Tvískinnungur borgarstjóra í málefnum Fossvogsskóla Elín Jónsdóttir skrifar 1. júní 2021 21:12 Ég líkt og margir aðrir á höfuðborgarsvæðinu hef fylgst vel með framgangi mála vegna myglu og rakaskemmda í Fossvogsskóla en ég flutti jómfrúrræðu um málið í borgarstjórn á þeim fundi sem nú stendur yfir. Framkoma borgaryfirvalda gagnvart foreldrum barna skólans hefur slegið mig og er ég satt best að segja mjög undrandi yfir framkomunni. Sem foreldri grunnskólabarns upplifi ég mikið vantraust eftir framferði borgaryfirvalda í þessu máli. Upp koma margar spurningar vegna framferðis borgarinnar: Get ég t.d. treyst því að loftgæði séu í góðu lagi í skóla dóttur minnar? Get ég treyst því að þær framkvæmdir sem gerðar eru á skólabyggingum vegna viðhalds eða galla séu með fullnægjandi hætti eða gerðar yfir höfuð? Sjái ég eitthvað athugavert má ég reikna með því að mæta því mótlæti sem foreldrar barna í fossvogsskóla hafa mætt? Ég ímynda mér að við öll séum sammála um að heilsa barnanna okkar og allra barna skuli tryggð og það sé ekki boðlegt að borgaryfirvöld séu ástæða þess að börn hafi misst heilsuna einungis vegna þess að þau mættu í skólann. Er þetta traustvekjandi? Samkvæmt foreldrum barna í Fossvogsskóla hafa samskipti milli foreldra og borgaryfirvalda verið erfið. Þeir hafa upplifað að ekki sé hlustað á þá og meira púður lagt í sannfæra þá um að ástand skólans sé gott eftir framkvæmdir sem hófust í mars 2019. Þeir hafa ítrekað reynt að benda á verstu svæðin í skólanum og þurftu að setja gríðarlegan tíma og orku í það eitt að fá úttektir á skólanum og sama máli gegnir um að fá niðurstöður úttekta. Staðan hefur meira að segja orðið svo slæm að foreldrafélagið réði sér lögfræðing. Hafi þá margir foreldrar upplifað að þeir og börnin þeirra séu vandamálið en ekki húsnæðið eftir samskipti við borgaryfirvöld. Eru þetta virkilega skilaboðin sem við sendum til foreldra? Finnst okkur í lagi að upplifun þeirra sé með þessum hætti? Foreldrar hafa neyðst til þess að opinbera heilsufar barna þeirra í fjölmiðlum í þeirri veiku von um að borgaryfirvöld hlusti en í kjölfarið verið mætt með skeytingarleysi og tómlæti. Eftir þær framkvæmdir sem farið var í liggur fyrir að Heilbrigðiseftirlitið, USK og Verkís hafi verið tilbúin að útskrifa húsnæðið og gefa því fullkomið heilsufarsmat. Þurfti baráttu skólaráðs Fossvogsskóla og foreldra til að fá nánari skoðun og ég trúi því að við séum öll meðvituð um hver niðurstaða þeirra úttekta varð. Það var síðast í dag þar sem fjölmiðlar birtu myndir af loftræstikerfi skólans sem teknar voru við lok framkvæmda 2020 þar sem sjá má myglu og hefur verkfræðistofan EFLA bent á í minnisblaði sínu að framkvæmdirnar hafi ekki reynst fullnægjandi. Nú liggur fyrir að hálfum milljarði var varið í þær framkvæmdir. Hafa borgaryfirvöld gefið út að ekki skuli rífa húsnæðið heldur fara í enn frekari framkvæmdir en mun það duga til þess að börn veikist ekki lengur í Fossvogsskóla? Ekki má gleyma að starfsmenn Fossvogsskóla hafa þurft að takast á við mörg mjög erfið og krefjandi verkefni með börnum og foreldrum í kjölfarið á óheilnæmi húsnæðisins. Starfsmenn skólans hafa rétt eins og nemendur hans veikst vegna myglu og rakaskemmda í húsnæðinu. Það er ólíðandi að borgin bjóði ekki starfsmönnum upp á heilnæmt vinnu umhverfi, það hefur ekki síður verið brotið á þeim og þeir blekktir rétt eins og foreldrar. Nýlega tjáði borgarstjóri sig um málefni Fossvogsskóla og þakkaði starfsmönnum fyrir að halda uppi góðum skólabrag sem er algjör fyrra í samanburði við að starfsmenn skólans gáfu nýverið frá sér yfirlýsingu þar sem fram kemur að margir þeirra séu að hugsa sig til hreyfings og sjái ekki fram á að geta starfað í þessu umhverfi lengur. Alvarlegast finnst mér þó að eftir alla þá baráttu sem foreldrar hafa þurft að heyja til að fá áheyrn borgaryfirvalda hefur þeim ekki enn borist afsökunarbeiðni. Það er staðreynd að nemendur skólans hafa hlotið skaða af ástandinu og sum þeirra munu lifa við heilsubrest inní fullorðinsárin vegna aðstæðna í skólanum þeirra. Mig langar einnig að fá að tengja stöðu skólans við nýkynnta lýðheilsustefnu Reykjavíkurborgar sem vissulega er enn í vinnslu og þá helst þau gildi sem þar er að finna. Ég vitna í hugtak stefnunnar sem skilgreint er á eftirfarandi veg, „heilsa er líkamleg, andleg og félagsleg vellíðan en ekki einungis það að vera laus við sjúkdóma og örorku“. Vil ég einnig vitna í skilgreiningu hugtaksins jöfnuður samkvæmt stefnunni, „jöfnuður til heilsu snýst um að allir hafi jöfn tækifæri til að varðveita og bæta heilsu sína“. Í stefnunni er einnig tekið fram að hjá börnum og ungmennum sé grunnurinn sé lagður að framtíðarheilsu einstaklingsins en líkt og borgarstjóri sagði á borgarstjórnarfundi 1. júní 2021 missir maður mikið þegar maður missir heilsuna. Ég get með engu móti tengt framangreind hugtök og fullyrðingar stefnunnar við aðstæður barnanna í Fossvogsskóla heldur þvert á móti hefur verið gert lítið úr þeim heilsubresti sem foreldrar og starfsmenn hafa lengi reynt að benda á. Falla þessi börn utan stefnunnar? Það er mikinn lærdóm að draga af þessu máli sem er hvergi nærri lokið. Ég vona að borgaryfirvöld hætti með innantóm loforð til foreldra og starfsmanna um að gera eitthvað. Heldur þyrfti að axla ábyrgð, viðurkenna mistök og fyrst og fremst gera betur. Höfundur er varaborgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn Reykjavíkur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Reykjavík Mygla í Fossvogsskóla Borgarstjórn Grunnskólar Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Forsetinn sem sameinar Björk Baldursdóttir,Ingvi Stefánsson Skoðun Tveir valkostir Ragnheiður Jónsdóttir Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson Skoðun Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir Skoðun Hvaðan kemur fylgi Katrínar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tveir valkostir Ragnheiður Jónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn sem sameinar Björk Baldursdóttir,Ingvi Stefánsson skrifar Skoðun Hvaðan kemur fylgi Katrínar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað viljum við? skrifar Skoðun Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Fremst meðal jafningja: Halla Tómasdóttir á Bessastaði Birna Jónsdóttir skrifar Skoðun Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Hulda eða Stoltenberg? Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Katrín á Bessastaði Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Hvað er það sem Alþingi ber að vernda á Þingvöllum? Lára Magnúsardóttir skrifar Skoðun Öllu frelsi fylgir ábyrgð, líka tjáningarfrelsinu Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhlutlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Sjá meira
Ég líkt og margir aðrir á höfuðborgarsvæðinu hef fylgst vel með framgangi mála vegna myglu og rakaskemmda í Fossvogsskóla en ég flutti jómfrúrræðu um málið í borgarstjórn á þeim fundi sem nú stendur yfir. Framkoma borgaryfirvalda gagnvart foreldrum barna skólans hefur slegið mig og er ég satt best að segja mjög undrandi yfir framkomunni. Sem foreldri grunnskólabarns upplifi ég mikið vantraust eftir framferði borgaryfirvalda í þessu máli. Upp koma margar spurningar vegna framferðis borgarinnar: Get ég t.d. treyst því að loftgæði séu í góðu lagi í skóla dóttur minnar? Get ég treyst því að þær framkvæmdir sem gerðar eru á skólabyggingum vegna viðhalds eða galla séu með fullnægjandi hætti eða gerðar yfir höfuð? Sjái ég eitthvað athugavert má ég reikna með því að mæta því mótlæti sem foreldrar barna í fossvogsskóla hafa mætt? Ég ímynda mér að við öll séum sammála um að heilsa barnanna okkar og allra barna skuli tryggð og það sé ekki boðlegt að borgaryfirvöld séu ástæða þess að börn hafi misst heilsuna einungis vegna þess að þau mættu í skólann. Er þetta traustvekjandi? Samkvæmt foreldrum barna í Fossvogsskóla hafa samskipti milli foreldra og borgaryfirvalda verið erfið. Þeir hafa upplifað að ekki sé hlustað á þá og meira púður lagt í sannfæra þá um að ástand skólans sé gott eftir framkvæmdir sem hófust í mars 2019. Þeir hafa ítrekað reynt að benda á verstu svæðin í skólanum og þurftu að setja gríðarlegan tíma og orku í það eitt að fá úttektir á skólanum og sama máli gegnir um að fá niðurstöður úttekta. Staðan hefur meira að segja orðið svo slæm að foreldrafélagið réði sér lögfræðing. Hafi þá margir foreldrar upplifað að þeir og börnin þeirra séu vandamálið en ekki húsnæðið eftir samskipti við borgaryfirvöld. Eru þetta virkilega skilaboðin sem við sendum til foreldra? Finnst okkur í lagi að upplifun þeirra sé með þessum hætti? Foreldrar hafa neyðst til þess að opinbera heilsufar barna þeirra í fjölmiðlum í þeirri veiku von um að borgaryfirvöld hlusti en í kjölfarið verið mætt með skeytingarleysi og tómlæti. Eftir þær framkvæmdir sem farið var í liggur fyrir að Heilbrigðiseftirlitið, USK og Verkís hafi verið tilbúin að útskrifa húsnæðið og gefa því fullkomið heilsufarsmat. Þurfti baráttu skólaráðs Fossvogsskóla og foreldra til að fá nánari skoðun og ég trúi því að við séum öll meðvituð um hver niðurstaða þeirra úttekta varð. Það var síðast í dag þar sem fjölmiðlar birtu myndir af loftræstikerfi skólans sem teknar voru við lok framkvæmda 2020 þar sem sjá má myglu og hefur verkfræðistofan EFLA bent á í minnisblaði sínu að framkvæmdirnar hafi ekki reynst fullnægjandi. Nú liggur fyrir að hálfum milljarði var varið í þær framkvæmdir. Hafa borgaryfirvöld gefið út að ekki skuli rífa húsnæðið heldur fara í enn frekari framkvæmdir en mun það duga til þess að börn veikist ekki lengur í Fossvogsskóla? Ekki má gleyma að starfsmenn Fossvogsskóla hafa þurft að takast á við mörg mjög erfið og krefjandi verkefni með börnum og foreldrum í kjölfarið á óheilnæmi húsnæðisins. Starfsmenn skólans hafa rétt eins og nemendur hans veikst vegna myglu og rakaskemmda í húsnæðinu. Það er ólíðandi að borgin bjóði ekki starfsmönnum upp á heilnæmt vinnu umhverfi, það hefur ekki síður verið brotið á þeim og þeir blekktir rétt eins og foreldrar. Nýlega tjáði borgarstjóri sig um málefni Fossvogsskóla og þakkaði starfsmönnum fyrir að halda uppi góðum skólabrag sem er algjör fyrra í samanburði við að starfsmenn skólans gáfu nýverið frá sér yfirlýsingu þar sem fram kemur að margir þeirra séu að hugsa sig til hreyfings og sjái ekki fram á að geta starfað í þessu umhverfi lengur. Alvarlegast finnst mér þó að eftir alla þá baráttu sem foreldrar hafa þurft að heyja til að fá áheyrn borgaryfirvalda hefur þeim ekki enn borist afsökunarbeiðni. Það er staðreynd að nemendur skólans hafa hlotið skaða af ástandinu og sum þeirra munu lifa við heilsubrest inní fullorðinsárin vegna aðstæðna í skólanum þeirra. Mig langar einnig að fá að tengja stöðu skólans við nýkynnta lýðheilsustefnu Reykjavíkurborgar sem vissulega er enn í vinnslu og þá helst þau gildi sem þar er að finna. Ég vitna í hugtak stefnunnar sem skilgreint er á eftirfarandi veg, „heilsa er líkamleg, andleg og félagsleg vellíðan en ekki einungis það að vera laus við sjúkdóma og örorku“. Vil ég einnig vitna í skilgreiningu hugtaksins jöfnuður samkvæmt stefnunni, „jöfnuður til heilsu snýst um að allir hafi jöfn tækifæri til að varðveita og bæta heilsu sína“. Í stefnunni er einnig tekið fram að hjá börnum og ungmennum sé grunnurinn sé lagður að framtíðarheilsu einstaklingsins en líkt og borgarstjóri sagði á borgarstjórnarfundi 1. júní 2021 missir maður mikið þegar maður missir heilsuna. Ég get með engu móti tengt framangreind hugtök og fullyrðingar stefnunnar við aðstæður barnanna í Fossvogsskóla heldur þvert á móti hefur verið gert lítið úr þeim heilsubresti sem foreldrar og starfsmenn hafa lengi reynt að benda á. Falla þessi börn utan stefnunnar? Það er mikinn lærdóm að draga af þessu máli sem er hvergi nærri lokið. Ég vona að borgaryfirvöld hætti með innantóm loforð til foreldra og starfsmanna um að gera eitthvað. Heldur þyrfti að axla ábyrgð, viðurkenna mistök og fyrst og fremst gera betur. Höfundur er varaborgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn Reykjavíkur.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Skoðun Vegna umræðunnar um dánaraðstoð Ingrid Kuhlman,Bjarni Jónsson,Steinar Harðarson,Sylviane Lecoultre,Veturliði Þór Stefánsson,Íris Davíðsdóttir skrifar
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun