Fæddirðu eðlilega, eða þú veist náttúrulega? Íris Tanja Ívarsdóttir Flygenring skrifar 7. maí 2019 14:13 Úff þessi spurning. Eins og salt í andlegt sár. Ég á tvö börn. Bæði voru tekin með keisara. Sonur minn var tekinn með bráðakeisara eftir 37 tíma hríðar. Hann var með ennið á undan og fastur í grindinni. Ég var komin 9 daga framyfir settan dag þegar ég fór loksins af stað og hann mætti í heiminn á þeim 11. Hann var búinn að kúka í legvatnið og hjartslátturinn féll í hverri hríð. Ég var komin með rembingsþörf en bara tæpa 4 í útvíkkun. Hann var í vanlíðan og okkur sagt að hann yrði sóttur með keisara. Ég sagði strax NEI ég vildi það alls ekki ég vildi halda áfram. Ég ætlaði að fæða hann - ég ætlaði að taka á móti honum sjálf meira að segja, teygja mig fram og ná í hann í síðasta rembingnum - ég var búin að sjá þetta allt fyrir mér - ég las ekki einu sinni kaflann um keisara í bókinni! Þetta var hins vegar ekkert val - hann varð að koma og það núna - við vorum bæði örmagna. Ég hringdi í mömmu grátandi og hún sagði að það yrði allt í lagi, hún var svo sterk í símann að ég varð sterk og mér var rúllað inn á skurðstofu. Hún sagði mér svo reyndar löngu seinna að hún hefði farið að gráta um leið og símtalinu lauk, ekki því þetta væri slæmt, heldur af vanmætti og samkennd. Elsku besta mamma mín. 6 árum seinna verð ég ófrísk af dóttur okkar. Ég var strax harðákveðin í því að reyna aftur fæðingu. Vildi ALLS ekki skipulagðan keisara þrátt fyrir að það væri hægt. Nú skyldi mér takast þetta. Ég myndi standa mig betur. Myndi halda þetta út núna og ég myndi ná að fæða barn. Því í mínum huga var ég að ljúga þegar ég sagðist hafa fætt barn. Mér fannst ég hræsnari. Gölluð. Hafa mistekist. Bara ef þetta og bara ef hitt. Þegar klukkan var að verða 3 um nótt í þriðja skiptið og ljósmæður sem ég hitti þegar ég mætti tæpum 3 sólarhringum áður voru mættar aftur í vinnuna, gerðist eitthvað. Ljósmóðirin sagðist ætla að athuga með útvíkkunina en hún hafði verið í um það bil 4 sm nokkrum tímum fyrr. Þegar hún leit á mig sagði ég: Það eru bara komnir 5 er það ekki? Tæpir 5 sagði hún þá. Ég sturlaðist. Ég örmagnaðist. Ég gaaaat ekki meir. Ég öskraði einhverju frumöskri úr kjarnanum. Ekki aftur. Þetta átti ekki að fara svona aftur. Ég átti að geta þetta núna. Ég var búin að fara í pottinn og syngja með Snatam Kaur allan diskinn mörgum sinnum. Ég hafandaði og sá fyrir mér lótusblóm að opnast. Ég gerði allt rétt... en samt ekki nóg. Ég öskraði að ég vildi keisara og það núna! Maðurinn minn teygði sig þá að mér og hélt að núna væri tímapunkturinn sem ég hafði talað um sem kemur þegar konur eru að gefast upp í rembingnum en þurfa samt að halda áfram. Ég hafði beðið hann að minna mig á að ég gæti þetta, ég væri búin til til þess að geta þetta. Konur fæða börn. Og elsku besti maðurinn minn gerði bara eins og ég hafði mjög fallega skipað honum að gera. Ég reif í hann og bað hann að horfa í augun á mér og sagði: Ég er ekki að fara að fokking fæða þetta barn. Hann leit á fæðingarlækninn og sagði: Hún vill keisara. Fyrst um sinn var ég sátt, mér fannst þetta öðruvísi en síðast. Í þetta sinn var þetta á mínum forsendum. Ég bað um keisarann. Ég vissi að ég gat ekki meir. Þrír sólarhringar í hríðum og tæpir 5 sm í útvíkkun, þetta var bara of mikið. Svo hægt og rólega byrjar efinn að gera vart við sig. Ég hefði aldrei átt að fara upp úr pottinum. Ég hefði átt að halda áfram. Af hverju get ég ekki fætt börn? Hvað er að mér? Ég var ekki nógu dugleg. Ég er bara ekki með nógu háan sársaukaþröskuld. Enn þann daginn í dag þarf ég að segja mér að ég hafi fætt börnin mín í þennan heim. Ég hafi upplifað fæðingu að mestu leyti. En samt finnst mér ég ekki vera að segja alveg satt þegar ég segi fæðing - því þau komu ekki gegnum „fæðingarveginn“, leggöngin, heldur gat á maganum. Ég veit að ef ég hefði verið uppi á öðrum tíma hefðum annað hvort ég eða börnin mína ekki lifað af. Ég er þakklát fyrir að eiga heilbrigð börn. Ég er þakklát fyrir að yfir höfuð hafa orðið ófrísk. Ég er þakklát fyrir að hafa gengið með þau fulla meðgöngu. Ég gekk með þau og ég kom þeim í þennan heim. Meira að segja núna finnst mér ég ekki geta sagt/skrifað þetta - en jú andskotinn hafði það! ÉG FÆDDI ÞAU Í ÞENNAN HEIM! Ég er ekki gölluð - við erum ekki gallaðar sem höfuð endað í keisara. Og við erum ekki minni mæður fyrir vikið. Konur sem hafa valið keisara eru heldur ekki minni mæður! Þær gengu líka með og fæddu börnin sín! Og svona ömurlega orðaðar spurningar eða merkingar á tíðabikar eru vanvirðing og lítillækkandi í besta falli vanhugsað. Við erum ekki óeðlilegar eða ónáttúrulegar! Við erum konur, mæður, VALKYRJUR og við fæddum börn okkar í þennan heim! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason Skoðun Almenn kvíðaröskun: léttvægt vandamál eða áhyggjuefni? Sævar Már Gústavsson Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Náttúruminjasafn Íslands má sinna sýningahaldi! Hilmar J. Malmquist skrifar Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir skrifar Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar Skoðun Ísland hástökkvari í málefnum hinsegin fólks Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson skrifar Skoðun Viltu koma í ferðalag? Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun „Ég kýs homma“ Óli Gunnar Gunnarsson skrifar Skoðun Forseti sem svarar á mannamáli Erna Ástþórsdóttir skrifar Skoðun Hugrekki Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Afvegaleiðing SFS? Friðleifur Egill Guðmundsson skrifar Skoðun Jón Gnarr fyrir dýraverndina Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Mannréttindastofnun verður að veruleika Jódís Skúladóttir skrifar Skoðun Samstarf við landsbyggðina Sævar Þór Halldórsson skrifar Skoðun Lausnin út í mýri? Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Sigþórsdóttir skrifar Skoðun Takk Ísland fyrir upplýsandi kosningabaráttu! Tómas Ellert Tómasson skrifar Sjá meira
Úff þessi spurning. Eins og salt í andlegt sár. Ég á tvö börn. Bæði voru tekin með keisara. Sonur minn var tekinn með bráðakeisara eftir 37 tíma hríðar. Hann var með ennið á undan og fastur í grindinni. Ég var komin 9 daga framyfir settan dag þegar ég fór loksins af stað og hann mætti í heiminn á þeim 11. Hann var búinn að kúka í legvatnið og hjartslátturinn féll í hverri hríð. Ég var komin með rembingsþörf en bara tæpa 4 í útvíkkun. Hann var í vanlíðan og okkur sagt að hann yrði sóttur með keisara. Ég sagði strax NEI ég vildi það alls ekki ég vildi halda áfram. Ég ætlaði að fæða hann - ég ætlaði að taka á móti honum sjálf meira að segja, teygja mig fram og ná í hann í síðasta rembingnum - ég var búin að sjá þetta allt fyrir mér - ég las ekki einu sinni kaflann um keisara í bókinni! Þetta var hins vegar ekkert val - hann varð að koma og það núna - við vorum bæði örmagna. Ég hringdi í mömmu grátandi og hún sagði að það yrði allt í lagi, hún var svo sterk í símann að ég varð sterk og mér var rúllað inn á skurðstofu. Hún sagði mér svo reyndar löngu seinna að hún hefði farið að gráta um leið og símtalinu lauk, ekki því þetta væri slæmt, heldur af vanmætti og samkennd. Elsku besta mamma mín. 6 árum seinna verð ég ófrísk af dóttur okkar. Ég var strax harðákveðin í því að reyna aftur fæðingu. Vildi ALLS ekki skipulagðan keisara þrátt fyrir að það væri hægt. Nú skyldi mér takast þetta. Ég myndi standa mig betur. Myndi halda þetta út núna og ég myndi ná að fæða barn. Því í mínum huga var ég að ljúga þegar ég sagðist hafa fætt barn. Mér fannst ég hræsnari. Gölluð. Hafa mistekist. Bara ef þetta og bara ef hitt. Þegar klukkan var að verða 3 um nótt í þriðja skiptið og ljósmæður sem ég hitti þegar ég mætti tæpum 3 sólarhringum áður voru mættar aftur í vinnuna, gerðist eitthvað. Ljósmóðirin sagðist ætla að athuga með útvíkkunina en hún hafði verið í um það bil 4 sm nokkrum tímum fyrr. Þegar hún leit á mig sagði ég: Það eru bara komnir 5 er það ekki? Tæpir 5 sagði hún þá. Ég sturlaðist. Ég örmagnaðist. Ég gaaaat ekki meir. Ég öskraði einhverju frumöskri úr kjarnanum. Ekki aftur. Þetta átti ekki að fara svona aftur. Ég átti að geta þetta núna. Ég var búin að fara í pottinn og syngja með Snatam Kaur allan diskinn mörgum sinnum. Ég hafandaði og sá fyrir mér lótusblóm að opnast. Ég gerði allt rétt... en samt ekki nóg. Ég öskraði að ég vildi keisara og það núna! Maðurinn minn teygði sig þá að mér og hélt að núna væri tímapunkturinn sem ég hafði talað um sem kemur þegar konur eru að gefast upp í rembingnum en þurfa samt að halda áfram. Ég hafði beðið hann að minna mig á að ég gæti þetta, ég væri búin til til þess að geta þetta. Konur fæða börn. Og elsku besti maðurinn minn gerði bara eins og ég hafði mjög fallega skipað honum að gera. Ég reif í hann og bað hann að horfa í augun á mér og sagði: Ég er ekki að fara að fokking fæða þetta barn. Hann leit á fæðingarlækninn og sagði: Hún vill keisara. Fyrst um sinn var ég sátt, mér fannst þetta öðruvísi en síðast. Í þetta sinn var þetta á mínum forsendum. Ég bað um keisarann. Ég vissi að ég gat ekki meir. Þrír sólarhringar í hríðum og tæpir 5 sm í útvíkkun, þetta var bara of mikið. Svo hægt og rólega byrjar efinn að gera vart við sig. Ég hefði aldrei átt að fara upp úr pottinum. Ég hefði átt að halda áfram. Af hverju get ég ekki fætt börn? Hvað er að mér? Ég var ekki nógu dugleg. Ég er bara ekki með nógu háan sársaukaþröskuld. Enn þann daginn í dag þarf ég að segja mér að ég hafi fætt börnin mín í þennan heim. Ég hafi upplifað fæðingu að mestu leyti. En samt finnst mér ég ekki vera að segja alveg satt þegar ég segi fæðing - því þau komu ekki gegnum „fæðingarveginn“, leggöngin, heldur gat á maganum. Ég veit að ef ég hefði verið uppi á öðrum tíma hefðum annað hvort ég eða börnin mína ekki lifað af. Ég er þakklát fyrir að eiga heilbrigð börn. Ég er þakklát fyrir að yfir höfuð hafa orðið ófrísk. Ég er þakklát fyrir að hafa gengið með þau fulla meðgöngu. Ég gekk með þau og ég kom þeim í þennan heim. Meira að segja núna finnst mér ég ekki geta sagt/skrifað þetta - en jú andskotinn hafði það! ÉG FÆDDI ÞAU Í ÞENNAN HEIM! Ég er ekki gölluð - við erum ekki gallaðar sem höfuð endað í keisara. Og við erum ekki minni mæður fyrir vikið. Konur sem hafa valið keisara eru heldur ekki minni mæður! Þær gengu líka með og fæddu börnin sín! Og svona ömurlega orðaðar spurningar eða merkingar á tíðabikar eru vanvirðing og lítillækkandi í besta falli vanhugsað. Við erum ekki óeðlilegar eða ónáttúrulegar! Við erum konur, mæður, VALKYRJUR og við fæddum börn okkar í þennan heim!
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar
Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar