„Svo sveiflaði ég kjólnum af mér til þess að sýna að ég væri líka eitthvað fallegt“

Elísabet var stödd á Höfn í Hornarfirði í síðustu viku , meðal annars til að lesa upp úr nýjustu bók sinni, Saknaðarilm, en hún ákvað í leiðinni að vera með gjörning. 

Gjörningurinn fór fram á Listasafni Svavars Guðnasonar, Svavarssafni, en myndir frá gjörningnum voru birtar á Facebook síðu safnsins í morgun. Þar sést Elísabet standa nakin meðan hún fer með stuttan fyrirlestur en gjörningurinn bar nafnið „Eitthvað fallegt.“

„Ég ákvað að gera eitthvað fallegt fyrir Hornfirðinga. Gjörningar eru oft svo agressívir og krassandi, og þessi gjörningur var það nú kannski, en ég ákvað að gera bara eitthvað fallegt sem að mig langaði til,“ segir Elísabet í samtali við fréttastofu. 

„Ég raðaði steinum í kringum mig og fór með lítinn fyrirlestur um fegurðina, að fegurðin væri svona viðkvæm eins og kynlíf og trúmál. Svo sveiflaði ég kjólnum af mér til þess að sýna að ég væri líka eitthvað fallegt þegar ég var að lesa upp eitthvað fallegt, þó ég væri 64 ára og tíu kílóum of feit, af því að það er eitthvað fallegt við okkur öll,“ segir hún.

Elísabet var gestur Einkalífsins á dögunum þar sem hún ræddi allt milli himins og jarðar, þar á meðal bróðurmissinn, æskuna, áföllin, ferilinn og draumana, en þáttinn í heild sinni má finna í spilaranum hér fyrir neðan. 

Hugrekki að þora að vera hræddur

Sjálfur safnstjórinn, Snæbjörn Brynjarsson, stakk upp á því að Elísabet yrði með gjörning á safninu þau voru bæði í Listaháskóla Íslands á sínum tíma og stóðu reglulega fyrir gjörningum saman. 

Snæbjörn aðstoðaði einnig Elísabetu við gjörninginn, hélt á kjólnum hennar og færði henni kaffi auk þess sem hann veitti henni andlegan stuðning að hennar sögn. 

„Þessu var mjög vel tekið. Það voru yndislegir áhorfendur sem að tóku þessu mjög vel og vildu ræða um þetta á eftir og voru ekkert að flýta sér í burtu,“ segir Elísabet.

„Ég hef gert nokkra nektargjörninga en það er mjög langt síðan að ég hef þorað því. Þannig þetta var gaman, það er frelsandi að sýna sig og vera ekkert feiminn við það,“ segir Elísabet. 

„Ég hef gert svona tvo þrjá nektargjörninga áður og þetta er alltaf mjög frelsandi og fólk er ekkert hneykslað, það tekur þessu bara svona eins og þetta er. Maður er að sýna sig og fólk er ánægt með að einhver þori því.“

Varstu ekkert smeyk sjálf fyrir gjörninginn?

„Jú ég er alltaf hrædd en það að þora að vera hræddur, það er hugrekki.“

Fréttin hefur verið uppfærð.