Atvinnulíf

Að sigra glímuna við for­eldra­sam­visku­bitið

Rakel Sveinsdóttir skrifar
Samvera með börnunum snýst ekkert endilega um hversu mikinn tíma við verjum með þeim, heldur hvernig við nýtum tímann sem við erum með þeim. Margir útivinnandi foreldrar glíma við samviskubit gagnvart börnunum vegna vinnunnar. Að sporna við því er hins vegar auðveldara en mörgum grunar og getur leitt til þess að bæði foreldrar og börn verða ánægðari með litlum breytingum.
Samvera með börnunum snýst ekkert endilega um hversu mikinn tíma við verjum með þeim, heldur hvernig við nýtum tímann sem við erum með þeim. Margir útivinnandi foreldrar glíma við samviskubit gagnvart börnunum vegna vinnunnar. Að sporna við því er hins vegar auðveldara en mörgum grunar og getur leitt til þess að bæði foreldrar og börn verða ánægðari með litlum breytingum. Vísir/Getty

Margir útivinnandi foreldrar þekkja það að fá samviskubit gagnvart börnunum vegna vinnunnar. Kannist þið við þetta?

Reyndar getur þetta samviskubit tengst fleiru en tímanum sem við verjum í vinnunni því mörg okkar erum oft annars hugar heima fyrir vegna vinnunnar. 

Segjum „Ha?“ þegar að börnin tala við okkur.

Svo er það samviskubitið yfir því að vera svo úrvinda þegar við komum heim að í staðinn fyrir að verja tíma með krökkunum, mútum við þeim með sjónvarpsglápi eða öðru til að fá smá „frí.“

Já, verum bara hreinskilin, það kannast margir við þetta.

En hvernig væri að sigra þessa glímu og sporna við foreldrasamviskubitinu markvisst? Hér eru nokkur atriði sem gætu hjálpað.

#1: Hvað einkennir þitt samviskubit?

Það er ágætt að byrja á því að velta aðeins fyrir okkur þeim einkennum sem okkar samviskubit felur í sér.

Erum við með samviskubit yfir því að vinna oft lengi eða mikið eftir að við komum heim?

Eða vegna þess að okkur finnst við vera að svíkja krakkana vegna þess að við náum ekki alltaf að mæta á sýningar eða leiki?

Er makinn að sjá um barnauppeldið nánast ein/n vegna vinnunnar okkar?

Eða ertu með móral vegna þess að þér finnst vinnan svo skemmtileg og þess vegna ertu oft að vinna mikið eða með hugann við vinnuna?

Og svo framvegis.

Með því að átta okkur á einkennunum getum við betur séð hvað við getum gert til að bæta úr. Og hvers vegna við viljum gera það. Oft eru þetta litlar breytingar og einfaldar.

Stundum jafnvel að bæta okkur bara í hlustun þegar börnin okkar eru að tala.

Aðalmálið er að ef við sjáum eitthvað sem við getum gert betur, þá er það einfaldlega markmið að setja okkur hvernig við ætlum að ná því.

#2: Grimma innri röddin kvödd

Næst er að ákveða að hlusta ekki á grimmu innri röddina okkar. Því hún er oft skýringin á því hvers vegna við fáum samviskubit. Gott er að minna okkur á að þessi gagnrýnisrödd er svo grimm að það sem við segjum við okkur sjálf, myndum við aldrei segja við aðra manneskju.

Að skipta út þessari rödd fyrir skynsemisröddina gæti til dæmis verið ágætis ráð. Því skynsemin mun að öllum líkindum segja þér að börnunum þínum líður vel og gengur vel. Já, þau eru hreinlega í góðum gír.

#3: Samfélagsmiðlarnir og raunheimar

Það þriðja sem við ætlum að gera er að skoða hvaða áhrif samfélagsmiðlarnir eru að hafa á okkur. Því þótt fólk átti sig oft ekki á því, eru samfélagsmiðlar oft orsök þess að við erum ósjálfrátt í einhverri samkeppni við aðra.

Getur til dæmis verið að þú haldir að aðrir foreldrar séu að standa sig betur en þú?

Hið rétta er að ásýnd annars fólks á samfélagsmiðlum hefur ekkert með það að segja hvernig þú ert að standa þig í þínu lífi.

#4: Amma, afi og fleiri reddarar

Þá er það samviskubitið sem fylgir því að leita til stuðningsnetsins okkar. Fá ömmu eða afa til að sækja og skutla, passa á kvöldin eða um helgar og svo framvegis.

Og hvað?

Er þetta fólk að kvarta? Eða ert þú með samviskubit yfir því að biðja um aðstoð? Svo lengi sem við erum að reyna okkar besta er ekkert að því að biðja fólk um að létta undir okkur ef það getur og vill. Eins getur verið sniðugt að hagræða með því að skiptast á með öðrum foreldrum að sækja og skutla.

#5: Pollýanna er með'etta

Hvernig myndi Pollýanna meta stöðuna? Ef við drögum fram jákvæðnina og þakklætið, kemur þá ekki í ljós að það er margt að ganga mjög vel hjá okkur og engin ástæða til að vera með þetta samviskubit?

Svo lengi sem við erum til staðar fyrir börnin okkar þegar þess þarf og erum að reyna okkar besta, eru allar líkur á að staðan sé bara í fínu lagi hjá okkur. 

Að stýra huganum í jákvæðar hugsanir getur gert kraftaverk. Að hugsa út frá þakklætinu, einhverju skemmtilegu sem þið fjölskyldan eigið eða gerið saman.

#6: Eins og verkefni í vinnunni

Við leysum úr alls kyns málum í vinnunni. Og finnst krefjandi áskoranir skemmtilegar. Að sigra glímuna við foreldrasamviskubitið getum við unnið að eins og verkefni sem við ætlum okkur að leysa.

Hvað mögulega getum við til dæmis gert í forgangsröðun verkefna, breyttri hegðun eða með aukinni áherslu á gæðastundir sem er líklegt til að sporna við þessu foreldrasamviskubiti?

Er það eitthvað einfalt eins og að leggja meiri áherslu á spjall við krakkana við kvöldverðarborðið? Eða viljum við breyta forgangslistanum í vinnunni þannig að við erum líklegri til að vera ekki í tímaþröng síðdegis? Eða ættum við að minnka símanotkun heima fyrir þegar krakkarnir eru vakandi eða í kringum okkur?

Eða snýst málið um að vera betur til staðar með krökkunum þínum þegar þú ert ekki að vinna? 

Ef já, hvernig ætlar þú að leysa úr því? 

Og er alveg öruggt að börnunum þínum finnst það sama eða líður þeim bara vel með lífið eins og það er?

#7: Þegar að mamma og pabbi eru ánægð

Síðast en ekki síst þurfum við að skoða hvernig við erum að rækta okkur sjálf. Þetta er mikilvægt atriði því það að vera besta útgáfan af okkur sjálfum er líklegra til að takast betur alla daga ef við erum meðvituð um að hugsa vel um okkur sjálf.  

Það eitt að tryggja okkur nægan svefn gerir okkur auðveldara fyrir að vera okkar besta útgáfa á hverjum degi. 

Og staðreyndin er sú að börnin okkar eru sjaldnast ánægðari en einmitt þegar mamma og pabbi eru ánægð og raunverulega til staðar. Óháð því hvað stimpilklukkan segir í vinnunni.


Tengdar fréttir

Jafnræði heima fyrir en ekki vitlaust að setja sér reglur og mörk

Við tölum oft um jafnvægi heimilis og vinnu, veltum fyrir okkur hvort vinnustaðir teljist fjölskylduvænir, hvort jafnræði ríki á milli kvenna og karla í uppeldis- og heimilisverkum og mikilvægi styttingu vinnuvikunnar. En hvað segja ungu foreldrarnir sjálfir sem stunda fulla vinnu, samhliða því að ala upp ung börn, byggja upp heimili, láta sig umhverfismálin varða og lifa á tímum samfélagsmiðla?

Foreldrakulnun og vinnustaðurinn

Fyrir útivinnandi foreldra er vinnunni ekki lokið klukkan fjögur eða fimm á daginn. Þá á oft eftir að sækja börnin á leikskóla eða úr frístundum, skutla þeim á íþróttaæfingar, koma við í búð. Fara síðan heim og reyna að elda þokkalega hollan mat. Ganga frá, skella kannski í eina þvottavél. Vera með hálfgert samviskubit ef öllum verkefnum er ekki sinnt. Þar með talið að stunda hreyfingu sjálf eða kíkja í tölvupóstinn og klára ókláruð verkefni fyrir vinnuna.





Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur.

Fleiri fréttir

Sjá meira


×