Syndir feðranna Brynhildur Björnsdóttir skrifar 16. júlí 2010 06:00 Í litlu samfélagi eins og á Íslandi verður það næstum hluti af refsingu fyrir glæpsamlegt athæfi að nafngreina glæpamenn og -konur opinberlega, í fjölmiðlum eða á netinu, þar sem allir þekkja alla og nafnið þitt segir hluta þjóðarinnar undir eins hver pabbi þinn er eða hvar þú gekkst í skóla. Þannig verður refsingin langvinnari og samfélagið allt tekur þátt í að fordæma hið ólöglega athæfi. Mannorðsmissirinn sem fylgir dómi fyrir glæp gæti jafnvel virkað letjandi á brotavilja, ekki síður en fangelsisdómur og sektir. Slíkar „refsingar götunnar" koma því miður oft niður á saklausum fórnarlömbum, fjölskyldum glæpamannanna sjálfra, foreldrum þeirra, mökum og þó sérstaklega börnum. Við sem samfélag höfum ekki verið neitt sérstaklega dugleg að verja þetta saklausa fólk, ættingja og vini þeirra sem brotlegir gerast við samfélagið. Skömm þeirra kemur niður á börnunum, jafnvel í marga liði, samanber lýsingu sem faðir minn fékk einu sinni á sér ókunnugum manni: já en veistu ekki að afi hans drap mann? Morðingjar, nauðgarar, þjófar og eiturlyfjasmyglarar eru allir nafngreindir og myndbirtir í fjölmiðlum án miskunnar. Það að kaupa sér samræði þykir greinilega skammarlegra en þjófnaður, morð, nauðgun eða eiturlyfjasmygl ef marka má umræðu í fjölmiðlum og netheimum og í réttarkerfinu, þar sem kapp hefur verið lagt á að vernda fjölskyldur nokkurra karlmanna sem ýmist eru ákærðir fyrir að kaupa vændi eða hafa verið sakfelldir fyrir það. Vændi er ekki elsta atvinnugrein í heimi. Það er þjófnaður. Áður en einhver, karl eða kona, bauð afnot af líkama sínum í skiptum fyrir mat, föt eða fé í fyrsta sinn reyndi hann eða hún alveg örugglega að stela. Undanfarna mánuði hefur samfélagið unnið hörðum höndum að því að úthrópa þjófa. Nöfn þeirra eru á allra vitorði og nefnd á hverju götuhorni, kaffihúsi og í grillveislu. Allir eiga þjófarnir börn sem hafa séð rauðu málninguna leka niður veggina á heimilum sínum og heyrt fjölmiðla úthúða foreldrum sínum og fjölskylduvinum. Syndir feðranna eiga ekki að koma niður á börnunum. Vonandi verður verndarhöndin sem haldið er yfir börnum þeirra sem vildu kaupa sér kynlíf framvegis til verndar öllum þeim börnum sem eiga fjölskyldumeðlimi sem gerast brotlegir við lög eða þiggja styrki í kosningasjóði. Því það sem er ólöglegt er ólöglegt og ef við nefnum einn glæpamann þá nefnum við þá alla. Það er réttlæti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Brottvísanir frá sjónarhorni íslenskukennara Sigurlín Bjarney Gísladóttir Skoðun Erindisleysa Kennarasambandsins Ólafur Hauksson Skoðun Tímaskekkja í velferðarríki Stefán Þorri Helgason Skoðun Valkyrjustjórnin skyldi íslensk flugfélög til gæludýraflutninga í farþegaflugvélum Árni Stefán Árnason Skoðun Mun ný ríkisstjórn Íslands endurskoða hvalveiðileyfið? Elissa Phillips Skoðun Lánakvótar opna á nýja möguleika í hagstjórn Hallgrímur Óskarsson Skoðun Hvernig tryggjum við raforkuöryggi almennings til framtíðar? Dagur Helgason Skoðun Köld eru kvennaráð – eða hvað? Halla Hrund Logadóttir Skoðun Ahimsa: Siðferði kjöts og innflytjendamála Rajan Parrikar Skoðun Stigmögnun ofbeldis í nánum samböndum Kristín Snorradóttir Skoðun
Í litlu samfélagi eins og á Íslandi verður það næstum hluti af refsingu fyrir glæpsamlegt athæfi að nafngreina glæpamenn og -konur opinberlega, í fjölmiðlum eða á netinu, þar sem allir þekkja alla og nafnið þitt segir hluta þjóðarinnar undir eins hver pabbi þinn er eða hvar þú gekkst í skóla. Þannig verður refsingin langvinnari og samfélagið allt tekur þátt í að fordæma hið ólöglega athæfi. Mannorðsmissirinn sem fylgir dómi fyrir glæp gæti jafnvel virkað letjandi á brotavilja, ekki síður en fangelsisdómur og sektir. Slíkar „refsingar götunnar" koma því miður oft niður á saklausum fórnarlömbum, fjölskyldum glæpamannanna sjálfra, foreldrum þeirra, mökum og þó sérstaklega börnum. Við sem samfélag höfum ekki verið neitt sérstaklega dugleg að verja þetta saklausa fólk, ættingja og vini þeirra sem brotlegir gerast við samfélagið. Skömm þeirra kemur niður á börnunum, jafnvel í marga liði, samanber lýsingu sem faðir minn fékk einu sinni á sér ókunnugum manni: já en veistu ekki að afi hans drap mann? Morðingjar, nauðgarar, þjófar og eiturlyfjasmyglarar eru allir nafngreindir og myndbirtir í fjölmiðlum án miskunnar. Það að kaupa sér samræði þykir greinilega skammarlegra en þjófnaður, morð, nauðgun eða eiturlyfjasmygl ef marka má umræðu í fjölmiðlum og netheimum og í réttarkerfinu, þar sem kapp hefur verið lagt á að vernda fjölskyldur nokkurra karlmanna sem ýmist eru ákærðir fyrir að kaupa vændi eða hafa verið sakfelldir fyrir það. Vændi er ekki elsta atvinnugrein í heimi. Það er þjófnaður. Áður en einhver, karl eða kona, bauð afnot af líkama sínum í skiptum fyrir mat, föt eða fé í fyrsta sinn reyndi hann eða hún alveg örugglega að stela. Undanfarna mánuði hefur samfélagið unnið hörðum höndum að því að úthrópa þjófa. Nöfn þeirra eru á allra vitorði og nefnd á hverju götuhorni, kaffihúsi og í grillveislu. Allir eiga þjófarnir börn sem hafa séð rauðu málninguna leka niður veggina á heimilum sínum og heyrt fjölmiðla úthúða foreldrum sínum og fjölskylduvinum. Syndir feðranna eiga ekki að koma niður á börnunum. Vonandi verður verndarhöndin sem haldið er yfir börnum þeirra sem vildu kaupa sér kynlíf framvegis til verndar öllum þeim börnum sem eiga fjölskyldumeðlimi sem gerast brotlegir við lög eða þiggja styrki í kosningasjóði. Því það sem er ólöglegt er ólöglegt og ef við nefnum einn glæpamann þá nefnum við þá alla. Það er réttlæti.
Valkyrjustjórnin skyldi íslensk flugfélög til gæludýraflutninga í farþegaflugvélum Árni Stefán Árnason Skoðun
Valkyrjustjórnin skyldi íslensk flugfélög til gæludýraflutninga í farþegaflugvélum Árni Stefán Árnason Skoðun