Er einhver skortur á bjánum hjá ríkissaksóknara? Eva Hauksdóttir skrifar 22. júlí 2022 13:26 Héraðsdómur kemst að þeirri niðurstöðu að hælisleitandi hafi sagt satt. Viðbrögð vararíkissaksóknara eru þau að birta opinberlega yfirlýsinguum að hælisleitendur ljúgi. Að auki spyr hann hvort sé einhver skortur á hommum á Íslandi, rétt eins og það væri grundvöllur alþjóðlegrar verndar. Ég segi það enn og aftur - þú skáldar ekki þennan skít. Aðsent Hér er annaðhvort um að ræða skammarlegt þekkingarleysi eða einbeittan vilja embættismanns til að afvegaleiða almenning. Hvort heldur er réttara þá er færslan til þess fallin að valda misskilningi og kynda undir fordómum. Það er því rétt að benda á mikilvægan mun á tveimur af mörgum forsendum þess að veita útlendingum dvalarleyfi. Einnig er vert að skoða ummæli vararíkissaksóknara í ljósi þeirra mannréttinda að fá að lifa með reisn. Grundvöllur dvalarleyfis Skortur á starfsfólki getur verið grundvöllur dvalarleyfis. Þá er hugmyndin sú að það sé eftirsóknarvert, fyrir einstaka atvinnugreinar, hagkerfið og oft menninguna, að fá útlendinga til hjálpar. Því eigi að greiða fyrir því að útlendingar geti búið og unnið á Íslandi um lengri eða skemmri tíma. Þegar fólki er veitt alþjóðleg vernd (hæli, eins og það er kallað í daglegu tali) er markmiðið ekki það að dvalarleyfi útlendings eigi sérstaklega að gagnast ríkinu. Vitaskuld á að stefna að því að flóttafólk fái vinnu og leggi sitt af mörkum til samfélagsins. En forsendan fyrir dvöl þess er sú að það eigi ekki raunhæfan kost á að njóta mannréttinda í heimalandi sínu og þessvegna hafi alþjóðasamfélagið sérstakar skyldur gagnvart því. Mannréttindavernd sem grundvöllur dvalarleyfis Mannréttindi eru víðtæk en í megindráttum fela þau í sér fjórþættan rétt; þ.e. rétt til lífs, frelsis, öryggis og mannhelgi. Öll mannréttindaákvæði þjóna þessum meginreglum. Öllum ríkjum ber skylda til að setja lög um það hvernig þessum réttindum skuli háttað, hvernig megi takmarka þau og hvaða afleiðingar það eigi að hafa ef brotið er gegn þeim. Ríkjunum ber einnig skylda til þess að framfylgja lögum sem sett eru mannréttindum til verndar. Samkvæmt alþjóðlegum mannréttindasáttmálum eru ríkin skuldbundin til að vernda ríkisfangslausa, og ríkisborgara annarra landa, þegar þeirra eigin ríki bregðast skyldu sinni til að tryggja mannréttindi og framfylgja þeim. Einn þáttur í því að framfylgja þeirri kvöð gagnvart hælisleitendum er skylda stjórnvalda til að rannsaka mál þeirra til hlítar áður en tekin er íþyngjandi ákvörðun sem getur stefnt mannréttindum þeirra í voða. Hér á landi eru það Útlendingastofnun og kærunefnd útlendingamála sem fara með þá rannsóknarskyldu. Mannhelgi og rétturinn til að lifa með reisn Mannhelgi felur í sér rétt til sæmdar. Ekki aðeins vernd gegn ómannúðlegri meðferð, heldur rétt til að njóta jafnréttis, virðingar, einkalífs, æruverndar og samviskufrelsis. Menn eiga rétt á því að lifa með reisn, sem þýðir m.a. að þeir eiga ekki að þurfa að sitja undir niðurlægingum vegna þess hverjir þeir eru og hvernig þeir lifa sínu einkalífi. Allra síst af hálfu stjórnvalda og embættismanna. Í sumum ríkjum býr hinsegin fólk við svo slaka mannréttindavernd að það getur beinlínis kostað það lífið ef kynhneigð þess er sýnileg. Í fleiri ríkjum ógnar það frelsi þess ef upp kemst. Ennþá fleiri ríki vanrækja það að tryggja öryggi hinsegin fólks þar sem lögum er ekki framfylgt og glæpir gegn hinsegin fólki hafa því engar afleiðingar. Rétti hinsegin fólks til að lifa með reisn er svo illa framfylgt að fáum dettur einu sinni í hug að sækja um alþjóðlega vernd á þeirri forsendu einni að stjórnvöld í heimaríkjum þess hafi vanrækt að sporna gegn því að kynhegðun þess sé notuð sem réttlæting fyrir mismunun og niðurlægingu. Í sumum ríkjum hefur það engar afleiðingar að synja hinsegin fólki um vinnu, húsnæði, menntun, heilsugæslu og aðra þjónustu. Gegn réttinum til sæmdar Ég held að vararíkissaksóknari, Helgi Magnús Gunnarsson, viti þetta allt. Engu að síður leyfir hann sér að tala af virðingarleysi um fólk sem í örvæntingu flýr samfélög sín og allt sem það þekkir í von um tækifæri til að lifa við öryggi og frelsi. Hann ræðst gegn rétti manna til sæmdar og það á bæði við um einstaklinga og hópa. Hann hagar orðum sínum þannig að ætla mætti að maðurinn sem um er fjallað í fréttinni sem hann deilir hafi vísvitandi gefið rangar upplýsingar og það þótt dómstóll hafi komist að annarri niðurstöðu. Þannig ræðst embættismaðurinn gegn mannorði einstaklings. Hann fullyrðir að auðvitað ljúgi "þeir" og gefur þannig sterklega í skyn að almennt megi ætla að flóttafólk ljúgi til um aðstæður sínar. Þetta tiltæki vararíkissaksóknara er ærumeiðandi í garð þessa manns sem neyddist til að leita til dómstóla þar sem stjórnsýslan brást því hlutverki að vernda mannréttindi hans. Og það er ekki langt seilst að kalla ummælin rógburð gegn minnihlutahópi. Þau eru reyndar mun skæðari en sumt af því fordómarausi áhrifalausra borgara sem dómstólar hafa flokkað sem hatursorðræðu. Færsla vararíkissaksóknara vekur áleitnar spurningar um það hvort maðurinn skilji stöðu sína nógu vel. Og þetta er reyndar ekkert í fyrsta eða annað sinn sem framganga hans, hvort heldur er á vinnustað eða á opinberum vettvangi vekur almenning til umhugsunar um það hversvegna í ósköpunum hann hafi valist í áhrifa- og valdastöður. Spurningin um það hvort skortur sé á hommum á Íslandi er jafn hálfvitaleg og spurningin um það hvort nokkur skortur sé á bjánum hjá embætti ríkissaksóknara. Tilgangurinn með því að veita hinsegin fólki alþjóðlega vernd er ekki sá að bæta úr hommaskorti á íslenskri grund. Ekki frekar en tilgangurinn með því að hafa Helga Magnús Gunnarsson á launum hjá ríkinu sé sá að bæta úr skorti á bjánakeppum í áhrifa- og valdastöðum. Höfundur er lögmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Innflytjendamál Hælisleitendur Eva Hauksdóttir Mál Helga Magnúsar Gunnarssonar Mest lesið Vita bændur ekki hvað bændum er fyrir bestu? Trausti Hjálmarsson Skoðun Að henda bókum í börn Hildur Ýr Ísberg Skoðun Lífsbjörg okkar er í veði Hanna Katrín Friðriksson Skoðun Hvernig borgarfulltrúar verðmeta tímann þinn Ragnhildur Alda Vilhjálmsdóttir Skoðun Ein stærð passar ekki fyrir öll Sigrún Birgisdóttir ,Þóra Leósdóttir Skoðun Peningar, vald og hvítþvottur þjóðarmorðs: Velkomin í nýja heimsmynd Trumps Helen Ólafsdóttir Skoðun Ísland fyrst svo…hvað? Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Mótum framtíðina saman Magnús Þór Jónsson Skoðun Stöndum saman um félagshyggju og frið Hópur félagshyggjufólks Skoðun Frá lögreglunni yfir á geðdeildina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Aðferðarfræði til að auka áfallaþol þjóða Böðvar Tómasson skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Hvernig borgarfulltrúar verðmeta tímann þinn Ragnhildur Alda Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Lífsbjörg okkar er í veði Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Að henda bókum í börn Hildur Ýr Ísberg skrifar Skoðun Vita bændur ekki hvað bændum er fyrir bestu? Trausti Hjálmarsson skrifar Skoðun Ein stærð passar ekki fyrir öll Sigrún Birgisdóttir ,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Ömmur án landamæra Signý Jóhannesdóttir skrifar Skoðun Peningar, vald og hvítþvottur þjóðarmorðs: Velkomin í nýja heimsmynd Trumps Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Ísland fyrst svo…hvað? Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hræðilegar aðstæður geta breytt manni til hins betra! Kristján Hafþórsson skrifar Skoðun Hinsegin ungmenni í Hafnarfirði mæta afgangi Óskar Steinn Ómarsson skrifar Skoðun Framtíð Framsóknar byrjar í grasrótinni Jónína Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Stöndum saman um félagshyggju og frið Hópur félagshyggjufólks skrifar Skoðun Af hverju eru Íslendingar svona feitir? Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Íslenskur Pútínismi Diana Burkot,Nadya Tolokonnikova skrifar Skoðun Félagsráðgjafar lykilaðilar í stuðningi við geðheilbrigði Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Skemmtilegri borg Skúli Helgason skrifar Skoðun Drögum úr svifryksmengun frá umferð heilsunnar vegna Þröstur Þorsteinsson skrifar Skoðun Að fara í stríð við sjálfan sig Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Þú hengir ekki bakara fyrir smið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvaða menntakerfi kæri þingmaður? Hermann Austmar skrifar Skoðun Friðarfundur utanríkisráðherra Íslands og Palestínu og leiðtogablæti Júlíus Valsson skrifar Skoðun Nýtt Reykjavíkurmódel í leikskólamálum Andri Reyr Haraldsson,Óskar Hafnfjörð Gunnarsson skrifar Skoðun Móðurást, skömm og verkjalyf Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Framsókn sem þjónar fólki, ekki kerfum Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Af hverju ætti Gylfi Þór Sigurðsson að fá aftur tækifæri í landsliðinu? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Samfélagsmiðlar og ósýnilegu börnin Ásdís Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ég þori að veðja Jóhann Karl Ásgeirsson Gígja skrifar Skoðun Munum eftir baráttu kvenna alltaf og alls staðar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Sjá meira
Héraðsdómur kemst að þeirri niðurstöðu að hælisleitandi hafi sagt satt. Viðbrögð vararíkissaksóknara eru þau að birta opinberlega yfirlýsinguum að hælisleitendur ljúgi. Að auki spyr hann hvort sé einhver skortur á hommum á Íslandi, rétt eins og það væri grundvöllur alþjóðlegrar verndar. Ég segi það enn og aftur - þú skáldar ekki þennan skít. Aðsent Hér er annaðhvort um að ræða skammarlegt þekkingarleysi eða einbeittan vilja embættismanns til að afvegaleiða almenning. Hvort heldur er réttara þá er færslan til þess fallin að valda misskilningi og kynda undir fordómum. Það er því rétt að benda á mikilvægan mun á tveimur af mörgum forsendum þess að veita útlendingum dvalarleyfi. Einnig er vert að skoða ummæli vararíkissaksóknara í ljósi þeirra mannréttinda að fá að lifa með reisn. Grundvöllur dvalarleyfis Skortur á starfsfólki getur verið grundvöllur dvalarleyfis. Þá er hugmyndin sú að það sé eftirsóknarvert, fyrir einstaka atvinnugreinar, hagkerfið og oft menninguna, að fá útlendinga til hjálpar. Því eigi að greiða fyrir því að útlendingar geti búið og unnið á Íslandi um lengri eða skemmri tíma. Þegar fólki er veitt alþjóðleg vernd (hæli, eins og það er kallað í daglegu tali) er markmiðið ekki það að dvalarleyfi útlendings eigi sérstaklega að gagnast ríkinu. Vitaskuld á að stefna að því að flóttafólk fái vinnu og leggi sitt af mörkum til samfélagsins. En forsendan fyrir dvöl þess er sú að það eigi ekki raunhæfan kost á að njóta mannréttinda í heimalandi sínu og þessvegna hafi alþjóðasamfélagið sérstakar skyldur gagnvart því. Mannréttindavernd sem grundvöllur dvalarleyfis Mannréttindi eru víðtæk en í megindráttum fela þau í sér fjórþættan rétt; þ.e. rétt til lífs, frelsis, öryggis og mannhelgi. Öll mannréttindaákvæði þjóna þessum meginreglum. Öllum ríkjum ber skylda til að setja lög um það hvernig þessum réttindum skuli háttað, hvernig megi takmarka þau og hvaða afleiðingar það eigi að hafa ef brotið er gegn þeim. Ríkjunum ber einnig skylda til þess að framfylgja lögum sem sett eru mannréttindum til verndar. Samkvæmt alþjóðlegum mannréttindasáttmálum eru ríkin skuldbundin til að vernda ríkisfangslausa, og ríkisborgara annarra landa, þegar þeirra eigin ríki bregðast skyldu sinni til að tryggja mannréttindi og framfylgja þeim. Einn þáttur í því að framfylgja þeirri kvöð gagnvart hælisleitendum er skylda stjórnvalda til að rannsaka mál þeirra til hlítar áður en tekin er íþyngjandi ákvörðun sem getur stefnt mannréttindum þeirra í voða. Hér á landi eru það Útlendingastofnun og kærunefnd útlendingamála sem fara með þá rannsóknarskyldu. Mannhelgi og rétturinn til að lifa með reisn Mannhelgi felur í sér rétt til sæmdar. Ekki aðeins vernd gegn ómannúðlegri meðferð, heldur rétt til að njóta jafnréttis, virðingar, einkalífs, æruverndar og samviskufrelsis. Menn eiga rétt á því að lifa með reisn, sem þýðir m.a. að þeir eiga ekki að þurfa að sitja undir niðurlægingum vegna þess hverjir þeir eru og hvernig þeir lifa sínu einkalífi. Allra síst af hálfu stjórnvalda og embættismanna. Í sumum ríkjum býr hinsegin fólk við svo slaka mannréttindavernd að það getur beinlínis kostað það lífið ef kynhneigð þess er sýnileg. Í fleiri ríkjum ógnar það frelsi þess ef upp kemst. Ennþá fleiri ríki vanrækja það að tryggja öryggi hinsegin fólks þar sem lögum er ekki framfylgt og glæpir gegn hinsegin fólki hafa því engar afleiðingar. Rétti hinsegin fólks til að lifa með reisn er svo illa framfylgt að fáum dettur einu sinni í hug að sækja um alþjóðlega vernd á þeirri forsendu einni að stjórnvöld í heimaríkjum þess hafi vanrækt að sporna gegn því að kynhegðun þess sé notuð sem réttlæting fyrir mismunun og niðurlægingu. Í sumum ríkjum hefur það engar afleiðingar að synja hinsegin fólki um vinnu, húsnæði, menntun, heilsugæslu og aðra þjónustu. Gegn réttinum til sæmdar Ég held að vararíkissaksóknari, Helgi Magnús Gunnarsson, viti þetta allt. Engu að síður leyfir hann sér að tala af virðingarleysi um fólk sem í örvæntingu flýr samfélög sín og allt sem það þekkir í von um tækifæri til að lifa við öryggi og frelsi. Hann ræðst gegn rétti manna til sæmdar og það á bæði við um einstaklinga og hópa. Hann hagar orðum sínum þannig að ætla mætti að maðurinn sem um er fjallað í fréttinni sem hann deilir hafi vísvitandi gefið rangar upplýsingar og það þótt dómstóll hafi komist að annarri niðurstöðu. Þannig ræðst embættismaðurinn gegn mannorði einstaklings. Hann fullyrðir að auðvitað ljúgi "þeir" og gefur þannig sterklega í skyn að almennt megi ætla að flóttafólk ljúgi til um aðstæður sínar. Þetta tiltæki vararíkissaksóknara er ærumeiðandi í garð þessa manns sem neyddist til að leita til dómstóla þar sem stjórnsýslan brást því hlutverki að vernda mannréttindi hans. Og það er ekki langt seilst að kalla ummælin rógburð gegn minnihlutahópi. Þau eru reyndar mun skæðari en sumt af því fordómarausi áhrifalausra borgara sem dómstólar hafa flokkað sem hatursorðræðu. Færsla vararíkissaksóknara vekur áleitnar spurningar um það hvort maðurinn skilji stöðu sína nógu vel. Og þetta er reyndar ekkert í fyrsta eða annað sinn sem framganga hans, hvort heldur er á vinnustað eða á opinberum vettvangi vekur almenning til umhugsunar um það hversvegna í ósköpunum hann hafi valist í áhrifa- og valdastöður. Spurningin um það hvort skortur sé á hommum á Íslandi er jafn hálfvitaleg og spurningin um það hvort nokkur skortur sé á bjánum hjá embætti ríkissaksóknara. Tilgangurinn með því að veita hinsegin fólki alþjóðlega vernd er ekki sá að bæta úr hommaskorti á íslenskri grund. Ekki frekar en tilgangurinn með því að hafa Helga Magnús Gunnarsson á launum hjá ríkinu sé sá að bæta úr skorti á bjánakeppum í áhrifa- og valdastöðum. Höfundur er lögmaður.
Peningar, vald og hvítþvottur þjóðarmorðs: Velkomin í nýja heimsmynd Trumps Helen Ólafsdóttir Skoðun
Skoðun Peningar, vald og hvítþvottur þjóðarmorðs: Velkomin í nýja heimsmynd Trumps Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Friðarfundur utanríkisráðherra Íslands og Palestínu og leiðtogablæti Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Nýtt Reykjavíkurmódel í leikskólamálum Andri Reyr Haraldsson,Óskar Hafnfjörð Gunnarsson skrifar
Skoðun Af hverju ætti Gylfi Þór Sigurðsson að fá aftur tækifæri í landsliðinu? Sölvi Breiðfjörð skrifar
Peningar, vald og hvítþvottur þjóðarmorðs: Velkomin í nýja heimsmynd Trumps Helen Ólafsdóttir Skoðun