Ríkisskattsbiskup Íslands Inga Auðbjörg K. Straumland skrifar 30. mars 2022 15:01 Ágreiningsmál um ákvörðun skatta, gjalda og skattstofna skulu úrskurðuð af sérstakri óháðri nefnd, yfirskattanefnd. Í nefndinni eiga sæti biskup Íslands eða fulltrúi hans, Ríkisskattstjóri eða fulltrúi hans, einn fulltrúi tilnefndur af Sambandi íslenskra sveitarfélaga og einn fulltrúi kosinn af kirkjuþingi. Biskup Íslands eða fulltrúi hans skal vera formaður yfirskattanefndar. Ef atkvæði falla jöfn í nefndinni ræður atkvæði biskups. - Úr lögum um yfirskattanefnd.¹ „Aðeins tvennt er í lífinu öruggt, annars vegar dauðinn og hins vegar skattarnir.” Svo hljómar orðskviður sem hefur verið eignaður ýmsum karlkyns Könum frá átjándu og nítjándu öld. Það má vel vera sannleikur í þessum orðum, þótt okkur þyki vafalaust ýmislegt fleira eiga heima í þessari upptalningu og heyrum óþægilega oft af þeim sem ná að safna auð án þess að greiða sitt til samfélagsins. En svo sannarlega. Öll þurfum við, eða ættum að þurfa, að greiða skatta og öll deyjum við á endanum. Þetta vita allir allir fullorðnir borgarar í samfélaginu, og dauðinn spyr hvorki um stétt né stöðu, trúarbrögð eða aðrar lífsskoðanir. Enginn fær það umflúið að deyja, sama hversu ríkur, valdamikill eða heittrúaður sá einstaklingur er. Það er því ekki ólíklegt að lesandi hafi rekið upp stór augu við lestur lagaklausunnar efst í þessum pistli, þar sem staðhæft er að biskup sé formaður yfirskattanefndar og að kirkjuþing tilnefni jafnframt fulltrúa í hana. Og þetta er auðvitað bull. Yfirskattanefnd er að sjálfsögðu skipuð fagfólki með sérþekkingu á skattamálum. Orðalagið í lagagreininni hér fyrir ofan er hins vegar tekin nokkuð óbreytt úr lögum um Kirkjugarðaráð. Lög um kirkjugarða, greftrun og líkbrennslu gera nefnilega ráð fyrir því að ráðið sem fer með yfirumsjón með kirkjugörðum landsins sé skipað biskupi Íslands, fulltrúa kjörnum af kirkjuþingi og fulltrúa frá Kirkjugarðasambandi Íslands, sem er skipað af stjórnum kirkjugarða landsins, sem eru nánast að öllu leyti á vegum Þjóðkirkjunnar. Þetta gæti sumum þótt nokkuð eðlilegt við fyrstu sýn. Kirkjugarðar heita jú einmitt það; kirkju-garðar. En öll deyjum við á endanum. Kristið fólk deyr. Hindúar deyja. Múslimar deyja. Húmanistar deyja. Trúleysingjar deyja. Skátar deyja. Skákfólk deyr. Íþróttafólk deyr og parkúriðkendur deyja. Á endanum getur hvorki trúfélagsaðild né nokkur önnur aðild að félagasamtökum stöðvað hið óumflýjanlega. Það skýtur því skökku við að hver einasti grafreitur landsins sé á vegum Þjóðkirkjunnar.² Þó að í lögum sé heimild til að hafa óvígðan reit innan kirkjugarða, þá lúta þeir allir stjórn sóknarinnar eða fulltrúa sem skipaðir eru af sókninni. Þá er rekstur grafreita samstarfsverkefni ríkis og sveitarfélaga, sem í sameiningu standa straum af kostnaði við lögbundin verkefni kirkjugarða, þ.m.t. rekstur þeirra , endurbætur og uppbyggingu, tækjabúnað og húsakost, auk þess að leggja til landsvæði, greiða fyrir jarðvegsvinnu, girðingarefni, lagningu vega að kirkjugarði, vatn til vökvunar og fleira. Önnur trú- og lífsskoðunarfélög gætu tæknilega séð opnað sína eigin grafreiti, en þegar eitt trúfélag hefur margvísleg og kerfisbundin fjárhagsleg, félagsleg og lagaleg forréttindi, er ansi flókið fyrir margfalt minni félög að stofna sína eigin reiti. Þá eru fæst önnur lífsskoðunarfélög með sérstakt sóknarkerfi og augljóst að Siðmennt gæti til dæmis varla opnað grafreit á Snæfellsnesi fyrir þá 20 húmanista sem þar búa. *** Þórsteinn Ragnarsson skrifaði þann 28. mars svargrein við skoðanapistli Sigríðar Bylgju Sigurjónsdóttur, stofnanda Trés lífsins, þar sem hann margítrekar að viðhorf Sigríðar séu allt einn stór misskilningur á starfsemi kirkjugarðanna. Þórsteinn ætti að vera vel að sér í málefnum dauðans, en hann er í senn forstjóri Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma, stærstu kirkjugarða landsins, formaður Kirkjugarðasambands Íslands, einn fimm fulltrúa í Kirkjugarðaráði Íslands, guðfræðingur og fyrrum prestur. Í svargrein sinni staðhæfir Þórsteinn að orð Sigríðar Bylgju um að aðeins sé hægt að fara í gegnum eitt trúfélag við lífslok séu rangfærslur og styður rök sín aðallega með því að benda á að Siðmennt eigi meðal annars fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma og að athafnarými í Fossveginum séu öllum opin, óháð trúfélagsaðild. Þetta er rétt hjá Þórsteini. Við í Siðmennt eigum einn fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæmis. Það eiga Fríkirkjan, Kaþólski söfnuðurinn, og Óháði söfnuðurinn líka. Svo eiga allar sóknir Þjóðkirkjunnar á þessu svæði sinn fulltrúa, svo fulltrúar Þjóðkirkjunnar eru 20, á móti fjórum fulltrúum annarra félaga. Stjórnin fundar 1-2 á ári, en framkvæmdastjórn, sem er algerlega skipuð fulltrúum Þjóðkirkjunnar, fer með nánast allt vald þess á milli. Þá hefjast bæði fundir framkvæmdastjórnar og svo stóru stjórnarinnar, þar sem flestir – en ekki allir – fulltrúarnir eru kristnir, á ritningarlestri og bæn. Þegar fulltrúi Siðmenntar gerði athugasemd við þetta fyrirkomulag var honum bent á að hann gæti bara gengið út af fundinum á meðan lestur og bæn færu fram. Þá er það einnig rétt að húmanistar hafa verið jarðsungnir í rýmum Fossvogskirkjugarðs um árabil og okkar athafnastjórar hafa átt ágætt samstarf við starfsfólk rýmanna. Öllum tillögum um breytingar á húsnæðinu, svo sem með því að gera kristileg tákn færanleg, hefur þó verið tekið fálega. Rýmið fæst lánað, en því fæst ekki breytt. Aðstandendur trúleysingja hafa því bara þurft að gera sér að góðu að horfa á krossa og kristilegar táknmyndir á erfiðum stundum. Það er því kannski líklegt að eigin trúarafstaða Þórsteins Ragnarsonar villi honum sýn, þegar hann margítrekar í grein sinni að athafnarými, bálstofa, grafreitir og önnur þjónusta Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma séu trúarlega hlutlaus. Þessi þjónusta er það ekki, eins og dæmin sanna. Trúarlega hlutlaus stofnun myndi ekki hefja fundina sína á bæn. Trúarlega hlutlaus athafnarými geta aldrei haft óhreyfanlega krossa í öndvegi. Trúarlega hlutlausir grafreitir geta varla heitið Kirkjugarður. Trúarlega hlutlausar stjórnir geta varla verið skipaðar 23 fulltrúum kristilegra félaga og einum húmanista. Það má alveg deila um það hvort að ríki eða sjálfseignarstofnanir eigi að reka bálstofur. Ég held ég hafi ekki beinlínis myndað mér skoðun á því. En ef að ríkið ætlar að gera það, þá þarf framkvæmdin að vera fagleg, aðgengileg og trúarlega hlutlaus. Í ljósi þess að Kirkjugarðaráði Íslands er stýrt af biskupi Íslands og í ljósi þess að kirkjunnar fólk virðist stýra öllum stigum þessarar þjónustu, held ég að það sé nokkuð ljóst að það er ótækt að fela þessum batteríum það að stýra nýrri bálstofu, sem vafalaust verður stærst, ef ekki sú eina, á markaðnum næstu 50 ár. Það væri ekki trúarlega hlutlaus framkvæmd, heldur áframhaldandi kerfisbundin jaðarsetning allra annarra en meðlima Þjóðkirkjunnar. Höfundur er formaður Siðmenntar. ¹) Nei, augljóslega ekki. Yfirskattanefnd er faglega skipuð einstaklingum með próf í lögfræði, hagfræði eða viðskiptafræði, eða löggiltum endurskoðendum, sem ekki hafa hlotið dóm fyrir refsiverðan verknað og eru lögráða, skv. 85. gr. laga um tekjuskatt. Guðfræðingar eru almennt ekki gjaldgengir í yfirskattanefnd, þó Matteusarguðspjall (22.21) hafi ágætis boðskap í skattamálum. ²) Eftir því sem ég kemst næst eru allir almennir grafreitir á vegum sókna Þjóðkirkjunnar. Á þessu gætu verið einstakar undantekningar sem erfitt er að nálgast upplýsingar um, og svo eru heimagrafreitir víðs vegar um land, en próföstum ber að halda skrá yfir þá og senda biskupi þær upplýsingar. Þeir eru því varla trúarlega hlutlausir. Þá hafa lífsskoðunarfélög með fleiri en 1500 meðlimi heimild til að skipa fulltrúa í stjórnir þeirra kirkjugarða sem eru í sameign tveggja eða fleiri sókna. Það hafa þó aðeins örfá félög svo marga meðlimi og fulltrúar þeirra mega síns lítið gegn fulltrúum Þjóðkirkjunnar sem eru mikið fleiri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kirkjugarðar Trúmál Skattar og tollar Inga Auðbjörg K. Straumland Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Kvenskörung á Bessastaði Þorbergur Þórsson Skoðun Ætlar auðvaldinu loks að takast að ráða í forsetaembættið? Reynir Böðvarsson Skoðun Brjótum heimsblað! Hallgrímur Helgason Skoðun Gallar frambjóðandans - hjálparhönd til óákveðinna Gunnar Helgason Skoðun Minn maður mun standa í lappirnar Helgi Pétursson Skoðun Traustir skulu hornsteinar Jakob Bragi Hannesson Skoðun Jón Þór Stefánsson Skoðun Kjósum forseta sem við treystum Ingileif Jónsdóttir Skoðun Hefur allt til brunns að bera Árný Björg Blandon Skoðun Hvers vegna kýs ég „nörd“ í smáríkjafræðum sem forseta? Steinn Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Ég vil óumdeildan forseta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jón Þór Stefánsson skrifar Skoðun Kvenskörung á Bessastaði Þorbergur Þórsson skrifar Skoðun Traustir skulu hornsteinar Jakob Bragi Hannesson skrifar Skoðun Ég treysti Katrínu Guðný Hildur Magnúsdóttir skrifar Skoðun ALDIN kallar eftir loftslagsaðgerðum Árni Bragason,Halldór Reynisson,Heiðrun Guðmundsdóttir,Dagný Halldórsdóttir,Tryggvi Felixson skrifar Skoðun Gallar frambjóðandans - hjálparhönd til óákveðinna Gunnar Helgason skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnarformanns Gildis Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rjúfum þögnina: andlegt ofbeldi Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna kýs ég „nörd“ í smáríkjafræðum sem forseta? Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Kjósum húmanista – Konu hugsjóna og framkvæmdargleði Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Óhollustan í að sópa gærdeginum undir teppi skrifar Skoðun Við eigum skilið Höllu Tómasdóttur! Thor Ólafsson skrifar Skoðun Halla Hrund Logadóttir: Framtíðarforseti Íslands? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Að sitja vel í sjálfri sér Kolbrún Sverrisdóttir skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir fyrir okkur unga fólkið Kári Sigfússon skrifar Skoðun Kjósum alvöru forseta en ekki óbreytt ástand Kári Allansson skrifar Skoðun Ætlar auðvaldinu loks að takast að ráða í forsetaembættið? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Halla Hrund Logadóttir: Framtíðarforseti Íslands? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Ég kýs Katrínu! Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Opinber umræða í þágu hugsunar Gunnar Snorri Árnason skrifar Skoðun Hefur allt til brunns að bera Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Brjótum heimsblað! Hallgrímur Helgason skrifar Skoðun Kjósum forseta sem við treystum Ingileif Jónsdóttir skrifar Skoðun Það skiptir máli hver er forseti landsins Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Sjálfstæði eða fall? Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Afturbatapíka í skilgreiningu HKL Steingrímur Gunnarsson skrifar Skoðun Ó, vakna þú mín Þyrnirós! Ólafur H. Ólafsson skrifar Skoðun Kryddum tilveruna í skrautbúning Ásdís Rán Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Er landið stjórnlaust og býr þjóðin við valdníðslu og rányrkju? Vilhelm Jónsson skrifar Sjá meira
Ágreiningsmál um ákvörðun skatta, gjalda og skattstofna skulu úrskurðuð af sérstakri óháðri nefnd, yfirskattanefnd. Í nefndinni eiga sæti biskup Íslands eða fulltrúi hans, Ríkisskattstjóri eða fulltrúi hans, einn fulltrúi tilnefndur af Sambandi íslenskra sveitarfélaga og einn fulltrúi kosinn af kirkjuþingi. Biskup Íslands eða fulltrúi hans skal vera formaður yfirskattanefndar. Ef atkvæði falla jöfn í nefndinni ræður atkvæði biskups. - Úr lögum um yfirskattanefnd.¹ „Aðeins tvennt er í lífinu öruggt, annars vegar dauðinn og hins vegar skattarnir.” Svo hljómar orðskviður sem hefur verið eignaður ýmsum karlkyns Könum frá átjándu og nítjándu öld. Það má vel vera sannleikur í þessum orðum, þótt okkur þyki vafalaust ýmislegt fleira eiga heima í þessari upptalningu og heyrum óþægilega oft af þeim sem ná að safna auð án þess að greiða sitt til samfélagsins. En svo sannarlega. Öll þurfum við, eða ættum að þurfa, að greiða skatta og öll deyjum við á endanum. Þetta vita allir allir fullorðnir borgarar í samfélaginu, og dauðinn spyr hvorki um stétt né stöðu, trúarbrögð eða aðrar lífsskoðanir. Enginn fær það umflúið að deyja, sama hversu ríkur, valdamikill eða heittrúaður sá einstaklingur er. Það er því ekki ólíklegt að lesandi hafi rekið upp stór augu við lestur lagaklausunnar efst í þessum pistli, þar sem staðhæft er að biskup sé formaður yfirskattanefndar og að kirkjuþing tilnefni jafnframt fulltrúa í hana. Og þetta er auðvitað bull. Yfirskattanefnd er að sjálfsögðu skipuð fagfólki með sérþekkingu á skattamálum. Orðalagið í lagagreininni hér fyrir ofan er hins vegar tekin nokkuð óbreytt úr lögum um Kirkjugarðaráð. Lög um kirkjugarða, greftrun og líkbrennslu gera nefnilega ráð fyrir því að ráðið sem fer með yfirumsjón með kirkjugörðum landsins sé skipað biskupi Íslands, fulltrúa kjörnum af kirkjuþingi og fulltrúa frá Kirkjugarðasambandi Íslands, sem er skipað af stjórnum kirkjugarða landsins, sem eru nánast að öllu leyti á vegum Þjóðkirkjunnar. Þetta gæti sumum þótt nokkuð eðlilegt við fyrstu sýn. Kirkjugarðar heita jú einmitt það; kirkju-garðar. En öll deyjum við á endanum. Kristið fólk deyr. Hindúar deyja. Múslimar deyja. Húmanistar deyja. Trúleysingjar deyja. Skátar deyja. Skákfólk deyr. Íþróttafólk deyr og parkúriðkendur deyja. Á endanum getur hvorki trúfélagsaðild né nokkur önnur aðild að félagasamtökum stöðvað hið óumflýjanlega. Það skýtur því skökku við að hver einasti grafreitur landsins sé á vegum Þjóðkirkjunnar.² Þó að í lögum sé heimild til að hafa óvígðan reit innan kirkjugarða, þá lúta þeir allir stjórn sóknarinnar eða fulltrúa sem skipaðir eru af sókninni. Þá er rekstur grafreita samstarfsverkefni ríkis og sveitarfélaga, sem í sameiningu standa straum af kostnaði við lögbundin verkefni kirkjugarða, þ.m.t. rekstur þeirra , endurbætur og uppbyggingu, tækjabúnað og húsakost, auk þess að leggja til landsvæði, greiða fyrir jarðvegsvinnu, girðingarefni, lagningu vega að kirkjugarði, vatn til vökvunar og fleira. Önnur trú- og lífsskoðunarfélög gætu tæknilega séð opnað sína eigin grafreiti, en þegar eitt trúfélag hefur margvísleg og kerfisbundin fjárhagsleg, félagsleg og lagaleg forréttindi, er ansi flókið fyrir margfalt minni félög að stofna sína eigin reiti. Þá eru fæst önnur lífsskoðunarfélög með sérstakt sóknarkerfi og augljóst að Siðmennt gæti til dæmis varla opnað grafreit á Snæfellsnesi fyrir þá 20 húmanista sem þar búa. *** Þórsteinn Ragnarsson skrifaði þann 28. mars svargrein við skoðanapistli Sigríðar Bylgju Sigurjónsdóttur, stofnanda Trés lífsins, þar sem hann margítrekar að viðhorf Sigríðar séu allt einn stór misskilningur á starfsemi kirkjugarðanna. Þórsteinn ætti að vera vel að sér í málefnum dauðans, en hann er í senn forstjóri Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma, stærstu kirkjugarða landsins, formaður Kirkjugarðasambands Íslands, einn fimm fulltrúa í Kirkjugarðaráði Íslands, guðfræðingur og fyrrum prestur. Í svargrein sinni staðhæfir Þórsteinn að orð Sigríðar Bylgju um að aðeins sé hægt að fara í gegnum eitt trúfélag við lífslok séu rangfærslur og styður rök sín aðallega með því að benda á að Siðmennt eigi meðal annars fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma og að athafnarými í Fossveginum séu öllum opin, óháð trúfélagsaðild. Þetta er rétt hjá Þórsteini. Við í Siðmennt eigum einn fulltrúa í stjórn Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæmis. Það eiga Fríkirkjan, Kaþólski söfnuðurinn, og Óháði söfnuðurinn líka. Svo eiga allar sóknir Þjóðkirkjunnar á þessu svæði sinn fulltrúa, svo fulltrúar Þjóðkirkjunnar eru 20, á móti fjórum fulltrúum annarra félaga. Stjórnin fundar 1-2 á ári, en framkvæmdastjórn, sem er algerlega skipuð fulltrúum Þjóðkirkjunnar, fer með nánast allt vald þess á milli. Þá hefjast bæði fundir framkvæmdastjórnar og svo stóru stjórnarinnar, þar sem flestir – en ekki allir – fulltrúarnir eru kristnir, á ritningarlestri og bæn. Þegar fulltrúi Siðmenntar gerði athugasemd við þetta fyrirkomulag var honum bent á að hann gæti bara gengið út af fundinum á meðan lestur og bæn færu fram. Þá er það einnig rétt að húmanistar hafa verið jarðsungnir í rýmum Fossvogskirkjugarðs um árabil og okkar athafnastjórar hafa átt ágætt samstarf við starfsfólk rýmanna. Öllum tillögum um breytingar á húsnæðinu, svo sem með því að gera kristileg tákn færanleg, hefur þó verið tekið fálega. Rýmið fæst lánað, en því fæst ekki breytt. Aðstandendur trúleysingja hafa því bara þurft að gera sér að góðu að horfa á krossa og kristilegar táknmyndir á erfiðum stundum. Það er því kannski líklegt að eigin trúarafstaða Þórsteins Ragnarsonar villi honum sýn, þegar hann margítrekar í grein sinni að athafnarými, bálstofa, grafreitir og önnur þjónusta Kirkjugarða Reykjavíkurprófastdæma séu trúarlega hlutlaus. Þessi þjónusta er það ekki, eins og dæmin sanna. Trúarlega hlutlaus stofnun myndi ekki hefja fundina sína á bæn. Trúarlega hlutlaus athafnarými geta aldrei haft óhreyfanlega krossa í öndvegi. Trúarlega hlutlausir grafreitir geta varla heitið Kirkjugarður. Trúarlega hlutlausar stjórnir geta varla verið skipaðar 23 fulltrúum kristilegra félaga og einum húmanista. Það má alveg deila um það hvort að ríki eða sjálfseignarstofnanir eigi að reka bálstofur. Ég held ég hafi ekki beinlínis myndað mér skoðun á því. En ef að ríkið ætlar að gera það, þá þarf framkvæmdin að vera fagleg, aðgengileg og trúarlega hlutlaus. Í ljósi þess að Kirkjugarðaráði Íslands er stýrt af biskupi Íslands og í ljósi þess að kirkjunnar fólk virðist stýra öllum stigum þessarar þjónustu, held ég að það sé nokkuð ljóst að það er ótækt að fela þessum batteríum það að stýra nýrri bálstofu, sem vafalaust verður stærst, ef ekki sú eina, á markaðnum næstu 50 ár. Það væri ekki trúarlega hlutlaus framkvæmd, heldur áframhaldandi kerfisbundin jaðarsetning allra annarra en meðlima Þjóðkirkjunnar. Höfundur er formaður Siðmenntar. ¹) Nei, augljóslega ekki. Yfirskattanefnd er faglega skipuð einstaklingum með próf í lögfræði, hagfræði eða viðskiptafræði, eða löggiltum endurskoðendum, sem ekki hafa hlotið dóm fyrir refsiverðan verknað og eru lögráða, skv. 85. gr. laga um tekjuskatt. Guðfræðingar eru almennt ekki gjaldgengir í yfirskattanefnd, þó Matteusarguðspjall (22.21) hafi ágætis boðskap í skattamálum. ²) Eftir því sem ég kemst næst eru allir almennir grafreitir á vegum sókna Þjóðkirkjunnar. Á þessu gætu verið einstakar undantekningar sem erfitt er að nálgast upplýsingar um, og svo eru heimagrafreitir víðs vegar um land, en próföstum ber að halda skrá yfir þá og senda biskupi þær upplýsingar. Þeir eru því varla trúarlega hlutlausir. Þá hafa lífsskoðunarfélög með fleiri en 1500 meðlimi heimild til að skipa fulltrúa í stjórnir þeirra kirkjugarða sem eru í sameign tveggja eða fleiri sókna. Það hafa þó aðeins örfá félög svo marga meðlimi og fulltrúar þeirra mega síns lítið gegn fulltrúum Þjóðkirkjunnar sem eru mikið fleiri.
Skoðun ALDIN kallar eftir loftslagsaðgerðum Árni Bragason,Halldór Reynisson,Heiðrun Guðmundsdóttir,Dagný Halldórsdóttir,Tryggvi Felixson skrifar