Parque á Tenerife til að dást að dýrum sem pínd eru til að gera kúnstir og haldið föngnum við óviðunandi aðstæður sem leiða til dauða þeirra langt fyrir aldur fram. Sú hrifining sem Magnús Hlynur fréttamaður Stöðvar 2 og Vísis, lýsir í umfjöllun um garðinn er byggður á blekkingum. Við hvetjum samlanda okkar til að njóta sín í sólarfríi á ábyrgan máta og forðast sædýragarða. Valgerður Árnadóttir, formaður Hvalavina. Rósa Líf Darradóttir, formaður Samtaka um dýravelferð á Íslandi. Aldís Amah Hamilton, formaður Samtaka grænkera á Íslandi. Ragnheiður Gröndal, tónlistarkona. Hulda Jónsdóttir Tölgyes, sálfræðingur. Klara Ósk Elíasdóttir, tónlistarkona. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dýragarðar Dýr Kanaríeyjar Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir Skoðun Skoðun Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Sjá meira
Nýleg umfjöllun Vísis undir yfirskriftinni „Hann kann að dansa, maður minn!“ og „Höfrungar og háhyrningar að leik á Tenerife“ gefur tilefni til að minna fólk á dapurlegu tilveru þessa stórbrotnu dýra sem haldið er föngnum við óboðlegar aðstæður í dýragarðinum Loro Parque á Tenerife. Það sem íslenskir fjölmiðlar fjalla hinsvegar ekki um er, að í nóvember síðastliðinum dó háhyrningurinn Keto í Loro Parque og hann var fjórði háhyrningurinn sem deyr í garðinum á stuttum tíma, en dýravelferðarsamtök um allan heim hafa lengi gagnrýnt aðstæður dýranna í garðinum og biðlað til þeirra að gera betur eða sleppa dýrunum. Afkomandi íslenskra háhyrninga á Tenerife Íslendingar bera að miklum hluta ábyrgð á örlögum háhyrninga sem seldir eru til sædýragarða. Margir þeirra voru fangaðir við Íslandsstrendur á áttunda og níunda áratugnum, eins og td. móðir hans Keto, hún Kalina (f. 1985) afkomandi Katinu háhyrnings sem fönguð var við Ísland árið 1978. Keto sem fæddur var 1995 í Sea World í Flórída hafði verið látinn skemmta fólki í öllum sædýragörðum keðjunnar í Bandaríkjunum og var svo loks seldur til Loro Parque árið 2006. En Keto komst í heimsfréttirnar árið 2009 þegar hann drap þjálfara sinn. Hann hafði lifað alla sína ævi í sundlaugum sædýragarða og látinn gera kúnstir fyrir mat. Það er nefnilega ekki svo að háhyrningar hafi gaman af því að gera kúnstir eins og mörg halda, þeir eru sveltir þar til þeir hlýða og fá ekki að borða nema sýna kúnstir sínar fyrst. Það er ekki að undra að fréttamaður hafi hrifist af persónuleika, færni og fimi dýranna. Háhyrningar eru afar greind dýr sem mynda sterk fjölskyldu- og vinatengsl. Þeir tjá sig með háþróuðu tungumáli. Í náttúrunni lifa þeir í hópum sem fylgjast að ævilangt og ferðast langar vegalengdir saman. Hóparnir eru leiddir af elstu kvendýrunum þar sem að mömmur og ömmur miðla þekkingu um fæðuöflun, ferðaleiðir og helstu hættur til þeirra yngri. Háhyrningar búa yfir djúpri tilfinningagreind en þekkt er að þeir syrgja afkvæmi sín svo vikum skiptir. Hver fjölskylda hefur sína eigin menningu og sitt eigið tungumál sem ganga á milli kynslóða. Afkvæmum eru kenndar sérstakar veiðiaðferðir sem hver hópur hefur tileinkað sér. Þessir stórkostlegu eiginleikar ættu að fá hvern sem er til að hugsa sig tvisvar um hvort þeim þyki réttlætanlegt að halda þeim föngnum sem sýningardýr í vatns-sirkusi. Lærðum við ekki af örlögum Keikó? Ætla mætti að íslendingar myndu forðast sædýragarða eftir að hafa kynnst Keikó og hans sorglegu sögu. Keikó vann huga og hjörtu þjóðarinnar á tíunda áratugnum þegar ákveðið var að „fá hann aftur heim” og reyna að kenna honum að bjarga sér sjálfum í sjónum. Keikó var með boginn ugga sem er algengt hjá háhyrningum sem dvelja við ónáttúrulegar aðstæður og var það eitt af hans kennimerkjum. Keikó fæddist við Íslandsstrendur og var fangaður hér árið 1978. Hann sló í gegn í kvikmyndinni Free Willy (1993) og lék einnig í framhaldsmyndunum. Árið 1998 var Keikó fluttur aftur til Íslands til að bæta lífsgæði hans og undirbúa hann fyrir frelsi. Þjálfunin fór fram við Vestmannaeyjar og fylgdi honum hópur aðstoðarfólks. Í júlí 2002 töldu þjálfarar að hann væri tilbúinn fyrir frelsið. Í september 2002 var hann kominn til Noregs þar sem einmanna háhyrningurinn reyndi að hafa samskipti við íbúa og sýna þeim kúnstir. Háhyrningar eru hópdýr og þeir una sér ekki vel einir. Almenningi í Noregi var bannað að hafa samskipti við hann en íslenskur þjálfari hans, Þorbjörg Valdís Kristjánsdóttir líffræðingur fór út til Noregs til að sinna honum. Hún sagði frá kynnum sínum af Keikó og hans örlagaríku sögu í útvarpsþættinum „Í göngutúr með Keikó” í Lestinni síðastliðið haust, en Keikó greindist með lungnasjúkdóm 10. desember 2003 og lést tveimur dögum síðar. Heimildamyndin Blackfish Ekki er svo langt síðan að heimildarmyndin Blackfish olli miklu fjaðrafoki en fjallaði hún einmitt um háhyrninga í sædýragörðum. Þ.á.m. örlögum Tilikum sem einnig var fangaður við Íslandsstrendur, árið 1983, hafður í Sædýrasafninu í Hafnafirði í nokkur ár og svo seldur til Sea Land og loks Sea World. Tilikum náði á sinni 36 ára ævi að drepa þrjá af þjálfurum sínum, árin 1991, 1998 og 2010. Heimildarmyndin Blackfish hafði mikil áhrif á aðsókn að sædýragörðum eins og t.d. Sea World í Bandaríkjunum, sem breytti um stefnu eftir mikinn þrýsting og hætti að kaupa og þjálfa nýja háhyrninga til skemmtunar. Loro Parque á Tenerife Sædýragarðurinn Loro Parque hefur margoft verið gagnrýndur fyrir slæma meðferð á háhyrningum. Myndskeið hafa sýnt að þjálfarar beita hörku og notast við ofbeldisfullar aðferðir til að stjórna dýrunum. Háhyrningar hafa dáið langt fyrir aldur fram þar sem að umhverfi þeirra í haldi manna hefur haft verulega slæm áhrif á heilsu þeirra, en náttúrulegur lífaldur háhyrninga er 60-70 ár en í sædýragörðum lifa þeir sjaldnast lengur en 30 ár. Dýrin sýna merki um streitu og sjálfskaðandi hegðun enda getur lítið manngert sundlaugarfangelsi með engu móti uppfyllt þeirra eðlislægu þarfir og er órafjarri þeirra náttúrulega heimkynnum. Keto hafði td. nagað steypta veggi sundlauganna og sargað niður tennur sínar á þeim og sást oft fljóta um án tilgangs—sennilega vegna leiða og þjáningar. Ekki er óalgengt að sjá háhyrning í örvæntingu sinni synda endurtekið í tilgangslausa hringi og berja höfði sínu í bakka sundlaugar. Hegðun sem ekki þekkist í náttúrunni. Það er sorglegt að horfa upp á það að Íslendingar flykkjast í Loro Parque á Tenerife til að dást að dýrum sem pínd eru til að gera kúnstir og haldið föngnum við óviðunandi aðstæður sem leiða til dauða þeirra langt fyrir aldur fram. Sú hrifining sem Magnús Hlynur fréttamaður Stöðvar 2 og Vísis, lýsir í umfjöllun um garðinn er byggður á blekkingum. Við hvetjum samlanda okkar til að njóta sín í sólarfríi á ábyrgan máta og forðast sædýragarða. Valgerður Árnadóttir, formaður Hvalavina. Rósa Líf Darradóttir, formaður Samtaka um dýravelferð á Íslandi. Aldís Amah Hamilton, formaður Samtaka grænkera á Íslandi. Ragnheiður Gröndal, tónlistarkona. Hulda Jónsdóttir Tölgyes, sálfræðingur. Klara Ósk Elíasdóttir, tónlistarkona.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun