Ákall um vopnahlé og grið Kristján Björnsson skrifar 19. febrúar 2024 16:01 Það eru ekki til nógu sterk orð til að lýsa hörmungunum á Gaza á þann hátt að við getum skilið þjáninguna og sorgina sem fylgir þessum ómannúðlega hernaði í Landinu helga. Staðan er grafalvarleg og ákall um vopnahlé þarf að ná eyrum þeirra sem geta stöðvað ófriðinn, morðin og gjöreyðileggingu samfélagsins sem áður lifði í Gaza. Vopnahlé þarf til að skapa líka frið í Ísrael og nálægum löndum. Og nú vofir ógn yfir Rafah. Ég heyri frá prestum Lútherslu kirkjunni í Jórdaníu og Landinu helga að það sé í raun ekki rými til að hugsa leiðir til að halda lífi. Samtöl fólksins eru frekar um það hvernig þau muni deyja. Voninni er sniðinn svo þröngur stakkur að það líkist helst litlum loga á kerti sem búið er að hvolfa yfir. Fátt bendi til annars en að æ minna súrefni komist að kertinu og ljós þess hljóti á endanum að slokkna. Við eigum engin orð frammi fyrir enn einu dánu barni í örmum ömmu sinnar eða afa eða frammi fyrir grímulausum árásásum á saklausar fjölskyldur, sjúklinga og hjálparfólk. Öll börn á Gaza undir 5 ára aldri eru vannærð og samkvæmt Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna er fæðuóöryggið á barmi hungurseyðar. Okkar helsta von er að ákall um vopnahlé nái eyrum stríðsherranna. Í því hrópi þarf röddin frá Íslandi að heyrast með ákalli frá öllum öðrum þjóðum. Við verðum að minna á miklvægi lífsbjargandi mannúðaraðstoðar fyrir allan almenning á svæðinu sem stöðugt er þrengt að með ólýsanlegri eyðileggingu og dauða. Æ erfiðara er að halda úti læknisaðstoð og þau fáu sjúkrahús sem eftir standa eru yfirfull. Neyðin er mikil. Hér heima getum við ekki annað en skorað á þjóðina alla að standa saman að baki kröfunnar um vopnahlé og miskunn. Hjálpargögn þurfa að komast inná svæðið til bjargar varnarlausu fólki. Og þetta ákall þarf að vera alþjóðlegt og koma úr öllum áttum. Ég hef áhyggjur af því að þessi ófriður virðist hafa alla burði til að stigmagnast og breiðast enn frekar út. Hjá vinum mínum í Jerúsalem heyri ég að tortryggni á milli nágranna hefur orðið háskaleg. Þau sem áður voru í viðskiptum eða daglegum samskiptum sniðganga nú hvert annað og lítið þarf til að ofbeldi og óvild blossi upp án tilefnis í borgum og bæjum fjarri vígvellinum. Þá tel ég ekki vænlegt til að friðákall Íslands verði talið trúverðugt ef við látum þess háttar spennu ná út á torg í okkar friðsælu höfuðborg. Skautun í umræðunni og óeyrðir hér heima og óeyrðir og ofbeldi í mörgum borgum annarra landa eru varla til þess fallnar að efna til friðar. Andúð í garð fólks eftir trú eða uppruna getur aldrei verið réttlætanleg. Ákall hefur borist frá mörgum og meðal þeirra má nefna ákall fjölda fjölmennra félagasamtaka á Íslandi sem hvetja stjórnvöld til aðgerða. Í þeim hópi má nefna Hjálparstarf kirkjunnar, presta innflytjenda og biskup Íslands sem tóku höndum saman með Hjálpræðishernum og Siðmennt auk merkra samtaka á borð við Íslandsdeild Amnesti International, Barnaheill á Íslandi, Mannréttindaskrifstofu Íslands, Rauðakrossinn á Íslandi, Samtökin 78, Geðhjálp, Unicef og UN Women á Íslandi og fleiri félög má nefna. Prestar og djáknar Íslands eru sama sinnis. Niðurstaðan er öll á einn veg. Þessu verður að linna. Dauði tuga þúsunda og þar á meðal þúsunda barna kallar á ófrávíkjanlega kröfu um björgun, grið og frið. Stríð á okkar dögum hlýtur að teljast ófyrirgefanlegt þegar lífi saklausra borgara er fórnað einsog í Gaza, Ísrael og víðar. Enginn málstaður er okkur mikilvægari núna en að eyða hatri, skautun og andúð og kalla saman einni röddu eftir friði, skilningi og umburðarlyndi í ljósi þeirra gilda sem við trúm að hjálpi náunga okkar fyrir botni Miðjarðarhafsins. Vinnum að því saman. Höfundur er vígslubiskup í Skálholti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Palestína Átök í Ísrael og Palestínu Þjóðkirkjan Jórdanía Ísrael Sameinuðu þjóðirnar Mannréttindi Hjálparstarf Biskupskjör 2024 Mest lesið Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Jafnrétti sem leiðarljós í starfi Háskóla Íslands Silja Bára R. Ómarsdóttir Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson Skoðun Skoðun Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald skrifar Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Málþóf sem valdníðsla Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Klaufaskapur og reynsluleysi? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Sjá meira
Það eru ekki til nógu sterk orð til að lýsa hörmungunum á Gaza á þann hátt að við getum skilið þjáninguna og sorgina sem fylgir þessum ómannúðlega hernaði í Landinu helga. Staðan er grafalvarleg og ákall um vopnahlé þarf að ná eyrum þeirra sem geta stöðvað ófriðinn, morðin og gjöreyðileggingu samfélagsins sem áður lifði í Gaza. Vopnahlé þarf til að skapa líka frið í Ísrael og nálægum löndum. Og nú vofir ógn yfir Rafah. Ég heyri frá prestum Lútherslu kirkjunni í Jórdaníu og Landinu helga að það sé í raun ekki rými til að hugsa leiðir til að halda lífi. Samtöl fólksins eru frekar um það hvernig þau muni deyja. Voninni er sniðinn svo þröngur stakkur að það líkist helst litlum loga á kerti sem búið er að hvolfa yfir. Fátt bendi til annars en að æ minna súrefni komist að kertinu og ljós þess hljóti á endanum að slokkna. Við eigum engin orð frammi fyrir enn einu dánu barni í örmum ömmu sinnar eða afa eða frammi fyrir grímulausum árásásum á saklausar fjölskyldur, sjúklinga og hjálparfólk. Öll börn á Gaza undir 5 ára aldri eru vannærð og samkvæmt Barnahjálp Sameinuðu þjóðanna er fæðuóöryggið á barmi hungurseyðar. Okkar helsta von er að ákall um vopnahlé nái eyrum stríðsherranna. Í því hrópi þarf röddin frá Íslandi að heyrast með ákalli frá öllum öðrum þjóðum. Við verðum að minna á miklvægi lífsbjargandi mannúðaraðstoðar fyrir allan almenning á svæðinu sem stöðugt er þrengt að með ólýsanlegri eyðileggingu og dauða. Æ erfiðara er að halda úti læknisaðstoð og þau fáu sjúkrahús sem eftir standa eru yfirfull. Neyðin er mikil. Hér heima getum við ekki annað en skorað á þjóðina alla að standa saman að baki kröfunnar um vopnahlé og miskunn. Hjálpargögn þurfa að komast inná svæðið til bjargar varnarlausu fólki. Og þetta ákall þarf að vera alþjóðlegt og koma úr öllum áttum. Ég hef áhyggjur af því að þessi ófriður virðist hafa alla burði til að stigmagnast og breiðast enn frekar út. Hjá vinum mínum í Jerúsalem heyri ég að tortryggni á milli nágranna hefur orðið háskaleg. Þau sem áður voru í viðskiptum eða daglegum samskiptum sniðganga nú hvert annað og lítið þarf til að ofbeldi og óvild blossi upp án tilefnis í borgum og bæjum fjarri vígvellinum. Þá tel ég ekki vænlegt til að friðákall Íslands verði talið trúverðugt ef við látum þess háttar spennu ná út á torg í okkar friðsælu höfuðborg. Skautun í umræðunni og óeyrðir hér heima og óeyrðir og ofbeldi í mörgum borgum annarra landa eru varla til þess fallnar að efna til friðar. Andúð í garð fólks eftir trú eða uppruna getur aldrei verið réttlætanleg. Ákall hefur borist frá mörgum og meðal þeirra má nefna ákall fjölda fjölmennra félagasamtaka á Íslandi sem hvetja stjórnvöld til aðgerða. Í þeim hópi má nefna Hjálparstarf kirkjunnar, presta innflytjenda og biskup Íslands sem tóku höndum saman með Hjálpræðishernum og Siðmennt auk merkra samtaka á borð við Íslandsdeild Amnesti International, Barnaheill á Íslandi, Mannréttindaskrifstofu Íslands, Rauðakrossinn á Íslandi, Samtökin 78, Geðhjálp, Unicef og UN Women á Íslandi og fleiri félög má nefna. Prestar og djáknar Íslands eru sama sinnis. Niðurstaðan er öll á einn veg. Þessu verður að linna. Dauði tuga þúsunda og þar á meðal þúsunda barna kallar á ófrávíkjanlega kröfu um björgun, grið og frið. Stríð á okkar dögum hlýtur að teljast ófyrirgefanlegt þegar lífi saklausra borgara er fórnað einsog í Gaza, Ísrael og víðar. Enginn málstaður er okkur mikilvægari núna en að eyða hatri, skautun og andúð og kalla saman einni röddu eftir friði, skilningi og umburðarlyndi í ljósi þeirra gilda sem við trúm að hjálpi náunga okkar fyrir botni Miðjarðarhafsins. Vinnum að því saman. Höfundur er vígslubiskup í Skálholti.
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun