„Ég ætla að halda áfram og fara í masternám í Háskólanum. Mig langar að fylgja vinahópnum,“ segir Guðrún Sólveig í samtali við Vísi.

Námsárangur Guðrúnar Sólveigar er sérlega eftirtektarverður. Hún dúxaði í MR árið 2017, tók sér þá árs frí frá námi og ferðaðist til Suður-Ameríku; Brasilíu og Argentínu en hún talar sex tungumál. Fór svo í lögfræðina og útskrifaðist með 9,33 í meðaleinkunn.

„Það þykir hátt í lögfræðinni. Þeir eru ekkert gjafmildir á einkunnir,“ segir Guðrún Sólveig.

Samkeppni við tvíburabróður hagstæður

Nokkur útskriftarfögnuður var í fjölskyldunni um helgina. Tvíburabróðir hennar Eiríkur Ari útskrifaðist úr rekstrarverkfræði í HR. Milli þeirra ríkti framan af samkeppni en Guðrún Sólveig skyldi hann fljótlega eftir í rykmekki hvað einkunnir varðar. Þó hann hafi staðið fyrir sínu þá hefur samanburðurinn við afrek systur hans á þessu sviði ekki verið honum hagstæður. Eiríkur fékk 9,28 í meðaleinkunn í rekstrarverkfræðinni sem flestum þætti frábært og Guðrúnu Sólveigu þykir ágætt, hann stóð sig vel að sögn systur sinnar en til þess beri þó að líta að í HR eru menn örlátari á einkunnir. En vert er að taka fram og að gefnu tilefni að þetta segir Guðrún Sólveig í afar léttum dúr eftir að blaðamaður hafði gengið á hana með þennan tilbúna ríg.

„Hann er örugglega búinn að gefast upp fyrir löngu,“ segir Guðrún Sólveig spurð um samkeppni milli þeirra systkina. „En hann er með fullt annað sem hann er betri í en ég. Við erum að gera ólíka hluti í lífinu.“

Pröpperl er eftirnafn sem vekur athygli á Íslandi en faðir Guðrúnar Sólveigar er þýskur. Hún segir að þau systkinin beri ekki þetta nafn í þjóðskrá. „Það er flott að vera með ættarnafn. En þar er ég Sigríðardóttir eftir mömmu. Það var enginn að skilja ættarnafnið, erfitt að halda því. Þannig að ég og bróðir minn breyttum þessu.“

Stefnir ótrauð á lögmannsréttindi

Guðrún Sólveig fékk vitaskuld verðlaun fyrir frammúrskarandi námsárangur, 150 þúsund krónur frá hollvinasjóði, ferð til Strassbourg til að skoða Mannréttindadómsstólinn og svo EFTA-dómstólinn í Lúxemborg en það voru þeir Róbert Spanó og Páll Hreinsson sem veittu verðlaunin.

Guðrún segist ekki vera búin að leggja það niður fyrir sig sérstaklega hvernig sérhæfingu hennar í framhaldsnámi verði háttað. „Mig langar að flytja mál fyrir dómsstólum eftir master og þarf þá að taka lögmannsréttindi. Maður veit voða lítið eftir BA hvað það er sem maður hefur mestan áhuga á.“

Guðrún Sólveig gerir fastlega ráð fyrir því að sérhæfing á sviði lögfræðinnar komi eftir að byrjað er í framhaldsnámi og í praktíkinni. „Þá sér maður meira hvað maður vill gera.“

Með svona háar einkunnir var ekki að sökum að spyrja, ýmis tilboð lágu á borðinu en Guðrún segir að hún hafi valið að starfa á Lex lögmannsstofu. Hún hafi einkum verið að velja á milli tveggja lögmannsstofa.

Guðrún Sólveig segir aðspurð það ekki inni í myndinni að taka sér hlé nú eftir að hún hefur fengið starf á lögmannsstofu. Hún ætlar sér að halda dampi.

„Ég vil ekki missa af lestinni og mér finnst þetta gaman. Ég ætla örugglega í skiptinám í mastersnáminu. Taka eina önn. Ég veit ekki í hvaða landi, það er óákveðið en það væri í gegnum Erasmuns-styrk. Eitthvað í Evrópu.“

Hleypur og spilar á píanó

En til að ná slíkum námsárangri, þarf fólk þá ekki að vera kúristar, liggja í bókunum útí eitt?

„Jú, auðvitað, þetta er mjög mikil vinna. Og ég er alveg búin að vinna fyrir þessu. En ég held samt að ég hafi ekki farið neins á mis. Ég nýt frítíma þegar gefst. Maður verður að hitta vini sína, það er ekki bara hægt að liggja yfir bókunum, en jú, þetta er mikil vinna sem kostar aga og viljastyrk. En ég hafði líka mjög mikinn áhuga á viðfangsefninu, að lesa mig til um þetta. Ég hefði ekki getað þetta nema hafa áhuga á viðfangsefninu.“

Og Guðrún Sólveig lofar kennarana í lagadeildinni í hástert.

„Já, yndislegir kennarar. Allir. Mjög klárir. Þeir eru margir að gera margt annað með kennslunni. Ég held að það sé gott. Að hafa verið að vinna við fagið í praxís. Þannig að, ég get ekki sagt neitt annað en góða hluti um kennarana.“

Foreldrarnir eru listafólk

Nú mætti ætla að svona miklir námsmenn og Guðrún Sólveig hafi ekki mörg önnur áhugamál en vera með nefið ofan í bókum en annað kemur þó á daginn.

„Ég fer mikið út að hlaupa. Ég hef mikinn áhuga á tungumálum. Og tala sex tungumál. Eftir MR tók ég mér pásu og ferðaðist sem er annað áhugamál hjá mér. Fór til Brasilíu. Og Argentínu. Ég spila líka á píanó. Ég held að það hafi hjálpað mér gegnum námið. Gott að kunna á hljóðfæri, það hjálpar við að vera góður að skipuleggja sig. Tónlistarnám kennir aga og ég held að þar séu einhver tengsl.“

Á það hefur verði bent að tengsl séu á milli tónlistarnáms og svo góðs árangurs í stærðfræði þó ekki hafi tekist að sýna fram á beint orsakasamhengi. Guðrún Sólveig er góð í stærðfræði og raungreinum en telur þó að hún hafi gefið eftir á því sviði, eftir að hún fór að einbeita sér að lögfræðinni.

Ýmsar kannanir benda til þess að fylgni sé milli námsárangurs í skóla og svo menntunarstigs foreldra. En foreldrar Guðrúnar Sólveigar eru ekki akademíkerar.

„Þau eru bæði listafólk. Þau kynntust í listaháskóla í Þýskalandi. Við systkinin erum bæði í tónlist en það er það eina listræna. Við erum meira akademísk. Pabbi er listmálari og mamma er myndlistakennari.“

Viðtalið hefur verið uppfært.