Sinnuleysi? Einar Benediktsson skrifar 15. júlí 2014 07:00 Varla geymir íþróttasagan sorglegri niðurlægingu en 7:1 sigur Þjóðverja á Brasilíumönnum. Þeir hafa talið Brasilíu „land knattspyrnunnar“, unnið heimsmeistaratitilinn fimm sinnum og lagt í feykilegan kostnað við að bjóða keppninni heim. Þjóðin er í losti eða allsherjar reiðikasti og ekki hefði þátttaka átrúnaðargoðsins Neymar ráðið neinu. Þessi óvæntu ósköp eru sögð viðeigandi endir á brasilísku efnahagsbólunni. Lawrence Summers, fyrrverandi fjármálaráðherra Bandaríkjanna, kom í nýlegri blaðagrein til liðs við þá mörgu sem gagnrýna harðlega stefnuleysi ríkisstjórnar Obama. Hann dregur þá athyglisverðu samlíkingu, að íþróttalið sem er farið á taugum vegna ósigurs, geri mikil mistök að sækja þá ekki fram. Það sama eigi við um þjóðfélög og íþróttir. Sennilega væri ráðlegt fyrir brasilíska fótboltaliðið að reyna þetta en fá sér þó fyrst þýskan þjálfara. Sú var tíðin að Íslendingar voru haldnir þeirri ofurtrú á sjálfa sig, að þeir væru snillinga mestir á alþjóðlega fjármálasviðinu; þeirra væri að eiga og reka fræg verslunarhús og hótel í Kaupmannahöfn og London, banka og fjármálafyrirtæki. Þessum vexti var spáð öruggri framtíð eða svo sem sagt var : „You ain"t seen nothing yet.“Deyfð og aðgerðaleysi Hrunið markar vissulega þáttaskil í efnahagssögu landsins. Eftir hrunið er svo að sjá, að deyfð og aðgerðaleysi hafi gripið um sig á stjórnmálasviðinu. Óttinn við gengisfall og verðbólgu hefur væntanlega ráðið aðgerðaleysi við afnám gjaldeyrishaftanna, sem erlendir ráðgjafar kunna að bæta. En ef ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar skyldi ekki takast að ná samningum um skuldir föllnu bankanna, verður hér áfram haftabúskapur og fjármálaleg einangrun. Við þær aðstæður er þess ekki að vænta, að áhugasamir erlendir fjárfestar, að Kínverjum undanskildum, efni til þátttöku í íslensku efnahagslífi. Hvatning forseta Íslands til kínverskra ráðamanna um samskipti við Íslendinga hefur borið árangur. Óþarfi er að telja upp opinberar heimsóknir í báðar áttir, hingaðkomu mesta ísbrjóts heims, gerð oflofaðs fríverslunarsamnings, meirihlutaþátttöku kínverskra ríkisfyrirtækja í olíuleit á Drekasvæðinu og áður fyrr eign á Járnblendiverksmiðjunni í Hvalfirði. Þótt Huang Nubo sé ekki á afrekaskránni eins og er, verður víst ekki séð fyrir endann á því máli vegna afstöðu landeiganda nyrðra, sem vonandi eru ánægðir með að hafa lagt til jörð undir norðurljósaathuganir. Kínverjar kunna að líta svo á að hér sé „einskismannsland“ í varnar- og öryggislegu tilliti og þeir geti numið land í Finnafirði nyrðra; dulbúnir sem Þjóðverjar frá Bremen geti þeir komið þar upp risahöfn vegna umskipunar gáma frá norðurheimskauts siglingaleiðinni. Flugvöll þarf vafalaust fyrir mannaflutninga þúsunda Kínverja í námur og hvað eina á Vestur-Grænlandi því þar er þröngt um landrými til flugvallargerðar. Þá getur þurft þarna ruslahaug fyrir geislavirkan úrgang frá væntanlegri úrannámu á Austur-Grænlandi. Hin seinni ár hefur verið lögð áhersla á þá friðsamlegu sambúð í vopnalausu norðurskauti, sem eigi að blasa við. Þar sneri Pútín Rússlandsforseti illilega við blaðinu með ákvörðunum fyrr á árinu um mikla hervæðingu á norðurskautssvæði þeirra á Síberíuströndum. Og eru þeir og Kínverjar ekki að ná saman aftur og gætu þess vegna þegar fram í sækir deilt með sér aðstöðu á Íslandi? Eitthvað sagði Churchill um að sá sem það hefði, réði Norður-Atlantshafi. Þannig er þessi mikla geostrategíska lega Íslands, svo að útlensku sé slett.Ógn innan frá Við stofnun lýðveldisins 1944 voru Bandaríkjamenn fyrstir til að viðurkenna okkur sem fullgilda þjóð og styðja þátttöku Íslands í Sameinuðu þjóðunum. Vera þeirra á Íslandi frá 1941-2006 virðist hafa gert þjóðina ónæma fyrir öðru en að aðild að NATO og amerísk herstöð í Keflavík tryggðu öryggi okkar varanlega. Victoria Nuland, aðstoðarutanríkisráðherra Bandaríkjanna, var hér á ferð nýlega og áréttaði að Bandaríkin myndu ávallt standa við skuldbindingar um varnir okkar samkvæmt Varnarsamningnum frá 1951. Þá er það vissulega mikils virði, að Finnar og Svíar undir stjórn Norðmanna, taka þátt í eftirlitsflugi frá Keflavík þegar svo horfir að Evrópuþjóðirnar sjálfar, í NATO og ESB, munu í vaxandi mæli standa að eigin vörnum. En ógnin núna liggur ekki í vopnaðri árás á Ísland, heldur innan frá vegna þjóðfélagslegs sinnuleysis, sem leitt getur til þeirra umskipta að Íslendingar tapi fjárhagslegu sjálfstæði. Þar eru varnirnar í okkar höndum, okkar einna. Nú er mál til komið að ríkisstjórnin snúi af óheillabraut sinni í Evrópumálum og hefji á ný aðildarsamninga við Evrópusambandið sem frá var horfið. Aðalatriði þeirra samninga er að leita aðstoðar við að losna við gjaldeyrishöftin og leysa skuldavandann. Þetta blasir við sem verkefni þjóðhollra, árvakra stjórnmálaafla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Einar Benediktsson Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Varla geymir íþróttasagan sorglegri niðurlægingu en 7:1 sigur Þjóðverja á Brasilíumönnum. Þeir hafa talið Brasilíu „land knattspyrnunnar“, unnið heimsmeistaratitilinn fimm sinnum og lagt í feykilegan kostnað við að bjóða keppninni heim. Þjóðin er í losti eða allsherjar reiðikasti og ekki hefði þátttaka átrúnaðargoðsins Neymar ráðið neinu. Þessi óvæntu ósköp eru sögð viðeigandi endir á brasilísku efnahagsbólunni. Lawrence Summers, fyrrverandi fjármálaráðherra Bandaríkjanna, kom í nýlegri blaðagrein til liðs við þá mörgu sem gagnrýna harðlega stefnuleysi ríkisstjórnar Obama. Hann dregur þá athyglisverðu samlíkingu, að íþróttalið sem er farið á taugum vegna ósigurs, geri mikil mistök að sækja þá ekki fram. Það sama eigi við um þjóðfélög og íþróttir. Sennilega væri ráðlegt fyrir brasilíska fótboltaliðið að reyna þetta en fá sér þó fyrst þýskan þjálfara. Sú var tíðin að Íslendingar voru haldnir þeirri ofurtrú á sjálfa sig, að þeir væru snillinga mestir á alþjóðlega fjármálasviðinu; þeirra væri að eiga og reka fræg verslunarhús og hótel í Kaupmannahöfn og London, banka og fjármálafyrirtæki. Þessum vexti var spáð öruggri framtíð eða svo sem sagt var : „You ain"t seen nothing yet.“Deyfð og aðgerðaleysi Hrunið markar vissulega þáttaskil í efnahagssögu landsins. Eftir hrunið er svo að sjá, að deyfð og aðgerðaleysi hafi gripið um sig á stjórnmálasviðinu. Óttinn við gengisfall og verðbólgu hefur væntanlega ráðið aðgerðaleysi við afnám gjaldeyrishaftanna, sem erlendir ráðgjafar kunna að bæta. En ef ríkisstjórn Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar skyldi ekki takast að ná samningum um skuldir föllnu bankanna, verður hér áfram haftabúskapur og fjármálaleg einangrun. Við þær aðstæður er þess ekki að vænta, að áhugasamir erlendir fjárfestar, að Kínverjum undanskildum, efni til þátttöku í íslensku efnahagslífi. Hvatning forseta Íslands til kínverskra ráðamanna um samskipti við Íslendinga hefur borið árangur. Óþarfi er að telja upp opinberar heimsóknir í báðar áttir, hingaðkomu mesta ísbrjóts heims, gerð oflofaðs fríverslunarsamnings, meirihlutaþátttöku kínverskra ríkisfyrirtækja í olíuleit á Drekasvæðinu og áður fyrr eign á Járnblendiverksmiðjunni í Hvalfirði. Þótt Huang Nubo sé ekki á afrekaskránni eins og er, verður víst ekki séð fyrir endann á því máli vegna afstöðu landeiganda nyrðra, sem vonandi eru ánægðir með að hafa lagt til jörð undir norðurljósaathuganir. Kínverjar kunna að líta svo á að hér sé „einskismannsland“ í varnar- og öryggislegu tilliti og þeir geti numið land í Finnafirði nyrðra; dulbúnir sem Þjóðverjar frá Bremen geti þeir komið þar upp risahöfn vegna umskipunar gáma frá norðurheimskauts siglingaleiðinni. Flugvöll þarf vafalaust fyrir mannaflutninga þúsunda Kínverja í námur og hvað eina á Vestur-Grænlandi því þar er þröngt um landrými til flugvallargerðar. Þá getur þurft þarna ruslahaug fyrir geislavirkan úrgang frá væntanlegri úrannámu á Austur-Grænlandi. Hin seinni ár hefur verið lögð áhersla á þá friðsamlegu sambúð í vopnalausu norðurskauti, sem eigi að blasa við. Þar sneri Pútín Rússlandsforseti illilega við blaðinu með ákvörðunum fyrr á árinu um mikla hervæðingu á norðurskautssvæði þeirra á Síberíuströndum. Og eru þeir og Kínverjar ekki að ná saman aftur og gætu þess vegna þegar fram í sækir deilt með sér aðstöðu á Íslandi? Eitthvað sagði Churchill um að sá sem það hefði, réði Norður-Atlantshafi. Þannig er þessi mikla geostrategíska lega Íslands, svo að útlensku sé slett.Ógn innan frá Við stofnun lýðveldisins 1944 voru Bandaríkjamenn fyrstir til að viðurkenna okkur sem fullgilda þjóð og styðja þátttöku Íslands í Sameinuðu þjóðunum. Vera þeirra á Íslandi frá 1941-2006 virðist hafa gert þjóðina ónæma fyrir öðru en að aðild að NATO og amerísk herstöð í Keflavík tryggðu öryggi okkar varanlega. Victoria Nuland, aðstoðarutanríkisráðherra Bandaríkjanna, var hér á ferð nýlega og áréttaði að Bandaríkin myndu ávallt standa við skuldbindingar um varnir okkar samkvæmt Varnarsamningnum frá 1951. Þá er það vissulega mikils virði, að Finnar og Svíar undir stjórn Norðmanna, taka þátt í eftirlitsflugi frá Keflavík þegar svo horfir að Evrópuþjóðirnar sjálfar, í NATO og ESB, munu í vaxandi mæli standa að eigin vörnum. En ógnin núna liggur ekki í vopnaðri árás á Ísland, heldur innan frá vegna þjóðfélagslegs sinnuleysis, sem leitt getur til þeirra umskipta að Íslendingar tapi fjárhagslegu sjálfstæði. Þar eru varnirnar í okkar höndum, okkar einna. Nú er mál til komið að ríkisstjórnin snúi af óheillabraut sinni í Evrópumálum og hefji á ný aðildarsamninga við Evrópusambandið sem frá var horfið. Aðalatriði þeirra samninga er að leita aðstoðar við að losna við gjaldeyrishöftin og leysa skuldavandann. Þetta blasir við sem verkefni þjóðhollra, árvakra stjórnmálaafla.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun