Skoðun

Einn situr eftir í skotgröfunum

Þórir Garðarsson skrifar
Upp á síðkastið hafa þingmenn hver á fætur öðrum bakkað frá hugmyndinni um að tvöfalda virðisaukaskatt á ferðaþjónustuna á miðju næsta ári. Þeir taka undir að tímasetningin sé arfavitlaus og að hærri virðisaukaskattur skekki samkeppnishæfni ferðaþjónustunnar.

Einn situr þó sem fastast í skotgröfunum, góði dátinn Benedikt Jóhannesson fjármálaráðherra. Nú síðast í stjórnmálaumræðum á Alþingi endurtók hann í hundraðasta skipti möntruna um að stærsta atvinnugreinin ætti að vera í sama rekstrarumhverfi og aðrar. En það er vita vonlaust viðmið fyrir atvinnugrein sem er fyrst og fremst í samkeppni um erlenda viðskiptavini. Þeir ferðast bara annað ef þeim ofbýður skattlagningin.

Nei, þetta eru ekki skattaívilnanir

Áfram hangir fjármálaráðherrann á því að hætta þurfi skattaívilnunum til ferðaþjónustunnar. Þetta er rangt hjá honum. Atvinnugreinin nýtur engra skattaívilnana þó hún fái að keppa við önnur ferðamannalönd á jafnréttisgrundvelli. Nú þegar stendur ferðaþjónustan undir 15% af tekjum ríkissjóðs. Útgjöld vegna ferðamanna eru aðeins brot af þeirri innkomu.

Fjármálaráðherrann hrópar upp úr skotgröfunum að hraður vöxtur ferðaþjónustunnar styrki krónuna svo mjög að hún ógni hag allra útflutningsgreina í landinu. Hækkun virðisaukaskatts eftir eitt ár breytir engu um það núna. Hvers vegna lítur ráðherrann sér ekki nær og talar við Seðlabankann? Aðgerðir og aðgerðaleysi Seðlabankans hafa ekki minni áhrif á styrkingu krónunnar en erlendir ferðamenn. Bankinn er hættur að kaupa gjaldeyri og hann heldur uppi háu vaxtastigi sem heftir útstreymi gjaldeyris og hvetur til vaxtamunarviðskipta.

Ríkið sjálft er slóði

Eftir tiltalið við Seðlabankann mætti ráðherrann taka til í eigin ranni. Slóðaskapur ríkisstofnana vegna svartrar húsaleigu til ferðamanna og starfsemi óskráðra erlendra fyrirtækja og starfsmanna þeirra hér á landi er yfirþyrmandi. Ríki og sveitarfélög verða af milljarða króna tekjum, íbúðaverð í Reykjavík spennist upp og grafið er undan heiðarlegri starfsemi fyrirtækja sem standa skil á öllu sínu. Mestan áhuga sýnir fjármálaráðherrann samt á að ná meiri fjármunum út úr þeim sem þegar standa skil á sínu.

Lifað í sjálfsblekkingu

Þegar menn eru búnir að grafa sig djúpt niður í skotgrafir þykir gott að grípa til sjálfsblekkingar til að réttlæta kyrrstöðuna. Fjármálaráðherrann segir að þeir rúmlega 20 milljarðar sem ríkissjóður ætlar að hafa aukalega af erlendum ferðamönnum fari beinustu leið í vasa almennings því lækka eigi hærra þrep virðisaukaskattsins um 1,5%. Hvernig í ósköpunum dettur manninum í hug að eitt og hálft prósent lækkun virðisaukaskatts muni skila sér óskert til neytenda? Hvern er verið að blekkja?

Ráðherrann talar mikið um að einfalda skattkerfið. Hvers vegna þá ekki að sýna kjark og ganga alla leið? Stíga skrefið til fulls og taka upp eitt hóflegt þrep virðisaukaskatts og engar undanþágur. Sá skattur gæti verið 15% og allir yrðu sáttir. Slík breyting mundi skila sér öllu betur til neytenda en þau nánast ósýnilegu 1,5% sem ráðgerð eru.



Áhætta tekin með almannahagsmuni

Í umræðunum á Alþingi sagði fjármálaráðherra: verum óhrædd við að hugsa málin upp á nýtt. Mikið væri gaman ef hann gerði það sjálfur í þessum efnum. Mikið væri gott ef hann gerði sér grein fyrir því hvers konar áhættu hann er að taka með þessari skotgrafanálgun sinni á rekstrarumhverfi atvinnugreinar sem skilar tæpum 40% af öllum gjaldeyristekjum þjóðarinnar. Staða ferðaþjónustunnar er afar viðkvæm um þessar mundir vegna styrkingar krónunnar. Lítið þarf út af að bregða til að ferðahegðun hér á landi breytist á skömmum tíma til hins verra og ferðamenn hætti að hafa efni á að fara út fyrir suðvesturhorn landsins. Svo sannarlega er þar um mikilvæga almannahagsmuni að ræða, ekki síst á landsbyggðinni.

Höfundur er varaformaður Samtaka ferðaþjónustunnar og stjórnarformaður Gray Line.




Skoðun

Sjá meira


×