„Ég verð nú seint sakaður um að klappa forsvarsmönnum þessara fyrirtækja, enda hafa þeir kvartað sáran undan mér í gegnum tíðina,“ segir Vilhjálmur.
Á upplýsingafundi Landsvirkjunar í morgun vegna rafmagnssamninga fyrirtækisins var Hörður Arnarson, forstjóri Landsvirkjunar, spurður um skrif Vilhjálms um málefni fyrirtækisins, og svaraði hann því til að upplýsingar sem Vilhjálmur byggir á í skrifum sínum um rafmagnssamninga hljóti að koma frá Norðuráli. „Ég hef ekki trú á að þær upplýsingar komi frá honum sjálfum. Ég tel að þær upplýsingar sem Vilhjálmur Birgisson vitnar til komi frá fyrirtækinu. Þær upplýsingar eru í sumum tilfellum rangar en í öðrum tilfellum mjög villandi,“ sagði Hörður.
„...framtíð stóriðjunnar á Grundartanga, bæði Elkem og Norðuráls, er eins og áður sagði verulega ógnað vegna þeirrar verðlagsstefnu sem Landsvirkjun er með á orku hér á landi. Það er eins og forsvarsmenn Landsvirkjunar hafi ekki verið að fylgjast með því sem er að gerast í þeim löndum sem við viljum bera okkur saman við. Nægir að nefna í því samhengi að samkvæmt heimasíðu Landsvirkjunar kemur fram að verð á raforku er 43 dollarar fyrir megavattstund en í Skandinavíu er raforkan komin niður í rétt rúma 20 dollara fyrir hverja megavattstund þannig að á Íslandi er raforkuverðið 112% hærra heldur en það verð sem boðið er í Skandnavíu. Það er mikilvægt fyrir almenning að vita það að Elkem rekur fyrirtæki víða í Skandinavíu og því ljóst að ef samkeppnisskilyrði hér á landi eru að verða ívið lakari en gerist á hinum Norðurlöndunum og þá eru umtalsverðar líkur á að þessari starfsemi verði hætt hér á landi. Enda blasir það við hverjum vitibornum manni að ef móðurfélagið getur fengið raforku sem er 53% ódýrari en Landsvirkjun er nú að fara fram á þá velja menn slík rekstrarskilyrði. Þetta á einnig við um Norðurál en samningar hjá þeim eru einnig lausir 2019 og hefur formaður verulegar áhyggjur af atvinnuöryggi sinna félagsmanna.“
Þetta gengur þvert á rök Landsvirkjunar sem segir það sitt markmið að bjóða ávallt samkeppnishæf kjör á raforku miðað við raforkumarkaði í Evrópu með langtímasamningum, hagstæðu verði og miklu afhendingaröryggi. Erlendis séu samningar yfirleitt til skemmri tíma, auk þess sem verð breytist eftir ástandi á raforkumörkuðum. Slík óvissa hentar illa stærri raforkunotendum, sem sækjast eftir stöðugleika í rekstri sínum. Eftirsóknin í raforku Landsvirkjunar sé mikil og meira en framboðið. „Það staðfestir að Landsvirkjun er að bjóða hagkvæma samninga og afar ólíklegt er að hagstæðari langtímasamningar séu í boði annars staðar,“ kom fram á upplýsingafundi fyrirtækisins í morgun.
„Þetta er alrangt. Ég fylgist vel með því sem er að gerast og skrifum um þessi mál. Þar á meðal þeim verðum á raforku sem eru í boði í Kanada og í Skandinavíu, Þýskalandi sem og því verði sem Landsvirkjun gefur upp að fyrirtækjum standi til boða,“ segir Vilhjálmur og bætir við.
„Það sem ég hef áhyggjur af er atvinnuöryggi og lífsviðurværi minna félagsmanna. Þeir eiga allt undir starfi sínu hjá þessum fyrirtækjum og það er það sem ég er að verja. Ég vísa þessu algerlega á bug. Ég hef áhyggjur af því að rekstarumhverfi þessara fyrirtækja verði með þeim hætti að þeim sé ekki líft hér, og hagstæðara að vera einhvers staðar annars staðar,“ segir Vilhjálmur.
„Þá missir fólkið okkar vinnuna; mínir félagsmenn missa vinnuna og það er hlutverk formanns í stéttarfélagi að verja hagsmuni sinna félagsmanna. Það er ekkert annað sem vakir fyrir mér,“ segir Vilhjálmur og bætir við að Landsvirkjun muni innan stutts tíma skila þjóðinni tugum milljarða í arðgreiðslur á grunni þeirra raforkusamninga sem nú eru í gildi.
„Þess vegna óttast ég það að Landsvirkjun sé að fara að haga sér eins og Jóakim Aðalönd, og ætli sér að stilla verðum sínum upp með þeim hætti að það ógnar atvinnuöryggi þeirra sem starfa hjá fyrirtækjunum og lífsafkomu heilu byggðarlaganna.“
