Forsetinn minn 2024 Ágústa Árnadóttir skrifar 1. maí 2024 06:30 Er búin að fylgjast með þjóðfélagsmálunum úr fjarlægð í þónokkurn tíma núna. Viljandi úr fjarlægð, því of mikið er búið að gerast sem er algjörlega úr takt við allan veruleika sem ætti að vera sannur. Og þegar maður er á þeirri leið að lækna sjálfa sig af gömlum úreltum, skaðlegum innrætingum og skilyrðingum sem hafa mótað mig sem manneskju á þessari lífsleið þá er það eðlileg afleiðing að leitast við að finna kjarnann og sannleikann í sjálfum sér, og fylgja því sem sálin finnur að er rétt og satt. Og þá meina ég fyrir mig, því það er hver og einn á sinni lífsleið og mín leið er ekki annarra. Á þessari leið minni hef ég náð að heila og heiðra gömul sár á sálinni og hef fengið tækifæri til að öðlast meiri fyllingu í líf mitt en ég hefði nokkurn tímann trúað að væri hægt. Og það er svo merkilegt, að þegar við heilum sárin, losnum við óttann og innrætinguna og leysum okkur úr fjötrum þess sem okkur er sagt að sé hinn eini sanni sannleikur, þá allt í einu förum við að sjá lífið í öðru ljósi. Þegar við förum að velja fyrir okkur sjálf, óháð því sem yfirvaldið segir okkur að velja. Þá fyrst stjórnum við ferðalaginu okkar. En þá förum við líka að sjá valdtakana sem hafa stjórnað okkar lífi í réttu ljósi. Og ég kalla þá valdtaka því þeir taka valdið, það hefur enginn gefið þeim umboð. En þegar aðstæður verða yfirþyrmandi þá gefum við samt valdið til þeirra sem taka það án þess að mótmæla. Og eins og ég sé samfélagið okkar í dag, þá er alveg sama í hvaða átt ég lít..það er allt gjörsamlega úr samhengi, skaðlegt og niðurbrjótandi og fátt sem miðar að því að byggja upp hvorki samfélagið eða fólkið. Það er búið að taka valdið í fjölmiðlum Það er búið að taka valdið í efnahagsmálum og fjármálstjórn landsins Það er búið að taka valdið í heilbrigðiskerfinu Það er búið að taka valdið í löggæslu Það er búið að taka valdið í innflytjendamálum Það er búið að taka valdið í menntamálum Það er búið að innræta algjöra skoðanakúgun Allir innviðir eru maurétnir. Spillingin er orðin svo yfirgengilega augljós og valdtakarnir hafa ekki einu sinni lengur fyrir því að fela hana eða sykurhúða. Kannski þarf ég líka að losa mig við þá tálsýn að trúa því að ég sem íslendingur sem bý í 380.000 manna landi þurfi að hætta að trúa á það kerfi sem ég hélt að væri til staðar? Ég trúði því að við værum þjóð sem værum samhent, dugleg og öll á þeirri leið að byggja upp betra og betra samfélag fyrir okkur. Og að við treystum ákveðnum 63 aðilum úr mismunandi flokkum til að sjá um að vinna þá vinnu fyrir okkur..í okkar umboði..fyrir okkur öll. Og við höfum svo forseta yfir öllu því bákni. Og ef að sú vinna væri unnin af heilindum en ekki af eiginhagsmunakenndum þá værum við að uppskera ríkulega. En sú er alls ekki raunin. Eins og staðan lítur út fyrir mér þá er enginn af þessum aðilum að vinna fyrir okkur. Þeir segja að þeir séu að gera það, og þeir segja það nógu oft til að það festist í huga okkar..og það er þekkt aðferð í sálfræðinni..ef þú segir orðin nógu oft, þá fer fólk að trúa að það sé sannleikurinn. Alveg sama hversu fáránleg orðin eru. Ég þekki ekki eina einustu manneskju sem er sátt við vextina sem þau borga af húsnæðislánunum sínum. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við hækkanirnar á matarverðinu. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að bíða í margar vikur eftir tíma hjá lækni. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við auknar skattbyrðir. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við leikskóla eða skólakerfið. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að ekki sé hægt að setja fjármuni í nauðsynlega innviði en það er gat á ríkissjóði fyrir alla erlenda hælisleitendur. Og langflestir segja ekki neitt. Passa sig á því að hafa ekki skoðun. Hræddir við hakkavélina sem bíður tilbúin að rakka alla niður í svaðið fyrir að fylgja ekki réttu skoðununum. En mér er alveg sama um þessa hakkavél. Mér er ekki sama um landið mitt, börnin mín og barnabörn og þeirra framtíð. Mér langar ekki til að segja við þau að spillingin og erlent auðvald sé búið að kaupa landið okkar og í raun sé engin framtíð hér og að það væri best fyrir þau að pakka í tösku og koma sér sem lengst í burtu því valdtakarnir séu búnir að komast of langt. Ég ætla ekki að sætta mig skoðanalaust við að þau sem við treystum til að fara með stjórnina yfir okkar samfélagi fái að gera það án mótspyrnu. Því þau eiga ekki að gleyma því eina einustu mínútu að þau eru þarna í okkar valdi og fyrir okkur. Þess vegna er enginn vafi í mínum huga hvern ég mun kjósa sem forseta Íslands. Hef fylgst með þessum manni í nokkur ár og ég sé heiðarleikann og sannindin og viljann hjá honum til að gera Íslandi góða hluti, og það er það sem við sem þjóð þurfum nauðsynlega á að halda á þessum tímum. Ég treysti því sem mitt innsæi segir að sé rétt og þess vegna mun Arnar Þór fá mitt atkvæði. Og ég hvet alla til að kynna sér manninn og fyrir hvað hann stendur á arnarthor.is Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Látum verkin tala! Victor Guðmundsson Skoðun Tími formanns Afstöðu liðinn Ólafur Ágúst Hraundal Skoðun Minni sóun, meiri verðmæti Heiða Björg Hilmisdóttir Skoðun Hróplegt óréttlæti í lífeyrismálum Finnbjörn A. Hermansson Skoðun „Við getum ekki": Þrjú orð sem svíkja börn á hverjum degi Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Íslendingar – rolluþjóð með framtíð í hampi Sigríður Ævarsdóttir Skoðun Konukot Sigmar Guðmundsson Skoðun Þögnin sem mótar umræðuna Snorri Ásmundsson Skoðun Yfirborðskennd tiltekt Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason Skoðun Skoðun Skoðun Hvar á ég heima? Aðgengi fólks með POTS að heilbrigðisþjónustu Hugrún Vignisdóttir skrifar Skoðun Lærum af reynslunni Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason skrifar Skoðun „Við getum ekki": Þrjú orð sem svíkja börn á hverjum degi Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Hróplegt óréttlæti í lífeyrismálum Finnbjörn A. Hermansson skrifar Skoðun Tími formanns Afstöðu liðinn Ólafur Ágúst Hraundal skrifar Skoðun Þögnin sem mótar umræðuna Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Minni sóun, meiri verðmæti Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskennd tiltekt Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Konukot Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Íslendingar – rolluþjóð með framtíð í hampi Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Við hvað erum við hrædd? Ingvi Hrafn Laxdal Victorsson skrifar Skoðun Höfuðborgin eftir fimmtíu ár, hvað erum við að tala um? Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Pólitískt ofbeldi, fasismi og tvískinnungur valdsins Davíð Aron Routley,Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Örugg heilbrigðisþjónusta fyrir öll börn frá upphafi - Alþjóðlegur dagur sjúklingaöryggis 2025 María Heimisdóttir skrifar Skoðun Einn pakki á dag Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Látum verkin tala! Victor Guðmundsson skrifar Skoðun Hörmungarnar sem heimurinn hunsar Ragnar Schram skrifar Skoðun Dýrasti staður í heimi Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Grafið undan grunnstoð ríka samfélagsins Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Mennskan er fórnarlamb Menningarstríðsins! - Tilvist fólks er aldrei hugmyndafræði eða skoðun! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Milljarðar evra streyma enn til Pútíns Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Speglar geta aðeins logið – um hlutlægni, huglægni og mennskuna Hjalti Hrafn Hafþórsson skrifar Skoðun Að þétta byggð Halldór Eiríksson skrifar Skoðun Þegar viðskiptalíkan Vesturlanda er stríð – og almenningur borgar brúsann Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Slökkvum ekki Ljósið Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Er það ekki sjálfsögð krafa að fá bílastæði? Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Of lítið, of seint! Hjálmtýr Heiðdal,Magnús Magnússon skrifar Skoðun Halla fer að ræða um frið við einræðisherra Daníel Þröstur Pálsson skrifar Sjá meira
Er búin að fylgjast með þjóðfélagsmálunum úr fjarlægð í þónokkurn tíma núna. Viljandi úr fjarlægð, því of mikið er búið að gerast sem er algjörlega úr takt við allan veruleika sem ætti að vera sannur. Og þegar maður er á þeirri leið að lækna sjálfa sig af gömlum úreltum, skaðlegum innrætingum og skilyrðingum sem hafa mótað mig sem manneskju á þessari lífsleið þá er það eðlileg afleiðing að leitast við að finna kjarnann og sannleikann í sjálfum sér, og fylgja því sem sálin finnur að er rétt og satt. Og þá meina ég fyrir mig, því það er hver og einn á sinni lífsleið og mín leið er ekki annarra. Á þessari leið minni hef ég náð að heila og heiðra gömul sár á sálinni og hef fengið tækifæri til að öðlast meiri fyllingu í líf mitt en ég hefði nokkurn tímann trúað að væri hægt. Og það er svo merkilegt, að þegar við heilum sárin, losnum við óttann og innrætinguna og leysum okkur úr fjötrum þess sem okkur er sagt að sé hinn eini sanni sannleikur, þá allt í einu förum við að sjá lífið í öðru ljósi. Þegar við förum að velja fyrir okkur sjálf, óháð því sem yfirvaldið segir okkur að velja. Þá fyrst stjórnum við ferðalaginu okkar. En þá förum við líka að sjá valdtakana sem hafa stjórnað okkar lífi í réttu ljósi. Og ég kalla þá valdtaka því þeir taka valdið, það hefur enginn gefið þeim umboð. En þegar aðstæður verða yfirþyrmandi þá gefum við samt valdið til þeirra sem taka það án þess að mótmæla. Og eins og ég sé samfélagið okkar í dag, þá er alveg sama í hvaða átt ég lít..það er allt gjörsamlega úr samhengi, skaðlegt og niðurbrjótandi og fátt sem miðar að því að byggja upp hvorki samfélagið eða fólkið. Það er búið að taka valdið í fjölmiðlum Það er búið að taka valdið í efnahagsmálum og fjármálstjórn landsins Það er búið að taka valdið í heilbrigðiskerfinu Það er búið að taka valdið í löggæslu Það er búið að taka valdið í innflytjendamálum Það er búið að taka valdið í menntamálum Það er búið að innræta algjöra skoðanakúgun Allir innviðir eru maurétnir. Spillingin er orðin svo yfirgengilega augljós og valdtakarnir hafa ekki einu sinni lengur fyrir því að fela hana eða sykurhúða. Kannski þarf ég líka að losa mig við þá tálsýn að trúa því að ég sem íslendingur sem bý í 380.000 manna landi þurfi að hætta að trúa á það kerfi sem ég hélt að væri til staðar? Ég trúði því að við værum þjóð sem værum samhent, dugleg og öll á þeirri leið að byggja upp betra og betra samfélag fyrir okkur. Og að við treystum ákveðnum 63 aðilum úr mismunandi flokkum til að sjá um að vinna þá vinnu fyrir okkur..í okkar umboði..fyrir okkur öll. Og við höfum svo forseta yfir öllu því bákni. Og ef að sú vinna væri unnin af heilindum en ekki af eiginhagsmunakenndum þá værum við að uppskera ríkulega. En sú er alls ekki raunin. Eins og staðan lítur út fyrir mér þá er enginn af þessum aðilum að vinna fyrir okkur. Þeir segja að þeir séu að gera það, og þeir segja það nógu oft til að það festist í huga okkar..og það er þekkt aðferð í sálfræðinni..ef þú segir orðin nógu oft, þá fer fólk að trúa að það sé sannleikurinn. Alveg sama hversu fáránleg orðin eru. Ég þekki ekki eina einustu manneskju sem er sátt við vextina sem þau borga af húsnæðislánunum sínum. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við hækkanirnar á matarverðinu. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að bíða í margar vikur eftir tíma hjá lækni. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við auknar skattbyrðir. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við leikskóla eða skólakerfið. Ég þekki enga manneskju sem er sátt við að ekki sé hægt að setja fjármuni í nauðsynlega innviði en það er gat á ríkissjóði fyrir alla erlenda hælisleitendur. Og langflestir segja ekki neitt. Passa sig á því að hafa ekki skoðun. Hræddir við hakkavélina sem bíður tilbúin að rakka alla niður í svaðið fyrir að fylgja ekki réttu skoðununum. En mér er alveg sama um þessa hakkavél. Mér er ekki sama um landið mitt, börnin mín og barnabörn og þeirra framtíð. Mér langar ekki til að segja við þau að spillingin og erlent auðvald sé búið að kaupa landið okkar og í raun sé engin framtíð hér og að það væri best fyrir þau að pakka í tösku og koma sér sem lengst í burtu því valdtakarnir séu búnir að komast of langt. Ég ætla ekki að sætta mig skoðanalaust við að þau sem við treystum til að fara með stjórnina yfir okkar samfélagi fái að gera það án mótspyrnu. Því þau eiga ekki að gleyma því eina einustu mínútu að þau eru þarna í okkar valdi og fyrir okkur. Þess vegna er enginn vafi í mínum huga hvern ég mun kjósa sem forseta Íslands. Hef fylgst með þessum manni í nokkur ár og ég sé heiðarleikann og sannindin og viljann hjá honum til að gera Íslandi góða hluti, og það er það sem við sem þjóð þurfum nauðsynlega á að halda á þessum tímum. Ég treysti því sem mitt innsæi segir að sé rétt og þess vegna mun Arnar Þór fá mitt atkvæði. Og ég hvet alla til að kynna sér manninn og fyrir hvað hann stendur á arnarthor.is Höfundur er kjósandi í forsetakosningum 2024.
Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason Skoðun
Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason skrifar
Skoðun Pólitískt ofbeldi, fasismi og tvískinnungur valdsins Davíð Aron Routley,Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Örugg heilbrigðisþjónusta fyrir öll börn frá upphafi - Alþjóðlegur dagur sjúklingaöryggis 2025 María Heimisdóttir skrifar
Skoðun Mennskan er fórnarlamb Menningarstríðsins! - Tilvist fólks er aldrei hugmyndafræði eða skoðun! Arna Magnea Danks skrifar
Skoðun Speglar geta aðeins logið – um hlutlægni, huglægni og mennskuna Hjalti Hrafn Hafþórsson skrifar
Skoðun Þegar viðskiptalíkan Vesturlanda er stríð – og almenningur borgar brúsann Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason Skoðun