Til allra fórnarlamba hjónaskilnaða á Íslandi François Scheefer skrifar 2. október 2014 07:00 „Yndislega barnið mitt, sem þú verður alla tíð til endaloka. Þú komst eins og engill til jarðar og við foreldrar þínir tókum stolt á móti þér og vildum veita þér ástúð og alla þá hamingju sem þú átt skilið. Dag einn hvarfst þú á braut úr mínu daglega lífi, vegna afleiðinga umgengnisbrota.“ En hér á Íslandi kemur þjóðfélagið þannig fyrir sjónir að það tekur kerfisbundið málstað mæðra, án tillits til aðstæðna, jafnvel þótt sannað sé að þær hafi framið alvarleg afbrot og séu skaðlegar hagsmunum barnanna, er ekkert tillit tekið til þess. Þetta birtist í hnotskurn þannig að barnalögin og jafnvel beiting þeirra sýna greinilega hlutdrægni gagnvart móður og niðurlægingu til feðra og alþjóðasamningar eru fótumtroðnir.Börn skilja ekki við foreldra sína… Umræðuefnið virðist vera tabú og feður hafa enga rödd eða tilvist í umgengnismálum og enn þá verri stöðu ef þeir eru erlendir (það eru jafnvel til bæklingar á ólíkum erlendum tungumálum fyrir „réttindi erlendra kvenna og mæðra“! En ekkert fyrir karlmenn og feður!). Sérstaklega fyrir feður er baráttan mjög erfið, andlega og líkamlega, og þess vegna kjósa margir feður að leggja upp laupana, fyrirlitnir, eignalausir, stundum smánaðir af kerfinu og jafnvel mjög oft fyrir hvatningu þeirra eigin lögmanna. Hvernig geta menn kallað það „tapað mál“ þegar um barn eða börn manns er að ræða og gefist upp? En ég er ekki þannig, það er ekki til í eðli mínu eða menningu minni: fjölskyldan og börnin eru heilög fyrir mér. Ég hef alltaf barist löglega fyrir göfugu málefni með því að leyfa dóttur minni að vaxa úr grasi og fá að lifa með báðum foreldrum sínum. Ég hef barist fyrir því að hún fái að búa til skiptis hjá föður og móður og reynt að byggja upp friðsælt umhverfi í jafnvægi og bera virðingu fyrir öðrum, án þess að hallmæla neinum og síst af öllum móður hennar. Hvað er auðveldara en að ráðskast með barn? Einfaldlega að hindra öll möguleg samskipti og umgengnisrétt við barnið, og jafnvel það margendurtekið, er það í raun ekkert í Barnalögum sem getur komið í veg fyrir þessi brot til frambúðar. T.d., dóttir mín hefur ekki varið nema 8% af lífi sínu með mér á síðustu 13 árum! Þrátt fyrir þetta, hef ég alltaf verið til staðar fyrir hana, hef alltaf hlustað á hana, alltaf verið reiðubúinn til að hjálpa henni, verið til ráðgjafar, til að hugga og lækna þegar þörf er á, leyft henni að upplifa fjöldann allan af hlutum á Íslandi, gert henni kleift að vaxa og dafna og ná árangri í lífinu.Ekki á þeirra ábyrgð Ég vil að hún viti, eins og þúsundir annarra barna á Íslandi og það er ekki á þeirra ábyrgð, þessi fjölskylduharmleikur sem hendir okkur öll, hún er fyrst og fremst fórnarlamb, eins og þúsundir annarra barna á íslandi. Ég, sem foreldri, rétt eins og þúsundir annarra í landinu, er líka fórnarlamb ásamt allra meðlima föðurfjölskyldna, en það er fyrst og fremst barnið sem þjáist mest. Verandi fórnarlamb þá hefur hún kannski ekki aðra kosti. Ég ásaka hana ekki. Rétt eins og önnur fórnarlömb foreldrafirringar (P.A.S.), hefur hún ef til vill tapað áttum og veit ekki lengur hvað er rétt eða rangt, miðað við þau áhrif sem eru hömruð í hana. En ég vil að hún viti og ég vona að hún verði nógu sterk til að skilja og berjast fyrir því að sannleikurinn komi í ljós. En nú líður senn að brottför, til þess að berjast gegn sjúkdómnum, til að vernda sjálfan mig, til þess að lifa af og halda áfram að berjast fyrir réttindum okkar, virðingu fyrir feðrum, mun ég snúa á heimaslóðir okkar, til okkar þjóðar, og ég held enn þá í vonina… „Að lifa án vonar, er að hætta að lifa,“ sagði Dostojevski. Vonin fylgir mér. Dyr mínar munu alltaf standa opnar fyrir þig, dóttir mín, síminn minn mun alltaf vera tengdur á hvaða tíma sem er… Faðir, sem elskar barnið sitt eins og aðrir feður í þúsundatali. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir Skoðun Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Skoðun Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Sjá meira
„Yndislega barnið mitt, sem þú verður alla tíð til endaloka. Þú komst eins og engill til jarðar og við foreldrar þínir tókum stolt á móti þér og vildum veita þér ástúð og alla þá hamingju sem þú átt skilið. Dag einn hvarfst þú á braut úr mínu daglega lífi, vegna afleiðinga umgengnisbrota.“ En hér á Íslandi kemur þjóðfélagið þannig fyrir sjónir að það tekur kerfisbundið málstað mæðra, án tillits til aðstæðna, jafnvel þótt sannað sé að þær hafi framið alvarleg afbrot og séu skaðlegar hagsmunum barnanna, er ekkert tillit tekið til þess. Þetta birtist í hnotskurn þannig að barnalögin og jafnvel beiting þeirra sýna greinilega hlutdrægni gagnvart móður og niðurlægingu til feðra og alþjóðasamningar eru fótumtroðnir.Börn skilja ekki við foreldra sína… Umræðuefnið virðist vera tabú og feður hafa enga rödd eða tilvist í umgengnismálum og enn þá verri stöðu ef þeir eru erlendir (það eru jafnvel til bæklingar á ólíkum erlendum tungumálum fyrir „réttindi erlendra kvenna og mæðra“! En ekkert fyrir karlmenn og feður!). Sérstaklega fyrir feður er baráttan mjög erfið, andlega og líkamlega, og þess vegna kjósa margir feður að leggja upp laupana, fyrirlitnir, eignalausir, stundum smánaðir af kerfinu og jafnvel mjög oft fyrir hvatningu þeirra eigin lögmanna. Hvernig geta menn kallað það „tapað mál“ þegar um barn eða börn manns er að ræða og gefist upp? En ég er ekki þannig, það er ekki til í eðli mínu eða menningu minni: fjölskyldan og börnin eru heilög fyrir mér. Ég hef alltaf barist löglega fyrir göfugu málefni með því að leyfa dóttur minni að vaxa úr grasi og fá að lifa með báðum foreldrum sínum. Ég hef barist fyrir því að hún fái að búa til skiptis hjá föður og móður og reynt að byggja upp friðsælt umhverfi í jafnvægi og bera virðingu fyrir öðrum, án þess að hallmæla neinum og síst af öllum móður hennar. Hvað er auðveldara en að ráðskast með barn? Einfaldlega að hindra öll möguleg samskipti og umgengnisrétt við barnið, og jafnvel það margendurtekið, er það í raun ekkert í Barnalögum sem getur komið í veg fyrir þessi brot til frambúðar. T.d., dóttir mín hefur ekki varið nema 8% af lífi sínu með mér á síðustu 13 árum! Þrátt fyrir þetta, hef ég alltaf verið til staðar fyrir hana, hef alltaf hlustað á hana, alltaf verið reiðubúinn til að hjálpa henni, verið til ráðgjafar, til að hugga og lækna þegar þörf er á, leyft henni að upplifa fjöldann allan af hlutum á Íslandi, gert henni kleift að vaxa og dafna og ná árangri í lífinu.Ekki á þeirra ábyrgð Ég vil að hún viti, eins og þúsundir annarra barna á Íslandi og það er ekki á þeirra ábyrgð, þessi fjölskylduharmleikur sem hendir okkur öll, hún er fyrst og fremst fórnarlamb, eins og þúsundir annarra barna á íslandi. Ég, sem foreldri, rétt eins og þúsundir annarra í landinu, er líka fórnarlamb ásamt allra meðlima föðurfjölskyldna, en það er fyrst og fremst barnið sem þjáist mest. Verandi fórnarlamb þá hefur hún kannski ekki aðra kosti. Ég ásaka hana ekki. Rétt eins og önnur fórnarlömb foreldrafirringar (P.A.S.), hefur hún ef til vill tapað áttum og veit ekki lengur hvað er rétt eða rangt, miðað við þau áhrif sem eru hömruð í hana. En ég vil að hún viti og ég vona að hún verði nógu sterk til að skilja og berjast fyrir því að sannleikurinn komi í ljós. En nú líður senn að brottför, til þess að berjast gegn sjúkdómnum, til að vernda sjálfan mig, til þess að lifa af og halda áfram að berjast fyrir réttindum okkar, virðingu fyrir feðrum, mun ég snúa á heimaslóðir okkar, til okkar þjóðar, og ég held enn þá í vonina… „Að lifa án vonar, er að hætta að lifa,“ sagði Dostojevski. Vonin fylgir mér. Dyr mínar munu alltaf standa opnar fyrir þig, dóttir mín, síminn minn mun alltaf vera tengdur á hvaða tíma sem er… Faðir, sem elskar barnið sitt eins og aðrir feður í þúsundatali.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun