Skoðun

Síðasti strætó...

Ari Tryggvason skrifar
Ætli margir farþegar segi bless við síðasta strætó á laugardag 26.febrúar? Svo geti farið þegar vagnar hætta að meðaltali klukkustund fyrr en hingað til, og byrja tveim klukkustundum síðar á laugardagsmognum. Þessar "tímabundnu" þjónustuskerðingar, gætu orðið varanlegar eða langvarandi. Strætófarþegar, raunverulegir og hugsanlegir, geta ekki hagað lífi sínu eftir því hvernig hagvindar blása hjá Strætó bs.

Álftnesingar fengu storminn beint í fangið í febrúar 2009 þegar sveitarfélag þeirra treysti sér ekki til að viðhalda sínu framlagi á móti Garðabæ. Í kjölfarið minnkaði þjónusta leiðar 23, milli Álftaness og Garðabæjar, niður í þrjár morgunferðir og fimm síðdegisferðir, ekkert um kvöld og helgar. Bæjarstjórn Garðabæjar grét sínum krókódílatárum.

Sum sveitarfélög eru ekki beint að létta róðurinn í þessu samstarfi. Reykjavík er eimreiðin sem dregur lestina og er greinilega orðin þreytt á því. Þá þarf meira að koma til, hið nýja Innanríkisráðuneyti þyrfti að taka þátt í strætósamstarfi höfuðborgarsvæðisins. Það fjármagnar þjóðvegi landsins, þ.á.m. Miklubraut og Kringlumýrarbraut. Þessar þjóðvegaskyldur þyrfti Strætó að njóta að einhverju leyti. Strætó þjónar ekki aðeins íbúum höfuðborgarsvæðisins, heldur öllum landsmönnum sem hingað eiga erindi, ásamt þeim erlendu ferðamönnum sem hingað koma. "Strætó er gata þeirra sem ekki nota einkabíl", segir Dofri Hermannsson, fyrrum borgarfulltrúi Samfylkingarinnar.

Í viðtali við Þorstein Þorsteinsson, aðjunkt í vegagerð og samgöngufræðum, í "Vítt og breitt", þann 16.feb. á RUV, rás 1, kemur fram að bifreiðaeigendur höfuðborgarsvæðisins greiða um 150 miljarða kr. á ári fyrir akstur sinn; afskriftir, tryggingar, eldsneyti, viðhald, allt sem viðkemur rekstri bifreiðar. Þetta eru um 700 þús.-1 miljón kr. á hvern einstakling eða um 1 og ½ til 2 miljónir kr. fyrir fjölskyldu með tvo bíla. Vissulega er hægt að láta gamla bíla duga með mun minni fjárfestingarkostnaði.

Til samanburðar er kostnaður almenningssamgangna einungis 1/30-1/20 af þessu. Þetta er miklu lægra hlutfall af öllu samgöngukerfinu hér heldur í nágrannalöndum okkar, dapurlegt. Fyrir utan hinn mikla kostnað sem bíleigendur greiða fyrir sínar samgöngur leggja ríki og sveitarfélög sitt af mörkum til þessara samgönguhátta. Gott dæmi er þegar Reykjavíkurborg kostaði gerð bílastæða á lóð Háskólans í Reykjavík við Öskjuhlíðina. Samkvæmt bloggi Árnar Davíðssonar, 7.janúar 2011 var sá kostnaður um 300 miljónir skv. áætlun. Þetta er niðurgreiddur lífsstíll, skattlaus og gjaldfrír, niðurgreiðsla ákveðins samgöngumáta umfram aðra.

Á höfuðborgarsvæðinu eru um nokkur hundruð þúsund bílastæði sem ekki eru við heimili. Um 1% þessara stæða eru gjaldskyld, í miðborginni, skammtímastæði við Landspítalann og í boganum við HÍ. Árni spyr hvers vegna sjálfsagt sé að niðurgreiða bílastæði á Íslandi þar sem áætla megi að þær niðurgreiðslur nemi nokkrum miljörðum. Á vef Landssamtaka hjólreiðamanna er viðtal við Sigrúnu Helgu Lund, (fengið frá Smugunni, 7.des. 2010), stærðfræðing og stofnanda samtaka um bíllausan lífsstíl. Þar segir hún Íslendinga vana niðurgreiðslum á einkabílnum og því líti samfélagið oft framhjá kostnaðinum. Hver bíll nýti sér að lágmarki þrjú stæði í eigu annarra og miðað við mjög hóflega áætlun um 10.000 kr. á hvert stæði þá er samfélagið að greiða 360.000kr. árlega á hvern bíl, sem er vanáætlað. Almennt er talað um að hver bíll kalli á þrjú til fimm stæði. Undir hvern bíl erum við að taka 75 til 125 fermetra af landrými.

Drögum úr niðurgreiðslum til einkabílasamgangna sem eru svo frekar á umhverfi sitt og aukum þær heldur til strætósamgangna sem eru hins vegar svo hófsamar gagnvart umhverfi sínu og kroppa svo hóflega í efnahag notenda sinna, til hagsbóta fyrir alla, einnig bíleigendur. fengið frá Smugunni, 7.des. 2010.




Skoðun

Skoðun

Ert þú drusla?

Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar

Sjá meira


×