
Frjáls er fjötralaus maður
Fyrst ber að nefna hvernig háttvirtur umhverfisráðherra hefur hugsað sér að tryggja aðgengi fatlaðra að náttúru Íslands í samræmi við 9. gr. sáttmála Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks sem Ísland hefur undirritað en þar stendur: „Aðildarríkin skulu gera viðeigandi ráðstafanir í því skyni að gera fötluðu fólki kleift að lifa sjálfstæðu lífi og taka fullan þátt í mannlífinu á öllum sviðum, þ.e. ráðstafanir sem miða að því að tryggja fötluðu fólki aðgang, til jafns við aðra, að hinu efnislega umhverfi, að samgöngum, …bæði í þéttbýli og dreifbýli. Fyrrnefndar ráðstafanir, sem felast m.a. í því að staðreyna og ryðja úr vegi hindrunum og tálmum sem hefta aðgengi …”
Í nýju lögunum um náttúruvernd segir meðal annars í 31. gr. í 5. kafla: „Umhverfisstofnun er einnig heimilt að veita undanþágur vegna annarra sérstakra aðstæðna og skal ráðherra í reglugerð samkvæmt grein þessari kveða á um nánari skilyrði fyrir veitingu þeirra. Í þeim tilvikum sem heimild er til aksturs utan vega er ökumanni skylt að gæta sérstakrar varkárni og forðast að valda náttúruspjöllum.”
Stendur til að fatlaðir falli undir þessa skilgreiningu? Ef svo er hvernig er þá útfærslan á því hugsuð? Hvað þarf að liggja að baki til að slík undanþága fáist? Þarf viðkomandi að vera 75% öryrki eða þarf að liggja fyrir stæðiskort fatlaðra, þarf að skila inn örorkumati eða jafnvel læknisvottorði? Hve langan tíma tekur slíkt ferli í stjórnsýslunni og hvað ef ferðaáætlunin breytist skyndilega? Þarf þá að fara í gegnum nýtt umsóknarferli? Gildir undanþágan þá fyrir eina ferð eða ef einstaklingur hefur fengið einu sinni undanþágu gildir hún þá fyrir árið eða jafnvel lengur? Er leyfið bundið þessum eina einstaklingi eða er leyfið gefið út á vélknúna ökutækið? Hvað þá með þá gullnu reglu sem í hávegum er höfð að ekki skuli ferðast einbíla um hálendið?
Það skal þó skýrt tekið fram að ALLS EKKI er átt við að fatlaðir ætlist til að komast allt og alls staðar. Við vitum öll að það er ógjörningur, heldur er krafan sú að hægt verði að aka um áreyrar, sandfjörur og sandfláka þar sem náttúran sjálf, sjór, vatn og vindar eyða förunum jafnóðum og slóða sem nú þegar eru til og eknir hafa verið áratugum saman. Hér er ekki átt við að fá leyfi til utanvegaaksturs. Það er full sátt fyrir því að utanvegaakstur er með öllu óásættanlegur.
Eins leikur forvitni á að vita hvað háttvirtur umhverfisráðherra á við með orðinu „hreyfihamlaður”? Er þá átt við fatlaða almennt? Skilgreining á orðinu fatlaður í íslensku orðabókinni er „fatlaður: sem ber sýnileg merki sjúkdóms eða meiðsla”. Því eru ekki allir fatlaðir skilgreindir sem hreyfihamlaðir, heldur geta verið einstaklingar sem glíma við alvarlega sjúkdóma, t.d. eins og fólk með alvarlega öndunarfærissjúkdóma.
Sú almenna umfjöllun sem átt hefur sér stað um málið hefur oft litast af viðhorfum þeirra sem ekki eru tilbúnir að setja sig í spor annarra. Verum því minnug þess að ekkert okkar er með tryggingu fyrir því að tilheyra aldrei þeim hópi, sem, ef lögum um náttúruvernd ná fram að ganga, þurfa að sætta sig við skert ferðafrelsi.
Horfðu lesandi góður í eigin barm og veltu því fyrir þér hvort þú ert tilbúin/n að sætta þig við skert ferðafrelsi og sitja heima?
Skoðun

Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar
Sigurjón Njarðarson skrifar

„Skömmin þín“
Jokka G. Birnudóttir skrifar

Tökum samtalið
Gunnþór Ingvason skrifar

„Eruð þið sammála lausagöngu katta?“
Sighvatur Björgvinsson skrifar

Réttlæti fyrir þjóðina, framfarir fyrir landsbyggðina
Guðmundur Ari Sigurjónson skrifar

Hvernig meðhöndlum við vanda sem ekki má tala um? Skaðaminnkandi nálgun í fangelsum
Margrét Dís Yeoman skrifar

Stuðningur við nýsköpun í menntun: Leið að betra mati
Bogi Ragnarsson skrifar

Þegar illfygli leiðir stórmennskubrjálæðing
Ole Anton Bieltvedt skrifar

Afruglari
Þórður Björn Sigurðsson skrifar

Þjóðkirkja á réttri leið
Þórður Guðmundsson skrifar

Staðreyndir um einfaldara regluverk
Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar

Við þurfum hagkvæmu virkjunarkostina
Gunnar Guðni Tómasson skrifar

Falin tækifæri til náms
Heiða Ingimarsdóttir skrifar

Gervigreind í námi: 5 lykilskref fyrir öryggi nemenda
Björgmundur Guðmundsson skrifar

Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz
Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar

„Jákvæð viðbrögð“ um veiðigjaldið?
Heimir Örn Árnason skrifar

Skattgreiðendur látnir borga brúsann
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Nokkur orð um Kúbudeiluna og viðskiptabannið
Gylfi Páll Hersir skrifar

Ráðherrar með reiknivél og leyndarhyggju
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Gróf misbeiting illa fengins valds
Örn Sigurðsson skrifar

Að sækja gullið (okkar) grein 2
Þröstur Friðfinnsson skrifar

Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir
Davíð Aron Routley skrifar

Pólítískt hugrekki
Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar

Vísir að lægri orkureikningi
Einar Vilmarsson skrifar

Frábær fundur, frábært framtak, vanvirk stjórnsýsla, meðvirk stjórnvöld
Ögmundur Jónasson skrifar

Opið bréf til Rósu Guðbjartsdóttur
Margrét Kristín Blöndal skrifar

Mikil réttarbót fyrir fatlað fólk mætir hindrunum
Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar

Verið brjáluð. Ég fer ekki neitt
Ian McDonald skrifar

Hvernig eiga umsækjendur í opinbera sjóði að fylgja forsendum sem eru þversagnakenndar?
Bogi Ragnarsson skrifar

Vönduð vinnubrögð?
Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar