Rúmt eitt og hálft ár er síðan Menntaskólinn í Reykjavík hélt síðast ball. Þrátt fyrir háleitar vonir um takmarkalaust haust eftir takmarkalaust sumar með köflum, er ljóst að ekki stefnir í fjölmennt skemmtanahald í vetur.

„Við finnum öll fyrir mjög miklu vonleysi af því að það er alltaf að koma upp eitthvað nýtt. Svo eru einhverjar reglur, þar sem afléttingar eiga sér stað, við verðum spennt fyrir því og horfum björtum augum til framtíðar. En svo er einhvern veginn hver skellur á fætur öðrum sem kemur og hindrar,“ segir Sólrún Dögg Jósefsdóttir, inspector scholae við MR.

Svipt æskunni

Agnar Már Másson, forseti Framtíðarinnar, telur að hans aldurshópur sé sá sem hafi farið einna verst út úr faraldrinum. Kynslóð foreldra hans hafi jú vissulega þurft að vinna heima og annað slíkt, en í hans tilviki sé um að ræða ár sem komi aldrei aftur.

„Þetta eru þrjú ár sem við viljum nýta nokkuð vel. Þetta eru árin sem fólk talar um bestu ár æskunnar. Þetta er æskan. Og æskan sem við munum bara aldrei fá upplifða. 

Og böllin og djammið eru hluti af æskunni, eða hvað? 

„Að sjálfsögðu,“ segir Agnar Már.

Jón Bjarni Snorrason formaður nemendafélagsins í Borgarholtsskóla segir að unga fólkið gleymist þegar litið er til hagsmuna ólíkra hópa; í þeirra hlut komi að mæta bara í skólann og vera þunglynd.

„Það er engin skömm í því. Maður þarf djammið. Það er svo stór partur af framhaldsskóla. Maður má ekkert vera að væla um djammið, en við þurfum djamm. Þannig er það, það er hvatning fyrir náminu og allir eru að missa áhuga á náminu af því að það er ekkert djamm,“ segir Jón Bjarni.

Jón Bjarni hvetur til þess að menntaskólanemum verði gert heimilt að halda böll með hraðprófum fyrirfram og 1.000 manna hámarki. Reglugerðin gerir ráð fyrir slíkum undanþágum, en aðeins fyrir sitjandi viðburði, eins og Víðir Reynisson yfirlögregluþjónn benti á í samtali við fréttastofu. Vonandi er að þá verði bót í máli að framhaldsskólanemar hafa kost á að fjölmenna á Söngvakeppni framhaldsskólanna, eins og Víðir sagði að væri inni í myndinni.

Sólrún Dögg óttast að áhrif þess að félagslíf framhaldsskólanna sé lamað geti orðið þau að þar endi á að fara í gegnum heila skólagöngu kynslóðir sem aldrei öðlist reynslu af því að reka virkt félagslíf. Þannig geti mikilvæg þekking sem erfist kynslóð eftir kynslóð glatast.