Á fundi borgarráðs í dag voru lögð fram gögn vegna fyrirhugaðrar hönnunarsamkeppni á Laugardalslaug og tengdum mannvirkjum.
Viðhaldi lítið sinnt á síðustu árum
Verkfræðistofa Reykjavíkur var fengin til þess að greina burðarþol áhorfendapalla og skyggnis stúkunnar. Í inngangi skýrslu stofunnar segir að á ríflega fimm áratugum sem liðnir eru frá byggingu stúkunnar hafi komið fram skemmdir á mannvirkinu, eins og búast hafi mátt við.
Ráðist hafi verið í viðgerðir og viðhald á mannvirkinu í viðleitni til þess að framlengja líftíma þess, en á seinni árum hafi því lítið verið sinnt, nema til þess að takast á við vatnsleka frá áhorfendapöllunum inn í húsnæðið sem undir er.
Sýnilegar skemmdir víða
Í skýrslunni segir að sýnilegar skemmdir séu mjög víða, bæði á plötum og römmum. Á plötum megi glöggt sjá útfellingar sem stafa af rakastreymi í gegnum plöturnar.
Mest beri á þessum útfellingum undir láréttri plötu næst bakvegg stúkunnar og neðst á skyggni, einnig næst bakvegg. Í römmunum sjálfum sé nokkuð mikið um sprungur, eftir sjónmati sé ekki ósennilegt að þær tengist frostskemmdum og hugsanlega alkalívirkni, en engin rannsókn hafi verið gerð á steypunni í tengslum við þetta ástandsmat, önnur en styrkprófun.
Í römmum séu víða merki í ryðskemmdir í steypustyrktarstáli, sér í lagi í lykkjum sem liggja næst yfirborði steypunnar, en einnig í langjárnum. Umfang ryðskemmda í lykkjum kunni að hafa dregið töluvert úr skúfstyrk burðarvirkja. Í bakvegg stúkunnar sé skúfkraftur frá skyggni að stóru leyti borinn af rammanum þar sem gluggar skera vegginn í sundur. Í jarðskjálfta kunni þessu rýrnun á skerstyrk að hafa alvarlegar afleiðingar.
Engin yfirvofandi hætta á hruni
Í niðurstöðukafla skýrslunnar segir að prófanir á steypukjörnum úr þaki skyggnis hafi leitt í ljós að þrátt fyrir umtalsverða sprungumyndun sé þrýstistyrkur steypu í samræmi við forsendur hönnunar.
Ryðskemmdir á járnum hafi leitt til þess að skúfstyrkur vissra burðarhluta hefur rýrnað og einnig megi sjá merki um ryðmyndun í langjárnum sums staðar. Þeir burðarhlutar stúkunnar sem eru verst farnir séu ofanáliggjandi þakbitar skyggnis, stoðir við vesturvegg og bitar sem liggja undir vestasta hluta áhorfendasvæðis. Mest reyni á skúfstyrk stoða við vesturvegg í gluggahæð, en annars staðar séu rammar hússins tengdir saman með veggskífum eða plötum.
Ekki sé ljóst hvort stúkan uppfylli enn þann staðal sem hún á sínum tíma var hönnuð eftir. Skerstyrkur súlnanna gagnvart jarðskjálftaálagi eftir lengd hússins sé nokkuð nærri útreiknuðu jarðskjálftaálagi, ef miðað er við núgildandi staðal. Ef gert er ráð fyrir því að engar lykkjur séu fyrir hendi sé skerstykur súlunnar 70 kN, en álagið nálægt 80 kN. Þó eitthvað sé um ryðmyndun í járnum sé líklegt að skerstyrkur súlunnar sé nægur, enda sé heildarstyrkur skerbendingar nálægt 40 kN.
„Það er mat höfunda að þrátt fyrir skerta burðargetu mannvirkisins sé engin yfirvofandi hætta á hruni eins og ástandið er í dag.“
Ekki að hrynja að svo stöddu en gæti verið hættulegt
Þá var verkfræðingur og steypusérfræðingur frá Verkís fenginn til þess að vinna minnisblað um ástand stúkunnar.
Í niðurstöðukafla minnisblaðsins segir að ljóst sé að mannvirkið er mjög illa farið af steypuskemmdum og umfang skemmda sé svo mikið að það teljist illa og jafnvel óviðgerðarhæft.
Flestir fletir séu illa og jafnvel óviðgerðarhæfir og hættulegt að umgangast það í of mikilli nálægð.
„Þetta mannvirki verður aldrei hægt að gera við á fullnægjandi hátt. Meta þarf hvort ástæða sé til að loka af alla umferð um mannvirkið. Taka skal fram að mannvirkið mun ekki hrynja að svo stöddu en það er ljóst að það mun halda áfram að hrynja úr því.“
