Innlent

Ókyrrist á nokkurra ára fresti

Gunnþóra Gunnarsdóttir skrifar
"Fólk rennir sér á línu þvert yfir hellinn og sígur svo niður af syllunni sem ber við himin á bak við mig,“ lýsir Védís.
"Fólk rennir sér á línu þvert yfir hellinn og sígur svo niður af syllunni sem ber við himin á bak við mig,“ lýsir Védís.
Ég bjó með foreldrum mínum bæði í Bandaríkjunum og Kanada sem barn svo ég var alltaf meðvituð um hinn stóra heim og áttaði mig á að það var ekki svo erfitt að kynnast fólki erlendis,“ segir Védís Ólafsdóttir þjóðfræðingur sem nú er stödd í Yangshuo í Kína. Þar tekur hún á móti stórum hópum nemenda og kennara úr alþjóðlegum skólum og skipuleggur fjölbreyttar ferðir fyrir þá. Til dæmis var hún með 70 unglinga og fimm kennara í fyrstu fimm daga ferðinni nú í september.

Sjálf kveðst hún á sínum tíma hafa farið í BSc-nám í Danmörku og í skiptinám þaðan til Kína. „Síðan þá hefur hugurinn stundum leitað aftur til Kína og ég ætlaði mér alltaf að læra meira en grunnatriðin í kínversku,“ segir hún.

Áður kveðst Védís hafa verið skiptinemi eitt ár í Kosta Ríka þegar hún var sextán ára og kynnst þar yndislegu fólki sem hún hafi tvívegis heimsótt síðan.

„Það má ég segja að ég ókyrrist á nokkurra ára fresti og fái sterka ferðalöngun. Á sama tíma finnst mér ekkert land fegurra en Ísland og reyni að njóta íslenskrar náttúru eins mikið og ég get. Ég hrífst til dæmis af Svínafellsjökli og nágrenni hans, sama hversu oft ég geng á hann,“ segir hún. Védís hefur nefnilega starfað með Íslenskum fjallaleiðsögumönnum síðustu sumur sem jöklaleiðsögumaður, einkum á Sólheimajökli og Svínafellsjökli, og í því starfi kynnst mörgum klifrurum. „Síðustu ár hef ég reynt að klifra kletta á sumrin og ísfossa á veturna, á milli þess sem ég plampa um með túrista á jöklum,“ segir hún hress.

Foreldrar Védísar eru báðir líffræðingar og mikið göngufólk. „Þegar við systur mínar vorum litlar ferðuðumst við mikið með foreldrum okkar, bíllinn var troðfylltur af dóti og svo keyrðum við út á land þar sem við dvöldumst í nokkrar vikur,“ rifjar hún upp. Tuttugu og þriggja ára og nýkomin frá námi í Danmörku kveðst hún hafa ákveðið að gera eitthvað sem hún gæti hvergi gert annars staðar í heiminum og skrá sig í björgunarsveit. „Ég fór í nýliðaþjálfun Flugbjörgunarsveitarinnar og þar kynntist ég fólki sem stundaði klettaklifur. Í Flugbjörgunarsveitinni kom fjallabakterían fram aftur og hefur verið viðloðandi síðan,“ segir hún. 

Védís kynntist Kína fyrst er hún fór þangað með Hamrahlíðarkórnum árið 2007. En eftir að hún lauk MA-námi í þjóðfræði við HÍ fyrir ári ákvað hún að taka sér í fyrsta skipti á ævinni frí frá skóla og vinnu. „Ég var búin að dvelja rúm þrjú ár á Íslandi og útlönd farin að kitla. Ég vildi helst ekki fara á flakk heldur dvelja á einum stað, jafnvel athuga hvort ég gæti klifrað.“ Hún fann Yangshuo á vafri sínu um internetið og það sem meira var, auglýsingu frá gæðafyrirtæki í ferðaþjónustu þar, sem vantaði fólk í vinnu.

„Ég kom hingað fyrst í lok mars og var í þrjá mánuði að þjálfa mig og kynnast svæðinu,“ segir hún og kveðst hafa ferðast þá til fjögurra ólíkra staða, Xiamen á austurströndinni, bæjar rétt fyrir utan Sjanghaí, Peking og Innri-Mongólíu.

Eftir íslenskt sumar á jöklum hélt Védís aftur til Kína í september og kann vel við sig þar en ætlar að koma heim fyrir jól.




Fleiri fréttir

Sjá meira


×