Hugleiðingar móður Árný Björg Jóhannsdóttir skrifar 28. mars 2017 16:23 Ég geri ekki mikið af því að tjá mig í skrifum opinberlega, en nú kom að því. Ástæðan er nýtt frumvarp sem á að leggja fyrir alþingi um breytingatillögu á nafninu „fóstureyðing“ í „þungunarrof“. Þetta hljómar fyrir mér eins og verið sé að finna fínna orð yfir þessa sorglegu aðgerð. Einnig liggur fyrir, að leyfa fóstureyðingar upp að 22 vikum. Ég viðurkenni fúslega að mér varð flökurt þegar ég las þetta og ég gat einhvern veginn ekki horft framan í fólkið á myndinni sem hélt á frumvarpinu fyrir framan blaðamenn. Það sem ýtti að síðustu undir þessi skrif var grein í DV sem segir frá Emelíu, sem fæddist fyrir tímann eða á 23 viku og lifir í dag. Aðrar sögur fylgdu í kjölfarið, stúlka sem fæddist á 22 viku og lifir, tvíburar sem fæddust á 22 viku og lifa. Hvað segir þetta okkur? Að þessir litlu einstaklingar séu ekki jafn lifandi innan sem utan móðurkviðar? Má grípa fram í fyrir litlu kríli sem kúrir þar rótt og á síns einskis ills von? Hjartað slær, litlar hendur og fætur hreyfa sig, næringin flæðir í gegnum naflastrenginn til þess að þessi litli einstaklingur geti vaxið og dafnað. Af hverju megum við fullorðna fólkið ráða hvort þau lifa eða deyja? Það skelfir mig að læknavísindin tjái okkur að þetta séu ekki einstaklingar heldur fóstur og þar með má ákveða örlög þeirra. Hvað með þegar það lifir utan við móðurkvið á sama tíma og því er eytt innan hans? Það er engin lógík þarna á ferð. Það sem einnig er sorglegt að mínu mati í þessum málum er þegar konur setja sig á þann stall að ráða öllu varðandi það að halda fóstri eða ekki. Þótt það fái að dafna og þroskast í móðurkviði konunnar, þá ætti hún ekki að vera sú eina sem ræður allri för. Það er faðir til staðar og svo ófædda barnið. Ég hef aldrei skilið þessa afstöðu og mun aldrei skilja hana. Það er ósanngjarnt og eigingjarnt þegar kona heldur því fram, að „þetta sé hennar líkami og hún ráði hvað gerist þar“. Börn eru hluti af föðurnum líka annars væru þau ekki í móðurkviði. Ef hann myndi vilja eiga það, ætti það að vera sjálfsagður hlutur og ef við myndum snúa dæminu við, að feður gengju með barnið, myndi konan vera sátt við að hann eyddi því án þess að vita hvað hún vildi gera? Ég er hreinlega ekki viss. Þegar börn sem eru komin á þann aldur að verða forvitin og vilja vita hvaðan þau koma og hvernig þau urðu til, þá er þeim sagt hvernig ferilinn er, það fylgir örugglega aldrei sögunni að ef foreldrar vilja ekki eignast þau, þá sé þeim bara eytt. Ég veit um feður sem eiga í stríði við að fá að umgangast börnin sín og sumir vilja að börnin þeirra fæðist. Að konan eigi að ráða öllu er algjörlega ófært, bæði varðandi fóstureyðingu og að meina feðrum umgengnisrétt við börnin sín. Ég veit að ég mun sennilega fá að heyra þetta frá lesendum: Nauðganir. Vanheilsa móður. Vanheilsa fósturs. Unglingsstúlkur sem geta ekki séð barninu farborða. Þau sem ekki vilja eignast barn. Og áreiðanlega sitthvað fleira. Eigum við að ræða slys, sjúkdóma, fötlun, fjölskyldumissi, fjárhagshrun, að missa vinnuna eða heimili okkar hérna megin móðurkviðar? Þessir ömurlegu hlutir gerast en við tökum á þeim, finnum lausnir! Það eru til lausnir á öllum málum. Það þarf bara að finna þær. Við megum ekki firra okkur ábyrgð á því sem lífið réttir okkur. Tökumst á við hlutina á réttan hátt, ekki í eigingirni heldur sanngirni. Ég ætla ekki að fara djúpt inn í getnaðarvarnir (sem enginn skortur er á) nema að ég veit að sumar unglingsstúlkur gera ráð fyrir fóstureyðingu ef þær verða þungaðar. Ég veit um nokkur þannig dæmi. Manneskjan hefur tekið sér mikið vald yfir litlum einstaklingum sem gætu orðið flugmenn, hjúkrunarkonur, ballerínur, lögfræðingar, löggur og svo framvegis.Af Doktor.is:Á aðeins tólf vikum þroskast það (fóstrið) úr því að veraeinfaldur frumuklasi yfir í fullmótað fóstur. Öll líffærimyndast á þessum tólf vikum, þar á meðal er hjartað byrjaðað slá á fjórðu meðgönguviku!Fóstrið bregst við hljóðum og regla kemst á svefn og vöku.Taugaendar fóstursins eru nægilega þróaðir til að það finni fyrir því sem snertir hendur þess. Fóstrið getur vaknað við hreyfingar móðurinnar.Vika 22:„Mundu að ef samdrættirnir verða kröftugir, sárir eða mjög tíðir skaltu hafa samband við lækni eða ljósmóður því mögulega gæti þetta verið merki um yfirvofandi fyrirburafæðingu.“Einnig er athyglisvert hvernig Wikiorðabók þýðir nafnorðið „fóstur“: fóstur (hvorugkyn); sterk beyging [1] uppeldi [2] barn í móðurkviði Við megum ekki loka augunum fyrir þróun lífsins, svona verða börn til, svona var mannkyninu ætlað að fjölga sér. Læknar berjast fyrir lífi þeirra barna sem fæðast fyrir tímann og jafnvel geta vísindin í dag gert ýmislegt til að bjarga litlu lífi innan móðurkviðar.. Ein móðir harmar dauða fósturs (barns) meðan önnur harmar fæðingu þess, þetta er allt svo öfugsnúið! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson Skoðun Umferðarreglur og öryggi fyrir Hjólað í vinnuna Ágúst Mogensen Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Umferðarreglur og öryggi fyrir Hjólað í vinnuna Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson skrifar Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Sjá meira
Ég geri ekki mikið af því að tjá mig í skrifum opinberlega, en nú kom að því. Ástæðan er nýtt frumvarp sem á að leggja fyrir alþingi um breytingatillögu á nafninu „fóstureyðing“ í „þungunarrof“. Þetta hljómar fyrir mér eins og verið sé að finna fínna orð yfir þessa sorglegu aðgerð. Einnig liggur fyrir, að leyfa fóstureyðingar upp að 22 vikum. Ég viðurkenni fúslega að mér varð flökurt þegar ég las þetta og ég gat einhvern veginn ekki horft framan í fólkið á myndinni sem hélt á frumvarpinu fyrir framan blaðamenn. Það sem ýtti að síðustu undir þessi skrif var grein í DV sem segir frá Emelíu, sem fæddist fyrir tímann eða á 23 viku og lifir í dag. Aðrar sögur fylgdu í kjölfarið, stúlka sem fæddist á 22 viku og lifir, tvíburar sem fæddust á 22 viku og lifa. Hvað segir þetta okkur? Að þessir litlu einstaklingar séu ekki jafn lifandi innan sem utan móðurkviðar? Má grípa fram í fyrir litlu kríli sem kúrir þar rótt og á síns einskis ills von? Hjartað slær, litlar hendur og fætur hreyfa sig, næringin flæðir í gegnum naflastrenginn til þess að þessi litli einstaklingur geti vaxið og dafnað. Af hverju megum við fullorðna fólkið ráða hvort þau lifa eða deyja? Það skelfir mig að læknavísindin tjái okkur að þetta séu ekki einstaklingar heldur fóstur og þar með má ákveða örlög þeirra. Hvað með þegar það lifir utan við móðurkvið á sama tíma og því er eytt innan hans? Það er engin lógík þarna á ferð. Það sem einnig er sorglegt að mínu mati í þessum málum er þegar konur setja sig á þann stall að ráða öllu varðandi það að halda fóstri eða ekki. Þótt það fái að dafna og þroskast í móðurkviði konunnar, þá ætti hún ekki að vera sú eina sem ræður allri för. Það er faðir til staðar og svo ófædda barnið. Ég hef aldrei skilið þessa afstöðu og mun aldrei skilja hana. Það er ósanngjarnt og eigingjarnt þegar kona heldur því fram, að „þetta sé hennar líkami og hún ráði hvað gerist þar“. Börn eru hluti af föðurnum líka annars væru þau ekki í móðurkviði. Ef hann myndi vilja eiga það, ætti það að vera sjálfsagður hlutur og ef við myndum snúa dæminu við, að feður gengju með barnið, myndi konan vera sátt við að hann eyddi því án þess að vita hvað hún vildi gera? Ég er hreinlega ekki viss. Þegar börn sem eru komin á þann aldur að verða forvitin og vilja vita hvaðan þau koma og hvernig þau urðu til, þá er þeim sagt hvernig ferilinn er, það fylgir örugglega aldrei sögunni að ef foreldrar vilja ekki eignast þau, þá sé þeim bara eytt. Ég veit um feður sem eiga í stríði við að fá að umgangast börnin sín og sumir vilja að börnin þeirra fæðist. Að konan eigi að ráða öllu er algjörlega ófært, bæði varðandi fóstureyðingu og að meina feðrum umgengnisrétt við börnin sín. Ég veit að ég mun sennilega fá að heyra þetta frá lesendum: Nauðganir. Vanheilsa móður. Vanheilsa fósturs. Unglingsstúlkur sem geta ekki séð barninu farborða. Þau sem ekki vilja eignast barn. Og áreiðanlega sitthvað fleira. Eigum við að ræða slys, sjúkdóma, fötlun, fjölskyldumissi, fjárhagshrun, að missa vinnuna eða heimili okkar hérna megin móðurkviðar? Þessir ömurlegu hlutir gerast en við tökum á þeim, finnum lausnir! Það eru til lausnir á öllum málum. Það þarf bara að finna þær. Við megum ekki firra okkur ábyrgð á því sem lífið réttir okkur. Tökumst á við hlutina á réttan hátt, ekki í eigingirni heldur sanngirni. Ég ætla ekki að fara djúpt inn í getnaðarvarnir (sem enginn skortur er á) nema að ég veit að sumar unglingsstúlkur gera ráð fyrir fóstureyðingu ef þær verða þungaðar. Ég veit um nokkur þannig dæmi. Manneskjan hefur tekið sér mikið vald yfir litlum einstaklingum sem gætu orðið flugmenn, hjúkrunarkonur, ballerínur, lögfræðingar, löggur og svo framvegis.Af Doktor.is:Á aðeins tólf vikum þroskast það (fóstrið) úr því að veraeinfaldur frumuklasi yfir í fullmótað fóstur. Öll líffærimyndast á þessum tólf vikum, þar á meðal er hjartað byrjaðað slá á fjórðu meðgönguviku!Fóstrið bregst við hljóðum og regla kemst á svefn og vöku.Taugaendar fóstursins eru nægilega þróaðir til að það finni fyrir því sem snertir hendur þess. Fóstrið getur vaknað við hreyfingar móðurinnar.Vika 22:„Mundu að ef samdrættirnir verða kröftugir, sárir eða mjög tíðir skaltu hafa samband við lækni eða ljósmóður því mögulega gæti þetta verið merki um yfirvofandi fyrirburafæðingu.“Einnig er athyglisvert hvernig Wikiorðabók þýðir nafnorðið „fóstur“: fóstur (hvorugkyn); sterk beyging [1] uppeldi [2] barn í móðurkviði Við megum ekki loka augunum fyrir þróun lífsins, svona verða börn til, svona var mannkyninu ætlað að fjölga sér. Læknar berjast fyrir lífi þeirra barna sem fæðast fyrir tímann og jafnvel geta vísindin í dag gert ýmislegt til að bjarga litlu lífi innan móðurkviðar.. Ein móðir harmar dauða fósturs (barns) meðan önnur harmar fæðingu þess, þetta er allt svo öfugsnúið!
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar