Er heilsa barna okkar ekki mikilvægari en þetta? Markéta Irglová skrifar 7. nóvember 2023 11:00 Sonur minn er 8 ára. Hann byrjaði í þriðja bekk í Mýrarhúsaskóla á Seltjarnarnesi í haust. Það er mánudagur í dag, en hann er heima frá skólanum. Hann er heima af því hann er með króníska magaverki, hausverk og hósta, einkennin versna eftir því hversu miklum tíma hann eyðir í skólanum sínum. Ástæða veikinda hans er mér augljós núna. Hann er alltaf mjög hress á sumrin og í helgarfríum, en versnar svo mjög fljótlega eftir að skólinn byrjar aftur. Auk magaverkja, hausverkja og hósta þjáist hann af krónískum eyrnabólgum sem ítrekað hafa komið í veg fyrir að hann geti t.d. mætt í skólasund með bekkjasystkinum sínum. Í fyrra þurftum við að fá læknisvottorð fyrir hann til að sleppa sundi þar sem eyrnabólgan versnaði alltaf til muna eftir hvern sundtíma. Ég er búin að missa töluna á því hversu oft læknar hafa skrifað upp á sýklalyf fyrir hann, sem aldrei gerðu gagn. Í tvö ár höfum við foreldrar hans klórað okkur á hausnum, undrandi og ráðalaus yfir ástandinu á heilsu hans, þangað til síðsumars að okkur barst bréf frá grunnskólanum um að mygla hafi fundist í byggingunni í úttekt frá EFLU. Þarna var maður orðin ansi uppgefinn, og leið eins og maður væri að upplifa einhverskonar deja vu. Fyrir tveimur árum síðan, höfðum við flutt son okkar ásamt eldri systur hans frá skóla í Reykjavík vegna þessa að þar var mygluvandamál á þeim tíma, og það er erfitt að trúa því, að það eina sem okkur tókst að gera var að flytja börnin okkar úr einum mygluðum skóla í annan. Síðan féttirnar um myglu í Mýrarhúsaskóla komu, hef ég verið að hugsa til baka. Hugsa um öll skiptin sem ég sagði syni mínum, að hann mætti ekki sleppa skólanum ´bara´ út af því að honum var illt í maganum eða hausnum eða eyranu, af því hann var ekki með hita og hann var búinn að missa allt of mikið af skólanum nú þegar. Ég mundi eftir bréfinu frá skólanum þar sem verið var að vekja athygli á því að allt of mörg börn væru ekki að mæta í skólann vegna kvíða og skólastjórn varaði foreldra við því að tilkynnt yrði til barnaverndar ef börn missa af x mörgum dögum í skólaárinu. Ég mundi eftir öllum heimsóknunum til heilsugæslunnar, þar sem okkur var sagt að það væri óeðlilegt að 6 eða 7 ára barn væri að fá svona oft eyrnabólgur, en enginn læknir leitaði lengra en að skrifa upp á sýklalyfjameðferð og senda okkur heim jafn undrandi og öll skiptin áður. Ég mundi eftir ferðinni til barnaspítalans eitt skipti þar sem sonur okkar kvartaði yfir svo miklum magaverkjum og það lengi í einu að við tókum málin aðeins lengra en áður. Ég man eftir lækninum sem sendi okkur heim án þess að geta gefið nokkra skýringu eða úrræði. Ég man að hann tók ekki einu sinni blóðprufu. Ég man að ég grét af áhyggjum og máttleysi á leiðinni heim. Nú eru framkvæmdir í Mýrarhúsaskóla í fullum gangi. Það er verið að brjóta upp gólfplötuna í kjallaranum þar sem sonur okkar var í fyrsta bekk. Það er myglu blettur í stofunni á þriðju hæð þar sem bekkurinn hans er núna. Kennarinn hans er orðin veik í lungunum og loftið í stofunni er þungt, eins og við höfum sjálf fundið fyrir í foreldraviðtölum fyrr í haust. En það má víst ekki skilja glugga eða dyr eftir opnar yfir nóttina þrátt fyrir því að EFLA segi að loftun sé mjög mikilvæg aðferð í að minnka vöxt myglusmits og bæta loftgæði innri rýma. Það er ekki hægt að færa bekkinn í aðra skólastofu því það er hvergi pláss. Það er ekki hægt að byggja skammtíma húsnæði á skólalóðinni vegna þess að þar er búið að koma leikskólabörnum fyrir. Heilsa sonar okkar er orðin það slæm að hann getur varla verið í skólabyggingunni lengur. Ekki með myglu á staðnum og öllum þeim framkvæmdum sem eru í gangi sem spillir loftinu ennþá meira. Við reyndum að færa hann í gamla skólann hans þar sem skólinn er kominn með nýtt húsnæði og margir af gömlum vinum hans eru þar enn, en það er ekki pláss fyrir hann eins og er. Hvað gerir maður þá? Við gætum kannski fært hann í skóla einhvers staðar annað staðar, en hvernig getur maður verið viss um að ástandið þar verði ekki eins eða jafnvel verra? Það er sama hvert maður lítur þessa dagana, alls staðar er talað um myglu í skólum og leikskólum. Alls staðar á landinu er verið að spilla heilsu barna okkar, og hver ber eigilega ábyrgð á því að tryggja þeim heilsusamlegt umhverfi á meðan á viðgerðum stendur? Ég óska þess að það væri Hjallastefnu leik- og grunnskóli á Seltjarnarnesi en af einhverri furðulegri ástæðu vill Bæjarráð Seltjarnarnes ekki gefa Hjallastefnunni leyfi til að setja upp sinn skóla hér, þrátt fyrir að leikskólinn á Nesinu sé að springa, þar er endalaus mannekla og skortur á plássi. Til dæmis í fyrra þurftu yngstu börnin að vera í kjallara kirkjunnar, og ennþá fleiri voru á biðlista um pláss. Nú er búið að færa leikskólabörnin í gáma á grunnskólalóðinni. Ég spurði bæjarstjóra Seltjarnarnes hvernig stendur á því að Hjallastefnan sé ekki komin hingað þrátt fyrir mikla eftirspurn íbúa og hann sagði að það væri einhver “pólitískur leikur” hjá bæjarstjórninni að neita Hjallastefnu um starfsleyfi hér þó að hann sjálfur sé mjög fylgjandi því að fólk eigi að hafa val. En þrátt fyrir hversu algengt mygluvandamálið er orðið, hefur aldrei verið spurt um eða rannsakað hvort áhrif af myglu í nærumhverfi sé möguleg orsök heilsuvanda sjúklingsins þegar við höfum farið til lækna. Allar upplýsingar sem maður fær, koma frá eigin reynslu eða rannsóknum. Maður fær betri ráð á Mæðra- og Pabbatips á Facebook en á Heilsugæslum og Barnaspítalanum. Finnst okkur þetta í lagi? Er þetta nógu gott? En það eru ekki allir jafn viðkvæmir fyrir áhrifum af myglu og flest börn í bekk sonar míns eru (samkvæmt því sem foreldrar þeirra segja) einkennalaus. Alla vega eins og er. Það er einmitt það sem gerir það erfitt til að fá fólk með sér í að krefjast úrbóta, krefjast betra umhverfis fyrir börnin okkar, krefjast þess að þau séu ekki í menguðu húsnæði á meðan að viðgerðir standa yfir. Það var starfsmaður í skólanum sem sagði mér að “engum líður vel undir þessu þaki”. En hvað getur starfsfólk skóla gert ef ekkert heyrist í foreldrum? Sökin er ekki hjá kennurum eða skólastjórnendum. Þau eru einfaldlega að reyna sitt besta að halda hlutunum gangandi þrátt fyrir allt. Hvar sökin liggur er ekki það sem skiptir mestu máli núna og það má alveg fletta ofan af því seinna hvernig þetta fór svona mikið úrskeiðis í byggingum landsins, en það sem skiptir öllu máli núna er að finna lausnir. Heilsa okkar mikilvægasta fólks er í húfi hérna; barnanna okkar og kennaranna þeirra. Nú er ég bara útlendingur með íslenskan ríkisborgararétt, íslenskan eiginmann og þrjú hálf íslensk börn, en ég spyr okkur öll; hvað getum við gert til að breyta ástandinu? - Markéta Irglová Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Börn og uppeldi Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Minn maður mun standa í lappirnar Helgi Pétursson Skoðun Þetta snýst um orkuna Hildur Sif Skoðun Hvalveiðar á Íslandi, löng saga spillingar og sérhagsmunatengsla Valgerður Árnadóttir Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Af hverju er Baldur mitt val Ásta Kristín Sigurjónsdóttir Skoðun Halldór 26.05.2024 Halldór Lestarsamgöngur milli Reykjavíkur og Keflavíkurflugvallar Guðmundur Björnsson Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Dýrmætt veganesti í forsetaembættið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ég styð Baldur sem næsta forseta! Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Skoðun Skoðun Minn maður mun standa í lappirnar Helgi Pétursson skrifar Skoðun Þetta snýst um orkuna Hildur Sif skrifar Skoðun Dýrmætt veganesti í forsetaembættið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Af hverju er Baldur mitt val Ásta Kristín Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Í djúpneti íslenskra stjórnmála Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Hvalveiðar á Íslandi, löng saga spillingar og sérhagsmunatengsla Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Lestarsamgöngur milli Reykjavíkur og Keflavíkurflugvallar Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Jákvæðni á Bessastöðum Þorsteinn Magnússon skrifar Skoðun Ég styð Baldur sem næsta forseta! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðarmorðið á Gasa í tölum og hlutverk Íslands Ingólfur Shahin skrifar Skoðun Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Pólítísk aflúsun Ólafur Þór Ólafsson skrifar Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson skrifar Skoðun A Letter of Encouragement for Voters of Foreign Origin. Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason skrifar Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal skrifar Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson skrifar Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Sjá meira
Sonur minn er 8 ára. Hann byrjaði í þriðja bekk í Mýrarhúsaskóla á Seltjarnarnesi í haust. Það er mánudagur í dag, en hann er heima frá skólanum. Hann er heima af því hann er með króníska magaverki, hausverk og hósta, einkennin versna eftir því hversu miklum tíma hann eyðir í skólanum sínum. Ástæða veikinda hans er mér augljós núna. Hann er alltaf mjög hress á sumrin og í helgarfríum, en versnar svo mjög fljótlega eftir að skólinn byrjar aftur. Auk magaverkja, hausverkja og hósta þjáist hann af krónískum eyrnabólgum sem ítrekað hafa komið í veg fyrir að hann geti t.d. mætt í skólasund með bekkjasystkinum sínum. Í fyrra þurftum við að fá læknisvottorð fyrir hann til að sleppa sundi þar sem eyrnabólgan versnaði alltaf til muna eftir hvern sundtíma. Ég er búin að missa töluna á því hversu oft læknar hafa skrifað upp á sýklalyf fyrir hann, sem aldrei gerðu gagn. Í tvö ár höfum við foreldrar hans klórað okkur á hausnum, undrandi og ráðalaus yfir ástandinu á heilsu hans, þangað til síðsumars að okkur barst bréf frá grunnskólanum um að mygla hafi fundist í byggingunni í úttekt frá EFLU. Þarna var maður orðin ansi uppgefinn, og leið eins og maður væri að upplifa einhverskonar deja vu. Fyrir tveimur árum síðan, höfðum við flutt son okkar ásamt eldri systur hans frá skóla í Reykjavík vegna þessa að þar var mygluvandamál á þeim tíma, og það er erfitt að trúa því, að það eina sem okkur tókst að gera var að flytja börnin okkar úr einum mygluðum skóla í annan. Síðan féttirnar um myglu í Mýrarhúsaskóla komu, hef ég verið að hugsa til baka. Hugsa um öll skiptin sem ég sagði syni mínum, að hann mætti ekki sleppa skólanum ´bara´ út af því að honum var illt í maganum eða hausnum eða eyranu, af því hann var ekki með hita og hann var búinn að missa allt of mikið af skólanum nú þegar. Ég mundi eftir bréfinu frá skólanum þar sem verið var að vekja athygli á því að allt of mörg börn væru ekki að mæta í skólann vegna kvíða og skólastjórn varaði foreldra við því að tilkynnt yrði til barnaverndar ef börn missa af x mörgum dögum í skólaárinu. Ég mundi eftir öllum heimsóknunum til heilsugæslunnar, þar sem okkur var sagt að það væri óeðlilegt að 6 eða 7 ára barn væri að fá svona oft eyrnabólgur, en enginn læknir leitaði lengra en að skrifa upp á sýklalyfjameðferð og senda okkur heim jafn undrandi og öll skiptin áður. Ég mundi eftir ferðinni til barnaspítalans eitt skipti þar sem sonur okkar kvartaði yfir svo miklum magaverkjum og það lengi í einu að við tókum málin aðeins lengra en áður. Ég man eftir lækninum sem sendi okkur heim án þess að geta gefið nokkra skýringu eða úrræði. Ég man að hann tók ekki einu sinni blóðprufu. Ég man að ég grét af áhyggjum og máttleysi á leiðinni heim. Nú eru framkvæmdir í Mýrarhúsaskóla í fullum gangi. Það er verið að brjóta upp gólfplötuna í kjallaranum þar sem sonur okkar var í fyrsta bekk. Það er myglu blettur í stofunni á þriðju hæð þar sem bekkurinn hans er núna. Kennarinn hans er orðin veik í lungunum og loftið í stofunni er þungt, eins og við höfum sjálf fundið fyrir í foreldraviðtölum fyrr í haust. En það má víst ekki skilja glugga eða dyr eftir opnar yfir nóttina þrátt fyrir því að EFLA segi að loftun sé mjög mikilvæg aðferð í að minnka vöxt myglusmits og bæta loftgæði innri rýma. Það er ekki hægt að færa bekkinn í aðra skólastofu því það er hvergi pláss. Það er ekki hægt að byggja skammtíma húsnæði á skólalóðinni vegna þess að þar er búið að koma leikskólabörnum fyrir. Heilsa sonar okkar er orðin það slæm að hann getur varla verið í skólabyggingunni lengur. Ekki með myglu á staðnum og öllum þeim framkvæmdum sem eru í gangi sem spillir loftinu ennþá meira. Við reyndum að færa hann í gamla skólann hans þar sem skólinn er kominn með nýtt húsnæði og margir af gömlum vinum hans eru þar enn, en það er ekki pláss fyrir hann eins og er. Hvað gerir maður þá? Við gætum kannski fært hann í skóla einhvers staðar annað staðar, en hvernig getur maður verið viss um að ástandið þar verði ekki eins eða jafnvel verra? Það er sama hvert maður lítur þessa dagana, alls staðar er talað um myglu í skólum og leikskólum. Alls staðar á landinu er verið að spilla heilsu barna okkar, og hver ber eigilega ábyrgð á því að tryggja þeim heilsusamlegt umhverfi á meðan á viðgerðum stendur? Ég óska þess að það væri Hjallastefnu leik- og grunnskóli á Seltjarnarnesi en af einhverri furðulegri ástæðu vill Bæjarráð Seltjarnarnes ekki gefa Hjallastefnunni leyfi til að setja upp sinn skóla hér, þrátt fyrir að leikskólinn á Nesinu sé að springa, þar er endalaus mannekla og skortur á plássi. Til dæmis í fyrra þurftu yngstu börnin að vera í kjallara kirkjunnar, og ennþá fleiri voru á biðlista um pláss. Nú er búið að færa leikskólabörnin í gáma á grunnskólalóðinni. Ég spurði bæjarstjóra Seltjarnarnes hvernig stendur á því að Hjallastefnan sé ekki komin hingað þrátt fyrir mikla eftirspurn íbúa og hann sagði að það væri einhver “pólitískur leikur” hjá bæjarstjórninni að neita Hjallastefnu um starfsleyfi hér þó að hann sjálfur sé mjög fylgjandi því að fólk eigi að hafa val. En þrátt fyrir hversu algengt mygluvandamálið er orðið, hefur aldrei verið spurt um eða rannsakað hvort áhrif af myglu í nærumhverfi sé möguleg orsök heilsuvanda sjúklingsins þegar við höfum farið til lækna. Allar upplýsingar sem maður fær, koma frá eigin reynslu eða rannsóknum. Maður fær betri ráð á Mæðra- og Pabbatips á Facebook en á Heilsugæslum og Barnaspítalanum. Finnst okkur þetta í lagi? Er þetta nógu gott? En það eru ekki allir jafn viðkvæmir fyrir áhrifum af myglu og flest börn í bekk sonar míns eru (samkvæmt því sem foreldrar þeirra segja) einkennalaus. Alla vega eins og er. Það er einmitt það sem gerir það erfitt til að fá fólk með sér í að krefjast úrbóta, krefjast betra umhverfis fyrir börnin okkar, krefjast þess að þau séu ekki í menguðu húsnæði á meðan að viðgerðir standa yfir. Það var starfsmaður í skólanum sem sagði mér að “engum líður vel undir þessu þaki”. En hvað getur starfsfólk skóla gert ef ekkert heyrist í foreldrum? Sökin er ekki hjá kennurum eða skólastjórnendum. Þau eru einfaldlega að reyna sitt besta að halda hlutunum gangandi þrátt fyrir allt. Hvar sökin liggur er ekki það sem skiptir mestu máli núna og það má alveg fletta ofan af því seinna hvernig þetta fór svona mikið úrskeiðis í byggingum landsins, en það sem skiptir öllu máli núna er að finna lausnir. Heilsa okkar mikilvægasta fólks er í húfi hérna; barnanna okkar og kennaranna þeirra. Nú er ég bara útlendingur með íslenskan ríkisborgararétt, íslenskan eiginmann og þrjú hálf íslensk börn, en ég spyr okkur öll; hvað getum við gert til að breyta ástandinu? - Markéta Irglová
Skoðun Hvalveiðar á Íslandi, löng saga spillingar og sérhagsmunatengsla Valgerður Árnadóttir skrifar
Skoðun Er sjálfvirknivæðing að stela störfum og framtíðar möguleikum hjá drengjum sem geta ekki lesið sér til gagns? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar