Landspítalinn verður tæplega starfhæfur Vilhelm Jónsson skrifar 5. maí 2016 07:00 Óafturkræf mistök munu eiga sér stað gangi eftir að þvinga nýbyggingu háskólasjúkrahúss með skúrbyggingapúsli og bútasaumi á næstu áratugum, sem mun eðlilega aldrei ljúka. Innan ekki svo langs tíma þarf að leggja stærri og fleiri svæði undir, þar sem vélar þurfa að brjóta þúsundir rúmmetra af klöpp ásamt sprengingum til margra ára og öðru steinsteypubroti nánast ofan í spítalanum. Verkferlinu mun smám saman seinka og verða breytingum háð með tilheyrandi hávaða, ráðaleysi og skömm þar sem enginn mun axla ábyrgð. Þegar stóraukið múr- og klappabrot árum saman ásamt stórfelldu jarðraski á sér stað mun ryk skila sér inn á spítalann ekki síst í óhagstæðum vindáttum og fer þá að reyna á þolrif læknastéttarinnar. Núverandi staðarval á klastri við nýtt sjúkrahús mun stórauka byggingarkostnað samanborið við aðra og hyggilegri staðsetningu ásamt því að lengja byggingartíma verulega. Örtröð í kringum sjúkrahúsið verður mikil og erfið fyrir starfsfólk,sjúklinga og aðstandendur. Bygging af þessari stærðargráðu krefst mikils athafnapláss á byggingastað og afgirtu vinnusvæði þar sem stórtækar vinnuvélar þurfa óheft aðgengi og reyna mikið á nærliggjandi byggð. Tímafrekar og kostnaðarsamar jarðvegsframkvæmdir þurfa að eiga sér stað með flutningum og breytingum á jarðstrengjum, hita- og vatnslögnum ásamt frárennslis- og stofnæðum, sem þarf að stórauka. Ekki tekur betra við þegar hita- og kaldavatnslagnir eiga eftir að fara ítrekað í sundur bæði óviljandi sem meðvitað ásamt háspennu- og símastrengjum, ljósleiðurum og fleiri uppákomum. Jarðvegsframkvæmdir og aðliggjandi aðgengi stofnbrauta, sem þarf að púsla saman á núverandi stað, munu velta á tugum milljarða meiri kostnaði en ef önnur og betri staðsetning yrði valin þegar raunverulegt uppgjör kemur í ljós. Reyna mun á þolrif bílstjóra þegar bílastæðum fækkar verulega á svæðum sem liggja að Landspítalanum sem gestir og starfsfólk mun þurfa að deila með byggingastarfsmönnum. Jafnvel þó svo það hafi vantað bílastæði árum saman við Landspítalann þá hika forsvarsmenn nýbyggingar ekki að gera lítið úr viðkomandi vanda, þó svo hann aukist enn frekar þegar þúsundir fermetra verða lagðir undir nýframkvæmdir. Það verða ekki bara sjúklingar sem munu kvarta yfir ómældum hávaða og öðrum annmörkum. Læknastéttin á eftir að rísa upp á afturlappirnar í einni og annarri mynd smám saman ekki síst þegar skurðstofur og önnur rými liggja undir steypuryki og öðru raski. Viðkvæm tæki gætu hætt að virka sem skyldi þar sem klapparbrot leiðir langar leiðir. Ekki tekur betur við þegar aðstandendur ástvina fara að láta heyra í sér og og vilja að framkvæmdum verði seinkað og þær stöðvaðar. Það verður hálf nöturlegt fyrir sjúklinga og starfsfólk þegar óheppilegar og erfiðar uppákomur eiga sér stað hjá sjúklingum að ekki sé hægt að opna glugga til að lofta út óæskilegan þef fyrir múrbroti og rykmyndun. Ef að líkum lætur á eftir að hrikta síðar verulega í samfélaginu gangi núverandi uppbygging eftir. Þá mun heilbrigðisráðherra verða manna fyrstur til að sverja af sér ábyrgð ásamt fleirum. Helstu talsmenn nýbygginga á óbreyttum stað eru þeir sem maka krókinn eða er fyrirmunað að láta af oflæti sínu og viðurkenna mistök. Tæplega getur talist eðlilegt að hlutdrægar arkitekta- og verkfræðistofur sem láta stjórnast af eiginhagsmunum og eiga mikið undir séu nánast leiðandi um hvert framhald byggingar spítalans verður. Borgarstjórn er þar ekki undanskilin enda vill hún fá sín aðstöðugjöld og aðrar tekjur af nýbyggingum og lætur sér, ásamt fleirum, litlu skipta kostnað ríkissjóðs. Þó svo fimm milljarðar liggi undir í undirbúningsframkvæmdum má ætla að það sé brotabrot af auknum byggingarkostnaði sem hlýst af núverandi staðarvali. Forstjóri Landspítalans lætur stjórnast af þekkingarleysi ásamt fleirum enda hefur ný staðsetning ekkert með byggingarhraða að gera, ekki síst þegar tekið er tillit til núverandi staðsetningar sem er illframkvæmanleg. Sviðsett leikrit og dramatík hjá forstjóra spítalans er honum aðeins til minnkunar, eðlilegast væri að hann einblíndi á það sem honum er ætlað að vasast í og hefur kunnáttu til. Það er illa komið fyrir læknum og hjúkrunarfólki ef það þorir og/eða getur ekki tjáð skoðanir sýnar sem ganga þvert á vilja æðstu stjórnenda Landspítalans. Nýtt sjúkrahús verður aðeins byggt hratt og fljótt upp með fyrirhyggju og útsjónarsemi sem er ekki að klambra saman byggingum með handahófskenndum hætti á dýrasta og erfiðasta byggingarlandi sem er hægt að finna á Stór-Reykjavíkursvæðinu. Landspítalinn er stærsti vinnustaður landsins og fæst kjörið tækifæri til að létta á umferðaþunga Miklu- og Hringbrautar með því að byggja upp á öðrum stað, t.d. við Vífilsstaði sem er eitt fallegasta og hentugasta sjúkrahússtæðis. Engan sérfræðing þarf til að átta sig á að flestar staðsetningar eru betri en núverandi byggingarland. Tímafrekar aðgerðir og umfram jarðvegsvinna, klapparbrot ásamt glórulausu púsli, kostar á tugi milljarða. Þjóðin er orðin vel upplýst og eðlilegast er að hún hafi eitthvað um það að segja hvort eigi að höggva á þennan hnút sem er auðleysanlegur með lýðræðislegum hætti. Skoðanakannanir hafa ítrekað sýnt að meirihluti þjóðarinnar vill spítalann á betri stað og það er farsælast að hlustað sé á þann vilja. Það er ekki boðlegt að heilbrigðisráðherra rangtúlki uppáskriftir tæplega 90.000 manna sem skrifuðu upp á að stóraukið fé yrði sett í heilbrigðiskerfið og alhæfi síðan að undirritaðir hafi verið að samþykkja óbreytt staðarval. Eðlilegast væri að heilbrigðisráðherra gerði grein fyrir óboðlegri rangfærslu sinni, ekki síst þar sem hann leitast við að baða sig í sviðsljósinu. Eignir Landspítalans eru orðnar miklu verðmeiri en áætlað var og hægt að hámarka söluverð þeirra ásamt því að auka valmöguleika fyrir ný hótel á næstu árum. Skynsamast væri að leita út fyrir landsteinana og bjóða út nýja sjúkrahúsbyggingu í heild sinni með verulegum kvöðum, ásamt skipulags- og hönnunarvinnu til að flýta fyrir framkvæmdinni. Með breyttu verklagi mætti halda kostnaði mun meira niðri þar sem ríkissjóður er of oft notaður sem féþúfa í skjóli agaleysis og óstjórnar. Lágmarkskrafa er að vandað sé til alls undirbúnings og að til þess séu bærir menn sem láti ekki stjórnast af eigin græðgi ásamt hagsmunatengslum og óraunhæfum þrýstingi útvaldra arkitekta- og verkfræðistofa. Stjórnvöld undangenginna ára hafa ítrekað verið aðvöruð með hinar ýmsu verk- og kostnaðaráætlanir sem ráðist hefur verið í af tómu fyrirhyggjuleysi þar sem látið var stjórnast af þröngsýni, hroka og skeytingarleysi hvernig tækist til. Þó svo búið sé að afskrifa þúsundir milljarða er ekki sjálfgefið að endalaust sé hægt að spila undir fyrri formerkjum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Sjá meira
Óafturkræf mistök munu eiga sér stað gangi eftir að þvinga nýbyggingu háskólasjúkrahúss með skúrbyggingapúsli og bútasaumi á næstu áratugum, sem mun eðlilega aldrei ljúka. Innan ekki svo langs tíma þarf að leggja stærri og fleiri svæði undir, þar sem vélar þurfa að brjóta þúsundir rúmmetra af klöpp ásamt sprengingum til margra ára og öðru steinsteypubroti nánast ofan í spítalanum. Verkferlinu mun smám saman seinka og verða breytingum háð með tilheyrandi hávaða, ráðaleysi og skömm þar sem enginn mun axla ábyrgð. Þegar stóraukið múr- og klappabrot árum saman ásamt stórfelldu jarðraski á sér stað mun ryk skila sér inn á spítalann ekki síst í óhagstæðum vindáttum og fer þá að reyna á þolrif læknastéttarinnar. Núverandi staðarval á klastri við nýtt sjúkrahús mun stórauka byggingarkostnað samanborið við aðra og hyggilegri staðsetningu ásamt því að lengja byggingartíma verulega. Örtröð í kringum sjúkrahúsið verður mikil og erfið fyrir starfsfólk,sjúklinga og aðstandendur. Bygging af þessari stærðargráðu krefst mikils athafnapláss á byggingastað og afgirtu vinnusvæði þar sem stórtækar vinnuvélar þurfa óheft aðgengi og reyna mikið á nærliggjandi byggð. Tímafrekar og kostnaðarsamar jarðvegsframkvæmdir þurfa að eiga sér stað með flutningum og breytingum á jarðstrengjum, hita- og vatnslögnum ásamt frárennslis- og stofnæðum, sem þarf að stórauka. Ekki tekur betra við þegar hita- og kaldavatnslagnir eiga eftir að fara ítrekað í sundur bæði óviljandi sem meðvitað ásamt háspennu- og símastrengjum, ljósleiðurum og fleiri uppákomum. Jarðvegsframkvæmdir og aðliggjandi aðgengi stofnbrauta, sem þarf að púsla saman á núverandi stað, munu velta á tugum milljarða meiri kostnaði en ef önnur og betri staðsetning yrði valin þegar raunverulegt uppgjör kemur í ljós. Reyna mun á þolrif bílstjóra þegar bílastæðum fækkar verulega á svæðum sem liggja að Landspítalanum sem gestir og starfsfólk mun þurfa að deila með byggingastarfsmönnum. Jafnvel þó svo það hafi vantað bílastæði árum saman við Landspítalann þá hika forsvarsmenn nýbyggingar ekki að gera lítið úr viðkomandi vanda, þó svo hann aukist enn frekar þegar þúsundir fermetra verða lagðir undir nýframkvæmdir. Það verða ekki bara sjúklingar sem munu kvarta yfir ómældum hávaða og öðrum annmörkum. Læknastéttin á eftir að rísa upp á afturlappirnar í einni og annarri mynd smám saman ekki síst þegar skurðstofur og önnur rými liggja undir steypuryki og öðru raski. Viðkvæm tæki gætu hætt að virka sem skyldi þar sem klapparbrot leiðir langar leiðir. Ekki tekur betur við þegar aðstandendur ástvina fara að láta heyra í sér og og vilja að framkvæmdum verði seinkað og þær stöðvaðar. Það verður hálf nöturlegt fyrir sjúklinga og starfsfólk þegar óheppilegar og erfiðar uppákomur eiga sér stað hjá sjúklingum að ekki sé hægt að opna glugga til að lofta út óæskilegan þef fyrir múrbroti og rykmyndun. Ef að líkum lætur á eftir að hrikta síðar verulega í samfélaginu gangi núverandi uppbygging eftir. Þá mun heilbrigðisráðherra verða manna fyrstur til að sverja af sér ábyrgð ásamt fleirum. Helstu talsmenn nýbygginga á óbreyttum stað eru þeir sem maka krókinn eða er fyrirmunað að láta af oflæti sínu og viðurkenna mistök. Tæplega getur talist eðlilegt að hlutdrægar arkitekta- og verkfræðistofur sem láta stjórnast af eiginhagsmunum og eiga mikið undir séu nánast leiðandi um hvert framhald byggingar spítalans verður. Borgarstjórn er þar ekki undanskilin enda vill hún fá sín aðstöðugjöld og aðrar tekjur af nýbyggingum og lætur sér, ásamt fleirum, litlu skipta kostnað ríkissjóðs. Þó svo fimm milljarðar liggi undir í undirbúningsframkvæmdum má ætla að það sé brotabrot af auknum byggingarkostnaði sem hlýst af núverandi staðarvali. Forstjóri Landspítalans lætur stjórnast af þekkingarleysi ásamt fleirum enda hefur ný staðsetning ekkert með byggingarhraða að gera, ekki síst þegar tekið er tillit til núverandi staðsetningar sem er illframkvæmanleg. Sviðsett leikrit og dramatík hjá forstjóra spítalans er honum aðeins til minnkunar, eðlilegast væri að hann einblíndi á það sem honum er ætlað að vasast í og hefur kunnáttu til. Það er illa komið fyrir læknum og hjúkrunarfólki ef það þorir og/eða getur ekki tjáð skoðanir sýnar sem ganga þvert á vilja æðstu stjórnenda Landspítalans. Nýtt sjúkrahús verður aðeins byggt hratt og fljótt upp með fyrirhyggju og útsjónarsemi sem er ekki að klambra saman byggingum með handahófskenndum hætti á dýrasta og erfiðasta byggingarlandi sem er hægt að finna á Stór-Reykjavíkursvæðinu. Landspítalinn er stærsti vinnustaður landsins og fæst kjörið tækifæri til að létta á umferðaþunga Miklu- og Hringbrautar með því að byggja upp á öðrum stað, t.d. við Vífilsstaði sem er eitt fallegasta og hentugasta sjúkrahússtæðis. Engan sérfræðing þarf til að átta sig á að flestar staðsetningar eru betri en núverandi byggingarland. Tímafrekar aðgerðir og umfram jarðvegsvinna, klapparbrot ásamt glórulausu púsli, kostar á tugi milljarða. Þjóðin er orðin vel upplýst og eðlilegast er að hún hafi eitthvað um það að segja hvort eigi að höggva á þennan hnút sem er auðleysanlegur með lýðræðislegum hætti. Skoðanakannanir hafa ítrekað sýnt að meirihluti þjóðarinnar vill spítalann á betri stað og það er farsælast að hlustað sé á þann vilja. Það er ekki boðlegt að heilbrigðisráðherra rangtúlki uppáskriftir tæplega 90.000 manna sem skrifuðu upp á að stóraukið fé yrði sett í heilbrigðiskerfið og alhæfi síðan að undirritaðir hafi verið að samþykkja óbreytt staðarval. Eðlilegast væri að heilbrigðisráðherra gerði grein fyrir óboðlegri rangfærslu sinni, ekki síst þar sem hann leitast við að baða sig í sviðsljósinu. Eignir Landspítalans eru orðnar miklu verðmeiri en áætlað var og hægt að hámarka söluverð þeirra ásamt því að auka valmöguleika fyrir ný hótel á næstu árum. Skynsamast væri að leita út fyrir landsteinana og bjóða út nýja sjúkrahúsbyggingu í heild sinni með verulegum kvöðum, ásamt skipulags- og hönnunarvinnu til að flýta fyrir framkvæmdinni. Með breyttu verklagi mætti halda kostnaði mun meira niðri þar sem ríkissjóður er of oft notaður sem féþúfa í skjóli agaleysis og óstjórnar. Lágmarkskrafa er að vandað sé til alls undirbúnings og að til þess séu bærir menn sem láti ekki stjórnast af eigin græðgi ásamt hagsmunatengslum og óraunhæfum þrýstingi útvaldra arkitekta- og verkfræðistofa. Stjórnvöld undangenginna ára hafa ítrekað verið aðvöruð með hinar ýmsu verk- og kostnaðaráætlanir sem ráðist hefur verið í af tómu fyrirhyggjuleysi þar sem látið var stjórnast af þröngsýni, hroka og skeytingarleysi hvernig tækist til. Þó svo búið sé að afskrifa þúsundir milljarða er ekki sjálfgefið að endalaust sé hægt að spila undir fyrri formerkjum.
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun