Þakkarræða

Sæl, Haraldur heiti ég og er tónlistarkennari. Mér finnst ég hafa verið sigursæll í lífinu hingað til. Ég vann verðlaun. Að starfa við þá iðju sem ég ann mest. Að því tilefni langaði mig að skrifa langa þakkarræðu, væmna og sjálfhverfa að bandarískum sið:

Ég vil þakka tónlistarkennurunum Kristínu Stefánsdóttur og Anne-Marie Markan fyrir að taka mér opnum örmum í forskóla og kynna mig barnungum fyrir leikgleðinni sem fylgir tónlistinni og hljóðfæraleiknum.

Ég vil þakka tónlistarkennurunum Mörtu E. Sigurðardóttur og Aagotu Óskarsdóttur fyrir að leiða mig þolinmóðar í allan sannleikann um tónfræðina á fyrstu stigum skólagöngu minnar.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Árna Harðarsyni sem reyndist mér fyrirmynd, stoð og stytta í þau 14 ár sem hann kenndi mér á píanó. Sérstaklega þakka ég honum æðruleysið þegar ég var við það að gefast upp á Czerny-píanóæfingunum.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Þórunni Björnsdóttur, Tótu, sem ól mig upp í söng og röddunum með krafti og elju og studdi mig ákaft í fyrstu þreifingum mínum við tónsmíðarnar.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Marteini H. Friðrikssyni heitnum fyrir glaðlyndið og stuðninginn, fyrir að redda mér fyrstu tónlistartengdu launuðu vinnunni minni og að taka sér tíma í brjálaðri dagskránni í að kenna mér á orgelið einu sinni í viku í tvo vetur.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Guðrúnu S. Birgisdóttur fyrir að hafa óbilandi trú á mér í tónheyrninni - og fyrir að greiða götu mína til frekara náms í tónlistinni.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Fjölni heitnum Stefánssyni fyrir að henda saman í hóp í hljómfræði með litlum fyrirvara, þegar enga hljómfræði var að finna.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Guðmundi Hafsteinssyni fyrir að keyra mig áfram í tónheyrninni, og fyrir að hlusta og spila yfir fyrstu tónsmíðaæfingarnar mínar með bros á vör.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Tryggva M. Baldvinssyni fyrir að kynna mig fyrir kontrapunkti og fyrir léttlyndi sitt og góða skap sama hversu þungur róðurinn var í hljómfræðinni.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Ríkharði H. Friðrikssyni fyrir líflega og ítarlega sýn í fortíð og nútíð tónlistarsögunnar.

Ég vil þakka tónlistarkennaranum Hilmari Þórðarsyni fyrir sitt rólega fas og yfirvegun þegar við tveir sátum tímum saman og spáðum í tónsmíðar.

Ég vil líka þakka þeim tónlistarkennurunum sem ég nefni ekki hér, þeir eru byrjaðir að spila útgöngulagið og ég hef ekki tíma - en þið vitið hverjir þið eruð.

Síðast en ekki síst vil ég þakka öllum þeim tónlistarkennurum í Tónlistarskóla Kópavogs og Tónlistarskólanum í Reykjavík sem fylgdust með mér af hliðarlínunni og studdu mig í mark.

Ég er ekki „bara“ tónlistarkennari í dag. Ég er tónlistarmaður. Ég er það sem mig dreymdi um að verða í æsku. Ég get spilað, ég get samið, ég get útsett og ég get kennt. Það væri rangt að segja þetta sjálfsprottið.

Þið voruð kannski ekki öll í sama stéttarfélagi. Eða með sama starfsheiti. En þið voruð tónlistarkennararnir mínir.

Án ykkar væri ég ekki sá sem ég er í dag. Og því deili ég þessum verðlaunum með ykkur.

Takk!