„Ég vissi alveg að hann var orðinn það veikur að maður bjóst alveg við því að hann myndi deyja, bara þú veist, kannski fá hjarta­á­fall eða heila­blóð­fall eða eitt­hvað, því hann hugsaði ekki vel um sig,“ sagði Björg­vin sem var gestur í Harma­gedd­on í dag.

„En þetta var ekki það sem ég bjóst við. Bara alls ekki.“

Tæpt ár er síðan Gísli Rúnar lést og segir Björg­vin að fjöl­skyldan sé enn að vinna úr á­fallinu, sem hafi verið hræði­legt.

„Þetta er búið að vera erfitt fyrir mig og við náttúru­lega höfum öll bara þurft að vinna úr þessu svo­lítið á okkar hátt.“ Hann segir að fjöl­skyldan hafi fyrst unnið mikið úr á­fallinu í sam­einingu en hafi með tímanum geta farið að vinna úr því hvert á sinn hátt.

„Svona harm­leikur, eins ömur­legt og það er, færir fjöl­skyldur oft miklu nær saman,“ segir hann. „Í okkar til­felli vorum við bara ofsa­lega heppin að það varð úr.“

Hann segir á­fallið þá ekki síst hafa verið mikið því það hafi verið svo opin­bert og fyrir allra augum svo að segja því fjöl­miðlar fjölluðu um það. „Hann var nánast ný­dáinn þegar ég fór að fá sím­töl. En allir rosa­lega stuðnings­ríkir og allir til staðar. Og það er náttúru­lega bara ó­trú­legt, því­líkur og annar eins kær­leikur og stuðningur – ég hef bara aldrei vitað annað eins.“

Spurður hvort hann eigi ráð fyrir þá sem hafa misst ást­vini sína mælir hann með að fólk nýti sér alla þá að­stoð sem er í boði, til dæmis hjá Sorgar­mið­stöðinni eða Pieta­sam­tökunum.

„Og bara leita þér hjálpar. Ekki halda að þú ætlir að fara að gera þetta eitt­hvað einn úti í horni. Þú gerir þetta bara með fólki, þú verður að fá þennan stuðning,“ segir hann og í­trekar að það þurfi ekki endi­lega að ræða svona á­föll mjög opin­skátt frekar en fólk vilji en það sé alltaf gott að ræða þau við ein­hvern, þó þeir séu ekki nema einn eða tveir í kring um mann.