Lífið

Fátt er svo með öllu illt

Ragga Nagli skrifar
Ragnhildur Þórðardóttir, betur þekkt sem Ragga Nagli, skrifar um heilsu hér á Vísi.
Ragnhildur Þórðardóttir, betur þekkt sem Ragga Nagli, skrifar um heilsu hér á Vísi. Vísir/Vilhelm

„Nóg af líkkistum til í landinu“ „Skelfingarástand í Ítalíu“ „Fleiri smitast“ garga fyrirsagnir netmiðla á okkur.

Fólk að berjast um síðustu klósettpappírsrúlluna í Costco.

Hríslast um skrokkinn ótti. Áhyggjur. Kvíði. Streita.

Óvissan er óþægileg.

Hvað ef mamma smitast?. Hvað ef ég smitast? Hvað ef börnin mín smitast? Hvað ef ég missi vinnuna? Hvað ef það verður algjört útgöngubann? Hvað ef það kemur kreppa eftir kórónu?

Við megum ekki hitta okkar nánustu. Ekki fara í partý. Ekki fara út að borða. Ekki á fyrirlestra. Ekki á tónleika.

Nú reynir verulega á extróverta heimsins.

Mannskepnan er félagsvera en WHO skilgreinir félagslega einangrun sem versta form af refsingu.

Við megum ekki heilsast eða kveðja með faðmi sem er erfitt fyrir okkur sem erum knúsarar.

En fátt er svo með öllu illt að ei boði gott.

Erfiðleikar ala af sér lærdóm. Þróun á nýja tækni. Nýjan hugsunarhátt. Nýja hegðun. Nýjan lærdóm

Móðir Jörð greip í handbremsuna og neyddi okkur út úr gegndarlausri neyslu og dúndrandi stressi og skipar okkur að skipta niður í fyrsta gír.

Nú er fólk farið aftur til fortíðar.

Ger og hveiti er uppselt í Kaupmannahöfn því allir eru farnir að baka sitt eigið brauð.

Við erum að nýta okkur tæknina. Við erum ekki að keyra, fljúga, sigla, og menga þannig Móður Jörð.

Þáttastjórnendur eru að taka upp í bílskúrnum

Kóróna gerir ekki uppá milli kynþátta, stétta, trúarbragða, húðlitar eða starfstitils.

Á samfélagsmiðlum poppa upp síður sem bjóða aðstoð og samhjálp eins og ormar eftir rigningu.

Unglingar að bjóðast til að passa fyrir nágrannann. Fólk að fara út í búð fyrir nágrannann í sóttkví.

Heimaæfingar

Fólk er að eyða meiri tíma með sínum nánustu sem oft situr á hakanum í amstri dagsins.

Mömmur úti með dóttur sinni að spila körfubolta. Foreldrar á leikvellinum með börnunum sínum.

Fjölskyldur í skógarferðum.

Systkini að spila á kvöldin.

Fólk er að vinna heima með börnin í heimanámi í stofunni og kynnast börnunum sínum betur.

Neyðin kennir naktri konu að spinna.

Líkamsræktarstöðvar lokaðar svo nú þarf fólk að hugsa út fyrir loftkælda líkamsræktarstöð til að hrista skankana.

Fólk hittist (ekki fleiri en 10 samt) með það æfingadót sem þeir eiga heima og æfa saman undir beru lofti.

Innrétta bílskúrinn, geymsluna, aukaherbergið með æfingagræjum til að hamast heima við.

Ragga segir að í Danmörku þar sem hún býr sé nánast allt lokað.Vísir/Vilhelm

Borgin er smekkfull af hlaupurum og almenningsgarðar eru eins og að vera staddur í miðju Landsbankahlaupi.

Í Danmörku eru leikhús, bíó, veitingahús, bókasöfn, sundlaugar, líkamsræktarstöðvar allt lok lok og læs og allt í stáli.

Við erum að spara pening með að búa til okkar eigin afþreyingu.

Við erum að lesa bækur. Púsla. Fara í göngutúra. Lita.

Við erum að syngja af svölunum.

Við spörum líka aura með að elda meira heima.

Við erum þannig að kynnast fleiri kryddum úr kryddhillunni.

Við erum að koma hlutum af to-do listanum í verk.

Setja upp ljósið í svefnherberginu og mála eldhúsið.

Við erum öll að ganga í gegnum það sama svo samhugur og samfélagsleg ábyrgð hefur eflst hjá okkur.

Fólk býðst til að fara út í búð fyrir hvert annað.

Fólk sýnir samhug með að syngja saman á svölunum.

Sem þýðir að við erum að tengjast fólkinu okkar á dýpra plani.

Landamæri eru lokuð en ekki landamæri netsins. Þráin eftir samskiptum þýðir að við erum að hringja oftar í vini og vandamenn sem oft gleymist þegar allt er á fullu í eðlilegum hversdegi. Við erum að Facetime-a meira, senda fleiri sms, skilaboð og Snapchat.

Ekki kjaftur er á götunum. Fleiri vinna heima sem þýðir að umferðin eins og á föstudaginn langa. Og því minni mengun.

Meira að segja síkin í Feneyjum hafa tekið á sig nýjan lit eftir að ferðamönnunum fækkaði.

Virkir í athugasemdum eru ekki að níða skóinn hver af öðrum fyrir pólitískar skoðanir, trúarbrögð, líkamsstærð eða kynhneigð.

Við erum öll að ganga í gegnum það sama.

Við erum öll í sama stríðinu að berjast við sameiginlegan óvin og það sameinar okkur.

Við erum öll að spila sama leikinn og þurfum öll að fara eftir sömu reglunum.

Hvort sem við erum í Suður Afríku eða á Grænlandi.

Að vera heima. Að þvo okkur um hendurnar. Að spritta upp úr og niður úr. Að takmarka samneyti við aðra.

Við komum út hinum megin vonandi búin að læra að meta hvað skiptir máli í lífinu og fullnægir okkur sem manneskjur.

Að vera í félagslegum samskiptum og eyða meiri tíma með sínum nánustu.

Að vera í rólegheitum.

Að við þurfum ekki alla þessa neyslu

Þurfum ekki alla þessa keyrslu

Það þarf ekki allt að vera í blússandi botni alla daga.

Við komum út með meiri samkennd, meiri samstöðu, meiri skilning á hvert öðru og meiri virðingu fyrir náttúrunni og vanmætti okkar gegn henni.


Tengdar fréttir

Ketó og kolvetni

Ragnhildur Þórðardóttir skrifar heilsupistla fyrir Lífið. Ragga Nagli starfar sem þjálfari og sálfræðingur.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×