

Kvíði skólabarna varðar samfélagið allt
Svona hljóðar viðlagið í nýlegu lagi með hljómsveitinni Nýdönsk. Öll þessi fallegu orð í fyrri hluta viðlagsins eiga við um það risavaxna verkefni að skapa og reka samfélag eins og Garðabær er. Fjármál eru aðeins einn liður í því verkefni en það sem stendur upp úr í mínum huga eftir 13 ár í starfi bæjarstjóra er mannlegi þátturinn og það hvernig við sköpum samheldið og fallegt samfélag þar sem mennskan og gæskan eru í fyrirrúmi. Þetta er rauði þráðurinn í öllu okkar starfi en því miður virðist sem okkur, sem íslensku samfélagi, sé ekki að takast nógu vel að passa upp á alla okkar meðbræður og –systur og að það eigi ekki síst við um börnin okkar og ungmennin. Rannsóknir hafa sýnt að kvíði, depurð og þunglyndi er alltof algeng á meðal þeirra og hefur aukist undanfarin ár. Garðabær á að vera í forystu sveitarfélaga þegar kemur að mennskunni, samkennd og virðingu fyrir hverjum og einum.
Hvað er til ráða?
Aukin vanlíðan ungmenna er ekki bara garðbæskt vandamál. Þetta er þróun sem við sjáum á landsvísu og við verðum að taka á af fullri alvöru. Til þess verða margir að leggjast á eitt, þar á meðal má nefna ríkið sem rekur heilbrigðiskerfið, sveitarfélögin sem starfrækja leik- og grunnskóla, foreldra, tómstundaleiðbeinendur, íþróttaþjálfara og alla aðra sem koma að uppeldi og umönnun barna og ungmenna. Við í Garðabæ ætlum ekki að láta okkar eftir liggja.
„Lengi býr að fyrstu gerð“ segir máltækið og með það í huga hefur bæjarstjórn Garðabæjar lagt ríka áherslu á að efla leikskólana og að tryggja börnum örugga dagvistun í leikskóla frá 12 mánaða aldri. Í fjölmiðlum undanfarið höfum við séð viðtöl við foreldra ungra barna sem eru í stórfelldum vandræðum vegna skorts á dagvistunarúrræðum í nágrannasveitarfélögunum. Með því að bjóða börnum leikskólavist frá 12 mánaða aldri er því ekki aðeins stuðlað að velferð barnanna heldur líka verið að létta áhyggjum og streitu af foreldrunum sem oft á tíðum er ungt fólk sem er að koma undir sig fótunum. Lífsgæði þessa unga fólks eru þannig aukin og það fær tækifæri til að blómstra, lifa í núinu og njóta þess tíma á meðan börnin eru lítil en við sem erum orðin eldri vitum hvað sá tími virðist hafa verið stuttur þegar litið er til baka.
Það er hins vegar ekki nóg að börnin fái dvöl í leikskóla. Tryggja verður að þar fari fram faglegt og gott starf sem stuðlar að vellíðan, velferð og þroska barnanna. Til að efla hið faglega starf leik- og grunnskóla hefur Garðabær m.a. sett á stofn þróunarsjóði á báðum skólastigum. Skólar, skólastjórnendur og kennarar geta og hafa sótt um styrki í sjóðina til fjölbreyttra þróunarverkefna. Lokaskýrslur allra verkefnanna verða birtar á vef Garðabæjar og því eru þátttakendur í verkefnunum ekki aðeins að efla sig sem fagfólk heldur að búa til og miðla nýrri þekkingu sem aðrir geta lært af. Bæjarstjórn hefur einnig samþykkt að styrkja starfsfólk til náms í leikskólakennarafræðum sem er ein leið til að bregðast við skorti á fagfólki í þeim fræðum.
Lærum að njóta augnabliksins
Umhverfismál hafa lengi verið forgangsmál hjá bæjarstjórn Garðabæjar. Í bæjarlandinu eru fjölbreytt náttúru- og útivistarsvæði sem mörg hver eru friðuð til framtíðar. Fátt er betra til að létta af sér áhyggjum og streitu dagsins en góður göngutúr í náttúrulegu umhverfi. Það eru lífsgæði sem Garðbæingar búa við og kunna að meta. Við slíkar aðstæður er gott að einbeita sér að því að njóta augnabliksins og hugsa um það jákvæða og fagra í tilverunni. Núvitund er hugarástand sem við ættum öll að temja okkur í ríkari mæli og jafnframt að taka upp í skólastarfi og kenna ungmennunum okkar sem leið til að takast á við kvíða og depurð. Hvert augnablik er dýrmætt enda veit enginn hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Og „þess vegna höldum við í vonina…..“
Með sumarkveðju,
Gunnar Einarsson, bæjarstjóri í Garðabæ.
Skoðun

Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason
Arnar Þór Ingólfsson skrifar

Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir
Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar

Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina
Guðmundur Björnsson skrifar

Á flandri í klandri
Jens Garðar Helgason skrifar

Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð
Helga Þórðardóttir skrifar

Hverjir borga leikskólann í Kópavogi?
Örn Arnarson skrifar

Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar
Sigurjón Njarðarson skrifar

„Skömmin þín“
Jokka G. Birnudóttir skrifar

Tökum samtalið
Gunnþór Ingvason skrifar

„Eruð þið sammála lausagöngu katta?“
Sighvatur Björgvinsson skrifar

Réttlæti fyrir þjóðina, framfarir fyrir landsbyggðina
Guðmundur Ari Sigurjónson skrifar

Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum
Margrét Dís Yeoman skrifar

Stuðningur við nýsköpun í menntun: Leið að betra mati
Bogi Ragnarsson skrifar

Þegar illfygli leiðir stórmennskubrjálæðing
Ole Anton Bieltvedt skrifar

Afruglari
Þórður Björn Sigurðsson skrifar

Þjóðkirkja á réttri leið
Þórður Guðmundsson skrifar

Staðreyndir um einfaldara regluverk
Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar

Við þurfum hagkvæmu virkjunarkostina
Gunnar Guðni Tómasson skrifar

Falin tækifæri til náms
Heiða Ingimarsdóttir skrifar

Gervigreind í námi: 5 lykilskref fyrir öryggi nemenda
Björgmundur Guðmundsson skrifar

Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz
Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar

„Jákvæð viðbrögð“ um veiðigjaldið?
Heimir Örn Árnason skrifar

Skattgreiðendur látnir borga brúsann
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Nokkur orð um Kúbudeiluna og viðskiptabannið
Gylfi Páll Hersir skrifar

Ráðherrar með reiknivél og leyndarhyggju
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Gróf misbeiting illa fengins valds
Örn Sigurðsson skrifar

Að sækja gullið (okkar) grein 2
Þröstur Friðfinnsson skrifar

Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir
Davíð Aron Routley skrifar

Pólítískt hugrekki
Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar