Er vont að vera ohf? Steinar B. Aðalbjörnsson skrifar 16. október 2017 09:00 Árið 2006 var opinbera hlutafélagið Matvælarannsóknir Íslands (Matís) stofnað og tók félagið svo til starfa 1. janúar 2007. Þá runnu saman í eina sæng nokkrar stofnanir og fyrirtæki sem hjá störfuðu margir af færustu sérfræðingum Íslendinga í málum tengdum sjávarfangi, landbúnaði, rannsóknum á matvælaörverum og líftækni. Innan þessara eininga hafði byggst upp gríðarleg þekking, jafnvel til áratuga, eins og tilfellið var til að mynda með Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins (Rf). Á löngum starfstíma Rf fóru fram öflugar rannsóknir á sjávarfangi, þá sérstaklega fiski, rannsóknir sem í dag eru grunnur að þekkingu Íslendinga á nýtingu á hinu verðmæta hráefni sem úr hafinu okkar kemur. Það væri of langt mál að telja alla þá færu sérfræðinga sem störfuðu hjá Rf og komu að sértækum og viðamiklum rannsóknum í gegnum tíðina. En eins og með alla sigra, hvort sem þeir eru í íþróttum eða atvinnulífinu, þá er enginn einn sem gerir allt, getur allt, né býr til öll verðmætin; hér er um samvinnu að ræða þar sem verkum er skipt og vinnan unnin í þéttu samstarfi við fyrirtæki í sjávarútvegi og tengdum greinum (í þessu tilfelli mikilvægar grunnrannsóknir í mikilvægustu atvinnugrein Íslendinga). Í ágætri grein sem vinur minn Svavar Hávarðsson hjá Fiskifréttum skrifaði nú fyrir stuttu kemur fram gríðarlega gróska sem á sér stað í kringum sjávarútveginn. Og takið eftir; mesta verðmætasköpunin er kannski ekki í veiðunum sjálfum heldur í afleiddum fyrirtækjum og störfum. Í greininni voru nefnd öflug fyrirtæki á borð við Iceprotein/Protis, Kerecis sem er án nokkurs vafa að “meika það í Ameríku”, Codland, Þorbjörn, Vísir, Skaginn 3X og Margildi, sem hafa nýtt sér verðminni afurðir frá fiskveiðum og fundið farveg fullnýtingar og aukinnar verðmætasköpunar. Og það eru mun fleiri fyrirtæki sem eru á sömu góðu braut. Það sem vakti athygli mína í þessum góða pistli Svavars var tvennt. Annars vegar var það að Þór Sigfússon, eigandi og fyrrverandi framkvæmdastjóri Sjávarklasans skuli nefndur sem helsti talsmaður fullnýtingar og óhefðbundinnar verðmætasköpunar í íslenskum sjávarútvegi. Þór er aldeilis fínn þegar kemur að sjávarfangi og hefur verið öflugur bandamaður þegar kemur að jákvæðri umfjöllun um sjávarútveginn en það má ekki gleyma þeim sem vinnuna hafa unnið, stundað rannsóknirnar, sótt til þess fjármagn, jafnvel út fyrir landsteinana né heldur má gleyma menntastofnunum okkar sem hafa leikið ákveðið lykilhlutverk. Aukinheldur má ekki gleyma fjármögnunaraðilum, til dæmis Aukið verðmæti sjávarfangs (AVS) sjóðnum sem grunnur var lagður að hjá Rf og skipt hefur gríðarmiklu máli í sjávarútvegstengdum rannsóknum Íslendinga. Það er ekki nóg að koma með öll fallegu orðin og lýsingarnar um hversu verðmætur íslenskur sjávarútvegur er, sem hann svo sannarlega er, heldur verður að vinna vinnuna, stunda rannsóknirnar, keyra þróunina áfram og fá niðurstöður sem hægt er að nota í samtölum við aðra, aðrar þjóðir og þá sem áhuga hafa á afurðum úr íslenskum sjó. Án rannsókna væri sú mikilvæga þekking sem við höfum í dag ekki til staðar. Hitt sem vakti athygli mína var að flestöll fyrirtækin sem Svavar nefndi á nafn hafa á einum eða öðrum tíma “stoppað við hjá Matís”, ef svo má að orði komast, fengið aðstoð í formi aðstöðu til rannsókna eða kafað í þekkingarbrunn starfsmanna Matís, enda er lögbundið hlutverk Matís að aðstoða viðskiptavini til aukinnar verðmætasköpunar, matvælaöryggis og lýðheilsu. Meira að segja þá var rannsóknafyrirtækið Iceprotein, sem stendur á bak við Protis, upphaflega í eigu Rf/Matís sem sproti út úr rannsóknum Rf. Þessi fyrirtæki gleyma ekki þeim mikilvæga þætti Matís í velgengni sinni, það veit ég, enda eru talsmenn og –konur þeirra dugleg að nefna sína samstarfsaðila þegar svo ber undir. En annað er oft upp á teningnum þegar almennt er skrifað um velgengni sprotafyrirtækja í sjávarútvegi; þá vilja fögru orðin og fallegu lýsingarnar ryðja úr vegi upplýsingum sem koma úr grunnrannsóknum sjávarútvegsins. Af hverju ætli það sé? Er betra ef fyrirtæki í einkaeigu, og ekki tengt ríkinu, tala um þessi mikilvægu mál? Ætli það sé vont.......óheppilegt að vera ohf?Höfundur er forstöðumaður miðlunar og samskipta hjá Matís. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Auðkenni þarf að passa upp á Eva Valdís Jóhönnudóttir skrifar Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er besti skólastjórinn? Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Vofa húsagans býsnast enn Haukur Már Helgason skrifar Skoðun Nokkrar staðreyndir um Ísland, Katrínu og Gaza Álfheiður Ingadóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem hyggjast kjósa Katrínu Jakobsdóttur Guðlaugur Bragason skrifar Skoðun Katrín og kvenhatrið Ólafur Sveinsson skrifar Skoðun Bessastaðir eru ekki fyrir byrjendur Þorbergur Þórsson skrifar Skoðun Ég vil Baldur og því kýs ég Baldur Ólafur Helgi M. Ólafsson / Starína skrifar Skoðun Inngönguspáin Eygló Halldórsdóttir skrifar Sjá meira
Árið 2006 var opinbera hlutafélagið Matvælarannsóknir Íslands (Matís) stofnað og tók félagið svo til starfa 1. janúar 2007. Þá runnu saman í eina sæng nokkrar stofnanir og fyrirtæki sem hjá störfuðu margir af færustu sérfræðingum Íslendinga í málum tengdum sjávarfangi, landbúnaði, rannsóknum á matvælaörverum og líftækni. Innan þessara eininga hafði byggst upp gríðarleg þekking, jafnvel til áratuga, eins og tilfellið var til að mynda með Rannsóknastofnun fiskiðnaðarins (Rf). Á löngum starfstíma Rf fóru fram öflugar rannsóknir á sjávarfangi, þá sérstaklega fiski, rannsóknir sem í dag eru grunnur að þekkingu Íslendinga á nýtingu á hinu verðmæta hráefni sem úr hafinu okkar kemur. Það væri of langt mál að telja alla þá færu sérfræðinga sem störfuðu hjá Rf og komu að sértækum og viðamiklum rannsóknum í gegnum tíðina. En eins og með alla sigra, hvort sem þeir eru í íþróttum eða atvinnulífinu, þá er enginn einn sem gerir allt, getur allt, né býr til öll verðmætin; hér er um samvinnu að ræða þar sem verkum er skipt og vinnan unnin í þéttu samstarfi við fyrirtæki í sjávarútvegi og tengdum greinum (í þessu tilfelli mikilvægar grunnrannsóknir í mikilvægustu atvinnugrein Íslendinga). Í ágætri grein sem vinur minn Svavar Hávarðsson hjá Fiskifréttum skrifaði nú fyrir stuttu kemur fram gríðarlega gróska sem á sér stað í kringum sjávarútveginn. Og takið eftir; mesta verðmætasköpunin er kannski ekki í veiðunum sjálfum heldur í afleiddum fyrirtækjum og störfum. Í greininni voru nefnd öflug fyrirtæki á borð við Iceprotein/Protis, Kerecis sem er án nokkurs vafa að “meika það í Ameríku”, Codland, Þorbjörn, Vísir, Skaginn 3X og Margildi, sem hafa nýtt sér verðminni afurðir frá fiskveiðum og fundið farveg fullnýtingar og aukinnar verðmætasköpunar. Og það eru mun fleiri fyrirtæki sem eru á sömu góðu braut. Það sem vakti athygli mína í þessum góða pistli Svavars var tvennt. Annars vegar var það að Þór Sigfússon, eigandi og fyrrverandi framkvæmdastjóri Sjávarklasans skuli nefndur sem helsti talsmaður fullnýtingar og óhefðbundinnar verðmætasköpunar í íslenskum sjávarútvegi. Þór er aldeilis fínn þegar kemur að sjávarfangi og hefur verið öflugur bandamaður þegar kemur að jákvæðri umfjöllun um sjávarútveginn en það má ekki gleyma þeim sem vinnuna hafa unnið, stundað rannsóknirnar, sótt til þess fjármagn, jafnvel út fyrir landsteinana né heldur má gleyma menntastofnunum okkar sem hafa leikið ákveðið lykilhlutverk. Aukinheldur má ekki gleyma fjármögnunaraðilum, til dæmis Aukið verðmæti sjávarfangs (AVS) sjóðnum sem grunnur var lagður að hjá Rf og skipt hefur gríðarmiklu máli í sjávarútvegstengdum rannsóknum Íslendinga. Það er ekki nóg að koma með öll fallegu orðin og lýsingarnar um hversu verðmætur íslenskur sjávarútvegur er, sem hann svo sannarlega er, heldur verður að vinna vinnuna, stunda rannsóknirnar, keyra þróunina áfram og fá niðurstöður sem hægt er að nota í samtölum við aðra, aðrar þjóðir og þá sem áhuga hafa á afurðum úr íslenskum sjó. Án rannsókna væri sú mikilvæga þekking sem við höfum í dag ekki til staðar. Hitt sem vakti athygli mína var að flestöll fyrirtækin sem Svavar nefndi á nafn hafa á einum eða öðrum tíma “stoppað við hjá Matís”, ef svo má að orði komast, fengið aðstoð í formi aðstöðu til rannsókna eða kafað í þekkingarbrunn starfsmanna Matís, enda er lögbundið hlutverk Matís að aðstoða viðskiptavini til aukinnar verðmætasköpunar, matvælaöryggis og lýðheilsu. Meira að segja þá var rannsóknafyrirtækið Iceprotein, sem stendur á bak við Protis, upphaflega í eigu Rf/Matís sem sproti út úr rannsóknum Rf. Þessi fyrirtæki gleyma ekki þeim mikilvæga þætti Matís í velgengni sinni, það veit ég, enda eru talsmenn og –konur þeirra dugleg að nefna sína samstarfsaðila þegar svo ber undir. En annað er oft upp á teningnum þegar almennt er skrifað um velgengni sprotafyrirtækja í sjávarútvegi; þá vilja fögru orðin og fallegu lýsingarnar ryðja úr vegi upplýsingum sem koma úr grunnrannsóknum sjávarútvegsins. Af hverju ætli það sé? Er betra ef fyrirtæki í einkaeigu, og ekki tengt ríkinu, tala um þessi mikilvægu mál? Ætli það sé vont.......óheppilegt að vera ohf?Höfundur er forstöðumaður miðlunar og samskipta hjá Matís.
Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar